Mind Games 1 - รับคำท้า

งานแต่งงานของโนรินจบไปแบบสวีทหวานแหววแบบเจ้าหญิงในเทพนิยาย แต่ชีวิตพวกเราสามสาวกำลังจะตายเพราะปาก เพราะหลังจากที่พวกเราปากดีบอกกับยัยพวกนั้นว่า

'โอ๊ะ สบายมากจ้ะ'

เราสามสาวก็พากันยกทัพความสวย มานั่งเท้าคางอยู่ในผับไฮโซชื่อดังย่านทองหล่อ...ได้แต่มองหน้ากันไปมา กับแก้วเหล้าสีชาที่วางอยู่บนโต๊ะ

ไหนใครพูดว่าสบาย...

สบายกับผีสิ

หาผัวนะคะสาว มันไม่ได้ง่ายเหมือนสั่งของผ่านอินเทอร์เน็ต แบบสั่งปุ๊บได้ปั๊บ อะไรประมาณนั้น

เพลงพี่ปั๊บที่เปิดในผับก็ดันดังเหมือนกับล้อพวกเราสามคนยังไงยังงั้น

---ปากดีเหลือเกินนะเรา---

ค่า...รู้แล้วว่าแก๊งเราอะปากดีทุกคน แต่ปากดีไปแล้วให้ทำไง เพราะงั้นนับจากนี้อีกสามเดือน พวกเราจะหาสามีให้ได้ยังไงก่อน ไอ้เรื่องเสียหน้านั่นก็ยอมไม่ได้ ยิ่งไอ้เรื่องจะต้องเสียเงินแสนคนอย่างฉันยิ่งยอมไม่ได้ใหญ่ พูดง่าย ๆ ต่อให้รูดบัตรมายังไม่พอจ่ายเลยเถอะ

“นั่งเป็นหมาหงอยเลยนะพวกแก” ยัยกอหญ้าหรือซอนย่า ตัวแม่ตัวมัมเรื่องความมั่นเปิดประเด็น นางเป็นคนแบบนี้แหละเสียอะไรก็เสียได้ แต่ยอมไม่ได้สุด ๆ ถ้าจะให้ใครมาดูถูก

“ไม่ได้จะหงอยเว้ย แค่สงสัย” สาลี่เอ่ยพลางเอามือเท้าคาง เหมือนคนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก

จริงจังเบอร์นั้น โดยเฉพาะการคาใจเรื่องความสวย ก็นะพวกเราสามคนฮอตมากนะเว้ยตอนเรียน แต่ตอนนี้ WTF! มันเกิดอะไรถึงได้โสดกันได้ปานชะนี้

อ่อสาลี่คือชื่อนางตอนอยู่ต่างจังหวัด แต่พอเข้ากรุงเทพ นางจะใช้ชื่อว่าเชอร์รี่ จะได้ดูอินเตอร์หน่อย

"สงสัยอะไรของแกสาลี่"

"เอาจริงนะ พวกเราไม่สวยตรงไหนวะ ทำไมไม่เห็นมีสามีเหมือนชาวบ้านเขาสักที” สาลี่พูดพลางถอนหายใจแบบเซ็ง ๆ

ฉันถึงกับกลอกตาบนไปหนึ่งรอบ ก่อนแค่นหัวเราะออกมา แล้วมองหน้าทั้งสองสาว

“ใครบอกไม่สวยยะ พวกเราสวยโฮ่งมากจ๊ะ แต่แค่เรื่องมากนิดหน่อยไง โดยเฉพาะแกยัยกอหญ้าเรื่องมากสุด”

ฉันจ้องหน้ายัยกอหญ้า เพราะนางตัวแม่ตัวมัมเรื่องความเป๊ะ สมมุติความเป๊ะของนางก็เช่น ถ้าพวกเราไปซื้อชุดร้านเดียวกัน ฉันกับยัยสาลี่นี่คือสิบนาทีได้ชุดแล้ว แต่ยัยกอหญ้าจะใช้เวลาประมาณชั่วโมง แล้วเลือกเสื้อผ้ามาประมาณห้าชุด ไม่พอนางยังให้พวกเราชาวยเลือกให้อีกทีว่าชุดไหนที่สวยสุด และแน่นอนว่า ชุดสุดท้ายที่นางเลือก ไม่ใช่ชุดที่ฉันกับสาลี่เลือกให้ แต่เป็นชุดที่นางเลือกเองตลอด ตลอด

“อ้าว ต้องเลือกหน่อยไหมอะ จะหาพ่อของลูกทั้งทีมันก็ต้องดีพรีเมี่ยมหน่อย”

นั่นไง เป็นอย่างที่ฉันพูดไหม ว่านางอะชอบเลือก

“ค่าไม่เถียง แต่ไอ้เพราะความพรีเมี่ยมเนี่ยทำให้เราสามคนต้องมานั่งเป็นมาหงอยอยู่แบบนี้หรือไม่ใช่”

พวกเราสามคนมองหน้ากันอีกครั้ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาแบบประสานเสียง

“โอ๊ย! เครียด”

ว่าแล้วเราสามคนก็กระดกแก้วเหล้าเข้าปาก จนกระทั่งกึ่ม ได้ที่ และค่อย ๆ เพิ่มเลเวลความกึ่มขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้สมองของฉันพลันคิดอะไรดี ๆ ออก

เหตุต้องระงับที่ต้นเหตุสิ...

ในเมื่อพวกเราไม่มีแฟนพวกเราก็ต้องหาแฟน!

และ...ในเมื่อพวกเราต้องการผัว พวกเราก็ต้องหาผัว!

จะมานั่งหงอยแบบนี้ไม่ได้!

ซึ่ง...ถ้าจะให้พวกเราสามคนมัวแต่หาแฟนตอนนี้ ในระยะเวลาแค่สามเดือนเวลามันน้อยไป พวกนางแต่ละคนมัวแต่ลีลาเลือกมากกันแบบนี้ คงไม่ได้กินผู้สักที

เพราะงั้นหาสามีไปเลยละกัน ง่ายกว่า! ^_^

“เอางี้มะ ไหน ๆ วันนี้ก็มาผับละ เรามาหาอะไรสนุก ๆ ทำกัน”

ฉันยิ้มกริ่มทำตาเจ้าเล่ห์ ในขณะที่สองสาวมองหันมามองฉันพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

“อะไรของเจ้?”