บทนำ

บทนำ

@มหาวิทยาลัย

ปริ๊นๆๆๆๆ

“ว๊ายยยยย!”

ฉันที่กำลังเดินมึนๆข้ามถนนตกใจอย่างสุดขีดเมื่อพบว่ารถยนต์คันนึงกำลังจะพุ่งมาชนขณะที่กำลังข้ามทางม้าลายเดินไปที่คณะวิศวะ

พึ่บบบ

“อ๊ะ ขะ ขอบคุณนะคะ”

แต่แล้วสวรรค์ก็คงจะไม่ลงโทษเกินไปเมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งกระชากข้อมือเล็กของฉันเอาไว้ให้ออกมาจากตรงนั้น

หัวของของฉันชนเข้ากับแผงอกกำยำ เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบกับผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง หน้าโหด คิ้วเข้ม ผิวขาวเนียนไปทั้งตัว แต่ทำไมกันนะ...รู้สึกเขาดูดีอย่างบอกไม่ถูกเลย

“จะข้ามถนนก็ระวังด้วย”

“ตะ แต่มันเป็นทางม้าลายนะคะ”

“เธอคิดว่าแค่เดินมาอยู่ตรงทางม้าลายแล้วรถที่มันขับมาเร็วๆจะจอดให้เหรอ?”

ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้วมุ่น ดูเหมือนจะดุยังไงก็ไม่รู้

“หนะ หนูขอโทษค่ะ หนูไม่รู้”

“ขอโทษเพื่อ? เธอไม่ได้ผิดอะไรนี่”

ดูเหมือนว่ายิ่งพูดอะไรไปก็ทำให้เขาคนนี้หงุดหงิด ฉันเลยทำได้แค่ก้มหน้าไม่กล้าสบตา

“...”

“เอาเถอะ ครั้งนี้ถือว่าดีไปที่ไม่โดนชน อยู่ปีหนึ่งอ่ะดิท่าทางไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้”

“ค่ะ”

“คราวหน้าคราวหลังก็ระวังด้วย ถึงจะเป็นทางม้าลายแต่ก็ไว้ใจรถคันไหนไม่ได้หรอกนะ”

“ขอบคุณนะคะ เอ่อ รุ่นพี่”

ฉันเพิ่งสังเกตว่าผู้ชายคนนี้ใส่เสื้อช็อปสีแดงซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาเรียนอยู่คณะวิศวะ

“แล้วนี่กำลังจะไปตึกไหน?”

ถึงจะดูดุแต่ก็ดูมีความอ่อนโยนในน้ำเสียงนั้น ฉันที่ตอนนี้สวมใส่ชุดนิสิตกับกระโปรงพลีทยาวกรอมเข่าพร้อมกับรองเท้าผ้าใบสีขาวเงยหน้าขึ้นมองพี่เขา

“ตึกวิศวะค่ะ”

“ไปหาแฟน?”

ทำไมถึงคิดว่าไปหาแฟนนะ

“เปล่าค่ะ หนูจะไปเรียนแล้ววันนี้ก็เปิดเทอมวันแรก”

ฉันมาเรียนวันนี้วันแรกก่อนหน้าที่จะเปิดเทอมทางคณะได้จัดกิจกรรมให้รุ่นพี่รับน้องแต่ว่าฉันไม่ได้มาเพราะพ่อกับแม่ไม่เห็นด้วยกับกิจกรรมรับน้อง กลัวว่าจะเจอพี่ว๊ากโหดๆแบบในข่าว

“งั้นเหรอ เห็นเป็นผู้หญิงตัวเล็กเลยไม่คิดว่าเธอจะเรียนวิศวะ นึกว่าจะไปหาแฟน”

“เอ่อ งั้นหนูขอไปพร้อมพี่ได้ไหมคะ พี่เองก็จะไปคณะวิศวะใช่ไหม”

เหมือนพี่คนนี้จะชะงักไปนิดหนึ่งเมื่อฉันขอตามไปด้วย เพราะว่าวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกทำให้ฉันไม่ค่อยรู้ทางนัก

“ก็ได้ เดินตามมาแล้วกัน”

ฉันฉีกยิ้มกว้างให้กับรุ่นพี่ก่อนจะเดินตามหลังเขาข้ามทางม้าลาย

“ถ้ากลัว...จับเสื้อพี่ไว้ก็ได้”

“...”

บอกตามตรงว่าแอบตกใจนิดนึง แต่ร่างกายก็ไม่รอช้ามือฉันยกขึ้นแล้วจับเข้าที่ปลายเสื้อช็อปสีแดงนั้นเอาไว้แน่น

ฉันจับชายเสื้อของพี่คนนั้นเอาไว้แล้วเดินตามเขาไปอย่างเงียบๆพร้อมข้ามทางม้าลาย

เมื่อข้ามทางม้าลายมาได้ฉันก็ปล่อยเสื้อและเดินตามรุ่นพี่คนนั้นไปต่อโดยที่เขาไม่หันมาพูดอะไรกับฉันอีก

เราเดินกันจนมาถึงตึกคณะ

“ขอบคุณนะคะที่พาหนูมาด้วย”

“อือ”

ตอบหน้านิ่งก่อนจะเดินล้วงกระเป๋าเสื้อช็อปแล้วเดินไปอีกทางหนึ่ง ฉันได้แต่มองตามแผ่นหลังกำยำนั้นและแอบยิ้มอยู่ในใจในใจคนเดียว

บ้าจริงยัยริน มาเรียนวันแรกก็หลงเสน่ห์รุ่นพี่เข้าซะแล้ว!