ตอนที่ 4 มอนิ่งคิส

    โมจิตื่นมาในเช้าตรู่ของวันถัดมาพอมองไปรอบๆ ห้องก็พบว่าเธอนอนบนเตียงของตัวเองเสียแล้ว พร้อมกับควานหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าเพื่อเช็คทุกอย่างเหมือนที่เคยทำ พลันเลื่อนไปเจอแชทกลุ่มที่คุยกันเยอะมากถึงได้รู้ว่าคืนนี้มีนัดกัน เธอกำลังจะพิมพ์ตอบกลับไปแต่สายจากเจ๊มิ่งก็ดังขึ้นเสียก่อน 

" ค่ะเจ๊ "

" ตื่นแล้วหรอลูกสาวเจ๊จะโทรมาคอนเฟิร์มวันนี้มีถ่ายนิตยสารคู่กับไวซ์และภูมินะจำได้ใช่ไหมคะ เดี๋ยวเจ๊ส่งคนไปรับไปพร้อมกันเลยกับไวซ์ "

เจ๊มิ่งรีบทวนตารางงานทันทีตามที่เธอเคยทำอย่างมืออาชีพ 

" ได้ค่ะ ว่าแต่เมื่อคืนหนูขึ้นมาบนห้องได้ยังไงคะ "

    โมจิถามออกไปทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้วเพราะเธอเป็นแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง 

" ก็ไวซ์อุ้มหนูขึ้นมาไงลูก เห็นว่าเช้านี้จะมาปลุกเองด้วยนะไม่รู้ตื่นหรือยัง "

" น่าจะยังนะคะเจ๊ " 

" งั้นหนูไปดูให้เจ๊หน่อยนะลูก ประมาณ 10 โมงรถก็ออกไปรับแล้วเดี๋ยวจะไม่ทัน "

" ได้ค่ะ "

    โมจิวางสายจากผู้จัดการส่วนตัวพร้อมกับหยิบคีย์การ์ดของห้องข้างๆ แล้วเดินเข้าไปทันที เมื่อเข้ามาในห้องนอนที่เปิดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำจึงเดินไปสะกิดคนที่นอนหลับอยู่เบาๆ 

" ไวซ์ตื่นได้แล้ววันนี้มีงานนะ....ว๊าย!!!! "

    โมจิตกใจเมื่ออยู่ๆ เธอก็โดนรวบตัวให้ลงไปนอนราบอยู่บนเตียงพร้อมกับไวซ์ที่พลิกตัวขึ้นมาทาบทับเธอเอาไว้พร้อมกับรวบมือทั้งสองข้างของเธอขึ้นสูงเหนือศีรษะ ใบหน้าของทั้งสองคนไกล้กันเพียงแค่คืบทันใดนั้นไวซ์ก็ก้มลงหอมแก้มใสของโมจิอย่างถือวิสาสะ 

" ไอ้ไวซ์.....ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ "

ไวซ์ลืมตาขึ้นเบาๆ พร้อมกับยกยิ้มมุมปาก 

" อ่าว นึกว่าน้องมะนาวมาปลุก โทษทีเข้าใจผิดน่ะ " 

" เข้าใจผิดงั้นหรอ ถ้าเข้าใจถูกแล้วก็ปล่อยได้แล้วกอดอยู่ได้ "

    โมจิบ่นเสียงเขียวแต่ไวซ์ยังคงใช้มือหนาตรึงแขนของเธอไว้อยู่แบบนั้น 

" ทำไม แค่นี้ทำเป็นหวงไปได้ทำอย่างกับไม่เคยกอดกัน "

" มันไม่เหมือนกันแกกับฉันกอดกันแค่เรื่องงาน แต่นี่มันไม่ใช่ แล้วตอนนี้ลูกชายของแกมันกำลังทิ่มขาฉันอยู่ อร้าย.... "

    ร่างเล็กบอกออกไปพร้อมกับกรีดร้องเพื่อให้เขาปล่อยเธอแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเมื่อเวคินตั้งใจจะแกล้งเธอแบบนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว 

" ก็มันยังเช้าอยู่ นี่น่ะเรียกว่าปกติ ทำไม สิทธิพิเศษเลยนะปกติลูกชายฉันไม่ไปทับขาใครง่ายๆ นะจะบอกให้ ".

" อี๋ ไอ้คนทุเรศ อยากให้ทับตายล่ะ เอาออกไปเลยนะ "

    คราวนี้โมจิออกแรงดิ้นจนสุดกำลังจนเวคินเสียหลักล้มลงไปจูบเธอโดยไม่ตั้งใจจริงๆ โมจิเบิกตากว้างด้วยความตกใจไวซ์เองก็เช่นกันเขากะจะแค่แกล้งเธอเล่นเท่านั้นแต่ไม่คิดว่าเธอจะแรงเยอะขนาดนี้จนเขาเสียท่าแต่ก็ยังค้างเอาไว้อยู่ท่านั้นจนโมจิผลักอกเขาอย่างแรงเขาจึงนอนล้มไปบนเตียงข้างๆ เธอ โมจิดีดตัวลุกขึ้นอัตโนมัติ 

" ไอ้บ้า! ไอ้หื่น! ตื่นแล้วก็ดีไปอาบน้ำ 10 โมงต้องออกไปทำงานกันแล้ว "

     โมจิรีบลุกจากเตียงกว้างทันทีพร้อมกับรีบวิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเอง ทิ้งให้ไวซ์นั่งขำเธออยู่เพียงลำพัง 

" ยัยบ๊องเอ้ยปากนุ่มชะมัด "

    เวคินยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างพอใจแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนอาบน้ำก็กลายเป็นเขาเองที่ต้องอาศัยน้องนางทั้งห้านิ้วในการปลดปล่อยน้ำรักของตัวเองแต่เช้า เฮ้อ! แกล้งเธอไปแต่กลับเป็นตัวเขาเองที่ต้องทรมานอยู่แบบนี้ กลิ่นกายเฉพาะตัวหอมๆ นั่นยังติดจมูกอยู่เลย 

................

......

    เวคินใส่กางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียวสีสันสดใสเพราะเขาเพิ่งมารู้ที่หน้างานว่าตรีมวันนี้คือตรีมเที่ยวทะเล ดีที่เขาดูแลรักษาหุ่นอยู่ตลอดเวลาจึงสามารถถอดเสื้อโชว์ซิกแพคได้เลย ส่วนตรีมของโมจิกับภูมิพึ่งถ่ายเสร็จไปก่อนหน้านี้ในตรีมชุดแต่งงานเพื่อเอาไว้โปรโมทพระนางจะได้เรียกกระแสคู่จิ้น ส่วนเขาและเธอเป็นกระแสที่ออกแนวร้อนแรงจึงได้ตรีมทะเลร้อนฉ่าแบบนี้ เขานั่งรอนางแบบอย่างโมจิอยู่ชั่วครู่เพราะเธอเพิ่งถ่ายเซ็ตแรกจบไปและไม่นานเธอก็ออกมาด้วยชุดคลุมทำเอาเขาสงสัยว่าทำไมถึงใส่ชุดแบบนี้ออกมา 

" อ่าว แล้วแกไม่เปลี่ยนชุดออกมาล่ะ "

" เปลี่ยนแล้วอยู่ข้างใน "

" เอ๊า ถอดออกสิจะได้ถ่ายกัน "

    เวคินรู้อยู่หรอกว่าตรีมวันนี้ค่อนข้างเซ็กซี่แต่เขาก็คิดว่าชุดที่ทีมงานเตรียมให้คงจะเซฟให้เธออยู่ไม่มากก็น้อย 

" พร้อมกันแล้วใช่ไหมครับมาเริ่มถ่ายกันเลย "

    เมื่อผู้กำกับบอกแล้วโมจิจึงถอดชุดคลุมออกไปเผยให้เห็นผิวขาวนวลเนียนในชุดบิกินี่ทูพีชสีเหลืองจนแสบตา เวคินจ้องมองจนตะลึงด้วยไม่เคยเห็นเธอในลุคที่ดูเซ็กซี่ขนาดนี้มาก่อน ผิวขาวเนียนสวยตัดกับชุดสีสันสดใส อีกทั้งหน้าท้องแบนราบของเธอยังมีมัดกล้ามเล็กๆ ให้ได้เห็นอีกจะเซ็กซี่เกินไปแล้ว เขากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่พร้อมกับบรรดาช่างแต่งหน้าที่เป็นสาวสองมองด้วยความชื่นชม เธอทั้งสวยทั้งหุ่นดีเสียงชมไม่ขาดปาก เขามองไปรอบๆ ดีหน่อยที่มีแค่ผู้กำกับเท่านั้นที่เป็นผู้ชายนอกนั้นเปลี่ยนเป็นผู้หญิงมาดูแลเกือบทั้งหมด 

    โมจิที่รู้สึกเขินจนตัวแดง เธอรับงานเซ็กซี่แบบนี้เป็นครั้งแรกด้วยเพราะคำแนะนำจากเจ๊มิ่งบอกว่าละครที่เธอรับเล่นเป็นแนวร้อนแรงเธอก็ควรสลัดลุคให้มีความแปลกใหม่บ้าง อีกทั้งงานนี้เจ้าของงานยังจ่ายหนักเธอจึงรับโดยไม่ลังเล 

" รับถ่ายชุดว่ายน้ำด้วยหรอ จะเปลี่ยนมาแนวเซ็กซี่แล้วหรือไง "

ไวซ์เอาแต่จ้องมองใบหน้าของโมจิรวมไปถึงอกอวบอัดของเธอที่มันอยู่ในระยะสายตาพอดี จะไม่ให้มองก็ไม่ได้อีกก็เล่นใหญ่โตอลังการล่อตาล่อใจเสียขนาดนี้ 

" เปล่า ถ่ายแค่ครั้งเดียว มันได้เงินเยอะดีก็เลยรับไว้ อีกอย่างก็มีแต่ทีมงานมืออาชีพทั้งนั้นรูปต้องออกมาสวยแน่นอน "

    โมจิบอกออกไปตามตรงเพราะเงินก้อนนี้จะทำให้น้องๆ ของเธอสบายไปอีกเป็นปี แต่ไวซ์ไม่ชอบใจกับคำตอบของเธอเท่าไหร่นัก

" ขาดเงินขนาดนั้นหรือไง ทำไมไม่บอกมาเอากับฉันก็ได้ "

     คำพูดติดตำหนิอยู่กรายๆ แต่โมจิก็สัมผัสได้ว่าคงเป็นห่วงเธอในฐานะเพื่อนนั่นแหละเธอจึงไม่ได้รู้สึกโกรธกับคำพูดของเขา 

" แบบนั้นได้ไง เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยอีกอย่างงานนี้ก็สุจริตใครๆ ก็ถ่ายกัน "

   โมจิพูดออกมาอย่างคนไม่ทุกข์ร้อนทั้งที่จริงเธออายจนแทบบ้าแล้ว ดีหน่อยที่เซ็ตนี้เป็นเวคินหากเป็นภูมิแล้วล่ะก็เธอคงเกร็งมากกว่านี้

" เอาเถอะรีบถ่ายให้มันจบแล้วคราวหน้าไม่ต้องรับงานแบบนี้อีกแล้วนะ ขาดเงินก็มาบอกสิฉันให้เธอในฐานะอะไรก็ได้อย่างน้อยก็ฐานะเพื่อนไง "

    เวคินชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแต่แล้วก็รีบปรับโหมดสีหน้าให้เป็นปกติเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วรีบถ่ายงานต่อให้เสร็จ เห็นเธอใส่ชุดนี้นานๆ แล้วรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีบอกไม่ถูก