บทที่ 2

มือใหญ่สัมผัสเรือนร่างของเธออย่างอ่อนโยน ขยับรูดซิปด้านหลังของเดรสตัวสวยอย่างช้า ๆ เผยแผ่นหลังเนียนนุ่มจนเขาอยากจะเดินไปเปิดไฟให้เห็นทุกอย่างชัดเจน เพื่อที่จะได้ลงมืออย่างเร่าร้อน… รุนแรง

“ขออีกห้านาทีนะคะ” เขาไม่ได้สนใจฟัง รั้งตัวเธอขึ้นมานิดหน่อยก็ดึงเดรสตัวสวยลงมากองที่เอว ยกบั้นท้ายอีกนิดมันก็หลุดลงมากองที่ข้อเท้า

คู่ขาในค่ำคืนเหงา ๆ ของกองทัพสวมบราเซียชมพูหวาน แพนตี้เข้าชุดกัน เธอขยับกอดตัวเองเพราะความเย็นของเครื่องปรับอากาศ ก่อนจะค่อย ๆ ควานหาผ้าห่ม ทดแทนเสื้อผ้าที่ถูกกำจัดไป

มือเล็กสะเปะสะปะไปทั่วและวางนิ่งลงบนความอุ่นร้อนที่ขยายใหญ่มาได้สักพักแล้ว เธอลูบไล้มันอย่างไม่แน่ใจ ในขณะอีกที่อีกฝ่ายครางออกมาเบา ๆ เพราะรู้สึกดีเกินจะห้ามใจไหว แต่พอมือเล็ก ๆ นั่นเปลี่ยนเป้าหมายไปหยิบเอาหมอนใบโตมากอด คนที่อดทนเก่งมาตลอดก็หมดความอดทนทันที

กองทัพพลิกตัวเธอนอนหงาย ส่งนิ้วสากเข้าสำรวจความคับแคบ มันแห้งสนิทจนน่ารำคาญ เขาจึงตั้งใจว่าจะทาบจูบลงบนต้นคอขาว ๆ ปลุกปั่นอารมณ์หวามไหวให้ร่างกายเธอพร้อมขึ้นมาบ้าง ทว่าพอเห็นหน้าของคู่นอนชัดขึ้นหน่อย เขาก็รีบผละตัวออกห่างทันที

ไม่ใช่เซลล์คนสวยที่เขาเจอในบาร์

สาวสวยของเขายังเด็ก แถมยังดูคุ้นหน้าอย่างประหลาด มองยังไงก็ไม่ถึงยี่สิบห้าปี แต่เด็กสมัยนี้โตไวและมีความต้องการ หากเธอจะวางแผนอยากจะได้ใครสักคนมาเติมเต็มความปรารถนา เขาเองก็ไม่ควรปฏิเสธ

ใบหน้าหล่อจัดก้มสูดเอาความหอมของกายสาว หน้าอกของเธอมีขนาดสมตัวและทรงสวยมาก มันล้นจากบราเซียตัวเล็ก ปกติเขามักจะใช้เวลาชื่นชมเนิ่นนาน แต่ความเป็นชายกำลังประท้วงหนัก บอกว่าถ้าไม่ถูกโอบรัดภายในสิบนาที มันคงจะคลั่งตายแน่ ๆ

นิ้วสากแตะวนรอบดอกไม้อีกครั้ง มันยังไม่พร้อม ไม่พร้อมจนเขานึกสงสัยว่าทำไม ทว่าฤทธิ์ของแอลกอฮอล์กลับเปลี่ยนความสงสัยให้เป็นความอยากจะเอาชนะ กองทัพเคลื่อนตัวลงต่ำและดึงแพนตี้ตัวจิ๋วลงมาเล็กน้อย ก่อนจะทาบริมฝีปากหยักสวย เชยชิมดอกไม้อันแสนหวานทันที

เสียงครางดังขึ้นเบา ๆ พร้อมกับความพยายามในการถอยตัวหนี ทว่ากองทัพกลับยึดบั้นท้ายสวยเอาไว้แน่น ก่อนกดปากย้ำซ้ำ ๆ สลับจ้วงแทงให้ลึกที่สุดเท่าที่ลิ้นของเขาจะทำได้ มือหนาบีบเคล้นทรวงอกอย่างสนุกมือ

หากเขาลองเปิดไฟดูสักหน่อยก็จะพบว่าผิวขาวราวกับน้ำนมของเธอแดงไปหมดแล้ว…

ใช้เวลาไม่นาน สาวสวยที่อยู่ใต้ร่างก็สั่นสะท้านและกรีดร้องออกมาเบา ๆ ใบหน้าสวยจัดที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางชั้นดีมีเหงื่อผุดพราย แต่แทนที่สมหวังแล้วจะตอบแทนกันบ้าง เจ้าตัวกลับพลิกตัวนอนตะแคงข้างและผล็อยหลับไป

“แบบนี้ไม่ได้นะคุณ” กองทัพกัดฟันกรอด เขาอุตส่าห์ส่งเธอล่วงหน้าเข้าสู่เส้นชัยแห่งความปรารถนา และจะไม่มีวันยอมถูกทิ้งเอาไว้กลางทางแบบนี้โดยเด็ดขาด

มือหนาสาวชักความเป็นชายของตัวเองขณะค้นหาถุงยางที่พกติดกระเป๋ามาด้วย แต่ก่อนที่จะได้สวมอุปกรณ์ป้องกัน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นรัว ๆ ทำเอาคนที่กำลังต้องการจนแทบคลั่งอารมณ์เสียจนสบถคำหยาบออกมาหลายคำ เขาดึงแพนตี้ตัวเล็กกลับเข้าที่ก่อนจะห่มผ้าให้เธอ หลังจากสวมกางเกงเสร็จแล้วก็วิ่งไปเปิดประตูห้อง

“ไอ้กองทัพ มึงทำอะไรลูกกู!” สิ้นประโยคสำคัญ คนฟังก็ได้รับหมัดหนักเน้น ๆ จากผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่เขาทำงานอยู่ทันที

หลังจากสะบัดศีรษะแรง ๆ เพื่อไล่ความมึนสองสามครั้ง เขาก็ตระหนักได้ว่าเพื่อนสนิทและนางพยาบาลอีกคนที่คุ้นหน้าคุ้นตากันก็ยืนเป็นพยานแห่งความซวยอยู่ด้วย

เพื่อนสนิทของกองทัพยืนหน้าซีด ส่วนพยาบาลที่เขาจำชื่อไม่ได้นั้นสาวเท้าก้าวตามผู้อำนวยการเข้าไปแล้ว เธอมองร่างเล็กที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียงสลับกับเขาอย่างไม่เข้าใจนัก

“น้องรินทร์เป็นยังไงบ้างคะผู้อำนวยการ”

รินทร์… เอรินทร์? ลูกสาวคนเดียวของผู้อำนวยการ?

ฉิบหายแล้วไหมล่ะ!