บทที่3 จูบแรกของชาวี

บทที่ 3

"ไม่อร่อยเหรอครับ" ชาวีเอ่ยถามน้ำฟ้าด้วยเห็นว่าน้ำฟ้าเอาแต่นั่งชิมไวน์แดงไม่ค่อยได้ทานอาหารบนโต๊ะ

"อร่อย แต่ฉันว่าเด็กน้อยตรงหน้าของฉันน่าจะอร่อยกว่า" น้ำฟ้าตอบพลางหยิบแก้วไวน์บนโต๊ะขึ้นมาจิบอย่างใจเย็นอีกครั้ง

"..." มือหนาเลื่อนขึ้นมาขยับกรอบแว่นตาเล็กน้อยพวงแก้มสากที่เคยเป็นสีขาวนวลเนียนค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อราวกับมะเขือเทศสีแดงสุก

"ชาวีของฉันน่ารักจังเลยน๊า~" น้ำฟ้าเอ่ยเสียงหวานพลางยื่นมือบางมาบีบพวงแก้มสากของชาวี เบาๆ

"ขอบคุณครับ" ชาวีเอ่ยขอบคุณเขาเผลอใช้มือหนาของตัวเองลูบไล้มือบางของน้ำฟ้าที่กำลังลูบแก้มสากของเขา เบาๆ ก่อนจะรีบวางมือลงบนตักแกร่งของตัวเองเหมือนเดิม

"พูดเป็นแค่คำว่าขอบคุณรึไงกัน"

"ขอโทษครับ"

"นายนี่มันจริงๆเลย" น้ำฟ้าคลี่ยิ้มหวานมือบางขยี้เส้นผมดำขลับของชาวีเบาๆด้วยความมันเขี้ยว

"ขอโทษครับ"

"เฮ้อ..ต่อไปนายอย่ายิ้มให้ผู้หญิงคนอื่นเด็ดขาด นายต้องเก็บรอยยิ้มของนายเอาไว้ยิ้มให้ฉันแค่คนเดียวเท่านั้น เข้าใจไหม?" น้ำฟ้าถอนหายใจเบาๆละเหี่ยใจกับความสุภาพและซื่อบื้อของชาวีก่อนจะออกคำสั่ง

"เข้าใจแล้วครับ ผมจะเก็บรอยยิ้มของผมเอาไว้ให้คุณฟ้าคนเดียว"

"นายพูดแล้วนะ"

"ครับ"

"ครีมครับ" ชาวียื่นกระปุกครีมบำรุงผิวหน้าของตัวเองให้กับน้ำฟ้าระหว่างที่เดินจูงมือกันมาที่ลานจอดรถของร้านอาหารหรู

"ฝากเอาไว้ก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันมาเอา"

"ครับ" ชาวีตอบรับอย่างไม่เรื่องมากก่อนจะเก็บกระปุกครีมใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อด้านในของตัวเอง

"พรุ่งนี้นายเลิกคลาสกี่โมง"

"หนึ่งทุ่มครับ"

"เอามาให้ฉันที่ผับxxxตอนสี่ทุ่มก็แล้วกัน"

"ครับ" ชาวีตอบรับอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินไปเปิดประตูรถยนต์ฝั่งที่นั่งคนขับให้น้ำฟ้าอย่างรู้งาน

"ฉันกลับแล้วนะ เด็กน้อยของฉันขับรถกลับบ้านดีๆล่ะฉันเป็นห่วง" น้ำฟ้าเอ่ยลาพลางเขม็งเท้าขึ้นมาจูบริมฝีปากหยักได้รูปของชาวีเบาๆ จากนั้นก็รีบเข้าไปนั่งภายในรถยนต์คันหรูของตัวเองในทันที

"คืนนี้อย่าลืมฝันถึงฉันด้วยนะ" น้ำฟ้าเอ่ยบอกเสียงหวานพลางขยิบตาให้ชาวีอย่างมีจริตทำเอาชาวียืนนิ่งตัวแข็งทื่อด้วยยังอึ้งกับการกระทำของน้ำฟ้า เพราะนี่คือจูบแรกของเขา

ทว่า หลังจากที่รถยนต์คันหรูของน้ำฟ้าแล่นออกไปแล้วชาวีจึงยกยิ้มมุมปากก่อนจะเลียริมฝีปากของตัวเองเบาๆแล้วจึงเดินล้วงกระเป๋ากางเกงตรงไปที่รถยนต์คันหรูของตัวเองด้วยท่าทางแสนน่าเกรงขาม

@วันต่อมา

@ผับหรูใจกลางกรุงนิวยอร์ค

"เด็กน้อยของนังปีศาจมาโน่นแล้ว" ลีซอที่เหลือบตาไปเห็นชาวีที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาน้ำฟ้าจึงเอ่ยบอกแนนนี่ที่นั่งอยู่ข้างๆของน้ำฟ้าท่ามกลางเสียงเพลงดังกระหึ่มภายในโซนวีไอพีของผับหรูทำให้แนนนี่หันไปมองที่ชาวีอัตโนมัติ

"มาช้าจัง" น้ำฟ้าเอ่ยพลางตบเบาะที่นั่งโซฟาตัวเดียวกันกับเธอเบาๆเป็นเชิงเรียกชาวีให้เข้ามานั่งข้างๆเธอ

"ขอโทษครับ ผมไม่เคยมาผับก็เลยหลงทาง" ชาวีตอบพลางหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาข้างๆของน้ำฟ้า หางตาคมกริบภายใต้กรอบแว่นตาหนาเตอะเหลือบมองเรียวขาสวยขาวผ่องของน้ำฟ้าเล็กน้อย ก่อนจะเบือนหน้าไปมองอย่างอื่น

"เด็กน้อยของฉันเป็นเด็กดีจังเลยน๊า" น้ำฟ้าเอ่ยเสียงหวานพลางซบใบหน้าหวานลงบนบ่าแกร่งของชาวีอย่างออดอ้อน "เด็กน้อยของฉันทานข้าวมารึยัง" ริมฝีปากอวบอิ่มเอ่ยถามหากแต่เรียวแขนเล็กทั้งสองข้างเลื่อนขึ้นมาคล้องลำคอหนาของชาวีเอาไว้ทำราวกับว่าชาวีเป็นแฟนหนุ่มของเธอ

"ทานมาบ้างแล้วครับ" ชาวีตอบพลางเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาลงมาใกล้ๆกับเส้นผมดำขลับของน้ำฟ้าก่อนจะรีบเบือนหน้าออกห่างจากเส้นผมดำขลับของน้ำฟ้าอย่างรวดเร็ว เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นเพลิงกับแก๊งเพื่อนนั่งดื่มกันอยู่บนชั้นสามฝั่งตรงข้ามกับเขากำลังจ้องมองมาที่เขาและน้ำฟ้า

"ไปเต้นเป็นเพื่อนหน่อยสิ" น้ำฟ้าเอ่ยชวนพลางหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงดึงมือของชาวีให้เดินตามเธอมาที่โซนแดนซ์ของผับหรู

"คุณฟ้าดื่มไปเยอะเกินไปแล้วนะครับ" ชาวีเอ่ยเมื่อเห็นว่าน้ำฟ้าดื่มไวน์ไปเยอะพอสมควร

"ฉันไม่เมาหรอกน่า~" น้ำฟ้าตอบกลับเสียงหวานพลางโยกย้ายส่ายสะโพกเต้นตามจังหวะเพลงบั้นท้ายงอนงามเบียดเข้าหาลำตัวหนาของชาวีอย่างยั่วยวนมือบางทั้งสองข้างเลื่อนขึ้นมากอดรัดลำคอหนาเอาไว้หลวมๆ

แล้วโยกย้ายส่ายสะโพกเต้นต่อต่างจากชาวีที่ยังคงยืนนิ่งไม่ได้เอ็นจอยกับจังหวะแดนซ์ของเพลง ชาวีเลื่อนมือหนาทั้งสองข้างขึ้นมาโอบเอวคอดกิ่วของน้ำฟ้าเอาไว้หลวมๆด้วยกลัวว่าเธอจะเมามายจนเซล้ม

"ไอ้ชาวีมันซื่อจริงๆรึเปล่า" เป็นมังกรที่เอ่ยถามเพื่อนๆที่กำลังนั่งดื่มกันอยู่อย่างแคลงใจ

"หึ" เพลิงแค่นหัวเราะในลำคอหนาออกมาเบาๆ พลางหยิบบุหรี่ราคาแพงในกระเป๋ากางเกงยีนส์ขึ้นมาสูบอย่างใจเย็นก่อนจะปรายตาไปมองชาวีที่ยืนโอบเอวคอดกิ่วของน้ำฟ้าอยู่ที่ชั้นสองของโซนแดนซ์ เงียบๆ

"บอกให้น้องสาวมึงระวังมันเอาไว้หน่อยก็ดี" ริชาร์ดเอ่ยเสียงเข้มโดยที่สายตาคมกริบยังคงจ้องมองเรือนร่างอรชรขาวผ่องในชุดเดรสสายเดี่ยวสีแดงกระโปรงสั้นรัดรูปเสมอแก้มก้นของน้ำฟ้าไม่วางตา

"ไม่มีใครทำอะไรน้องสาวมันได้หรอก นอกจากน้องสาวมันจะสมยอมเอง" เป็นคุณชายหวังเหว่ยที่เอ่ยแทรกขึ้นมา

"หึ กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะเป็นแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน" ควินที่นั่งเงียบอยู่นานแค่นหัวเราะในลำคอหนาออกมาเบาๆอย่างเย้ยหยัน พลางปรายตาไปมองที่ชาวีเพียงนิดก่อนจะหันกลับมาสนใจแก้วเหล้าในมือของตัวเองต่อ

"คุณฟ้าเมามากแล้วนะครับให้ผมพาไปส่งที่บ้านไหมครับ" ชาวีเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าน้ำฟ้าเริ่มมีอาการเมามายแทบจะไม่ได้สติแล้ว ไม่นานนักน้ำฟ้าก็ซบใบหน้าหวานแนบชิดกับแผงอกแกร่งของชาวีอย่างออดอ้อน

"ให้กูอุ้มกลับไหม?" เป็นลีซอที่เอ่ยถามน้ำฟ้าจงใจประชดประชันกับความแสร้งคออ่อนของเพื่อนรักอย่างนึกหมั่นไส้

"อื้อ" น้ำฟ้าส่งเสียงครางในลำคอเบาๆก่อนจะปัดมือหนาของลีซอออกจากเรียวแขนของเธอด้วยความรำคาญ

"ผมขออนุญาตอุ้มคุณฟ้าไปส่งที่บ้านนะครับ" ชาวีเอ่ยขออนุญาตอย่างสุภาพก่อนจะช้อนร่างบางของน้ำฟ้าขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ทำเอาลีซอและแนนนี่ต่างหันหน้ามามองหน้ากันแล้วเบะปากเยาะพร้อมกันอัตโนมัติ

"มึงกลับบ้านไปได้แล้ว น้องสาวกูกูจะพากลับบ้านเอง" เสียงเข้มของเพลิงดังขึ้นจากด้านหลังทำให้ชาวีที่เพิ่งอุ้มน้ำฟ้าเดินพ้นประตูทางเข้าของผับหรูต้องหยุดเดิน

"ครับ" ชาวีส่งน้ำฟ้าให้เพลิงอย่างว่าง่ายโดยมีสายตาจับผิดของคุณชายหวังเหว่ยควินมังกรและริชาร์ดยืนจ้องมองอยู่ด้านหลังของเพลิงตลอดเวลา