EP 3 : ทาส

“คุณเพลิง”

“อะไร” เรียกดี ๆ จะเสียงแข็งกลับมาเพื่อ? ไม่มีมารยาท -_-

“ทำแผลไหมคะ”

“ไม่ตาย”

“โอ๊ย~ คุณเพลิงจะหงุดหงิดใส่พรีมอะไรนักหนา” ฉันรำคาญ ยี่สิบห้านาทีแล้วตั้งแต่ที่ด่าฉันไปนี่ยังจะหงุดหงิดใส่อีกเหรอ

“เหม็นขี้หน้าเธอ ไปไกล ๆ ไป”

“ไปแน่ แต่...ขอเงินก่อน” ฉันแบมือออกไปทันทีที่พูดจบ

“อะไรนะ?”

“อาทิตย์นี้ยังไม่ให้ค่าขนมเลยค่ะ” ฉันไม่ได้ขอค่าขนมฟรี ๆ นะ ฉันทำทุกอย่างก็เห็น เป็นเมดให้เขาเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ

อ้อ! ตอนแรกก็คุณหญิงนั่นล่ะค่ะที่ให้แต่พอเข้าเรียนมหาลัยเขาก็เป็นคนให้เงินแทนเพราะเขาบอกว่าฉันไม่ได้ทำงานบ้านให้แม่เขาแต่ทำให้เขาเพราะฉะนั้น เขาจะจ่ายค่าจ้างคนใช้ส่วนตัวเอง เหอะ!

หมั่นไส้มากนะแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกเพราะไอ้ที่ทำอยู่ก็เรียกว่าคนใช้ชัด ๆ

“อะไรวะ นึกว่าให้แล้ว”

“ให้ที่ไหน”

“ไม่ได้วางไว้บนเตียงเหรอ?”

“วางอะไรล่ะ ไม่มี”

“วาง ฉันจำได้แล้วว่าวางไว้บนหัวเตียง”

“ไม่มีจริง ๆ คุณเพลิง”

“อมเงินเหรอ?”

“โหคุณเพลิง มาขออยู่ด้วยตั้งกี่ปีพรีมเคยอมเงินที่ไหน คุณเพลิงนั่นแหละหาเรื่องเบี้ยวเพราะหมั่นไส้ที่พรีมทำครัวคุณเพลิงเลอะใช่ไหม”

“หึ! ที่เธอทำไม่ได้เรียกว่าเลอะ มันเรียกว่าไหม้”

“...” เจอคำนี้ฉันเลยยอมเงียบ ไม่เถียงก็ได้ -_-!

“ตกลงไม่เจอ? วางให้ตั้งแต่เมื่อวันก่อน”

“วันก่อนเหรอคะ?”

“อืม”

“หัวเตียงถูกไหม”

“เออ” เขาตอบแบบรำค๊านรำคาญส่วนฉันก็กรอกตามองบนเพราะคิดว่าน่าจะหาสาเหตุที่ไม่เจอเงินแล้ว

“คุณเพลิงคะ วันก่อนคุณเพลิงพาผู้หญิงมานอนด้วยเขาคิดว่าวางไว้ให้เขามั้งนั่นน่ะ”

“...”

“ไม่ต้องนิ่งเอามาเลย พรีมไม่ได้อุ๊บอิ๊บ วางไว้ไม่ดีเอง” ฉันแบมือไปขอเงินคุณเพลิงนรกสุดหล่อที่มองหน้าฉันโดยที่ไม่พูดอะไร

“ไม่มีเงินสด”

“พร้อมเพย์ได้เลยค่ะ ^^”

“โทรศัพท์ ไปหยิบมา”

“โอเค๊~” ฉันรีบวิ่งแจ๊นเข้าไปในห้องเขาก่อนจะกลับมาพร้อมโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดแล้วยื่นให้คุณผู้อุปถัมป์ค้ำจุล

“นี่ค่ะคุณผู้ชาย”

“กวนตีน” โดนเขาว่าเข้าให้แต่ไม่เป็นไรตอนนี้ไม่โกรธ ^^

“เบอร์”

“096676XXXX ค่ะ ดอกเบี้ยด้วยนะคะ”

“ดอกเบี้ยอะไรวะ” เขาที่กำลังมองหน้าจอโทรศัพท์ละสายตาแล้วมองมาที่ฉันทันที ขมวดคิ้วเข้ม ๆ ด้วย

“ค่าจ่ายช้าค่ะ”

“ได้...ถ้างั้นขอหักค่าทำครัวฉิบหายเมื่อกี้ด้วยเอาไหม?”

“แหะ ๆๆ พรีมพูดเล่น ^^” แค่เตาแก๊สในคอนโดเขาก็แพงกว่าค่าเทอมของฉันรวมกันสี่เทอมไปแล้วใครจะโง่ให้หักกันล่ะ ^^

“หึ!” เขาแค่นเสียงใส่ มองด้วยสายตาเหมือนจะด่าอะไรสักอย่างแล้วก็ก้มมองโทรศัพท์ต่อ

ติ๊ง!

“เสร็จแล้ว ไปไกล ๆ”

“ได้เลยค่า~” ไม่ต้องไล่ก็ไปอยู่แล้วค่า~

ฉันรับคำสั่งแล้วก็รีบเดินตัวปลิวกลับไปที่ห้องของตัวเอง ภารกิจเช้านี้เสร็จแล้วไปมหาลัยดีกว่า~

...15,000 บาท

บะ บ้า ไม่ใช่หรอก ดูผิด ๆๆ

...15,000 บาท

มะ ไม่ผิดเหรอ?

ตึง ๆๆๆ

ฉันที่เดินเข้าห้องมาหยิบกระเป๋าและโทรศัพท์รีบวิ่งออกไปที่เดิมทันทีที่เห็นตัวเลขที่แจ้งเตือนบนหน้าจอ

“คุณเพลิง ๆ”

“อะไร?”

“คุณเพลิงโอนเงินให้พรีมผิดรึเปล่า”

“ทำไม?” หน้าตาเขาไม่สบอารมณ์ดูไม่ค่อยอยากคุยกับฉันเหมือนปกติทำให้ฉันรู้สึกดีที่มาถามมากกว่าจะอมเงินเอาไว้ไม่งั้นเขาได้กินหัวแน่

“คุณเพลิงโอนผิดค่ะ โอนมาหมื่นห้า” เขาให้ค่าขนมอาทิตย์ละห้าพันนี่โอนเกินมาหนึ่งหมื่นเลย

“อืม ไปชงกาแฟมาให้ที”

“เอาเลขบัญชีคุณเพลิงมาก่อน”

“ไม่ต้อง โอนแล้วก็โอนไป”

“...นี่อย่าบอกนะคะว่าตั้งใจให้ดอกเบี้ยพรีมจริงๆ” ฉันหรี่ตามองก่อนจะถามเขาเลยมองมาที่ฉันบ้าง

“หึ ๆๆ ฉันไม่คิดจะใจดีกับเธอขนาดนั้นหรอกพรีรตา โอนผิดแต่ผิดแล้วก็ผิดไป คิดซะว่าเป็นค่าเก็บถุงยางอนามัยทิ้งให้ก็แค่นั้น”

OoO

“...สุดยอดจริง ๆ เลย” ฉันว่าให้แต่เขาก็แค่มองแล้วปัดมือไล่ให้ไสหัวไปไกล ๆ

“เหอะ! ยังจะเอาไหมคะกาแฟเนี่ย”

“เอาสิวะ ไม่เอาจะบอกทำไม”

“...” ถามให้โง่ ถามให้โดนด่า สาระแนถามจริง ๆ ไอ้พรีม!!!

ฉันเดินกระแทกเท้าแรง ๆ ไปชงกาแฟให้แต่ถามว่าไอ้คุณเพลิงนรกแคร์ไหมก็ไม่หรอก คนอะไรก็ไม่รู้โตเป็นควายเรียนจบจนถึงขั้นเป็นผู้บริหารแล้วยังกวนตีนไม่เลิก!

อดทนนะพรีม อีกสองปีนิด ๆ อีกแค่ยี่สิบกว่าเดือนเรียนจบแล้วจะขนข้าวของออกจากที่นี่ปลดแอกความเป็นทาสของตัวเองทันที!