ตอนที่ 2 ถึงพริกถึงขิง(2)

    โมจิเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาด้วยชุดสายเดี่ยวสีขาวสุดเซ็กซี่พร้อมกับถือเสื้อคลุมตัวบางออกมาด้วย ไวซ์ที่ตื่นจากการพักสายตาพอดีเขามองเธอที่เพิ่งเปิดประตูห้องน้ำออกมาด้วยความรู้สึกหลากหลาย 

" ชุดอะไรของแกอีกเนี่ยต้องใส่ขนาดนี้เลยหรอ "

    ด้วยความที่ชุดมันเซ็กซี่เกินไปบวกกับรูปร่างหน้าตาของเธอเมื่อใส่ชุดนี้เข้าไปแล้วทำเอาเขาคิดดีไม่ได้เลยจริงๆ 

" คอสตูมเตรียมไว้ให้น่ะ ช่างเถอะใส่ๆ ไปก่อนแล้วกัน "

    โมจิมองดูตัวเองที่หน้ากระจกพร้อมกับหมุนกลับไปกลับมาเพื่อเช็คความเรียบร้อยและพยายามดึงขากางเกงขาสั้นผ้าซาตินลงมาเพราะมันสั้นมากจริงๆ สั้นจนถึงขนาดที่หากเธอก้มโดยไม่ตั้งใจคงเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ไวซ์ส่ายหน้าเบาๆ เพื่อนของเขาคนนี้ก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยแล้วอะไรที่ยอมได้เธอก็ยอมไปเสียหมด แตกต่างจากเขาที่ถ้าไม่พอใจอะไรเขาจะพูดทันที เขาและเธอรู้จักกันตอนเรียนมหาวิทยาลัยเพราะเรียนคณะเดียวกันพอมาทำงานก็ยังได้อยู่สังกัดเดียวกันและผู้จัดการคนเดียวกันอีกจึงทำให้สนิทสนมกันมากกว่าใครที่เป็นเด็กในสังกัดเจ๊มิ่งทั้งหมด 

" ตอนนี้แกเป็นนางเอกแล้วนะไม่ชอบก็บอกให้เปลี่ยนสิจะเกรงใจทำไม "

 ไวซ์บอกออกไปอย่างเป็นห่วงในฐานะเพื่อน 

" ไม่เป็นไรหรอกน่าก็บทมันร้อนแรงจะแต่งมิดชิดก็ใช่เรื่อง ช่างเถอะรีบถ่ายจะได้รีบเปลี่ยนชุด ขอเทคเดียวผ่านเหมือนรอบก่อนนะ "

    โมจิออกคำสั่งทันทีแล้วหันมาสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองต่อโดยไม่ทันได้เห็นสายตาของเพื่อนสนิทที่มองมายังเธอว่ามองด้วยสายตาแบบไหน 

................

........

" ฉากนี้เป็นพี่ชายต่างแม่อย่างธีรวัฒน์บุกเข้ามาในห้องนอนของนางเอกอย่างอัญมณีด้วยสภาพเมามาย หลังจากนั้นอัญมณีขัดขืนสุดกำลังแต่สู้แรงของธีรวัฒน์ไม่ได้ ไวซ์เล่นไปตามจินตนาการของตัวเองได้เลยนะประมาณ 2 นาที จากนั้นเป็นจังหวะที่ก้องภพพระเอกของเรื่องเข้ามาแล้วกระชากธีรวัฒน์แล้วต่อยนะ เข้าใจกันใช่ไหมครับทุกคน "

" ครับ / เข้าใจค่ะ "

    ทั้งสามคนรับบรีฟจากผู้กำกับมือทองหลังจากนั้นจึงเตรียมตัวหน้าเซ็ตทำความเข้าใจกับบทอยู่สักพักก็เริ่มถ่ายทำจริง 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ปึ้งๆๆๆๆๆ 

    เสียงทุบประตูดังก้องทำให้อัญมณีต้องลุกขึ้นจากเตียงนอนแล้วคว้าเสื้อคลุมตัวบางมาสวมใส่พร้อมกับเปิดประตูจึงทันได้เห็นคนเมาเป็นคนที่เธอเกลียดและกลัวมากที่สุดตอนนี้มายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เธอเบิกตาโตด้วยความตกใจกลัว 

" พี่ธี นี่ก็ดึกมากแล้วมาคอนโดของอัญทำไมคะ มีอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะคะ "

    อัญมณีกำลังจะปิดประตูเป็นจังหวะที่ธีรวัฒน์ผลักเข้ามาอย่างแรงพร้อมกับเหวี่ยงลูกของแม่เลี้ยงลงบนเตียง

" อร้าย! พี่ธี จะ...ทำอะไรคะอย่าทำอะไรบ้าๆ นะพี่เมามากแล้วออกไปเถอะ "

" เธอเป็นแค่ลูกเลี้ยงมีสิทธิ์อะไรได้รับมรดกของคุณพ่อไปทั้งหมด งั้นเธอก็มาเป็นเมียฉันมรดกทุกอย่างของคุณพ่อจะได้เป็นของเราสองคนไง "

" ไม่นะพี่ธีอย่า....ช่วยด้วย.... "

    ธีรวัฒน์ก้มลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นของอัญมณีอย่างกักขฬะ เสื้อคลุมตัวนอกถูกฉีกทึ้งจนขาดวิ่นตามแรงอารมณ์ของคนเมา แวบนึงโมจิแอบตกใจตัวสั่นสะท้านจริงๆ แม้ว่าเธอจะเซฟตัวเองอย่างดีก็ยังกลัวว่ามันจะผิดพลาดกลัวว่าคนที่กำลังอินกับบทจะเผลอฉีกเสื้อสายเดี่ยวที่เหลือเพียงตัวเดียวบนกายเธอ จนไวซ์สัมผัสได้เขาจึงลดความดุเดือดลงโดยการใช้กายหนาบดบังก้อนเนื้ออวบอัดตรงหน้าไม่ให้กล้องแพลนเห็น 

    มือหนาเลื่อนมาจับล็อคเอวบางไว้แน่นเพราะชายเสื้อสายเดี่ยวของเธอมันถลกขึ้นมาจนถึงสะดือบุ๋มเขาจึงลูบไล้เอวคอดกิ่วพร้อมกับรั้งชายเสื้อให้ลงมาปกปิดผิวกายแบบเนียนๆ ในขณะที่ปากหยักยังคงตั้งอกตั้งใจสูดดมกลิ่นกายหอมจากซอกคอขาวนั่น มือหนาข้างหนึ่งตรึงข้อมือของเธอเอาไว้เหนือศีรษะอีกข้างลูบไล้สะโพกกลมกลึงของเธอไปมาพร้อมกับสำรวจกางเกงขาสั้นผ้าซาตินลื่นมือว่ามันปกปิดเรียวขาสวยเอาไว้อยู่หรือเปล่าโดยที่สายตาไม่ได้ก้มลงไปมองเพียงแค่ใช้มือสัมผัสลูบไล้เท่านั้น 

" หยุดนะพี่ธีเราเป็นพี่น้องกันนะอย่าทำแบบนี้ "

ธีรวัฒน์เงยหน้าขึ้นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ 

" เธอไม่ได้คลานตามฉันมาสักหน่อยฉันไม่เคยนับว่าเธอเป็นพี่น้องลองมาเป็นเมียดูไหมล่ะ ฉันอาจจะพิจารณานับญาติด้วยก็ได้ " 

    ในจังหวะที่ธีรวัฒน์กำลังจะก้มลงไปจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่มเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ก้องภพแตะคีย์การ์ดเข้ามาจึงกระชากธีรวัฒน์อย่างแรงประเคนหมัดหนักๆ ให้จนธีรวัฒน์ล้มลงกับพื้น 

" อย่ามาทำแบบนี้นะคุณธี อัญไม่ใช่เบี้ยล่างของคุณที่คุณจะมาทำอะไรตามอำเภอใจแบบนี้ "

" มึงอยากมีเรื่องใช่ไหม "

    ธีรวัฒน์ยังคงไม่ยอมและจะลุกขึ้นมาประเคนมาหนักๆ สวนกลับไปแต่อัญมณีตะโกนร้องด่าเสียก่อน 

" ออกไปนะคุณธีรวัฒน์ ถ้าเกิดคุณยังทำตัวเป็นหมาบ้าแบบนี้อัญจะฟ้องคุณท่าน แล้วมรดกที่คุณอยากได้นักหนารับรองได้เลยว่ามันจะไม่มีทางตกถึงมือคุณแน่นอน "

    ธีรวัฒน์ทำท่าทีครุ่นคิดพร้อมกับมองไปที่ก้องภพที่โอบกอดอัญมณีเอาไว้ เขาได้แต่เจ็บใจและเลือกที่จะออกไปก่อนแต่ครั้งหน้าไม่พลาดแน่ 

" ฝากไว้ก่อนเถอะ "

" ไม่เป็นไรนะอัญ "

    ก้องภพจับอัญมณีเข้ามากอดเอาไว้อย่างหวงแหนพร้อมกับปาดน้ำตาให้กับเธอลวกๆ 

" คัท....โอเคครับ เล่นดีมากเลยเทคเดียวผ่านสมกับเป็นมืออาชีพกันทุกคนเลย งั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมเข้าฉากต่อไปกันได้เลยครับถ้าเล่นไวกันแบบนี้วันนี้คงได้เลิกกองเร็วแน่นอน "

    โมจิรีบวิ่งเข้ามาในห้องพักนักแสดงพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เธอไม่เคยมีประสบการณ์ถึงเนื้อถึงตัวขนาดนี้มาก่อนทำเอาเธอหัวใจเต้นแรงในขณะที่กำลังถ่ายทำ 

" บ้าเอ้ย ยัยโมจิทำไมแกไม่มีความเป็นมืออาชีพแบบนี้นะ " 

" แบบไหนหรอ "

    ไวซ์ก้มลงกระซิบข้างใบหูเมื่อเขาเดินมาจากทางด้านหลังอย่างเงียบๆ แล้วมองเห็นเธอกำลังทะเลาะกับตัวเองอยู่ 

" อุ๊ย! ไอ้บ้า ฉันตกใจหมดเลยนะ "

" แล้วเหม่ออะไรอยู่ หรือว่ายังอินกับบทแล้วอยากต่อ ได้นะ ไป...นอนลง "

    ไวซ์ทำท่าจะผลักโมจิลงที่โซฟาอย่างหยอกล้อ เป็นจังหวะที่โมจิตกใจแล้วรีบวิ่งถอยห่างจากเขาทันทีแล้วก่นด่าเขาก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป 

" ไอ้...ไอ้...ไอ้หื่น ไปหื่นกับเด็กแกนู่นไป "

" เอ๊า...ก็อยากลองของแปลก "

    ไวซ์ทำท่าจะเดินไปหาโมจิแต่เธอกลับชี้หน้าของเขาเอาไว้เสียก่อนเพื่อให้เขาหยุด 

" หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ ฉะ....ฉันไม่ใช่ของแปลกนี่ของแรไอเทมย่ะ ชิ คนกินไม่เลือกแบบแกไม่มีทางหาตัวซีเคร็ดแบบฉันได้หรอก เชิญแกไปหื่นกับคนประเภทเดียวกันเลยไป "

    โมจิหลังจากทิ้งระเบิดไว้ก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อหนีความผิดทันที ไวซ์ได้แต่หัวเราะกับตัวเองอย่างพอใจคล้อยหลังเธอ