EP 7 | เจ้าหมาขี้แกล้ง

ขบวนรถตู้เบนซ์สีดำสามคันเคลื่อนตัวออกจากสนามบินมุ่งหน้าไปยังห้องจัดเลี้ยงบนโรงแรมเซน ซึ่งเป็นสถานที่นัดหมายเพื่อทานมื้อกลางวันของทั้งสองครอบครัว

คันหน้าและหลังเป็นรถของบอดี้การ์ดส่วนคันตรงกลางซึ่งคิดว่าน่าจะเป็นคันที่บรรยายกาศภายในรถเงียบสงัดมากที่สุดคือรถของทายาทมาเฟียทั้งสองกลุ่ม

เคทหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปิดเสียงแจ้งเตือนก่อนจะนั่งกำมันเอาไว้แน่น มือทั้งสองข้างชื้นไปด้วยเหงื่อ คิ้วเรียวสวยขมวดติดกันตลอดเวลาโดยไม่รู้ตัวทำให้คนที่ลอบมองอยู่ข้างๆต้องเบนหน้าหันไปมองวิวนอกหน้าต่าง พยายามที่จะกลั้นยิ้มสุดฤทธิ์

“เฮือก! ทะ ทำอะไร”

คนตัวเล็กสะดุ้งขึ้นมาทันทีเพราะจู่ๆไบรซ์ก็เอนตัวเข้าไปหา เล่นเอาเธอแทบจะกระโดดหนีไปติดประตูรถอีกฝั่ง

“หยิบโทรศัพท์ เธอเป็นคนขวัญอ่อนตั้งแต่เมื่อไหร่”

ทั้งที่ตั้งใจแกล้งเธอแท้ๆแต่ไบรซ์ก็ยังคงตีสีหน้าเรียบนิ่งได้อย่างแนบเนียน มือใหญ่หยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาโชว์ตรงหน้าเคทราวกับต้องการยืนยันว่าเขาหยิบโทรศัพท์จริงๆก่อนจะขยับกลับไปนั่งตามเดิม

เคทลอบมองปฏิกิริยาของไบรซ์ด้วยหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับเขาเลยแค่จะให้หมั้นกันเธอก็ลำบากใจจะแย่ แต่ถ้าเขาดันเป็นคนที่เธอชอบในโลกออนไลน์ด้วยล่ะ

‘เคทจะเครซี่ ฮืออออออออ’

“ฉันไม่ได้ขวัญอ่อน”

“เหรอ?”

ไบรซ์ถามกลับพลางกระตุกยิ้มมุมปากซึ่งมองดูเหมือนรอยยิ้มเยาะเย้ยมากกว่าเป็นมิตรในสายตาของหญิงสาว

ครืนนน

“อ๊ะ!”

เคทสะดุ้งขึ้นมาอีกครั้งเมื่อโทรศัพท์ของเธอสั่นเพื่อแจ้งเตือนว่ามีสายโทรเข้ามา ตอกย้ำให้คนตัวเล็กต้องยอมรับคำว่า ‘ขวัญอ่อน’ ไปโดยปริยาย

‘มีสติหน่อยโว้ยไอ้เคท’

“หึ”

ไบรซ์ยกมือขึ้นแกล้งไอเบาๆในลำคอทั้งที่ความจริงเขาอยากจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมากับอาการลุกลี้ลุกลนของเจ้าแมวน้อยข้างๆ

‘ทำไมน่ารักจังวะ’

Rrrr Rrrr

สายเรียกเข้า ‘ปะป๊า’

“ค่ะป๊า”

“เจอไบรซ์แล้วใช่มั้ยลูก”

“ค่ะ อยู่บนรถแล้ว”

“โอเคๆ งั้นเจอกันที่โรงแรมเซนนะ”

“ห๊ะ? ไปที่โรงแรมทำไมคะ”

เคทเอ่ยถามพลางหันไปมองหน้าไบรซ์ ซึ่งตอนนี้เขากำลังก้มหน้าก้มตาดูโทรศัพท์ของตัวเองโดยไม่ได้สนใจว่าเธอกำลังคุยอะไรกับใคร

เพราะมัวแต่กังวลเรื่องไบรซ์และเจ้าหมาน้อยอาจจะเป็นคนเดียวกัน เคทจึงไม่ได้สังเกตว่าเส้นทางที่ตัวเองนั่งรถไปนั้นไม่ใช่เส้นทางที่จะกลับบ้านเธอหรือไปบ้านกลุ่มแอรีส

“ก็เรามีนัดทานข้าวกับกลุ่มแอรีสไงลูก”

คำตอบของเคเดนเหมือนเสียงฟ้าผ่าที่ดังลงมากลางศีรษะของหญิงสาวก่อนจะตามมาด้วยเสียงของผู้เป็นแม่ตะโกนเข้ามาในสายเพื่อขอโทษที่ลืมบอกเธอ

“ค่ะป๊า”

เคทกดวางสายโทรศัพท์ด้วยหัวใจห่อเหี่ยวเต็มที เธอยังไม่พร้อมจะรับมือกับอะไรเลยสักเรื่องแต่ดูเหมือนเรื่องทุกอย่างจะพร้อมใจกันเข้ามาเสียเหลือเกิน ไหนจะเรื่องคู่หมั้น เรื่องเจ้าหมาน้อย เรื่องระแวงไบรซ์แล้วนี่ต้องไปกินข้าวกับครอบครัวเขาทันทีอีกด้วย

ดวงตากลมโตเหลือบมองไปยังหน้าจอโทรศัพท์ของคนข้างๆเมื่อเห็นว่าเขากดเข้าแอปพลิเคชัน Magic Date เธอก็รู้สึกเหมือนหัวใจดวงน้อยหยุดเต้นไปชั่วขณะ

Magic date | bb

bb: ทำไมอ่านไม่ตอบ

bb: หรือรู้ว่าฉันอยู่เบคาเทียแล้ว

bb: เธอป๊อด?

ชัดเจน!

แจ่มแจ้ง!!

แดงแจ๋!!!

บีบีคือไบรซ์ ไบรซ์คือบีบี

เขาคือเจ้าหมาน้อย!

‘ใครก็ได้เรียกกู้ภัยมาเก็บศพฉันโหน่ยยยยย~’

ไบรซ์พิมพ์ส่งข้อความเสร็จก็หันหน้าไปมองคนข้างๆและสบตากับเธอเข้าพอดี เคทสะดุ้งรีบหันหน้าไปอีกทางพลางหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาแนบหูก่อนจะพูดออกมาราวกับเธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่จริงๆ

“เออแกมีเรื่องด่วนหรือเปล่า ฉันไม่ว่างตอบอ่ะ ยุ่งๆอยู่ไว้กลับบ้านแล้วฉันทักหานะเว้ย”

คุยจบเป็นตุเป็นตะเคทก็กดวางสายโทรศัพท์แต่ไม่กล้าหันหน้าไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆกันอีกเลยตลอดทาง

@Zen Hotel เปโดร

เทียร์และมีอากำลังนั่งเม้ามอยกันอย่างออกรสออกชาติบนโต๊ะอาหารในห้องจัดเลี้ยงแบบไพรเวตระหว่างรอทายาทของสองกลุ่มเดินทางมาถึง

ส่วนเคเดนและบรู๊กเลือกที่นั่งจะฟังภรรยาสุดที่รักมากกว่าคุยกันเองเพราะพวกเขาเจอกันบ่อยทั้งในเรื่องธุรกิจและประชุมภาคี

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...

บอดี้การ์ดเคาะประตูห้องจัดเลี้ยงก่อนจะเปิดประตูและหลีกทางให้ไบรซ์เดินนำเข้าไปข้างใน

“ไบรซ์ครับบบ~”

มีอารีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปกอดลูกชายของตัวเองด้วยความคิดถึงเพราะปกติจะเจอกันแค่ปีละไม่กี่ครั้ง ลูกชายบินกลับมาบ้าง คุณบรู๊กและเธอบินไปหาเองบ้าง

“คิดถึงจังเลย”

“คิดถึงแม่เหมือนกันครับ”

เสียงตอบกลับอย่างอ่อนโยนของไบรซ์ทำให้คนตัวเล็กที่เดินตามมาข้างหลังชะงักเล็กน้อยเพราะน้ำเสียงแตกต่างจากที่พูดกับเธอเสียเหลือเกิน

“อะแฮ่ม”

เสียงกระแอมไอของบรู๊กทำให้มีอาถอนหายใจออกมาต่างจากไบรซ์ที่หัวเราะในลำคอเบาๆกับอาการขี้หวงภรรยาสุดที่รักของผู้เป็นพ่อ ขนาดเขากับเบคเป็นลูกชายแท้ๆพ่อก็ยังไม่เว้น

เคเดนและเทียร์หันมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆเช่นกัน เทียร์กวักมือเรียกลูกสาวของตัวเองมานั่งลงข้างๆ

“ทำไมหน้าบูดขนาดนี้ล่ะเคท”

เทียร์โน้มตัวเข้าไปกระซิบถามลูกสาวคนสวยที่ตอนนี้คิ้วก็ยังผูกกันเป็นปมไม่หาย

“หิวมั่งคะ”

เคทไม่รู้จะตอบแม่ไปว่าอะไร ให้บอกความจริงก็กลัวว่าแม่ของเธอจะหัวใจวายเสียก่อนถ้ารู้ว่าลูกสาวของตัวเองไปขอผู้ชายมีความสัมพันธ์แบบ FWB การมีเซ็กแบบไม่ผูกมัดทั้งที่ยังไม่เคยเจอหน้า

และที่เลวร้ายไปกว่านั้นคือเขาดันเป็นคนเดียวกับว่าที่คู่หมั้นของเธออีกด้วย

‘จะบ้าตายรายวัน’

เมื่อบนโต๊ะอาหารนั่งกันอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาเรียบร้อย บรู๊กจึงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดเรียกพนักงานเข้ามาเสิร์ฟอาหารได้

ไบรซ์นั่งลงบนเก้าอี้ที่ว่างซึ่งขวามือของเขาคือเคทส่วนซ้ายมือคือมีอา ถัดไปเป็นบรู๊ก เคเดนและเทียร์เวียนเป็นวงกลมตามเข็มนาฬิกา

“สบายดีนะไบรซ์”

เคเดนเอ่ยทักทายว่าที่ลูกเขยหลังจากที่เห็นว่าไบรซ์คุยกับมีอาเสร็จแล้ว เขาเห็นไบรซ์มาตั้งแต่เด็กๆและก็ดูออกว่าไบรซ์คิดอะไรกับลูกสาวของเขา เพียงแต่ตอนนี้เขาก็ไม่แน่ใจว่าวันเวลาที่ผันเปลี่ยนไปนั้นทำให้ความรู้สึกของไบรซ์เปลี่ยนไปแล้วหรือยัง

“ครับ คุณอาทั้งสองสบายดีนะครับ”

ไบรซ์ตอบกลับพร้อมเอ่ยถามตามมารยาท หางตาคมเหลือบเห็นว่าคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆแอบแบนปากใส่เขา

“สบายดีจ้ะ แล้วทำไมเราถึงขอกลับมาเรียนต่อที่นี่ล่ะ ที่นิวยอร์กไม่ดีเหรอลูก”

เทียร์เอ่ยถามด้วยความสงสัย เธอแปลกใจไม่น้อยเมื่อมีอาเล่าให้ฟังว่าไบรซ์ขอกลับมาเรียนต่อหน่วยกิตที่ยังเหลืออยู่ในเบคาเทียแทน ทั้งที่เขาก็ไปเรียนอยู่ที่นิวยอร์กตั้งแต่สิบขวบ

อีกอย่างเทียร์เพิ่งส่งคาลอสลูกชายคนเล็กไปเรียนต่อปริญญาที่นั่นด้วย กลัวว่าลูกชายของตัวเองอาจจะมีปัญหาอะไรที่นิวยอร์ก

“ที่นั่นดีครับอาเทียร์ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องคาลอสเลยแต่ที่ผมรีบกลับเพราะโครงการคอนโดใหม่ของพ่อค่อนข้างยุ่ง ก็เลยต้องกลับมาช่วยครับ”

ไบรซ์เรียนวิศวะโยธาฯเหตุผลที่เขายกขึ้นมาตอบนั้นจึงไม่แปลกสำหรับคนนอกแต่คนในครอบครัวที่ถูกกล่าวถึงอย่างบรู๊กหันไปมองหน้าลูกชายอย่างรู้ทัน

ส่วนมีอาหันมองหน้าพ่อลูกสลับกัน เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าธุรกิจด้านอสังหาริมทรัพย์ของสามีจะยุ่งถึงขนาดที่ต้องเรียกลูกชายคนกลางกลับมาช่วยงานและย้ายที่เรียนกลางคัน

“หึ พูดแล้วทำด้วยล่ะ”

บรู๊กถือโอกาสมัดมือชกลูกชายตัวเองทันที เกิดเป็นทายาทมาเฟียต้องรักษาคำพูดของตัวเองในเมื่อเสนอตัวขึ้นมาแล้วก็จัดการให้รับผิดชอบคำพูดของตัวเองเสียเลย

ไบรซ์หันมองหน้าผู้เป็นพ่อแต่ไม่ได้พูดอะไรกลับไป เขารู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องช่วยงานพ่อ แค่พ่อไม่เฉลยเหตุผลจริงๆของเขาออกไปตอนนี้ก็ถือว่าดีแล้ว