จุดเริ่มต้น

หนึ่งเดือนก่อน

ค่ำคืนวันศุกร์เป็นวันที่ใครๆ ต่างก็พากันมาสังสรรค์หาความสุขให้ตัวเองก่อนวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่ก็ยังมีอีกหลายชีวิตที่ต้องดิ้นรนทำงานสู้กับชีวิตที่โหดร้าย กานต์พิชชาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เด็กสาววัยสิบเก้าที่ต้องกัดฟันทนสู้กับชีวิตที่โหดร้าย เพื่อให้สามารถอยู่บนโลกใบนี้ต่อให้ได้ เธอเป็นนักศึกษาทุนชั้นปีที่หนึ่งของมหาลัยดัง ต้องทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ทั้งยังมีน้องสาวอีกหนึ่งคนที่ป่วยโรคลิ้นหัวใจรั่ว ต้องรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล

พ่อแม่ของหญิงสาวหย่าร้างและแยกย้ายกันไปใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง โดยปล่อยให้เธอและน้องสาวดิ้นรนสู้ให้มีชีวิตอยู่กันตามลำพัง แต่กานต์พิชชาไม่เคยคิดที่จะยอมแพ้ต่อโชคชะตาแม้จะลำบากแค่ไหน มีน้องสาวที่ต้องดูแล อาการป่วยของกานติมาต้องรักษาอย่างต่อเนื่อง นั่นทำให้หญิงสาวมีค่าใช้จ่ายที่ต้องหาเพิ่มมากขึ้นเป็นเท่าตัว

วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่หญิงสาวรับทำงาน part time เป็นเด็กล้างจานที่ไนต์คลับดังแห่งหนึ่งย่านทองหล่อ ที่เหล่านักท่องเที่ยวไฮโซต่างพากันมาท่องราตรี

“ฟ้าใส วันนี้เตยหอมท้องเสียขอลาหยุด ฟ้าช่วยออกไปเสิร์ฟหน้าร้านแทนหน่อยได้มั้ย” ทีเจผู้จัดการร้านถามหญิงสาวที่กำลังขะมักเขม้นกับการล้างจานอยู่ในครัว

“ได้สิคะ” เธอบอกพร้อมกับวางมือจากงานตรงหน้า แล้วไปช่วยงานเสิร์ฟทันที

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกเวลาที่คนขาดหญิงสาวมักจะถูกเรียกให้ไปช่วยงานเช่นนี้เสมอ ซึ่งกานต์พิชชาไม่เคยเกี่ยงงาน ถึงจะทำงานในไนต์คลับแต่ก็ไม่รับงานนั่งดริ๊งก์หรือบริการอย่างอื่นเรื่องนี้ทุกคนในร้านรู้ดี แต่ก็มักจะมีแขกที่เอาแต่ใจไม่สนว่าพนักงานจะรับงานอย่างว่าหรือไม่ อย่างเช่นวันนี้

“คนสวยเพิ่งมาทำงานหรือครับ ไม่เคยเห็นหน้าเลย” คนถามไม่ถามเปล่าส่งมือยาวปลาหมึกยื่นมาลูบที่ก้นของเธอเบาๆ

“ต้องขออภัยลูกค้าด้วยนะคะ หนูมาเสิร์ฟแทนเพื่อนค่ะ” กานต์พิชชาตอบพร้อมกับเอี้ยวตัวถอยหนีอย่างสุภาพ ก่อนเดินไปเสิร์ฟอาหารทำหน้าที่ต่อไป

“งั้นหรือจ๊ะ ดีเลยถ้าอย่างนั้นเฮียจองตัวหนูมานั่งดูแลที่โต๊ะเลยก็แล้วกัน”

“ถ้าต้องการเพื่อนนั่งดริ๊งก์เดี๋ยวหนูตามเด็กนั่งดริ๊งก์มาให้เฮียแทนนะคะ”

“ไม่เอาคนอื่นสิ เฮียจะเอาหนูคนนี้นี่แหละ” สายตาที่เสี่ยคนนั้นมองมายังกานต์พิชชาแทบจะกลืนกินเธอลงท้องไปแล้ว

“ต้องขอโทษด้วยนะคะลูกค้า หนูแค่มาเสิร์ฟอาหารแทนเพื่อนที่ลา ไม่ได้รับนั่งดริ๊งก์เป็นเพื่อนแขก” เด็กสาวบอกพร้อมกับเดินเบี่ยงหนีแต่ถูกมือใหญ่คว้าเอวบางเข้ามานั่งตัก

“ฉลาดเอาตัวรอดนะเราน่ะ”

“ปล่อยนะคะ หนูไม่ได้รับงานแบบนี้” หญิงสาวบอกพร้อมดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็วก่อนก้าวถอยห่างในระยะที่คิดว่าปลอดภัย

“จะอัพราคาเหรอเท่าไหร่ล่ะ เฮียสู้”

“เท่าไหร่ก็ไม่รับค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ”

“ว้าย ปล่อยนะ” คนตัวเล็กถูกจับบีบข้อมือแน่น เสี่ยใหญ่รู้สึกเสียหน้าที่ถูกหญิงสาวปฏิเสธ

“รู้นะว่าชอบ ถ้าไม่ชอบจะมาอยู่ในที่แบบนี้ทำไม”

“ไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนหรอกค่ะที่จะชอบ ที่หนูมาทำงานที่นี่เพราะมีความจำเป็น”

“ปากเก่งแบบนี้เฮียชอบ ไหนลองบอกมาสิว่ามีความจำเป็นอะไร ค่ากระเป๋า ค่าเทอม ค่ารถ ค่าอะไรเดี๋ยวเฮียช่วยออกให้เอง”

“ไม่รบกวนเฮียหรอกค่ะ ถ้าไม่สั่งอะไรเพิ่มแล้วขอตัวก่อนนะคะ”

“เดี๋ยวสิหนู”

เสี่ยใหญ่ยังคงไม่ปล่อยแขนพยายามฉุดให้เด็กสาวเข้ามาใกล้ตัว แต่กานต์พิชชาพยายามใช้แรงที่มีรั้งตัวเองให้ถอยห่างจากเสี่ยบ้ากามตรงหน้า ร่างน้อยถอยจนไปชนกับแขกอีกคนด้านหลังจนเกือบล้ม หากแต่ชายหนุ่มประคองรั้งเอวคอดกิ่วเข้าหาตัวไว้ได้ทัน

“อุ๊ย ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะลูกค้า” ใบหน้าสวยน่ารักบอกอย่างรู้สึกผิด

“เป็นอะไรมั้ยครับน้อง” กานต์พิชชารีบส่ายหน้าไปมา

“ไม่ค่ะ”

“ผู้หญิงเขาไม่เล่นด้วยสุภาพบุรุษอย่างเรา ก็ควรหยุดแค่นั้นนะครับเสี่ย”