ตอนที่7.สั่งสอน

พัลลพกระหยิ่มในใจเมื่อหลอกล่อให้ภรรยาตายใจ ก่อนจะค่อยๆย่องหนีออกมาจากห้องหอ เมื่อเกษรินทร์หลับสนิท คนท้องก็แบบนี้ถึงเวลานอนก็ต้องนอน เพื่อสุขภาพของเด็กในท้อง ชายหนุ่มขึ้นลิฟต์ไปยังชั้นที่เขานัดกับเมริสาเอาไว้ ยังตื่นเต้นไม่หายที่ส่งข้อความไปหา แล้วเธอตอบกลับมา และยอมออกมาพบกับเขา เมริสาก็แบบนี้ไม่เคยโกรธเขาได้นาน พอเขาง้อเธอก็ใจอ่อนยกโทษให้ ที่พัลลพนัดเธอคืนนี้ก็ เพราะต้องการปรับความเข้าใจกัน และที่เหนือไปกว่านั้นก็คือ พัลลพคิดเอาไว้แล้วว่า ยังไงก็ต้องทำให้เธอตกเป็นของเขาให้ได้ เพราะตอนนี้เขาแต่งงานแล้ว โอกาสที่จะออกมาหาเธอก็เป็นไปได้ยาก ยังไงเสียก็ต้องจัดการเธอให้ได้ คบกันมาตั้งหลายปีแม้แต่จูบเธอก็ไม่เคยให้เขา ไม่รู้ว่าจะรักนวลสงวนตัวเอาไว้ให้ใคร ในเมื่อแฟนอย่างเขายังได้แค่จับมือ สายตาเจ้าเล่ห์มองหมายเลขห้อง ก่อนจะแตะคีย์การ์ดแล้วผลักประตูเข้าไป เธอบอกกับเขาว่าจะมารอที่นี่

“เมครับผมมาแล้ว” สิ้นเสียงพัลลพไฟทั้งห้องก็สว่างขึ้น ชายฉกรรจ์สามชีวิตยืนรอเขาอยู่ในห้อง ก่อนที่ชีวิตที่สี่จะปิดประตู แล้วล็อกอย่างแน่นหนา

“พวกแกเป็นใคร!” พัลลพถามพร้อมกับถอยหลัง เมื่อไม่คุ้นหน้าคนพวกนี้

“อย่ารู้เลยว่าพวกเราเป็นใคร รู้แค่ว่าคนที่จ้างมาบอกว่า เอาแค่หยอดน้ำข้าวต้มก็พอ”

“พวกแกเป็นคนของเมริสาใช่ไหม” พัลลพตวาดลั่นพร้อมกับถอยหนี สี่รุมหนึ่งไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเขา เมริสาคงต้องการแก้แค้น ถึงได้ส่งคนพวกนี้ให้มาทำร้ายเขา ไวเท่าความคิดพัลลพวิ่งไปที่ประตู แต่ก็ช้ากว่าคนของนุกูล สี่หนุ่มตรงเข้าทำตามคำสั่งเจ้านาย สั่งสอนพัลลพให้หลาบจำ ไม่นานร่างของพัลลพก็ร่วงลงกับพื้น เมื่อมีคำสั่งให้พวกเขาหยุด พัลลพแค้นเมริสามากไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนี้กับเขา ครั้งนี้เมริสาคงจะเกลียดเขาแล้วจริงๆ จะให้ทำยังไงได้ก็หล่อนอยากเล่นตัว เขาเลยต้องมีคนอื่นและไม่คิดว่าเกษรินทร์จะปล่อยให้ท้องเพื่อจับเขา

“ฝากไว้ก่อนนะเม สักวันผมจะเอาคืนให้สาสม"ขู่อาฆาตก่อนจะลากสังขารกลับไปที่ห้องพัก แล้วแต่งเรื่องหลอกเกษรินทร์ ว่าถูกคนของเมริสาทำร้าย ตอนที่ลงไปเอาของที่รถ

“เจ็บมากไหมคะ” เกษรินทร์ถามสามีเมื่อลงมือทำแผลให้เขา ลัลลพตีหน้าเศร้าแล้วเล่าความเท็จ เพื่อให้เกษรินทร์สงสาร

“ผมพยายามอธิบายให้เมริสาฟังแล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมจบ แถมยังให้คนมาทำร้ายผมอีก เกษเข้าใจผมนะครับ”

“ไม่ต้องห่วงนะคะ เกษจะให้พี่เกื้อจัดการเรื่องนี้ให้” พูดพร้อมกับต่อมือถือหาพี่ชาย เรื่องนี้ต้องให้เกื้อช่วย เพราะเธอไม่อยากให้สามีถูกทำร้ายฟรีๆ

ครืด~ครืด

เสียงมือถือที่ดังบนหัวเตียง ปลุกเกื้อให้ตื่นขึ้น ร่างสูงขยับลุกขึ้นในท่านั่ง ตาคู่คมมองคนที่เขานอนกอดมาทั้งคืน ขยับผ้าห่มคลุมให้หญิงสาว ก่อนจะหยิบมือถือแล้วเลี่ยงออกไปรับสายที่นอกระเบียง เพราะกลัวว่าเสียงของเขาจะกวนคนหลับ เมื่อคืนเขากวนเธอทั้งคืน กว่าจะปล่อยให้เธอได้นอนก็เกือบรุ่งสาง

“ว่าไง”

“พี่เกื้ออยู่ไหนคะ” ทันทีที่รับสายเกษรินทร์ก็ถามคำถาม เกื้อยกยิ้มมุมปาก พอจะรู้ว่าน้องโทรมาเพราะอะไร ตาคู่คมมองคนที่ยังหลับอยู่บนเตียงกว้าง นุกูลรายงานว่า พัลลพเข้าใจว่าเมริสาเป็นคนส่งคนไปทำร้ายเขา และนี่คงเป็นสาเหตุที่เกษรินทร์โทรมา

“พี่ค้างที่คอนโด” เกื้อโกหกว่าค้างคอนโด เพราะหลังจากที่เขาพาเมริสาหลบนักข่าวออกมา ก็ไม่ได้กลับเข้าไปในงานอีกเลย

“พี่เกื้อรู้ไหมคะว่านังเมริสามันส่งคนมาทำร้ายลพ พี่เกื้อต้องจัดการให้เกษนะคะ” เกื้อขำให้กับคำพูดของน้องสาว พัลลพคงไปแสดงละครให้เกษรินทร์ดู น้องเขาถึงได้เชื่อสนิทใจ

“แล้วลพเป็นยังไงบ้าง”

“หนักเอาการค่ะ เกษกำลังจะพาไปหาหมอ เจอกันที่บ้านนะคะพี่เกื้อ แค่นี้นะคะ” พูดจบเกษรินทร์ก็วางสายไป เกื้อมองไปที่คนบนเตียง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป เขาหาเรื่องให้เธอสินะ พัลลพคงไม่ปล่อยเธอไว้แน่นอน และเขาก็คงปล่อยเธอไว้แบบนี้ไม่ได้ เรื่องนี้เขาเป็นคนผูกก็คงต้องเป็นคนแก้เอง

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ร่างสูงก็เดินกลับมาที่เตียงนอน มือแกร่งหยิบเงินจำนวนหนึ่งวางไว้บนหัวเตียง ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง 5,000 ก็น่าจะเพียงพอเพราะเธอไม่ได้ทำให้เขามีความสุขเลยสักนิด

....................................................................................

เมริสารู้สึกตัวตื่นในเวลาต่อมา ขยับอย่างยากลำบาก เพราะเจ็บร้าวไปทั้งตัว ร่างกายเหมือนถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ โดยเฉพาะท้องน้อยและใจกลางความเป็นหญิง ที่เจ็บจุกจนแทบจะเดินไม่ไหว ตากลมโตมองไปรอบๆเพื่อมองหาใครบางคน เมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาก็รู้สึกโล่งใจ ถอนหายใจให้ตัวเอง พยายามกลั้นน้ำตาเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น เธอไม่เหลือความภาคภูมิใจเอาไว้อีกแล้ว เกื้อช่วงชิงมันไปอย่างโหดร้ายที่สุด จะโทษใครได้ในเมื่อเธอรนหาที่เอง มือบางปาดน้ำตาออกจากใบหน้า ขยับตัวลงจากเตียงเมื่อตระหนักได้ว่าต้องไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ป่านนี้จะเป็นไงบ้างพ่อคงโกรธมากที่ติดต่อเธอไม่ได้

ทันทีที่เท้าแตะพื้นร่างบางก็ทรุดลง เพราะไม่อาจต้านกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้ ตากลมโตมองของเหลวอุ่นใสที่ไหลย้อยลงมาจากช่องทางรัก ก่อนจะต้องตกใจ เมื่อเห็นเลือดสีสดแห้งกรังอยู่ที่โคนขา บ่งบอกให้รู้ว่าเมื่อคืนเกื้อทำอะไรไว้กับเธอบ้าง ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหากัน พยายามฝืนตัวเอง ก่อนที่ตากลมโตจะไปสะดุดกับเงินจำนวนหนึ่งที่วางอยู่บนหัวเตียง ริมฝีปากบางบิดขึ้นอย่างเย้ยหยัน นั่นคงเป็นค่าตัวของเธอสินะ

“เลวที่สุด!” ก่นด่าเขาเมื่อเห็นว่าบนหัวเตียงมีแบงค์พันอยู่ 5 ใบ ก่อนจะพยุงตัวเองลุกขึ้น หอบเสื้อผ้าที่ร่วงอยู่กับพื้น แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างทุลักทุเล เธอจะคิดว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น สิ่งที่เสียไปก็แค่ร่างกายแต่ชีวิตกับหัวใจยังเป็นของเธอ เกื้อทำเรื่องชั่วช้าพวกนี้ก็เพื่อน้องสาวของเขา เขาคงจะเอาเรื่องนี้มาขู่เพราะกลัวว่าเธอจะกลับไปวุ่นวายกับครอบครัวของเกษรินทร์ หญิงสาวสาบานเลยว่าเธอจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนั้นอีก ให้มันจบลงที่นี่เพราะแค่นี้เธอก็เจ็บปวดมากพอแล้ว