Chapter 10 ชอบพี่จริงหรือแค่อยากล่อ?

Chapter 10

ชอบพี่จริงหรือแค่อยากล่อ?

ความคิดสับสนตีวนไปหมด แต่ที่แน่ๆในตอนนี้ฉันขึ้นมาอยู่บนห้องวีไอพีภายในผับสุดหรูของพายุเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

นังเอิงเอ๊ย ถ้าคนอื่นรู้จะหาว่าแกใจง่ายไหมเนี่ย

“ดื่มสิ อันนี้เหล้านอกแพงพิเศษเลยนะ”

“รู้จ้ะ ขอบคุณที่อุตส่าห์เลี้ยงของแพง”

ฉันยกแก้วขึ้นมากระดกดื่มจิบเบาๆ ปกติฉันไม่ค่อยดื่มสักเท่าไหร่มีบ้างนานๆครั้ง

“หึ คอแข็งนักหรือไงดื่มแบบนั้น”

“อึ่ก ก็ไม่เท่าไหร่หรอก” ฉันตอบอย่างนั้นเมื่อเขาแสยะยิ้มที่เห็นฉันจิบเบาๆแต่จิบเข้าไปค่อนข้างเยอะ

คำว่าไม่เท่าไหร่ที่หมายถึงก็คือคออ่อนมากค่ะ ปกติฉันแทบไม่เคยดื่ม ให้มาดื่มแบบนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเมาหรือเปล่า

พายุจากที่ตอนแรกนั่งโซฟาตรงข้ามกับฉัน เขาเดินมาแล้วนั่งลงที่โซฟาตัวเดียวกับฉันซึ่งฉันนั่งอยู่ที่โซฟาตัวกลาง

“คิดจะทำอะไร?” ฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมกับปรายตามองพายุที่ขยับเข้ามานั่งข้างฉัน เขาในตอนนี้ยังคงสวมชุดช็อปวิศวะสีแดงกับกางเกงยีนส์สีซีดอยู่

“แค่อยากนั่งใกล้พี่ ทำไม? กลัวอ่อ?”

“ไม่นี่ เรื่องอะไรพี่จะต้องกลัว” ฉันเชิดหน้าสู้พร้อมกับหยิบแก้วขึ้นมากระดกอีกครั้ง

ดวงตาคมจ้องมองฉันด้วยความเจ้าเล่ห์ ปกติคงจะเจ้าชู้มากเลยสินะเจ้าเด็กพายุคนนี้

แต่คงไม่แปลกหรอกที่จะเจ้าเจ้าชู้ ทั้งหล่อ ทั้งรวย ผู้หญิงคนไหนบ้างจะไม่ชอบ แค่แววตาคู่คมคู่นั้นจ้องมองก็มีเสน่ห์จนไม่อาจละสายตาได้แล้ว

“ไม่ได้กลัว แต่เขินใช่ไหม?”

“เหอะ ตลก ใครจะไปเขินฮะ”

ปากก็ว่าตอบแต่ไม่กล้าสบตา เก็บความรู้สึกเอาไว้อยู่ในใจ

“ก็เห็นอยู่ว่าหน้าแดง”

“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าคิดเกินเลยกับพี่สาวสิคะน้องพายุ” ฉันฉีกยิ้มให้เขาที่นั่งอยู่ด้านข้างด้วยรอยยิ้มหวานหยาดเยิ้ม พูดไปด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง

พยายามจะเว้นระยะห่างไม่ให้พายุคิดไปไกล

แต่ฉันกลัวอ่ะ กลัวว่าคนที่จะคิดไปไกลคือฉันเอง...กลัวจะคิดไปเองคนเดียว

“ผมไม่เด็ก...แล้วก็ไม่เล็กด้วย” เขาว่าด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะโกรธแต่ก็ไม่ใช่ คงจะไม่ชอบให้ฉันพูดสบประมาทสินะ

ช่วยไม่ได้ ก็คนมันยังไม่เคยเห็นนี่นา

“พิสูจน์ยังไงดี?” ไม่ได้อยากเห็นเลยนะคะ ก็แค่แหย่น้องมันเฉยๆ

“พี่จะดูหรือว่าจะลองจับดีล่ะ?” อื้อหือ เด็กมันสู้ ไม่มีถอยเลยแฮะ

“ทั้งดูทั้งจับ แต่พี่จับฝ่ายเดียวจะดีหรอ?”

ฉันยังคงแหย่ไม่เลิก ตอนนี้เองรู้สึกว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์เริ่มทำงานแล้ว สติฉันเองไม่ค่อยจะครบร้อยเปอร์เซ็นต์นัก ดื่มทีไรเป็นแบบนี้ทุกทีเลยอยากจะตีตัวเอง

“งั้นก็มาแลกกันจับสิ”

ฮึ!? นี่กล้าชวนฉันแลกเลยเหรอ พายุนี่ร้ายใช่เล่น

“ยังไง?” แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจไปงั้นแหละ พูดชัดเจนขนาดนี้ใครบ้างจะไม่เข้าใจ

“พี่จับหำผม ผมจับนมพี่ แบบนี้แฟร์ดีไหม?”

อ๊ากก เจ้าเด็กบ้าพูดอะไรก็ไม่รู้ ทะลึ่งที่สุดทั้งอายทั้งรับไม่ได้ค่ะ

“ทะลึ่ง”

ฉันยกมือขึ้นยันอกพายุให้ถอยออกจากตัวเพราะตอนนี้คนตัวใหญ่กว่าโน้มตัวเข้ามาเหมือนกับว่าจะจูบฉันอย่างไรอย่างนั้น

“หึ ไม่ได้พูดเล่น พูดจริงนะพี่เอิง”

ถ้าพายุไม่หยุดรุกล้ำไปมากกว่านี้ ฉันกลัวใจตัวเองว่าจะทนไม่ไหว หัวใจตอนนี้มันสั่นรัวเหมือนกับจะกระโดดเด้งดึ๋งออกมาเต้นรำอยู่ตรงหน้า

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเสียงอะไร เพราะนี่คือเสียงของหัวใจฉันเอง

“พายุ...”

“ผมชอบพี่มาแต่วันแรกที่เจอ จะลองให้โอกาสเด็กคนนี้ไม่ได้เลยเหรอครับ”

พายุจ้องมองใบหน้าฉันพร้อมกับยกมือขึ้นมาแล้วใช้หลังมือแกร่งไล้ไปทั่วกรอบหน้าของฉันอย่างแผ่วเบา

“คุณพายุครับ ได้เวลาผับเปิดแล้วครับ”

จู่ๆลูกน้องของพายุก็เข้ามาหาโดยที่ไม่ได้เคาะประตูก่อนทำเอาฉันกับพายุสะดุ้งโหยงออกจากกัน

ฉันจ้องมองพื้นก้มหน้าไม่สบตากับใคร รู้สึกอายตัวเองอยู่เหมือนกันนะที่มานั่งสวีทอยู่ภายในห้องวีไอพีกับเพื่อนของน้องชาย ถ้าเพื่อนรุ่นเดียวกันรู้คงจะนินทาฉันแย่เลยล่ะ

“ทำไมไม่เคาะประตูก่อนวะ”

พายุพูดอย่างหัวเสียแล้วจ้องมองลูกน้องที่เดินเข้ามาด้วยสายตาดุดัน

“โทษทีครับ ไม่คิดว่าจะมีแขก”

“เออ จัดการเปิดได้เลยแล้วก็ออกไปได้แล้ววันนี้กูมีธุระต้องคุยกับแขกและจะไม่ลงไปข้างล่าง”

“โอเคครับคุณพายุ”

ลูกน้องคนนั้นเดินจากไปส่วนฉันก็ก้มหน้ามองพื้นไม่สบตากับพายุอีกแต่เขาก็ใช้มือเชยคางขึ้นให้เงยหน้าสบตา

“อายอะไร นั่นมันลูกน้องผม”

“กลัวว่าเค้าจะจำได้ว่าพี่เป็นพี่ของโอบอ้อม”

“แล้วทำไม? ถ้าจำได้แล้วมันจะทำไมไม่เข้าใจ”

“ลูกน้องต้องมาเห็นพี่นั่งอยู่กับเธอในห้องสองต่อสองมันก็คงดูไม่ดีนะ พี่เป็นพี่สาวของโอบอ้อมที่เป็นหุ้นส่วนของที่นี่ด้วย”

“แล้วมันดูไม่ดียังไง?”

พายุดูเหมือนจะไม่เข้าใจ เขาจ้องหน้าฉันแล้วถามอย่างเอาเรื่อง

“เธอเป็นเพื่อนของน้องชายพี่”

“ไม่ใช่น้องชายแท้ๆของพี่สักหน่อยนี่ คนไม่ใช่พี่น้องกันคบกันได้”

“แต่ว่า...”

“ไม่ใช่แค่คบกันได้นะ”

พายุเอี้ยวตัวเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น ใบหน้าของเขายื่นเข้ามาใกล้แล้วก็กระซิบเข้าข้างหูอย่างแผ่วเบา

“แต่ยังเอากันได้ด้วย”

“!?”

ฉันช็อคไปเลย ดวงตากลมโตเบิกโพลงโตมองหน้าเขาด้วยความสับสน ฉันไม่รู้แล้วว่าพายุคิดยังไงกับฉันกันแน่ เขาจริงจังหรือเพียงแค่เล่นๆ

แต่เด็กที่อายุน้อยกว่าฉันถึงสองปีฉันจะไปคาดหวังให้เขาจริงจังได้ยังไงล่ะ

“คืนนี้อยู่กับผมนะ”

“ย อยู่กับพายุงั้นเหรอ... คือ...”

บอกตามตรงว่ามันสับสน วันก่อนฉันยังเป็นแฟนกับคีรินและบอกเลิกไป วันนี้ฉันมีผู้ชายคนใหม่ซึ่งก็ไม่ใช่คนอื่นไกลเป็นเพื่อนของน้องชาย

“อย่าปฏิเสธเลยนะ ผมก็แค่อยากอยู่ใกล้พี่...อยากได้กลิ่นตัวของพี่”

เขาพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาจนปลายจมูกชนลูบไล้เข้าที่กรอบหน้า มือแกร่งยกขึ้นจับเข้าที่ศรีษะของพายุ นิ้วมือเรียวยาวของพายุรอดผ่านเข้ามาภายในไรผมสีดำขลับยาวเลยกลางหลังของฉันไปอย่างแผ่วเบา

ใบหน้าหล่อเหลาของเขายื่นเข้ามาใกล้มากขึ้น

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

เสียงหัวใจของฉันเต้นแรง ดวงตากลมโตหลับตาพริ้มรอรับสัมผัสจากพายุ

นี่ฉันกำลังจะเปิดใจให้พายุงั้นเหรอ? ทั้งที่เพิ่งเลิกกับแฟนได้วันเดียวเนี่ยนะ?

แต่ดูเหมือนความคิดจะช้าไปกว่าการกระทำซะแล้วเพราะตอนนี้ริมฝีปากหนาของพายุประกบปากจูบที่ริมฝีปากบางสีระเรื่อของฉันอย่างแผ่วเบา...

“อื้อ..”

จูบที่แสนจะละมุนละไม ความรู้สึกที่ฉันไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน ทำไมมันรู้สึกดีอย่างนี้นะ...รู้สึกดีเสียยิ่งกว่าจูบครั้งไหนๆ

เราจูบกันอย่างนั้นอยู่เนิ่นนานจนในที่สุดพายุก็ถอนริมฝีปากหนักนั้นออกไป

ฉันจ้องมองดวงตาคู่นั้นด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยคำถามอยู่ในใจ สับสนไปหมดแล้ว...นี่เรากำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะยัยเอิง

“ผมชอบพี่”

คำพูดนั้นออกมาจากปากของพายุ เด็กคนนี้มองหน้าฉันอยู่ ดวงตาคู่คมแสนจะเย้ายวนไม่อาจทำให้ฉันละสายตาไปจากเขาได้เลย

“พี่ถามจริงนะพายุ...”

ฉันมองหน้าเขาพร้อมกับตั้งคำถาม ใบหน้าหล่อเอียงคอเล็กน้อยเพื่อรอฟังว่าฉันจะถามอะไร

“ชอบพี่จริงหรือว่าแค่อยากล่อ?”

นี่แหละคำถามที่ฉันข้องใจ ผู้ชายอยากจะมีอะไรกับผู้หญิงมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ที่สงสัยก็คือมีความชอบฉันจริงไหม มีความรักอยู่ในนั้นบ้างหรือเปล่า?

“ชอบจริง ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว”

“...”

หัวใจของฉันเต้นรัวและแรงเมื่อได้ยินคำตอบที่จริงใจออกมาจากปากของเขา นี่ฉันใจเต้นกับรุ่นน้องอยู่อย่างนั้นเหรอ ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยคบกับผู้ชายอายุน้อยกว่า

“แต่เรื่องอยากล่อมันก็อยากล่อด้วยแหละ”

อื้อหือ ตรงขนาดนี้ก็ทำเอาฉันไปไม่เป็นเหมือนกันนะถึงกับชะงักไปเลย ตอนนี้นี้เขาพาดโขนมาโอบไหล่ฉันเอาไว้ เราทั้งคู่จ้องมองกันอย่างลึกซึ้งไม่วางตา

“ก็พี่สวย หุ่นก็ดี ผมอยากก็ไม่แปลกปะ?”

อืม นั่นสินะ ฉันเองก็สวยแซ่บขนาดนี้ เด็กมันจะอยากก็ไม่แปลกหรอกมั้งหุๆ

“งั้นคืนนี้ ไปต่อห้องที่ป่ะ?”

อ๊ากก นังเอิงแกพูดอะไรออกไปเนี่ย แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันแล้วเพราะพายุรีบตอบมา

“ไปดิ รอพี่พูดคำนี้มานานละ”

โอเคดีล ฉันชวนเพื่อนของน้องชายไปต่อกันที่ห้องค่ะทุกคน แล้วจะชวนเขาทำอะไรดีล่ะ?

จ้ำจี้มะเขือเปาะแปะ หุๆ ยัยเอิง แกนี่มันเลิศจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะใจง่ายใจไวแบบนี้

ช่วยไม่ได้ ฉันโสดแล้วนี่ น้องมันก็แซ่บ...น่ากินอ่ะ