EP : 16

“โกรธอะไร? โกรธที่พี่ตามตอแยเราหลังจากที่มีอะไรกันแล้วเหรอ?”

“...แล้วมันสมควรไหมพี่ฟีนิกซ์”

“ก็ไม่”

“ไม่แล้วทำทำไม ญ่าไม่ได้อยากสานต่อแค่เพราะเราพลาดมีอะไรกันนะ พลาดก็คือพลาด พลาดแล้วก็แยกกันจบ”

“ใครพลาด? พี่ไม่ได้พลาด พี่ตั้งใจ”

ขวับ!

“อะไรนะ?”

“พี่ตั้งใจ...รอตอนน้องสาวเพื่อนเมาจะได้มัดมือชกมานานแล้วเคยรู้ตัวบ้างรึเปล่า~”

“...ฮะ?”

“หึ ๆๆ อาการแบบนี้พี่ไม่น่าถาม คงไม่รู้ตัวหรอก ถ้ารู้คงรู้ไปนานแล้วว่าเพื่อนพี่ชาย แอบชอบ”

“...มะ ไม่จริง พี่ฟีนิกซ์น่ะเหรอแอบชอบญ่า เป็นไปไม่...อื้อ~” ฉันกำลังปฏิเสธแต่สุดท้ายก็โดนปิดปากด้วยจูบของเขา

“อืม~” เขาประคองต้นคอฉันแล้วจูบช้า ๆ มันเรียกว่าอะไรคะ เรียกว่า จูบดูดดื่ม รึเปล่า -///-

ลิ้นเขากวาดต้อนอยู่ในปากไม่หยุด มือที่ประคองต้นคอก็ขยับปลายนิ้วไล้ที่ผิวฉันช้า ๆ มืออีกข้างก็วางลงที่สะโพกแล้วลูบแผ่วเบาเล่นเอาสยิวจนลืมความหงุดหงิดก่อนหน้านี่ไปเลย

“อืม~ พี่จะจีบแล้วนะ~” พี่ฟีนิกซ์ถอนจูบออกแล้วกระซิบคำนี้ในขณะที่ริมฝีปากเขากำลังไล้ไปที่แก้มก่อนจะลากขึ้นไปหาเปลือกตาแล้วจูบซับลงอย่างอ่อนโยน

ถ้าเขา...จะจีบ ฉันเองก็...จะเคลิ้มแล้วนะ -///-

“ปะ ปล่อยค่ะ” ฉันวางมือที่สั่นเทาลงตรงอกของเขา แน่นไปหมดเลย มันแข็งมาก ๆ จากนั้นก็ดันอกเขาออกด้วยแรงเท่ามดน้อย ๆ ที่เพิ่งกะเทาะเปลือกไข่

หมับ~

“หายโกรธพี่ก่อน” พี่ฟีนิกซ์รวบมือฉันไว้แล้วกดริมฝีปากลงมาที่ต้นคอ คราวนี้ความสยิวก่อตัวขึ้นอย่างกับพายุทำฉันระทวยไปหมด

ฟอด~

“อื้อ~ อย่าทำแบบนี้~” เสียงสั่นพร่าของฉันจะห้ามเขาได้แค่ไหนกันนะเพราะขนาดแค่ฉันจะห้ามตัวเองไม่ให้เคลิ้มตามยังทำแทบไม่ไหวเลย

“ไม่ห้ามได้ไหม พี่อยากทำมานานแล้ว~” คำพูดของพี่ฟีนิกซ์ทำใจฉันเต้นผิดจังหวะจากนั้นปากที่เคยไซร้คอก็ขยับกลับมาจูบที่ปากฉันอีกครั้งแถมครั้งนี้ยังร้อนแรงมากไม่เหมือนจูบอ่อนโยนเมื่อกี้เลยสักนิด

“อืม~ / อื้อ~” เราต่างก็เปล่งเสียงครางออกมาพร้อมกันหลังจากที่จูบกันอยู่นานเป็นนาที

ใช่ค่ะฉันใช้คำว่า เราจูบกัน เพราะตอนนี้ไม่ใช่แค่เขาที่จูบแต่ฉันเองก็จูบตอบเขาเหมือนกัน มัน...ไม่รู้สิคะ เหมือนกำแพงอะไรบางอย่างมันทลายลงไปซึ่งมันเริ่มพังทลายลงตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันก็คงตอบได้แค่ ไม่รู้เหมือนกัน

มือพี่ฟีนิกซ์ที่ลูบสะโพกฉันค่อย ๆ ขยับลงไปที่เรียวขาที่ใส่กางเกงขาสั้นแล้วลูบไล้เบามือทำให้ฉันขนลุกด้วยความสยิวจนเผลอขยับขาให้มันเสียดสีกัน

“อืม~” พี่ฟีนิกซ์เปล่งเสียงครางในลำคอออกมาแผ่วเบา เขาถอนจูบออกแล้วเอาหน้าผากแนบกับหน้าผากของฉันไว้จากนั้นก็ขยับมือที่ประคองต้นคอมาลูบไล้แก้มให้ฉันสะท้านหนักขึ้นไปอีก

“ปะ ปล่อยได้แล้วค่ะ”

“ยัง~”

“...กินข้าว” อะไรก็ได้ที่จะหลุดออกจากเขาฉันยอมหมดเลยเพราะตอนนี้เขินมากจริง ๆ อย่าเพิ่งให้เลยเถิดอีกรอบเลยนะขอร้อง อย่างน้อย ๆ ก็น่าจะตกลงเรื่องสถานะของเราให้เรียบร้อยก่อนก็ยังดี หมายถึงถ้าเขาคิดอยากจะคบจริง ๆ นะคะ -///-

“กินเราก่อนไม่ได้เหรอ~”

“อื้อ~” อีกครั้งที่ปากฉันไม่มีอิสระ แล้วก็เป็นอีกครั้งที่ร้อนวูบวาบในตัวมาก ๆ จูบที่ก่อนหน้านี้เร่าร้อนอยู่แล้วก็ยิ่งเร่าร้อนเพิ่มมากขึ้นหลายเท่าจนร่างกายร้อนผะผ่านเหมือนเมื่อเช้าไม่มีผิด

“อืม~” เสียงครางในลำคอดังขึ้นพร้อมกับมือที่เริ่มจะเหมือนหนวดปลาหมึกขึ้นไปทุกที มือของพี่ฟีนิกซ์สอดเข้ามาในเสื้อของฉันไม่เร็วแต่ก็ไม่ช้าจนกระทั่งมันวางลงที่เต้านมแค่นี้ล่ะฉันก็สะดุ้งแต่เขาก็ไม่ยอมให้ฉันผละหนีไปไหนได้ง่าย ๆ เลย

หมับ~

“อื้อ~” พี่ฟีนิกซ์เริ่มบีบหน้าอกลิ้นก็กวาดต้อนไล้ลิ้นฉันอยู่ในปาก อยากจะพยายามห้ามนะแต่อีกใจก็ไม่ไหวแล้ว ฉันเคลิ้มตามเขามากแล้ว มากซะจนมีอารมณ์เลยด้วยซ้ำ

“อื้อ~” ฉันร้องครางในลำคอตอนที่เขารั้งเสื้อชั้นในขึ้นไปบนเนินอกแล้วมาวางมือลงที่เต้านมจากนั้นก็คลึงเต้านมของฉันด้วยฝ่ามือเขา จากมือที่แค่จับแขนกำยำของเขาไว้ก็เริ่มกลายเป็นจิกเล็บลงเพราะความเสียว

“อืม~ พี่อยากกินนม~” เขาถอนจูบออกช้า ๆ ลากริมฝีปากมากระซิบข้างหูแล้วขยับกลับมาจูบซับลงที่มุมปากให้ฉันสะท้านจากนั้นก็ผละออกแล้วก้มหน้าลงไปหาหน้าอกที่เขาทำให้ฉันเคลิ้มจนลืมสนใจว่าเสื้อยืดถูกรั้งให้ขึ้นมากองบนเนินอกตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ -///-

“พะ พอแล้วค่ะ” ฉันอายมากนะแต่ดูเหมือนพี่ฟีนิกซ์จะไม่ฟังเพราะเขาก้มหน้าลงไปทันทีเหมือนกัน

จ๊วบ~

“อื้อ~ พี่ อ๊ะ! พี่ฟีนิกซ์~” ฉันเกลียดตัวเองจังที่ร้องครางแต่น่าแปลกที่ไม่เกลียดเขาสักนิดที่ทำให้ฉันคราง

จ๊วบ~

“อื้อ~” ยิ่งพยายามจะกลั้นเสียงครางยิ่งเหมือนเป็นตัวกระตุ้นให้เขาปลุกอารมณ์ฉันมากขึ้น ตอนนี้ยังพอมีสติแต่ถ้าปล่อยให้นานกว่านี้อีกสักนิดก็คงจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

“พี่ฟีนิกซ์พอแล้วขอร้อง~ อื้อ~” ฉันพยายามดันไหล่เขาออกห่างแต่ยิ่งดันพี่ฟีนิกซ์ก็ยิ่งดูดหน้าอกฉันรัวเร็ว ทั้งดูดทั้งตวัดลิ้นเลียเอาเป็นเอาตายเหมือนเขาอยากเอาชนะฉันด้วยความเสียวให้ได้ทำให้สุดท้ายฉันต้องตัดสินใจจับที่หน้าเขาแล้วผลักออกพร้อมกับดันตัวเองไปด้านหลัง

“พะ พอแล้ว~” ฉันดันเขาออกได้สำเร็จแล้วก็ต้องหน้าแดงมากกว่าเดิมเพราะใบหน้าหล่อของพี่ฟีนิกซ์ที่ยังถูกมือทั้งสองข้างของฉันจับเอาไว้ในระดับเดียวกันกับหน้าอกกำลังเงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสายตาที่เร่าร้อนมาก

-///-

สายตาของเขาเหมือนจะเผาฉันทั้งตัวเลย

“อ่าส์~ เราทำร้ายพี่มากนะรู้รึเปล่า”

“ทะ ทำอะไรญ่าไม่ได้ทำเลย”

“หึ ๆๆ ก็ทำพี่ค้างนี่ไง” เขาพูดแล้วก็ยืดตัวขึ้นฉันเลยเอามือออกจากหน้าเขาแต่พี่ฟีนิกซ์จับมือข้างหนึ่งของฉันแล้วเอาไปแนบแก้มเขาไว้เหมือนเดิมทำเอาฉันแทบจะยืนไม่อยู่ไปเลย ไม่ใช่แค่จับมือไปแนบแก้มเขาเหมือนอยากจะอ้อนแต่สายตาก็ทำลายล้างไม่แพ้กัน

“คบกันได้รึยัง แต่พี่ว่ามาถึงขนาดนี้แล้วน่าจะได้แล้วมั้ง”

“...ใครจะคบคะ” จะเสียงอ้อมแอ้มทำไมวีญ่า เข้มแข็งหน่อยสิ -///-

“หึ ๆๆ ไม่คบเหรอ?”

“...ไม่ค่ะ” จะตอบช้าทำไม...ไม่มั่นใจในคำตอบของตัวเองรึไงยัยบ้า

“โอเค ไม่เป็นไร” พี่ฟีนิกซ์ตอบกลับมาง่าย ๆ สั้น ๆ แล้วจับมือฉันที่เขาเป็นคนเอาไปแนบแก้มด้วยตัวเองออกทำฉันเผลอมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ

“...” บทจะง่ายมันก็ง่ายขนาดนี้เลยเหรอ นี่ตกลงผู้ชายคนนี้ต้องการอะไรกันแน่? หรือความจริงแล้วเขาแค่สนุกอย่างที่คิดจริง ๆ

“ถ้างั้นต่อไปนี้...พี่จะจีบเราแล้วนะครับ”

“...เพ้อเจ้อ” ตกลงคือไม่ได้จะจบแต่พอบอกว่าไม่คบก็จะจีบแบบนี้น่ะเหรอ บ้า บ้าที่สุดเลยพี่ฟีนิกซ์! -///-

“หึ ๆๆ ไม่เพ้อเจ้อหรอก พี่จะจีบจริง ๆ จีบเมียตัวเองอย่างเรา...น่าจะสนุกดี”