EP : 2 : ขัดดอก NC++

“จะเบี้ยว?”

“...”

“ว่าไง เธอพูดแบบนี้คิดจะเบี้ยวรึไง”

“แล้วได้ไหมล่ะ”

“หึ ๆๆ ได้สิ แต่ถ้าเป็นฉันฉันคงไม่โง่เบี้ยวว่ะ ตัดดอกให้พ่อเลี้ยงกับแม่มาตั้งขนาดนี้แล้วถ้าเบี้ยวก็เท่ากับ เธอโดนเอาฟรี”

“...” ไม่พูดก็ไม่มีใครตายนะ หรือว่าคนพูดมันจะตายถ้าไม่ได้พูด

“เตือนครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ว่าอย่าลองดีกับฉัน”

“ฉันก็แค่ต้องการชีวิตอิสระบ้างแค่นั้นเอง วันนี้นายไม่ได้บอกว่าจะไปแล้วฉันผิดตรงไหนที่... / ที่ออกมาแรดหาผู้ชายไปนอนแก้ขัด?”

ขวับ!

“มากไปนะลูคัส!” ฉันโกรธจนตัวสั่น เขาคิดอะไรอยู่ถึงได้ใช้ส้นตีนที่แปะอยู่ใต้จมูกพูดคำนี้ออกมา!

“ออกมาแรดหาผู้ชายไปนอนแก้ขัด”

ใช้อะไรคิดวะ ให้สมองของเศษอสุจิที่ติดตรงปลายไอ้จ้อนคิดแทนสมองของตัวเองเหรอความคิดของเขามันถึงได้มีแค่นี้

“หึ ๆๆ” มีแค่เสียงหัวเราะเยาะเย้ยและสะใจตอบกลับมายิ่งทำให้ฉันเกลียดเขามากขึ้น 

เราต่างก็เงียบไม่ได้คุยอะไรกันต่อแต่มันไม่จบหรอกมันก็แค่เริ่มสงครามเย็นเท่านั้นจนกระทั่งรถขับผ่านคอนโดของฉันที่อยู่ไม่ไกลจากผับ

“ทำไมไม่แวะห้องฉัน” ฉันเอ่ยออกไปทันทีด้วยความหวาดระแวง

“ระเบียงห้องเธอวิวมันไม่สวย”

“อย่ามาทำอะไรบ้า ๆ นะลูคัส”

“หึ ๆๆ ตอนนั้นก็เห็นครางลั่นระเบียง”

“...” ฉันเงียบแต่มือกำลังกำหมัดจนมือสั่น ทำไมต้องดูถูกกันด้วยฉันไม่เคยเข้าใจเลย แค่ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ฉันยังตกต่ำไม่พอเหรอ?

“คนที่โกงนายคือผัวของแม่ฉันไม่ใช่ฉัน” ฉันเอ่ยออกไปพยายามควบคุมเสียงไม่ให้สั่น อยากเตือนสติเขาสักนิดว่าคนที่โกงเงินเขามันคือคนอื่นไม่ใช่ฉัน! และฉันไม่เคยไปทำอะไรให้เขาโกรธแค้น! ฉันมันก็แค่เด็กที่ถูกเสนอให้เอามาขัดดอก!

“แล้วเงินมันไปไหนล่ะ? เอาไปเลี้ยงแม่เธอกับเธอด้วยไม่ใช่รึไง เอาไปจนชีวิตเธอกลายเป็นลูกคุณหนูมาตั้งกี่ปี รับผิดชอบช่วยกันหน่อยสิวะ”

“...”

“ไม่ต้องพูดมาก วันนี้ถ้าทำให้ฉันไม่พอใจก็เตรียมตัวเละได้เลย” เขาพูดแค่นั้นรถก็ขับเร็วขึ้นไม่ถึงห้านาทีก็ถึงคอนโดหรูของเขาเพราะคอนโดเราสองคนอยู่ห่างกันแค่นิดเดียว ห่างแค่สองกิโลเมตรเอง 

@คอนโด L

“มา” เสียงเรียกสั้น ๆ แต่ได้ใจความดังขึ้นพร้อมกับคนเรียกที่นั่งรอฉันที่โซฟาขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงระเบียงห้องชุดของเขา

“...”

“มา”

“คืนนี้ไม่ทำได้มะ... / อย่าให้ไปลาก”

“...” คำขู่เย็นยะเยือกของเขาที่พูดแทรกทำให้ฉันต้องจำใจเดินเข้าไปหาช้า ๆ 

“ถอดเสื้อผ้า” ยังเดินไม่ถึงเขาก็บอกแต่ฉันก็รีบเดินไปหาซะก่อน

“เดี๋ยวค่อยถอด” ฉันบอกเขาแล้วนั่งคุกเข่าลงที่พื้นข้างโซฟาทันทีทำให้เขาที่เพิ่งออกคำสั่งแต่ไม่ได้อย่างใจตาวาวโรจน์ขึ้นมา

หมับ!

“อยากลองดี?”

“เจ็บ” ฉันที่เชิดหน้าตอบอย่างไม่ได้ตั้งใจเพราะโดนมือใหญ่บีบเข้าที่คางเอาไว้เอ่ยออกมาเสียงสั่น เจ็บจริง ๆ เจ็บทุกครั้งที่เขาบีบคาง

“ถอด” เสียงรอดไรฟันเอ่ยในสิ่งที่เขาต้องการก่อนจะบีบคางฉันแรงขึ้นจนน้ำตาฉันคลอออกมาเขาถึงยอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระแล้วฉันก็ต้องปลดกระดุมเสื้อของตัวเองด้วยความจำใจจนกระทั่งกระดุมทุกเม็ดถูกปลดออกจากกันเผยให้เห็นหน้าอกเขาก็จ้องตาไม่กระพริบ

“...อยากกินนม” ลูคัสจ้องหน้าอกฉัน เขาเลียริมฝีปากบนของตัวเองช้า ๆ แล้วเอ่ยคำนี้ออกมาก่อนจะขยับตัวถอยหลังเอนตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงโซฟาขนาดใหญ่

“...” ฉันจ้องเขาด้วยความรู้สึกที่มันกระอักกระอ่วนแต่เขาจับแขนแล้วกระชากฉันเข้าไปหาเต็มแรงจนฉันต้องนั่งคร่อมเขาเอาไว้

“อ๊ะ!”

แผล็บ~

ปลายลิ้นร้อนตวัดเลียยอดอกในขณะที่คนทำก็จ้องมองมาที่ฉันตลอดเวลาจากนั้นเขาก็เกร็งลิ้นแล้วปาดเลียรอบปานนมสีชมพูอ่อนเป็นวงกลม

แผล็บ~

“...ซี๊ด~”

จ๊วบ~

“อื้อ~” เมื่อกี้ฉันไม่อยากครางเลยสักนิด ไม่เลยจริง ๆ 

“หึ ๆๆ โดนดูดแค่นี้ก็ครางแล้วจะสะดีดสะดิ้งทำไมวะ สุดท้ายโดนเอาเมื่อไหร่ก็ครางลั่นห้องอยู่ดี”

“...สารเลว”

“หึ ๆๆ เลวแล้วไง เลวแค่ไหนก็ทำคุณหนูซาเนียร์ผู้สูงส่งเสียวจนร้องครางทั้งคืนเหมือนอีตัวได้ก็แล้วกัน”

ผลัก!

เพี้ยะ!

ฉันโมโหจนตัวสั่นกับคำพูดหมา ๆ ของเขาเลยใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักอกแล้วตบหน้าหล่อแต่ใจสัตว์ของเขาซะเต็มแรงจนหน้าหัน

“อ่าส์~” เขาที่โดนตบเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มของตัวเองแล้วหันมาหาฉันช้า ๆ 

“เธออยากลองแบบซาดิสม์รึไงวะ”

“ไม่อยากลองอะไรทั้งนั้น! อยากทำแค่อย่างเดียวคือฆ่านาย!”

“หึ ๆๆ อยากฆ่าฉันเหรอ?” ยังมีหน้าทำหน้าเหี้ยใส่อีกเหรอ! เป็นคนยังไงวะ!

“เออ!”

“ถ้างั้นล้างหนี้ให้เสร็จก่อนสิจะได้ไม่ติดค้างกัน”

หมับ!

“ปล่อยนะลูคัส!” ฉันตะโกนเสียงดังใส่หน้าเขาที่กระชากข้อมือฉันแต่ทำได้แค่นี้ก็ถูกผลักให้ล้มลงแล้วกระโปรงก็ถูกมือของเขาล้วงเข้าไปข้างในเพื่อรูดกางเกงชั้นในออกมาอย่างหยาบคาย

จ๊วบ~

“ปะ ปล่อย!” ฉันร้องห้ามเพราะเขากำลังจะทำให้ฉันกลายเป็นคนอีกคน

“หึ ๆๆ” เสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาแล้วไอ้บ้าลูคัสก็ฝังหน้าลงมาที่หน้าอกอีกครั้ง

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ~

“ปล่อย! ปะ ปล่อย~”

สวบ!

“อ๊ะ!” นอกจากไม่ปล่อยท่อนล่างของฉันก็ยังถูกเขาคุกคามด้วยการกระทำที่เร็วและป่าเถื่อนหยาบคาย

ตัวตนของเขาเข้ามาในตัวฉันแบบไม่ให้ได้ตั้งตัวเข้ามาทีเดียวสุดลำอย่างที่เขาทำทุกครั้งและแน่นอนว่ามันไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะอ่อนโยน

พั่บ!

“อ๊ะ!”

พั่บ พั่บ พั่บ!

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นในเวลาไล่เลี่ยกันไม่มีเวลาให้ร่างกายฉันได้ปรับตัวกับขนาดที่เกินมาตรฐานของเขาแม้แต่วินาทีเดียวมีแต่ความดุดันรุนแรงเหมือนทุกครั้งที่เขาทำ ความรุนแรงที่ฉันเกลียดเพราะมันทำให้ฉันเจ็บปวดมากในช่วงแรกแต่ดันสุขมากในตอนท้าย...