Mind Game 1.2 - หาอะไรๆ สนุกทำกัน

ทุกคนมองหน้าฉันเหมือนจะถามว่าสนุกแบบใด ในเมื่อแต่ละคนตอนนี้เบ้าหน้าอยู่ในสภาพเซ็งจัดปลัดขิกแบบสุด ๆ

“หาผู้ชายไง ยังไงพวกเราก็ต้องชนะเกมที่พนันกับยัยพวกนั้นไว้ เพราะงั้นคืนนี้พวกเราต้องหาสามีแบบด่วนสุด ๆ ด่วนแบบที่ว่า เริ่มหาคืนนี้เลย” น้ำเสียงฉันอะเลิทสุด ความจริงก็แอบตื่นเต้นอยู่เหมือนกัน ที่จะได้ลองทำอะไรห่าม ๆ ในชีวิต เช่นการที่จะได้ล่าผู้ชายก่อน เอาจริงนะว่าตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ฉันไม่เคยจีบหรือเข้าหาผู้ชายก่อนเลยบอกตรง

แต่...เรื่องนี้มันยอมไม่ได้ไง เพราะคำท้าพวกนั้นมันทำให้ฉันเสียหน้าไม่ได้ คนอย่างฉันจะไม่มีวันยอมเสียทั้งหน้าเสียทั้งเงิน

ไม่ใช่อะไร แค่ไม่มีเงินจะเสีย (- . -!)

“เจ้มิ้นนนนนน ถ้าหาผัวมันง่ายขนาดนั้น พวกเราคงมีผัวไปนานแล้วเจ้ แล้วนี่ผับนะจะมีคนดีเหรอ ไม่พอนะถ้าเหยื่อที่เราเล็งเก็บเมียมันไว้ที่บ้านล่ะ เรากลายเป็นเหยื่อแทนเลยนะเจ้ โอ๊ยไม่อยากจะคิดไม่รู้ว่าจะได้เป็นเมียคนที่เท่าไหร่”

ฉันกับสาลี่หันไปมองหน้ากอหญ้าที่เอ่ยปากค้านออกมา ก่อนจะกลอกตาบนพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“หรือแกจะยอมใส่ซองให้มันล่ะ”

“ใช่ หรือแกจะยอมใส่ซอง แกก็อย่าซีเรียสกับชีวิตนักสิยะกอหญ้า คิดมากไปนะแก ก็แค่ขำ ๆ ได้ก็ดี ไม่ได้ก็แล้วไป” สาลี่เอ่ยขึ้นอย่างคนที่ไม่คิดอะไรมาก

"พวกแกสองคน ฟังเจ้นะ ผู้ชายในผับอาจไม่ใช่คนดีก็จริง แต่คนหล่อและรวยมากมันมีไง อ่อ…แล้วก็พวกผู้ชายอะนะ เราไม่รู้หรอกว่าเราจะฟลุ๊คเจอคนดีไม่ดี แต่ถ้ามันจะเจอคนไม่ดี แต่อย่างน้อยมันควรต้องหล่อและรวยไว้ก่อน เพราะถ้ามันหล่อแล้วเกิดเลวขึ้นมาทีหลัง อย่างน้อยมันก็เหลือความหล่อให้เราเชยชมบ้าง ไม่ใช่ทั้งเบ้าหน้าห่วยแต่เสือกเลวอีก”

“อาก็จริง... งั้นเจ้ว่ามาเลย เอาไงรอฟังอยู่” คนที่ดูจะสนุกไปมากกว่าคนอื่นไม่ใช่ใคร คงเป็นยัยสาลี่เจ้าเดิม เอ็นเนอร์จี้นางสูงปรี้ดกว่าใครเขา

“พวกแกชอบเลขอะไร”

“เจ็ด” ยัยสาลี่ตอบแบบไม่ต้องคิด ใบหน้าหวาน ๆ ของนางยิ้มกริ่มแบบฝันไปไกลถึงเลขเจ็ด และถ้าให้ฉันเดาว่าทำไมนางชอบเลขเจ็ด ก็เพราะนางคงชอบอะไรเจ็ด ๆ แบบนี้แหละ เห็นนางโสดไม่เคยคบใคร แต่ชอบป้ายยาให้ฉันดูโดจินบ่อย ๆ นางบอกต้องศึกษาเอาไว้ เวลาใช้งานจะได้คล่อง ปฏิบัติไม่เป็นแต่ทฤษฎีนางต้องเป๊ะ

“จ้า แม่สาวเลขเจ็ด ว่าแต่แกละยัยกอหญ้า”

“อืม...เก้าแล้วกัน...” กอหญ้าขมวดคิ้วตั้งคำถาม “ทำไมต้องให้เลือกเลขอะเจ้”

“แกเห็นประตูทางเข้านั้นปะ” ฉันพยักหน้าไปที่ประตูให้สองสาวมองตาม

“จากนี้ใครเข้าประตูมาให้นับไปถึงเลขของตัวเอง นั่นแหละคนที่พวกแกต้องดิว”

“โห...เจ้ แล้วถ้าไม่หล่อล่ะ ไม่คุ้มมั้ง” กอหญ้ารีบส่ายหน้าทันที รู้ได้ทันทีว่าสามีในอนาคตของนางต้องหล่อวัวตายควายล้มแน่ เพราะนางช่างเลือก

“เอาดิ ๆ น่าสนุกออก อีกอย่างอย่าลืมที่นี่ผับไฮโซค่า มีแต่คนรวย ๆ ”

“ว่าไงแกจะเอาไหม ถ้าไม่ก็รอจ่ายเงินให้นังส้มโอเน่านั่นคนเดียว”

“เรื่องอะไรจะจ่าย เอาก็เอาดิ”

“งั้นก็ตามนี้ มางั้นชนแก้ว เชียสสสส”

ดูมั่นดี

ฉันชอบตัวเองตอนเมากึ่ม ๆ แบบนี้แหละ มันทำให้ฉันดูใจกล้ามากกว่าเวลาปกตินิดนึง เห็นดูเป็นคนจริงจังที่สุดในกลุ่ม แต่ความจริงป๊อดเด้อ บอกเลยว่าไม่ใช่คนที่มั่นใจตัวเองเท่าไหร่นัก ผิดกับลุคที่คนอื่นมองเห็นลิบลับ

ส่วนฉันเลือกเลขอะไรนะเหรอ ก็ต้องเลขหนึ่ง นับเบอร์วัน เพราะผู้ชายของฉันต้องเป็นที่หนึ่ง แต่ความจริงเลขอะไรไม่สำคัญหรอก ขอแค่ตรงไทป์ที่อยากได้เป็นพอ

เช่น...คนนั้น

ผู้ชายใส่เชิ้ตขาวที่กำลังเดินเข้ามา เบ้าหน้าฟ้าประทานราวกับเอไอเสกหน้าโมมาแบบพร้อมสรรพ ชวนพาให้ใจฉันหวิวไหวไปหมด หวิวขนาดที่ว่าเห็นภาพหลอนของตัวเองเดินเข้าพิธีแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นไปแล้ว

ใช่เลย...คนนี้แหละ

“งั้น ฉันเลือกคนนั้นก็แล้วกัน....ว่าที่สามีในอนาคต”

ฉันพยักหน้าให้เดอะแก๊งมองไปเป้าหมาย ก่อนจะยกแก้วเหล้าสีชามาดื่มเพื่อย้อมใจให้เลือดในกายมันสูบฉีด

เขาดูหล่อ หล่อแบบหล่อมาก ๆ ขนาดเห็นอยู่ไกล ๆ ความหล่อยังออร่าทะลุออกมากระแทกสายตาทะลุไปที่หัวใจฉันอย่างจัง

ต้องเป็นผู้ชายคนนี้เท่านั้นที่ฉันจะได้!

“ไปก่อนนะพวกแก งานรีบเดี๋ยวแมวตัวอื่น คปด.”

เว้าเสร็จแล้วก็ไป…