บทที่ 5 ความประทับใจแรก

“ ก็ดีค่ะวัดอยู่ห่างจากร้านไปแค่สองซอย ถ้าพี่เป็นเด็กวัดเรนจะใส่บาตรทุกวันเลย ” เธอยิ้มกว้างพยายามพูดให้กำลังใจชายหนุ่มด้วยความเห็นใจ

ตุลามองรอยยิ้มนั้นแล้วยิ้มตอบอย่างเผลอไผล ใจเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อนในชีวิต

“ มองอะไรพี่ตุลา งั้นพี่ก็นั่งรอให้ฝนหยุดตกก่อนแล้วค่อยไปก็ได้ค่ะ ” เขาจ้องจนเธอต้องหลบตา แก้มสาวแรกแย้มร้อนผ่าวรู้สึกสั่นใจสั่นแปลก ๆ พิกล

เรนเริ่มหันมาตั้งใจทำงานต่อจนเสร็จ โดยมีตุลาเป็นลูกมือช่วยหยิบนู่นหยิบนี่ให้ แปลกที่ชายแปลกหน้าคนนี้ทำให้เธอรู้สึกสนิทและอบอุ่นใจทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะพบเจอกันอาจเป็นเพราะว่าเขามีอะไรบางอย่างเหมือนเธอก็เป็นได้

ปิ๊น ปิ๊น ปิ๊น!

เสียงแตรรถดังขึ้นที่หน้าร้าน เด็กสาวสะดุ้งละมือที่กำลังเช็ดจานที่ล้างเสร็จแล้ว หันมามองหน้าตุลาหน้าตาตื่น

“ พี่ตุลา! น้าอารีกลับมาแล้ว ” เอาไงดีจะให้เขาออกไปตอนนี้ฝนก็ยังตกอยู่เสียด้วย เธอลืมนึกถึงแม่เลี้ยงไปเลยเพราะคุยกับตุลาเพลินจนลืมดูเวลา

“ ทำไงดีล่ะ พี่ออกไปหลังร้านก็ได้ ”

ปิ๊น ปิ๊น ปิ๊น!

เสียงแตรรถกดย้ำ ๆ แสดงถึงอารมณ์ของคนรอให้เปิดประตูโรงรถให้ เธอจะให้เขาออกไปตากฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างบ้าคลั่งนี้ได้ยังไง มันจะดูใจดำเกินไปไหม เรนหันไปมองประตูห้องของตัวเองที่อยู่ติดกับห้องครัวแล้วตัดสินใจทันที

“ พี่มาหลบในห้องเรนก่อน ใต้เตียงก็ได้ น้าอารีคงจะไม่เข้าไปดูในห้องเรนหรอก รอฝนหยุดแล้วค่อยออกไป เร็ว ๆ เดี๋ยวเรนต้องออกไปเปิดประตูให้น้าแล้ว ” เธอลากแขนเขาให้เดินตามมาเปิดประตูห้องแล้วผลักร่างผอมสูงเข้าไปข้างในทันที ก่อนจะเดินไปเปิดประตูโรงรถให้แม่เลี้ยง

ครืด…ครืด….

เรนเดินไปเปิดประตูโรงรถให้อารีที่เคลื่อนรถเข้ามาจอด ทันทีที่จอดรถเรียบร้อยอารีก็เปิดประตูเดินเข้ามาเขกหัวเรนแรง ๆ ไปหนึ่งที

“ ฉันบีบแตรเรียกตั้งนานมัวทำอะไรอยู่ฮะ แล้วงานน่ะทำเสร็จรึยังไม่ใช่มัวอู้อยู่นะ คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่ด้วย ” เธอกลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของน้าอารีแบบนี้เรื่อยมา เรนลูบหัวตรงที่โดนเขกมะเหงกรู้สึกเจ็บแปลบแต่ก็ต้องอดทน

“ เสร็จแล้วค่ะน้ากำลังเก็บของที่ล้างแล้วเข้าที่ค่ะ ” เธอตอบพลางเดินกลับเข้าไปในครัวโดยมีน้าอารีเดินตามเข้ามาติด ๆ เรนเหลือบตาไปมองประตูห้องที่ปิดสนิทของตัวเองรู้สึกกังวลใจกลัวว่าน้าอารีจะเปิดประตูเข้าไปดูในห้องแล้วเจอตุลาเข้า

“ อืม เรียบร้อยก็ดีแล้ว พรุ่งนี้ก็เอาไปส่งให้ลูกค้าตามที่เขาสั่งให้ตรงเวลาล่ะ เงินน่ะเขาโอนจ่ายฉันมาแล้ว ต้องเอาไปให้ด้วยตัวเองนะไม่ต้องให้นังชมพู่มันไปรู้รึเปล่า ” อารียืนมองความเรียบร้อยในครัวพลางสั่งกำชับลูกเลี้ยงสาว

“ ค่ะน้า ” เรนรับคำพร้อมกับนึกสงสัยในใจว่าทำไมน้าอารีถึงต้องกำชับว่าให้เธอเป็นคนไปส่งเค้กเอง เพราะบางครั้งเธอกับชมพู่ก็แบ่งงานกันทำ แต่ก็ช่างเถอะไปส่งเองก็ได้

“ ฉันไปนอนล่ะปิดประตูล็อคให้เรียบร้อยด้วย ” สั่งเสร็จก็เดินบิดสะโพกขึ้นไปห้องนอนที่อยู่บนชั้นสองทันที เรนถอนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก เธอรีบเก็บถาดและอุปกรณ์ที่เช็ดไว้แล้วเข้าตู้ให้เรียบร้อย แล้วกลับเข้าห้องตัวเองไปดูคนที่ซ่อนตัวอยู่ข้างในทันที

เรนมองไปรอบ ๆ ห้องก็ไม่เห็นชายหนุ่มก้มลงไปมองใต้เตียงก็ไม่เจอ แล้วเขาจะไปไหนได้ห้องไม่มีหน้าต่างทางออกทางเดียวคือประตูเท่านั้น ในห้องน้ำก็ไม่มี

“ พี่ตุลา พี่อยู่ไหน ” เธอส่งเสียงเรียกเบา ๆ พร้อมกับปิดประตูห้องน้ำที่เพิ่งเปิดเข้าไปดู มันว่างเปล่าไม่มีเขาอยู่ข้างใน พอหมุนตัวหันกลับมาก็ชนเข้ากับแผงอกกว้างของตุลาเข้าพอดี

“ อยู่นี่ครับ ” กระซิบเบา ๆ ที่ข้างแก้มใส

“ อุ๊ย! ” ด้วยความตกใจทำให้เธอผงะจะหงายหลัง ดีที่ตุลาคว้าเอวบางเอาไว้ได้ทัน พร้อมกับรั้งเข้าหาตัว ทำให้บัวตูมแรกแย้มเบียดเข้าหาอกกว้างโดยไม่ได้ตั้งใจ