EP 3 : เก็บเด็กของนายไว้ในกรงซะ NC++

พั่บ!

“อ่าส์~ / อ๊ะ!”

พั่บ พั่บ พั่บ!

“อ๊ะ!”

เพี้ยะ!

ฉันถูกมือใหญ่ฟาดลงที่สะโพกเต็มแรงจากคนที่ควบฉันอยู่ข้างหลัง Doggy คืออีกหนึ่งท่าที่เขาชอบทำและเป็นอีกท่าที่ทำให้ฉันเสียวทรมานจนแทบกรี๊ดออกมา

“อืม~ มันว่ะ”​ เขาจับสะโพกฉันไว้แน่นแล้วชันเข่าข้างหนึ่งของตัวเองขึ้นจากนั้นก็ขยับสะโพกทั้งดันทั้งกระแทกมังกรตัวเขื่องของเขาเข้ามาในตัวฉัน

พั่บ!

“อ๊ะ!”

พั่บ พั่บ พั่บ!

“อ๊ะ! จะ เจ็บ~”

“หึ ๆๆ เธอชอบฉันรู้”

เพี้ยะ!

“โอ๊ย!” ฉันร้องเสียงดังเพราะมือใหญ่ของเขาฟาดลงมาที่สะโพกแต่เขาไม่เคยคิดจะฟังหรอกเขาถอดถอนท่อนเอ็นออกมาแล้วจับฉันพลิกตัวนอนหงายจากนั้นก็ใช้ความรุนแรงกับร่างกายฉันเหมือนอย่างทุกครั้งที่เขาทำจนกว่าเขาจะพอใจ...

-เวลาต่อมา-

“เซ็นต์” ฉันยื่นสมุดเล่มหนึ่งให้เขาที่นั่งสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงหลังห้องด้วยสภาพที่มีผ้าเช็ดตัวพันเอวไว้ผืนเดียวส่วนเขาพอฉันยื่นสมุดให้เขาก็ปลายตามองแล้วยิ้มเยาะที่มุมปากทันที

“นี่พกไปทุกที่เลยเหรอ”

“อืม”

“รู้ตัวว่าตัวเองจะโดนเอาได้ทุกที่ทุกเวลาว่างั้น” ...ไอ้สวะ! ไม่พูดไม่ดูถูกคนอื่นสักสิบนาทีคงไม่ขาดใจตายหรอกมั้ง!

“เซ็นต์” ฉันข่มความโกรธที่อยากจะเอาปากกาแทงคอผู้ชายคนนี้เอาไว้แล้วย้ำคำเดิมเขาก็เอาบุหรี่ไปคาบช้า ๆ จากนั้นก็ขยับตัวลุกขึ้นแล้วหยิบมันไปจากฉัน ลูคัสเซ็นต์มันอย่างใจเย็นก่อนจะยื่นให้แต่พอฉันจะดึงกลับมาเขาดันไม่ยอมปล่อย

“ปล่อย”

ฟู่ว~

“แค่ก ๆๆ ทำบ้าอะไรของนาย!” เขาพ่นควันบุหรี่ที่ฉันโคตรจะเกลียดใส่หน้าทำเอาฉันสำลักควันทันที ที่สำคัญมันไม่ใช่แค่นั้นเพราะฉันทั้งแพ้และเกลียดกลิ่นบุหรี่ที่สุด!

รู้ไหมคะว่าฉันเกลียดกลิ่นบุหรี่มาก ถ้าจะให้บอกว่าอะไรคือสิ่งที่เกลียดก็คงตอบว่าเป็นเขาแบบไม่ต้องลังเล เกลียดมากเกลียดที่สุดแต่เหนือความเกลียดที่มีให้เขาก็คือกลิ่นและควันบุหรี่นี่ล่ะ!

“ไปซะ”

“...” ฉันมองหน้าคนที่เอ่ยปากไล่ฉันด้วยความโกรธ เขาไม่เคยสนใจเลยว่าใครจะรู้สึกยังไง 

“หรืออยากได้อีกสักลายเซ็นต์?”

“ไปตายซะลูคัส!” ฉันตะคอกใส่หน้าแล้วหมุนตัวเดินเข้าไปในห้องทันที

“ตายแล้วใครจะเอาเธอได้ถึงใจขนาดนี้วะ ผัวเก่า ๆ ของเธอรึไง?”

“...”

“มีใครสักคนเอามันเหมือนฉันไหมล่ะ” ไม่ใช่คำถามที่ต้องการคำตอบแต่เป็นคำถามที่ต้องการดูถูกต่างหาก

ขวับ!

“ให้บอกยังไงดีล่ะลูคัส อย่างนายก็ทำได้แค่กระแทกแรง ๆ ให้เจ็บ แต่ลีลา...นิ้วผัวเก่าฉันยังทำให้น้ำเดินเยอะกว่านี้เลย”

“หึ! ไปตายซะซาเนียร์”

เขาไล่ฉันอีกครั้ง โกรธนะแต่ก็ไม่คิดจะต่อปากต่อคำต่อนอกจากกระตุกยิ้มด้วยความสะใจบ้างแล้วเดินออกมาจากห้องนรกห้องนี้ในเวลาที่มันเกือบจะตีสี่แล้ว

...ไอ้เลว! เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้น ทำไมชีวิตฉันต้องลายล้อมไปด้วยผู้ชายที่มีค่าแค่เศษสวะแบบนี้ด้วยนะ

-สองวันต่อมา-

“เธอ”

“...”

“เธอนั่นแหละ”

“คะ? เรียกเราเหรอ” ฉันหันไปตามเสียงแล้วถามด้วยความงงเพราะในห้องน้ำมีแค่ฉันกับเธอสองคน หรือว่าฉันลืมของรึเปล่า

“อืม เรียกเธอนั่นแหละ” แล้วทำไมต้องทำเสียงไม่ดีใส่ฉันด้วย?

“มีอะไรรึเปล่าคะ” เขาทำเสียงไม่ดีใส่แต่ฉันไม่อยากมีเรื่องเลยถามกลับดี ๆ 

“เป็นเด็กลูคัสเหรอ”

“อะไรนะ?” ​

“เป็นเด็กลูคัสใช่ไหม ฉันจำเธอได้ เธอที่ลูคัสเดินไปหาคืนก่อนแล้วเขาก็ลากเธอกลับ” มืดขนาดนั้นก็ยังจะจำได้อีกเหรอ แล้วนี่อย่าบอกนะว่าเป็นอะไรกับนายนั่นถึงได้มาหาเรื่องฉัน

“จำคนผิดมั้งคะ” ฉันแกล้งยิ้มให้แล้วบอกออกไป ไม่อยากมีเรื่อง ไม่อยากยอมรับเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับนายนั่นด้วย

“ไม่ผิดหรอก ฉันจำได้” หน้าตาไม่เป็นมิตรเลยสักนิด หึ! ทำไมฉันต้องมามีปัญหากับผู้หญิงด้วยกันเพราะไอ้เศษสวะคนนั้นด้วยนะ

“ก็ถ้าบอกว่าไม่ใช่แล้วยังคิดว่าใช่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว ขอตัวนะ”

หมับ!

“อย่ายุ่งกับลูคัสอีกไม่งั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน” ฉันถูกกระชากมือแล้วก็ถูกขู่ นี่ฉันถูกขู่เหรอ?

“...”

“เข้าใจที่บอกใช่ไหม” พอเงียบเลยยิ่งเหมือนถูกข่มมากขึ้น

“...เป็นเมียเขาเหรอ”

“อะไรนะ?”

“เป็นเมียเขาเหรอ” ฉันย้ำถามอีกครั้ง ไม่อยากมีเรื่องแต่ถ้าโดนหาเรื่องก่อนก็พร้อมบวกเสมอ

“อีนี่! อย่ามาปากดีนะ”

“แล้วใครปากดีก่อน”

“แล้วใครใช้ให้แกไปยุ่งกับลูคัส!”

“ถ้าเห็นเหตุการณ์คืนนั้นก็น่าจะรู้ว่าใครเข้าหาใคร ถ้ามีตาก็ หุบปาก”

“อี!”

หมับ!

“โอ๊ย!”

“อย่ามาเสียงดังโวยวายใส่ฉัน” เป็นคนง้างมือจะตบฉันก่อนเองพอฉันเร็วกว่าจับข้อมือแล้วกระชากลงได้เพื่อป้องกันตัวยัยนี่ดันร้องซะเสียงดังเหมือนตัวเองโดนตบไปแล้ว

“ปะ ปล่อย” หน้ายัยนี่เริ่มซีดเพราะไม่ได้แค่โดนจับข้อมือไงคะแต่ฉันกดนิ้วลงไปตรงกลางข้อมือที่มันเป็นร่องลงไปด้วย สงสัยคงเจ็บมากมั้งหน้าซีดเป็นปลาดุกตายค้างคืนเชียว

“บนโลกนี้ไม่ได้มีแค่เธอหรอกนะที่ตบเป็น”

“ปะ...โอ๊ย!”

“อย่ามาทำแบบนี้กับฉันอีก กับคนอื่นก็เหมือนกัน”

แชะ!

ฉันพูดจบก็หยิบโทรศัพท์มากดถ่ายหน้ายัยนี่ไว้เสร็จแล้วถึงได้ปล่อยด้วยการสะบัดแขนแรง ๆ จากนั้นก็เดินออกมาโดยที่ไม่แยแสว่าผู้หญิงคนนี้จะเจ็บปวดข้อมือแค่ไหน

ติ๊ด!

Sanier : Send a photo

Sanier : เก็บเด็กของนายไว้ในกรงดี ๆ อย่าให้มาเห่าฉันอีก

SANIER END

LUCAS TALK

ติ๊ง!

“...” ชื่อของคนส่งข้อความที่แจ้งเตือนหน้าจอทำผมแปลกใจเพราะไม่คิดว่าเธอจะส่งข้อความมาหาผมก่อน ต่อให้น้ำท่วมถึงก้อนเมฆผมยังไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะส่งข้อความหาผมเลย

Sanier : Send a photo

Sanier : เก็บเด็กของนายไว้ในกรงดี ๆ อย่าให้มาเห่าฉันอีก

ผมตัดสินใจกดดูข้อความของเธอทั้งที่ตอนนี้กำลังคุยธุระสำคัญ แต่รูปที่เห็นทำผมแปลกใจ ผู้หญิงในรูปดูไม่ค่อยปกติ เหมือนกลัวไม่ก็ตกใจกับการโดนถ่ายรูป แต่นั่นไม่เท่ากับข้อความของเธอที่ทำผมแปลกใจยิ่งกว่า

เก็บเด็กของนายไว้ในกรงดี ๆ อย่าให้มาเห่าฉันอีก

“...”

ติ๊ด!

ผมมองข้อความของเธอต่อแค่นิดหน่อยก่อนจะกดล็อกหน้าจอแล้วหันกลับไปสนใจการคุยธุระสำคัญต่อแล้วปล่อยให้รูปกับข้อความของซาเนียร์เป็นแค่เรื่องที่โคตรไม่สำคัญกับชีวิต

...เก็บเด็กห่าอะไรวะในเมื่อเอาอยู่คนเดียว