?????

อัสวาน มัสชิโม่

ชื่อเล่น ลาเดล อายุ 28 ปี

หนึ่งในแฝดสาม ทายาทตระกูลมัสชิโม่และแอซเซอร์ ว่าที่บอสคนต่อไปของแอซเซอร์ กลุ่มมาเฟียลำดับที่ 2 ของอิตาลี หน้าที่ดูแลฝ่ายบริหารและการค้า ธุรกิจของทั้งสองตระกูล

มายูมิ นากาโนะ

ชื่อเล่น มิกุ อายุ 29 ปี

ลูกสาวเพียงคนเดียวค่ายหนังผู้ใหญ่อันดับหนึ่งของญี่ปุ่น หญิงสาวที่ชื่นชอบการดูดวงเป็นชีวิตจิตใจ แต่วันหนึ่งเธอต้องเจอแม่หมอปริศนาทักถึงชีวิตที่กำลังตกต่ำ แต่คำเตือนสำคัญมีอยู่ว่า

‘ต้องมีชีวิตอยู่รอดให้ถึงวันเกิดอายุ 30 ปีให้ได้ แล้วเธอจะอยู่เหนือคนหลายหมื่นคน’

เขา – เดินทางมาประจำที่ญี่ปุ่น เพื่อดูแลธุรกิจตามหน้าที่ของตัวเอง แต่แล้วก็ต้องมาเจอสัญญาการค้าระหว่างค่ายหนังAVยักษ์ใหญ่ ที่ตอนนี้เหลือสิ่งเดียวสำหรับชดใช้หนี้ คือทายาทเพียงคนเดียวที่หลงเหลืออยู่

“เอามาก็ใช้ประโยชน์ไม่ได้ เอาไปขายที่ฮ่องกงน่าจะไม่ได้ราคาด้วยซ้ำ สิ่งที่ตลาดต้องการคือสมองแต่เธอไม่มี”

เธอ – จากชีวิตที่สุขสบาย ต้องกลายมาเป็นหญิงสาวที่ไม่มีแม้กระทั่งบ้านของตัวเอง หนี้สินที่งอกเงยออกมาหลังจากสูญเสียคุณพ่อ บริษัทที่ถูกบรรดาญาติรวมหัวกันเอาไป แล้วไหนจะต้องหนีจากพวกยากูซ่าและมาเฟียอีก แต่แล้ววันหนึ่งเธอก็จนมุมเมื่อเจอกับเจ้าหนี้รายใหญ่ด้วยความบังเอิญ

“สัญญาระบุว่าเอาตัวฉันมาใช้หนี้แทน จะให้ชดใช้ด้วยร่างกายยังไง ทั้งที่นายยังไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงด้วยซ้ำ...ทำเป็นแน่นะ?”

?????

“ไม่เคยเห็นผู้หญิงใส่แค่ผ้ากันเปื้อนผืนเดียวทำอาหารเหรอ”

“....” ไร้เสียงตอบกลับ เขายังสนใจงานตรงหน้าเช่นเดิม

“ผ้ากันเปื้อนสาวเมดด้วยนะ ฉันใส่ให้ดูได้ถ้าผู้ชายเวอร์จิ้นแบบคุณลาเดลต้องการ” มือเล็กชูชุดแกว่งไปมา ที่กล้าท้าทายเพราะเขาไม่มีทางให้ใส่แน่นอน

“....” เขายังคงเฉยชาอย่างเช่นทุกครั้ง ถ้าไม่ติดว่าเป็นเจ้าหนี้ที่ฉันต้องใช้ความพยายามตีสนิท เพื่อรักษาชีวิตละก็...อดทนไว้มิกุ

ปึก!

สองเท้าก้าวเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้า แล้วใช้มือปิดพับหน้าจอโน้ตบุ๊กลง มืออีกข้างจับไว้กับพนักพิงโซฟาโน้มใบหน้าเข้าหา นัยน์ตาคมมองลอดแว่นขึ้นสบสายตา

“ถามตรง ๆนะ ถ้าไม่ได้ชอบผู้หญิงแล้วเขียนสัญญาแบบนั้นขึ้นมาทำไม”

“....” ใบหน้าของเราอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบ กลิ่นบุหรี่อ่อน ๆ ปะปนมากับลมหายใจของเขา ภายนอกเหมือนผู้ชายซื่อไม่ประสีประสาทั่วไป แต่สายตาไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกแบบนั้นสักนิด

“ฉันยอมเป็นครั้งแรกของนายได้นะ ถ้ามันลดหนี้ตามข้อสัญญา”

“....”

“แล้วถ้าทำไม่เป็น ฉันจะทำให้เอง” ถึงไม่เคย แต่ฉันก็คลุกคลีกับเรื่องแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก พอรู้เทคนิคอยู่บ้างน่า

“ขอพูดตรง ๆ เลยก็แล้วกัน ยังไม่เห็นมีส่วนไหนของร่างกาย ทำให้รู้สึกน่าสนใจ แล้วมีอารมณ์อยากทำด้วยสักนิด” เห็นเงียบ ๆ แบบนี้แต่ปาก...

“แบบนี้นี่เอง ฉันก็คิดว่านายไม่เคยเสียครั้งแรกก็เลยเขินซะอีก แล้วก็เข้าใจว่าคุณลาเดลทำไม่เป็นมาตั้งนาน”