บทที่ 8

น้ำเสียงของธัญญ์ทำให้คนที่กำลังเจ็บต้องกัดฟันสู้ เขาจ่ายค่าตัวเธอแพงและสมควรได้สิ่งที่คุ้มค่ากลับไป

ปัณณิกาข่มความเจ็บและค่อย ๆ ยกสะโพกขึ้นสูง เธออ่านเจอว่าต้องยกสะโพกให้สูงและเคลื่อนตัวลงมาเต็มแรงอีกฝ่ายจึงจะพอใจ แต่พอเอาเข้าจริง แค่ขยับนิดเดียวเธอก็แทบจะขาดใจตายแล้ว

“ชักช้าจริง!” ธัญญ์อารมณ์เสียหนัก เพราะรู้สึกไม่สนุกดั่งที่ใจหวัง มือหนาจึงเริ่มจัดการขับเคลื่อนทุกอย่างด้วยตัวเอง เขายกสะโพกของเธอขึ้นลงแรง ๆ อยู่หลายครั้ง และพอทุกอย่างเริ่มจะเป็นไปตามที่ต้องการ เขาก็สั่งให้เธอหันกลับมามองหน้ากัน

“แก้มหวาน ฉันบอกให้หันมา!” เสียงตะคอกส่งผลให้มือเรียวยกขึ้นระดับเดียวกับใบหน้า เพื่อจัดการหลักฐานที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดอย่างรวดเร็ว

ท่าทางคล้ายกับคนกำลังปาดน้ำตา กอปรกับเสียงสะอื้นเบา ๆ ทำให้ธัญญ์ตระหนักได้ว่ามีเรื่องบางอย่างที่ไม่ปกติ เขาถอนตัวออกจากเร่งรีบ ก่อนจะพลิกร่างนุ่มนิ่มให้นอนราบลงบนเตียงกว้าง

ธัญญ์ใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีก็พบหลักฐานสีแดงบนผ้าปูเตียงและนั่นทำให้เขาเข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมแก้มหวานจึงไม่ทำตามคำสั่งอย่างที่เคย

ของเล่นของเขายังบริสุทธิ์อยู่ อย่างน้อยก็เมื่อห้านาทีที่ผ่านมานี่เอง!

“ทำไมเธอไม่บอกฉัน!”

“แก้มทำได้ค่ะ คุณทำต่อเถอะนะคะ” เธอฝืนยิ้มให้กัน ทั้ง ๆ ที่ดวงตากลมโตยังคงแดงก่ำและมีน้ำตาคลออยู่หน่อย ๆ

“อวดเก่ง เจ็บจนร้องไห้ยังบอกว่าทำได้อีก!” ธัญญ์ตั้งใจว่าจะยุติทุกอย่าง ทว่าคนที่อยู่ใต้ร่างกลับดึงแขนเขาไว้แน่น

“คุณอย่าไปได้ไหมคะ แก้มขอร้อง” เธอต้องการจ่ายคืนให้คุ้มค่า ไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองติดค้างอะไรในภายหลัง

“ฉันไม่อยากทำเธอเจ็บ”

“แก้มไม่เจ็บแล้วค่ะ”

“แน่ใจนะ” ปัณณิกาพยักหน้า ก่อนจะขยับตัวขึ้นมาทำอย่างเขาเคยทำ ริมฝีปากบางจูบซับบริเวณต้นคอและเลื่อนขึ้นไปยังใบหู เสียงครางต่ำของธัญญ์ทำให้เธอหายกลัวและรู้สึกอยากจะเอาชนะ

“ถ้าทนไม่ไหว เธอบอกฉันนะแก้ม”

“แก้มไหวค่ะ แก้มอยากนอนกับคุณ”

คำพูดซื่อ ๆ ของปัณณิกาทำให้ธัญญ์ห้ามความต้องการของตัวเองไม่ไหวอีก แต่คราวนี้เขารู้แล้วว่าจะต้องอ่อนโยนกว่าเดิมให้มาก ทุกอย่างจึงจะผ่านไปได้ด้วยดี

หนุ่มใหญ่วัยสามสิบแปดส่งนิ้วสากเปิดทางเตรียมพร้อมอย่างที่ควรจะทำตั้งแต่ทีแรก พอสัมผัสเน้น ๆ ลงบนจุดกระสัน ร่างบางก็ดิ้นพล่านพร้อมกับส่งเสียงครางหวานจนคนฟังหัวใจเต้นแรง เขาเพิ่มนิ้วที่สองอย่างร้อนใจ พอเห็นว่าเธอไม่บ่นอะไรจึงขยับเข้าออกรัวถี่ จนคนใต้ร่างกรีดร้องและกระตุกเบา ๆ

ดวงหน้าหวานของปัณณิกาแดงก่ำ เย้ายวนคนมองให้หลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้น เขาเปลี่ยนไปสวมอุปกรณ์ป้องกันชิ้นใหม่ ก่อนจะค่อย ๆ แทรกตัวอย่างเชื่องช้า ไม่รีบร้อนจนเรียกน้ำตาของสาวสวยที่อยู่ใต้ร่างของเขาอีก

“คุณคะ”

“ฉันจะทำไม่รุนแรง ฉันสัญญา” ธัญญ์ขยับตัวเคลื่อนผ่านความคับแน่น โดยไม่ลืมสังเกตสีหน้าของสาวสวยที่เขาเพิ่งจะพรากพรหมจรรย์ด้วยท่วงท่าที่ไม่ทะนุถนอมกันอย่างที่สุด

เธอกัดริมฝีปากของตัวเองเบา ๆ ราวกับจงใจยั่วให้เขาคลั่ง ดวงหน้าสวยจัดเผยอารมณ์หวานเสียว เสียงร้องครางของเธอทำหน้าที่ไม่ต่างจากน้ำมันที่ราดเข้ากองเพลิงแห่งความปรารถนาที่กำลังโหมกระหน่ำ

“คุณคะ แก้มจะไม่ไหวแล้ว”

ดวงตาหรี่ปรือเชื้อเชิญให้ธัญญ์ขยับเอวสอบให้อยู่ในจังหวะที่เขาและเธอเองต่างก็ต้องการ เสียงเนื้อกระทบเนื้อกระตุ้นความครัดเคร่งเบื้องล่าง ผลักดันให้มันดึงดันเข้าออกรุนแรงจนสุดทาง จนร่างของปัณณิกาสั่นสะท้านและส่งเสียงร้องหวานออกมาเบา ๆ

“แก้ม…” แรงตอดรัดทำให้ธัญญ์ทนต่อไปไม่ไหวอีก เขาส่งตัวเองเข้ารัวถี่ ก่อนจะคำรามเสียงดังอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทั้งตัวเขาและเบื้องล่างกระตุกแรง ก่อนจะทิ้งตัวลงบนสองเต้าอวบอิ่มที่ฝากรอยเอาไว้ก่อนหน้า

“แก้ม…” ธัญญ์ยกศีรษะของตัวเองขึ้น ก่อนจะเอ่ยเรียกของเล่นชิ้นใหม่ที่ทำให้เขารู้สึกสนุกอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในรอบหลายปี

“คะ” เธอตอบรับเขาอย่างกระตือรือร้น

“ฉันขออีกรอบได้ไหม” กระทั่งตัวของธัญญ์เองก็ไม่อยากเชื่อว่าจะได้ยินเสียงตัวเองออดอ้อนออกไปแบบนั้น

“ได้ค่ะ คุณอยากทำกี่รอบก็ได้ แก้มทำได้ค่ะ”

ปัณณิกายิ้มหวาน ทั้ง ๆ ที่ยังแสบร้อนกลางกายเพราะความดุเดือดที่เพิ่งจะจบลงไปได้ไม่ถึงนาที แต่ในเมื่อเขาจ่ายหนัก เธอก็ควรตอบแทนให้คุ้มค่า หลังจากสัญญาจบแล้วจะได้ไม่มีอะไรค้างคาใจ

อีกสองเดือนเศษเท่านั้นที่ปัณณิกาต้องอดทนและเมื่อทุกอย่างจบลงแล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องฝืนยิ้มเพื่อใครอีก…