ตอนที่ 4

หญิงสาวร้องครางเหมือนจะตาย โดนท่อนเอ็นสีดำยาวใหญ่กดเข้าใส่รูหอยสีชมพูล้ำลึกสุดโคนพวงสวรรค์ ลูกมะกรูดใต้แท่งโคน เหวี่ยงโยนฟาดรูก้นของสาวคนนั้นตามจังหวะกระแทกเข้ามา

‘โห... พระเจ้าช่วยกล้วยทอด’

คนแอบดูอุทานในใจ ในมุมสายตาของเปโดรที่มองมาจากทางหน้าต่างด้านหลัง ทำให้เห็นภาพของการสอดใส่ชัดเจน เต็มตา การสอดประสานนั้นดูราวกับแท่งข้าวโพดสีดำใหญ่ๆ ถูกห่อหุ้มด้วยเครปญี่ปุ่นสีเนื้ออมชมพู มีน้ำหล่อลื่นไหลเยิ้มอาบลำเนื้อของผู้คุมนักโทษที่เสียบแน่นคารูระบมบวม

“ไม่ไหวแล้ว... อูย… อูย… อูย… ”

หญิงสาวครางเสียว ก้นบิดส่ายไปมา ที่เปโดรเห็นชัดเจน และรู้ว่ามันคงลึกมากจริงๆ ตอนที่ผู้คุมร่างยักษ์กดท่อนเอ็นเข้ามาสุดโคนพวงสวรรค์ เห็นชัดเจนมากกระทั่งเส้นขนสีดำหยิกหยองรอบตอโคนของเขา เบียดบดเสียดสีเข้าใส่กลีบร่องของภรรยานักโทษที่ร่อนรับแรงกระแทกจนกลีบหอยแบะอ้า แอ่นรับแท่งเนื้อเสียบเข้ามาสุดตอโคนเสียงดังตั่บๆ

“อูยยย... อ๊ะ... ไม่ไหวแล้ว”

หญิงสาวที่กำลังโดนเสียบ เม้มปากแน่น ผู้คุมกระแทกหนัก ส่งความร้อนวูบวาบเข้ามาปั่นป่วนในช่องท้องแขม่วเกร็งของหล่อนที่ขมิบรัดเอาไว้แน่น ทำให้คนข้างหลังแอบยิ้มชอบใจ รู้เท่าทันอารมณ์ร่านร้อนของเมียนักโทษที่ต้องเก็บกดความต้องการทางเพศเอาไว้นานหลังจากผัวติดคุก

“จะแตกแล้วใช่ไหม อูย... อยากโดนเอาแรงๆ โดนแทงหนักๆ ใช่ไหม”

เสียงของผู้คุมนักโทษแหบพร่า เนื้อตัวของสาวคนนั้นสั่นเทิ้ม ตัวอ่อนตัวงอ มือจิกเกร็งเกาะพนักโซฟาไว้แน่น ใบหน้าเชิดแหงนมองเพดาน แอ่นตูดรับท่อนเอ็นอวบใหญ่ของคนข้างหลัง เสียบฝังเข้ามามิดสุดโคน

บลั่กๆ ๆ ๆ ๆ

เสียงกล้ามท้องของผู้คุมกระทบก้นอวบขาวของหญิงสาว ในท่าประกบเสียบจากทางด้านหลัง ฝังแก่นกายเข้าใส่พูเนื้อปลิ้นทะลักเป็นพูออกมารับดุ้นเอ็น เสียบแทงเข้ามาไม่ยั้ง ซอยแรงแทงหนักต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ กระทั่งน้ำแตกออกมา

“อ๊าคคค… ”

ร่างสูงใหญ่ของผู้คุมนักโทษหื่นกาม ทรุดฮวบลงกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง จูบไซ้แผ่นหลังของหล่อน พรมลมหายใจร้อนผ่าว รินรดลงบนลาดไหล่สล้าง ขณะคนใต้ร่างได้แต่พริ้มตาครวญครางเหมือนจะขาดใจ หลังไหล่แอ่นระแน้ สะโพกดีดเด้งรับแก่นกายที่ยังเสียบใส่ไม่หลุดจากกัน

“สัญญานะ… ว่าจะดูแลสามีฉันเป็นพิเศษ ได้”

หญิงสาวผู้มาเยี่ยมสามีกล่าวเสียงกระเส่า ที่หล่อนยอมเขาก็เพราะว่าผู้คุมคนนี้สัญญาว่าจะทำเรื่องประเมินพฤติกรรมให้สามีของหญิงสาวคนนี้ได้เลื่อนขั้นเป็นนักโทษชั้นดี เท่ากับว่าสามีของหล่อนจะได้ลดหย่อนโทษ ระยะเวลาในการคุมขังจะสั้นลง

“ได้สิ… ถ้าเธอยอมให้ฉันเอาทุกครั้งที่มาเยี่ยมผัว”

ผู้คุมนักโทษกล่าว

อีกหนึ่งเดือนต่อมา

เสร็จจากขายอาหารเล็กๆ น้อยๆ ให้กับกลุ่มคนงานที่หน้าโรงงานน้ำตาลใกล้บ้าน ด้วยความคิดถึงสามี ลีนาตัดสินใจไปนั่งเรือข้ามเกาะไปเยี่ยมเปโดร แม้ว่าเวลาตอนนี้จะเย็นมากแล้ว ฉิวเฉียดและมีความเสี่ยงว่าจะไปไม่ทัน แต่ลีนาก็อยากเสี่ยง

“วันนี้หมดเวลาเยี่ยมแล้ว… ”

เมื่อมาถึงแดนคุมขัง ผู้คุมหน้าเหี้ยม ตัวใหญ่ ที่ป้ายชื่อตรงหน้าอกของเขาบอกให้รู้ว่าชื่อ ‘บรูโน่’ ตะโกนตอบลีนาด้วยน้ำเสียงห้วนทั้งที่ไม่ทันมองหน้า ก่อนจะเหลียวกลับมาอีกครั้งอย่างสะดุดตา

“อะไรนะ… ”

ลีนาเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนเอาไว้ข้างฝาผนังของห้องเยี่ยม อันที่จริงเพิ่งเลยเวลาสี่โมงเย็นมาไม่กี่นาที น่าเสียดาย… หล่อนช้าไปนิดเดียว

“ขอความกรุณาได้ไหมคะ… ฉันรีบสุดๆ แล้ว… แต่ก็มาไม่ทันจริงๆ”

ลีนาวิงวอนเสียงอ่อน บรูโน่ยกมือขึ้นลูบแผงหนวดหนาเหนือริมฝีปากของตัวเอง สายตาหรี่เล็ง เหมือนครุ่นคิด… จับจ้องอยู่ที่ทรวงอกอวบใหญ่ของแม่ลูกอ่อน

“สักครู่นะ… ”

บรูโน่เดินเข้าไปหลังห้องพักผู้คุมนักโทษ ครู่สั้นๆ ก็กลับออกมา

“ฉันอนุญาตให้เธอเข้าเยี่ยมสามีได้… แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”

บรูโน่หรี่ตา มองใบหน้าสะสวยสะดุดตาของลีนา เขาชอบหล่อนตั้งแต่แรกเห็น

“ข้อแลกเปลี่ยนอะไร”