05 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่

05

(ย้ายเข้าบ้านสามีวันแรก)

****

[Part.Dada]

หลังจากจดทะเบียนสมรสกับอิตาผู้กำกับขี้เก๊กเสร็จ ฉันก็รีบแยกย้ายมาที่กองถ่าย ทำเวลาอย่างหวุดหวิด เกือบมาไม่ทัน ฉันเป็นคนนึงที่เคร่งเรื่องเวลามาก ไม่อยากให้ใครมาว่าตามหลังได้

"อร้าย" เสียงพี่เอมมี่ไม่รู้นางกรี๊ดกร๊าดอะไรขึ้นมาอีก

"มีเรื่องอะไรหน้าตื่นเต้นอีกคะ?" ฉันขมวดคิ้วถามนาง

"สำนักข่าวลงข่าวน้องดาด้ากับท่านผู้กำกับเต็มเลยคร้า" พี่เอมมี่ยื่นโทรศัพท์มาให้ฉันดู

-_- ในชีวิตเกิดมาไม่เคยมีแฟนสักคน อยู่ๆฉันก็มีสามีเลย นักข่าวคนที่ทำข่าวฉันคงมีงงกันบ้างล่ะ

"ว่าแต่น้องดาด้าจะย้ายเข้าบ้านท่านวันไหนคะ?"

"เขาบอกให้ด้าย้ายเข้าวันนี้ค่ะ" ฉันตอบหน้ามุ่ยๆ ไม่รู้จะรีบเร่งอะไรฉันนักหนากว่าจะเลิกกองก็ปาไปสี่ห้าโมงเย็นแล้ว อีกอย่างฉันก็ชอบอยู่คอนโดมากกว่าอยู่บ้านอ่า คิดแล้วเซ็ง

"น้องดาด้า" พี่เอมมี่เรียกฉันแล้วอยู่ๆก็เงียบยิ้มกรุ้มกริ่มใส่ฉัน

"..??" อะไรของนางอีกล่ะ

"ถ้าผู้กำกับท่านจริงจังกับน้องดาด้าขึ้นมาจริงๆเนี่ย เอายังไงคะ?"

"..." ฉันเงียบ ไปไม่เป็นกับคำถามของพี่เอมมี่ แต่ที่แน่ๆฉันสัมมผัสได้อย่างนึง คือตาฐานทัพอะถ้าจะเผด็จการไม่ใช่เล่น ถ้าเป็นสามีฉันจริงๆขึ้นมา ไม่อยากจะนึกภาพ คงออกคำสั่งฉันเช้าเย็นอะ

"น่ะๆทำเป็นไม่ได้ยินที่พี่ถาม" เสียงแหลมๆของพี่เอมมี่ยังคงเล้าหลือถามฉันไม่เลิก

"เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ..เพราะด้าไม่อยากได้สามีแก่ จอมเผด็จการ" ฉันตอบพี่เอมมี่ออกมาตรงๆตามความรู้สึกของฉัน และอีกอย่างตาฐานทัพคงไม่ชอบฉันหรอก เผลอๆเขาอาจจะมีคนที่ชอบอยู่แล้วก็ได้ อาจจะเป็นตากุนซือก็ได้นะ สองคนนี้ดูมีซัมติงกันแปลกๆ เพราะตาสารวัตรกุนซืออะ ชอบมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ

"อุ๊ย น้องด้าอ่า..ท่านผู้กำกับพึ่งจะสามสิบกว่าๆเองนะคะ ยังหนุ่ม..ยังแน่น"

-*- ตรงประโยคว่าแน่นนี่ เสียงนางแอบติดเรทนะ ผู้จัดการฉันนางแลหิวอยู่ตลอดเวลาเลยจริงๆ

"คุณดาด้าเชิญเข้าฉากต่อไปได้เลยครับ" เสียงของสตาฟกองเดินเข้ามาตามฉันที่เต็นท์

"ไปกันค่ะน้องดาด้า รีบถ่ายให้เสร็จ จะได้ขอออกกองก่อน" พี่เอมมี่รีบเดินมาจูงมือฉัน ตามสตาฟกองไป แต่ฉันไม่อยากให้ถึงตอนเย็นเลยเพราะขี้เกียจขนของ ไม่อยากย้ายบ้านอ่า งอแงได้ไหมมม ^//^

[End.Part.Dada]

@ส.นฯ

"แฟ้มคดีของแม่หมอ'อนิกา' เธอมีพื้นฐานศาสตร์ดูดวงจริง" กุนซือยืนเอกสารให้ผู้กำกับหนุ่มตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย

"...." มือหนารับเองสารจากกุนซือ ที่เขาวานใช้ให้ไปเอาข้อมูลของอนิกามาดู ผู้หญิงคนนี้เป็นลูกครึ่งอินเดีย มีพื้นฐานดูดวงแม่นไม่ธรรมดา ก่อนหน้าที่จะมาเปิดสำนัก เคยเป็นที่ปรึกษาเรื่องดวง เรื่องการค้าให้พวกมาเฟีย

"หึ..ถึงว่า" มุมปากหยักเหยียดยิ้มเพียงเล็กน้อย นึกถึงวันนั้น น้ำเสียงโวยวายของดาด้ายังดังก้องอยู่ในหูเขาอยู่เลย

"เธอคงไปแค่ดูดวงจริงๆ" กุนซือกล่าว ตัวเขาเองก็แอบตรวจสอบประวัติของดาด้าอย่างละเอียดถี่ถ้วน เธอไม่เคยมีคดีพัวพันยาเสพติด

"ถ้าเราได้ตัวแม่หมอ'อนิกา'มา เราจะรู้แหล่งค้ายา" ฐานทัพอเอ่ยสีหน้านิ่งขรึม

"จะว่าไป เธอก็เก่งเปิดสำนักดูดวงบังหน้า แท้จริงแล้วเปิดช่องทางให้พ่อค้ายาทำการค้าได้อย่างสะดวก"

"ส่งฝ่ายสืบคอยตามตัวอนิกาเงียบๆ ตอนนี้เธอคงเก็บตัว คงไปหลอกดูดวงให้ใครไม่ได้อีกแล้วล่ะ" ฐานทัพกล่าวด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ดาด้าคงเป็นเคสสุดท้าย

"ครับ..ผู้กำกับ" กุนซือก้มหัวให้ผู้บังคับบัญชา ผลักประตูออกมาจากห้องฐานทัพ ชะงักเพียงเล็กน้อยเมื่อเห็นร่างสูง บุคลิกทรงดูนักเลงยืนล้วงกระเป๋ากางเกงทำหน้ากวนๆอยู่ตรงหน้า

"เสี่ยกระทิง" กุนซือเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้า

"ไอ้ท่านผู้กำกับมันอยู่ในห้องใช่ไหม" คำพูดที่กระทิงใช้เรียกฐานทัพ บ่งบอกถึงความสนิทของคนทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี

"ท่านอยู่ข้างใน" กุนซือตอบก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปอีกทาง

"มึงไปต้องเข้ามา" กระทิงบอกลูกน้องที่ติดตามมาด้วย

แกร็ก!! ประตูถูกผลักเปิดเข้ามาอย่างไร้มารยาท

"...." ฐานทัพเงยหน้าออกจากแฟ้มสาร เห็นหน้ากระทิงถึงกับส่ายหน้าๆ

"มึงได้เมียไม่คิดจะบอกกูบ้างหรอ?" กระทิงยื่นโทรศัพท์ที่ในจอมีข่าวของผู้กำกับและดาราสาวมาตรงหน้าฐานทัพ

"มีความจำเป็นอะไรต้องบอก?" ฐานทัพเลิ่กคิ้ว ก้มหน้าอ่านคดีอาชญากรต่อ

"เมียสวยซะด้วย..รูปเมียมึงในไอจีเด็ดๆทั้งนั้น" กระทิงไม่เลิกก่อกวนฐานทัพง่ายๆ

พรึ่บ!! ฐานทัพปิดแฟ้มงาน คว้าโทรศัพท์หรูในมือของกระทิงมาไล่ดูภาพของดาด้าเอง

"เฮ้ย กูดูอยู่นะโว้ย ไอ้ฐานทัพ"

"...." ฐานทัพคิ้วยุ่ง กดไล่ดูไอจีของหญิงสาวในแต่ละภาพ ถึงกับรีบกดไอจีของเธอออกจากมือถือของกระทิง โดยตีสีหน้ากลับเป็นนิ่งขรึมพร้อมยื่นคืนโทรศัพท์คืนกระทิง

"เหอะ หวงหรอไง หวงแล้วไปเอาเมียเป็นดารา มึงเตรียมปวดหัวไว้ได้เลย" กระทิงแสยะยิ้มร้าย ถึงฐานทัพจะตีสีหน้านิ่งมากขนาดไหน ยังไงก็ดูออกว่าตอนนี้กำลังไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

"ไม่ได้หวง" ฐานทัพกล่าวเสียงนิ่งขรึมออกมา

"เหอะ" กระทิงหัวเราะในลำคอด้วยหน้าไม่เชื่อถือ คนนิ่งขรึมเก็บอาการแบบนี้แหละ ตัวหึงรุนแรง

"มาเพราะเรื่องแค่นี้?" เสียงราบเรียบเอ่ยถาม

"ก็ชีวิตมันว่างไม่มีอะไรทำ ใครจะเหมือนมึงวันๆทำแต่งาน กูไม่อยากแก่เร็ว" คำพูดกวนๆกระทบฐานทัพเข้าเต็มๆ

"รับเงินจากภาษีประชาชนมา ก็ต้องทำให้เต็มที่" คนตงฉินเอ่ยตอบเพื่อนสนิท

"โอโห้.." กระทิงไม่ทันได้กล่าวจบเรื่อง

คลืด!! สายเรียกเข้าจากโทรศัพท์แทรกขึ้นมา

"...." ฐานทัพมองชื่อบนหน้าจอ เมื่อเห็นว่าเป็นใครมุมปากหยักยกขึ้นเหมือนยิ้มมุมปาก

ตี๊ด!! พอกดรับสายเท่านั้นแหละ เขาไม่ทันได้พูดสักประโยค

"คุณ..ฉันขนของมาแล้ว คุณไม่ได้อยู่ในบ้านหรอไง"

"ผะ..ผม" ฐานทัพกำลังจะเอ่ย..บทสรุป...

"โอ้ย..คุณช่วยกลับมาบ้านก่อนได้ไหม ยุงบ้านคุณดุมาก กัดฉันจนขาลายแล้วอ่า" น้ำเสียงเล็กเหมือนกำลังงอแงหนัก

"ผะ..ผม" ไม่ทันที่เขาได้พูดจบ เสียงเล็กก็โวยวายขึ้นมาอีก

"คุณกลับมาเลยนะคะ..พรุ่งนี้ฉันต้องถ่ายละคร ตัวฉันจะลายไม่ได้" ตี๊ด!! และสายก็ถูกตัดไป

"...."

*************************