Prisoner กรงสวาท

Prisoner

ก-ร-ง-ส-ว-า-ท

4P

Erotic Drama (เข้มข้น)

ผู้เขียน

Black_Koffee

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ

หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ

เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

เขา… ติดอยู่ในคุก

เธอ… เป็นอิสระอยู่นอกคุก

แต่ชีวิตแบบไหน?

ใครกันแน่?

ที่ต้องเจ็บปวดทรมานมากกว่ากัน

Prisoner

ก-ร-ง-ส-ว-า-ท

ณ เรือนจำของประเทศแห่งหนึ่ง

ในทวีปอเมริกาใต้ ภายในห้องเล็กๆ ที่จัดไว้ให้ญาติกับผู้ต้องหาได้คุยกันผ่านช่องเล็กๆ ของบานกระจก

“ไม่ต้องห่วง… ฉันจะทนอยู่ให้ได้”

‘เปโดร’ กล่าวกับภรรยา หลังจากที่ชีวิตของเขาต้องเกิดการหันชะตากรรม ทำให้ต้องก้าวย่างเข้ามาสู่เรือนจำ กลายเป็นนักโทษ ไร้อิสรภาพอยู่ในคุกที่คุมขัง มีโซ่ตรวนเส้นใหญ่พันธนาการเอาไว้ที่ข้อเท้าทั้งสองข้าง

‘อดทนนะเปโดร’

‘ลีนา’ ภรรยาผู้ยังสาวของเปโดร ยืนน้ำตาไหลนองใบหน้า ให้กำลังใจสามี

เหตุที่ต้องใช้คำว่า ‘ภรรยาผู้ยังสาว’ ก็เพราะว่า

เปโดรมีอายุห้าสิบกว่า ส่วนลีนาเพิ่งผ่านพ้นวัยยี่สิบห้ามาได้เพียงไม่กี่วัน

“ลีนา… ลูกเราเป็นยังไงบ้าง”

เปโดรถามถึงเด็กทารกผู้ชายในวัยหนึ่งขวบ ‘ลูกชาย’ ผู้สืบสายเลือดเพียงหนึ่งเดียวของเขา ลูกชายที่

เปโดรยังไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าเลยสักครั้ง เพราะว่าตอนมีเหตุให้ติดคุก ลีนาเริ่มตั้งครรภ์ได้เพียงสองเดือนเท่านั้น

หลังคลอด ลีนาอยากพาลูกชายมาเยี่ยมสามีใจจะขาด แต่ก็ติดที่กฎบ้าๆ ของคุกในประเทศนี้

‘กฏ’ ที่ห้ามนำเด็กที่มีอายุต่ำกว่าเจ็ดขวบเข้ามาในเรือนจำ แม้จะในส่วนของห้องเยี่ยมก็ตาม

ลีนาเคยครุ่น… คิดสงสัยในกฎบ้าๆ นี้… แต่นึกอีกทีก็ดีเหมือนกัน เพราะลึกๆ ในใจของเปโดรก็คงไม่อยากให้ลูกชายต้องมาเห็นตนในสภาพคนคุก

อีกหนึ่งเดือนต่อมา

ที่ทัณฑสถานชาย ตั้งอยู่ในหมู่เกาะกลางทะเลอันไกลโพ้น ห่างไกลจากแสงสีของเมืองศิวิไลซ์

“ฉันมาเยี่ยมนักโทษค่ะ”

ลีนาบอกกับผู้คุมซึ่งเป็นอีกทีมที่เพิ่งเข้ามาใหม่ หลังจากพัศดีเรือนจําคนก่อนหน้า ถูกคำสั่งโยกย้ายด่วน เพราะถูกจับได้ว่ามีการทุจริตคอร์รัปชั่นภายใน รับเงินใต้โต๊ะเพื่อช่วยเหลือผู้ต้องหาจนเป็นข่าวดัง นำมาสู่การล้างบางเจ้าหน้าที่ชุดเก่า ทำให้มีการปรับเปลี่ยนผู้คุมนักโทษเข้ามาใหม่

“ไปกรอกรายละเอียด… ”

เจ้าหน้าที่คนหนึ่ง เป็นชายผิวดำ ตัวใหญ่ ใบหน้าดุ ชี้ไปยังโต๊ะวางเอกสารที่อยู่ด้านหน้าห้องเยี่ยมนักโทษ

“ต้องกรอกเอกสารด้วยหรือคะ”

ลีนาตกใจ เมื่อก่อนไม่เห็นต้องทำ เจ้าหน้าที่จึงอธิบายว่าตอนนี้กฎระเบียบต่างๆ ได้เปลี่ยนไปแล้ว ทุกครั้งที่มาเยี่ยมนักโทษหล่อนจะต้องเขียนรายละเอียดต่างๆ ให้ครบถ้วนลงในแบบฟอร์มใบเยี่ยมญาติที่ทางเรือนจำจัดเตรียมไว้ให้ เสร็จแล้วส่งให้เจ้าหน้าที่พร้อมบัตรประชาชน

“ค่ะ… ”

ลีนาพยักหน้า รับแบบฟอร์มมาเขียน โดยหารู้ไม่ว่าผู้คุมนักโทษกำลังเหลือบมองหล่อน เมื่อสายตาปะทะเข้ากับสองเต้าอวบคัดของแม่ลูกอ่อน เห็นเม็ดหัวนมเสียดสีอยู่ภายใต้เสื้อผ้าฝ้ายเนื้อบาง น้ำนมแม่ลูกอ่อนเปียกเป็นวงชื้นอยู่ที่ยอดอกของหญิงสาว ดุนดันขึ้นมาตุงจนเห็นได้ชัด ทำเอาเลือดกำดำของผู้คุมนักโทษแทบสาด

“มาเยี่ยมผัวบ่อยไหม”

ผู้คุมถามด้วยความอยากรู้ ตามองนมหล่อน

“เดือนละครั้ง… ไม่มีเวลา”

ลีนาตอบ ขณะกำลังกรอกข้อความในเอกสาร จากนั้นก็ต้องมีอันตกใจกับอีกคำถามที่ตามมา

“เป็นแม่ลูกอ่อนใช่ไหม… ”

ถามขณะสายตายังจับจ้องมองสองเต้าเบียดกันแน่น เสื้อคอวีเป็นร่องลึกลงมาเห็นสองเต้าเบียดกันแน่นจนน่าอึดอัด อวบคัดจนแลเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้ผิวเนื้อนุ่มเนียนของแม่ลูกอ่อน

“ค่ะ… ”

ลีนาตอบซื่อๆ ไม่ได้สงสัยในความคิดหื่นของผู้คุมนักโทษคนนี้ ถ้าหล่อนเงยหน้าขึ้นมาสักนิด จะเห็นดวงตากลัดมันของผู้คุมนักโทษ

กระทั่งเสียงมันเผลอกลืนน้ำลายลงคอ เสียงดังเอื๊อกด้วยความลืมตัว ตอนนั้นลีนาจึงได้รู้ว่าในใจของมันกำลังคิดอะไร หล่อนรีบเอามือหนีบคอเสื้อ กระชับเข้าหากัน

ในเวลาต่อมา

เมื่อถึงคิวเข้าเยี่ยมของลีนา

“เปโดร… ”

ลีนาร้องเรียกชื่อสามี สองสัปดาห์แล้วที่หล่อนไม่ได้มาเยี่ยมเขา

แม้ชีวิตของคนในคุกจะลำบาก หากแต่ชีวิตของคนที่อยู่นอกคุกอย่างลีนาก็ไม่ง่ายนัก หล่อนต้องผ่านแต่ละวันไปด้วยหัวใจอันเข้มแข็งและต่อสู้ ด้วยทุกวันนี้ลีนา