ตอนที่ 1-1

ดวงตาคมทอดมองร่างเพรียวของเพื่อนสนิทอย่างสำรวจ ก่อนจะเอ่ยทักทายไปตามปกติ แต่ไม่รู้ทำไมเพื่อนสาวของเขาคนนี้ถึงแสดงท่าทีเลิกลั่กก็ไม่ทราบ

“สบายดีนะ”

“อื้อ เรื่อย ๆ แหละ สกายอ่ะ เป็นไงบ้าง งานเยอะไหม?”

“อืม เยอะอยู่ แล้วนี่มายังไง แท็กซี่?”

ปลายฟ้ากระพริบตาสองสามครั้งก่อนจะกลั้นใจโกหกออกไป โดยไม่รู้เลยว่านั้นเป็นกับดักที่สกายจงใจหย่อนให้เธอติด เพราะเขารู้จักเธอมานานพอจะรู้ว่าปลายฟ้าเป็นคนอย่างไร

“อืม เรานั่งแท็กซี่มา”

“แน่นะว่านั่งแท็กซี่ ไม่ใช่เดินมา”

ดวงตาคมหรี่ตามองเพื่อนสาวคนสนิท ยิ่งหญิงสาวพยักหน้ายืนยันว่านั่งแท็กซี่มาแววตาก็ยิ่งทวีคูณความดุดันมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะสกายจำได้ว่า เขาและเพื่อนคนอื่น ๆ เสนอตัวไปรับปลายฟ้าที่บ้านแต่เจ้าตัวปฏิเสธเพราะไม่อยากรบกวนและบอกจะนั่งแท็กซี่มาเอง

แต่เขารู้จักหญิงสาวดีกว่านั้น และรู้ว่าอีกฝ่ายต้องเดินมาอย่างแน่นอน ไม่มีทางนั่งแท็กซี่ที่มีราคาแพงเกือบเท่าราคาชานมแบรนด์ดัง

1 แก้วเด็ดขาด

สกายถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะขยับเข้าใกล้ร่างปลายฟ้าและยกมือขึ้นลูบผมของเธอสองสามครั้งก่อนจะออกแรงยีจนยุ่งฟูพาลเอาหัวใจดวงน้อยของปลายฟ้าสั่นไหวจากการกระทำของชายหนุ่ม พวงแก้มนิ่มที่ถูกปกปิดไว้ด้วยปอยผมขึ้นสีแดงระเรื่อน่าเอ็นดู

“เธอนี่ ยังโกหกไม่เนียนและขี้เกรงใจเหมือนเดิมเลยนะ”

“รู้เหรอ...”

“นี่ เธอคิดว่าฉันรู้จักเธอมากี่ปีกัน ? แค่ทำหน้าเหรอหราฉันก็รู้แล้วว่าเธอโกหก อีกอย่างนะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอไม่ยอมให้ฉันหรือคนอื่นไปส่งไม่ใช่รึไง” สกายพูดพลางโยกศีรษะของปลายฟ้าเบาอีกสองสามครั้งแล้วละมือออก

“ค่อย ๆ ปรับตัวเข้ากับสังคมอื่นนอกจากพวกเราได้แล้ว กับพวกเราไม่เท่าไร แต่กับคนอื่นที่เขาไม่เข้าใจ เขาจะคิดว่าเธอหยิ่งเอา เหตุผลแค่นี้ก็ถูกรังแกได้ ฉันไม่อยากเห็นเธอถูกรังแกหรอกนะ รู้รึเปล่า” มือหนายื่นไปเกลี่ยปอยผมที่ตกลงมาปรกหน้าเรียกให้ปลายฟ้าเงยขึ้นมองเขา

“อื้อ เราจะพยายามนะ” ปลายฟ้าเงยหน้าขึ้นช้อนตาขึ้นสบดวงตาคมดุที่ฉายแววเป็นห่วงเธอพลางจะพยักหน้าตอบเบา ๆ

เสียงหัวใจเต้นตึกตักจนปลายฟ้ารู้สึกเหมือนหูเธอกำลังอื้อจนไม่ได้ยินได้ยินเสียงรอบข้าง เธอหลงรักสกายมาตลอดและรักแค่เขาคนเดียวมานานหลายปี

ความรู้สึกที่มีต่อเขามันมากขึ้นและมากขึ้น ยิ่งสกายแสดงท่าทีห่วงใยเธอมากแค่ไหน ความรู้สึกที่มีก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น จนตอนนี้มันเอ่อล้นแทบจะทะลักออกมา ยิ่งคำพูดนิ่ง ๆ ของเขา ยิ่งทำให้เธอรู้สึกดีจนอยากสารภาพความในใจออกไป แต่เธอก็ไม่กล้า

เพราะสกายมีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตนอยู่แล้ว

“หน้าแดงเชียว ไม่สบายเหรอ?”

“อ่ะ เปล่าๆ แค่..เดินเหนื่อยนะ”

เมื่อไม่อาจปกปิดความจริงได้ปลายฟ้าจึงเลือกจะพูดเรื่องจริงเพื่อเฉไฉสาเหตุของแก้มที่แดงปลั่งราวกับมะเขือเทศของเธอแทน เพราะถ้าบอกความจริงไปก็มีแต่กระอักกระอ่วนกันเปล่าๆ

“ฉันนึกว่า-”

“อ้าว คู่รักแห่งปีมาตรงเวลาเสมอเลยนะ”

เสียงใหญ่ติดแหบดุของอคินดังขึ้นมาจากทางประตูร้าน เรียกความสนใจจากปลายฟ้าและขัดสิ่งที่สกายกำลังจะพูดได้อย่างพอดิบพอดี

อคินกวาดตามองปฏิกิริยาของทั้งปลายฟ้าและสกายก่อนจะลอบยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจ

“แหม ใช่ชุดเหมือนกันเลยนะ”

“บัง-”

“ว้ายยยย คู่รักใส่ชุดเดียวกันมาเหรอเนี้ยย ใจตรงกันสุดๆ อยากจะเปิดโหวตเป็นคู่รักที่รู้ใจกันที่สุดแห่งปีจริ๊งจริง!”

เสียงของโชเพื่อนชายจริตสาวของกลุ่มเอ่ยขึ้นเสียงดังที่มีลูกคู่มาพร้อมกับลินดา เสียงดังวี้ดว้ายดังไปทั่ว ที่โชคดีวันนี้เป็นวันหยุดคนน้อยกว่าปกติทำให้เสียงหวีดร้องด้วยความฟินของคู่หูผู้ประกาศข่าวตาใส

“มาๆ เข้ามาก่อน”

อคินเอ่ยเรียกรุ่นน้องทั้ง 3 ที่ยืนรออยู่หน้าร้านให้เข้าไปข้างในเพราะไม่อยากให้หญิงสาวทั้งสองตากลมหนาวนานไปกว่านี้

“ฟ้าาาาา คิดถึงงง คิดถึงมากๆ” เดินเข้าร้านมาไม่เท่าไร ลินดาก็เข้าไปกอดเพื่อนสาวเพียงคนเดียวของเธอพลางส่งยิ้มให้สกายที่ยืนอยู่เบื้องหลัง

“ไง สกาย ไม่เจอกันนานเลย” ลินดาเดินเข้าไปกอดสกายที่วาดแขนกอดตอบหลวม ๆ อย่างยินดี

“ว่าไง คุณผู้ประกาศข่าวสาว” น้ำเสียงทุ่มเอ่ยตอบเรียบๆ ก่อนจะผละกอดออกแล้วเดินไปยืนข้าง ๆ ปลายฟ้าที่ยืนอยู่ข้างโช

นัยน์ตาคมมองร่างระหงของลินดาที่สูงขึ้นจากส้นสูงที่สูงกว่า 2 นิ้วอย่างปรามาส เพราะลินดาเป็นผู้หญิงรูปร่างดีที่สูงกว่า 170 เซนติเมตรอยู่แล้ว ยิ่งเสริมส้นเข้าไปอีกยิ่งทำให้ร่างดูสูงจนเกือบจะเท่าชายชาตรีอย่างเขา

“ไม่ต้องมามองเลย ฉันใส่มาเพื่อเพิ่มความมั่นใจเท่านั้นแหละ นี่ ๆ ในกระเป๋ามีสลิปเปอร์ย่ะ” ลินดาเบนตัวให้เห็นถุงช้อปปิ้งที่ภายในมีรองเท้าแตะสำหรับเดินในบ้านใส่อยู่

“กูยังไม่ได้พูดไรเลย ไป ขึ้นดาดฟ้าไปเลย”

สกายบอกปัดก่อนจะหันไปดันหลังปลายฟ้าขึ้นชั้นบนสุดของร้านหน้าตาเฉยไม่สนใจสายตาพยาบาทจากคุณแม่ทิพย์ทั้งสองที่หวงปลายฟ้ายิ่งกว่าใคร ๆ