บทที่ 2

การเข้าเรียนมหา’ ลัยในครั้งนี้ ฉันเข้าเรียนพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆ ของฉัน ฉันไม่ได้บอกฐานะที่บ้านเพราะไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องที่ฉันเป็นคนตระกูลมาฟียเพื่อนคนอื่นอาจจะได้รับบาดเจ็บได้ ฉันเดินทางไปเรียนด้วยรถเมล์เพราะอยากจะเป็นคนธรรมดา เพื่อนของฉันไม่เคยมาบ้านฉันเลยสักครั้งเพราะตั้งแต่เด็กถูกห้ามไม่ให้ใครรู้ที่ตั้งที่บ้าน ไม่ให้รู้ฐานะที่แท้จริง คนที่สามารถรู้ได้คือคนที่เราไว้ใจและเป็นคนในครอบครัวเราเท่านั้น

“ช้ามากเลยว่ะ รถมึงไปไหนแล้ว”

“รถกูขายแล้ว ตอนนี้กูใช้ชีวิตแบบคนจนแล้วบ้านไม่มีให้กลับ กูจะไปเช่าบ้านอยู่ในหมู่บ้านมึงสามคนสนใจไปเช่าบ้านกับกูมั้ย”

“เอาอย่างนั้นก็ได้ ฉันเบื่อที่บ้านพอดี เลยอยากเปลี่ยนมาอยู่เองบ้าง มึงโอเคนะที่ต้องมาใช้ชีวิตแบบนี้”

“แค่กลายเป็นคนจนเองไม่มีปัญหาหรอก สบายมากแค่ทำงานพิเศษหลังเรียนเสร็จไม่มีปัญหาแล้ว”

“เอาจริงดิ ถ้ามึงไม่มีเงินพวกกูช่วยได้นะต่าย”

“ไม่ต้องหรอก กูอยู่ได้เอาเถอะพวกมึงรีบกินกูจะได้ไปเรียน”

“แล้วต่ายกินแล้วหรอ”

“กินแล้วป้อม”

“เออพวกกูอิ่มแล้วเหมือนกัน”

“อืมงั้นไปเรียนเถอะ ตอนเย็นจะได้เข้ารับน้องกัน”

พวกเราทั้งสี่คนอยู่ในชุดนักศึกษาและตอนนี้ก็อยู่หน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ วันนี้เป็นวันรับน้องและจับฉลากพี่รหัสกว่าจะหาตึก ได้ก็ใช้เวลาตั้ง 20 นาทีพอตึกที่นี่มันเยอะมาก มีนักศึกษาหลายคนหลายคณะไม่ต่ำกว่า 600 คนกำลังเดินผ่านไปมาเพื่อหาคณะ ของตัวเองคือหนึ่งในนั้นแต่ว่าฉันก็มาถึงโดยสวัสดิภาพโดยมีรุ่นพี่หน้ายักษ์ยืนหน้าถมึงทึงอยู่หน้าคณะ ดูจากเสื้อช็อปก็รู้แล้วว่าเขา คือพี่ว๊ากจอมโหดในตำนานอย่างแน่นอน

"น้องคะน้องปีหนึ่งทั้งหลาย วันนี้เรามีจับฉลากเอาสายรหัสกันนะคะ น้องคนแรกออกมาจับเลยค่ะแล้วคนต่อไปก็เดินมาเลยค่ะ จับหมายเลขได้เลยค่ะ อย่าเพิ่งเปิดอ่านนะคะ แล้วก็ตามหาพี่รหัสให้เจอภายใน 3 ชั่วโมงใครมาช้าหรือถ้าไม่เจอจะโดนบทลงโทษจากรุ่นพี่ น้องๆ ทุกคนแยกย้ายได้ค่ะ"

หลังจากที่ฉันประชุมเสร็จก็ออกมาข้างนอกเพื่อไปที่โรงอาหารของมหาลัยที่นี่คนเยอะจริงๆ นั่นไงโรงอาหารของมหาลัย หรูหราชะมัดใครจะกล้าเข้าไปนั่งกินว่ะ

"หาใครอยู่"

"หาพี่รหัส"

ฉันตอบกลับไป ดอนเช่ที่ตอนแรกทำหน้าเบื่อหน่ายมองฉันอย่างไม่สบอารมณ์ เออก็ไม่น่าจะสบอารมณ์หรอกเพราะฉันเคยตามจีบเจ้านี้ ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่ไม่เปลี่ยนหล่อขนาดนี้ไม่ชอบได้ไง

"แล้วได้ผู้ชายหรือผู้หญิงล่ะ"

"ใครก็ได้"

ฉันตอบเขาไปตามความจริง ฉันเดินตามหาต่อแต่โดนจับที่ข้อมือเอาไว้ เอ้าทำหน้าเหมือนไม่อยากคุยแต่ทำไมถึงดึงฉันเอาไว้ล่ะ คนแบบนี้เดาใจยากจริง

“เดี๋ยวพาไป”

“รู้หรอว่าพี่รหัสฉันเป็นใคร”

“รู้สิ ทำไมจะไม่รู้”

“นายจะพาฉันไปหรอ?”

“ใช่”

“อืม โอเค”

“ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้น”

“นายอย่าทำดีกับฉันมาก ฉันยิ่งชอบนายอยู่ฉันจะใจอ่อนเอาได้”

“ฉันไม่ชอบ...”

“อย่าพึ่งพูด ฉันรีบพาฉันไปก่อนจะหมดเวลาตามหาพี่รหัส”

“เออๆ ตามมา”

ฉันเดินตามมาจนได้เจอกับพี่รหัส จนในที่สุดก็ไม่ต้องต้องโดนลงโทษก่อนจะเดินมาเข้าห้องน้ำ พอเดินออกมาก็เจอกับคนที่ไม่ชอบเอาเสียได้

"มองอะไรวะ มึงหล่อตายล่ะ กูยังหล่อกว่าแกอีกใช่ไหมว่าเพื่อน"

"ใช่ๆ ดูดิหล่อก็ไม่หล่อ ทำไมแฟนเก่าถึงไปชอบไอ้นี่วะ"

"มึงหุบปากไปเลย เฮ้ยมึงมีอะไรดีวะ ทำไมแฟนกูถึงบอกเลิกกู แล้วไปขอคบกับมึงแต่มึงยังปฏิเสธแฟนกูอีก"

"มึงตอบเพื่อนกูมาสิวะ"

"ฉันจะบอกพวกแกให้ฟังกันชัดๆ ฉันชอบผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงแล้วฉันก็เกลียดทอมอย่างพวกแกมากมากด้วยจบนะ"

"ฉันไม่อยากมีเรื่อง"

"ทำไมกลัวหรอ"

"เปล่าแค่ไม่อยากให้พวกแกตายเท่านั้นเองแหละ"

"พวกมึงลุย!!!"

สิ้นเสียงคนไม่ต่ำกว่า 10 คนเข้ามารุมฉัน ฉันมองพวกนั้นกำลังเดินเข้ามารุมอย่างน่านิ่งๆ แต่ยังไม่ถึง 5 นาทีภายในเวลาไม่ถึง 5 นาทีทุกคนก็ล้มลงนอนกับพื้นในพริบตา อ่อนชิบหายคนแบบนี้มั่นใจนักหนามาหาเรื่องฉันจนต้องเจ็บตัวแบบนี้

"ก็บอกแล้วว่าอย่ามายุ่งกับฉัน พวกเธอมายุ่งกับฉันก่อนถามจริงเหอะ ฉันไปทำอะไรให้พวกแกกันวะก็แค่ผู้หญิงคนเดียว ที่เลิกรักแกแล้วมาขอคบกับฉัน"

“และฉันก็ไม่เอา เพราะฉันชอบผู้ชาย ไม่ได้ชอบผู้หญิงแบบนี้พวกแกยังอยากจะได้ไปอยู่หรอกไปหาคนใหม่ไม่ ง่ายกว่าหรออย่าเอาสมองตัวเองที่มีเท่าเม็ดถั่วมายุ่งกับคนสันดานสิเสียแบบนี้เลย ถ้าเธอมองฉันเป็นตัวของแกก็ไปหาผู้หญิงคน อื่นดีกว่าฉันไปล่ะ”

"นายจะหลบอยู่ที่นั่นอีกนานไหม"

"ฉันไม่ได้หลบนะแต่ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับวงวารชีวิตของพวกเธอที่แย่งผู้หญิงกัน"

"นายแอบตามฉันมาทำไมหรือว่านายจะมาขอยืมเงินฉันไม่มีให้ยืมหรอกนะเว้ยนายก็ออกจะรวยจะมายืมเงินใช้หน่อยน่ะ ไม่มีทางอ่ะ"

"เปล่าฉันไม่ได้มายืมเงินเธอ แต่ฉันอยากให้เธอมาช่วยเหลือฉันสักอย่าง"

"อะไร"

"เรื่องของตอย"

"ทำไมฉันต้องช่วย นายบอกเหตุผลดีๆ มาซิ"

"ไม่รู้ว่ะ"

"งั้นฉันไม่ช่วยนาย"

"เดี๋ยวเพราะฉันชอบตอยอย่างจริงจัง และจริงใจได้โปรดเธอช่วยฉันเถอะ ฉันชอบตอยจริงๆ ฉันไม่ได้โกหกฉันชอบเขามาก จริงๆ"

"น่ารำคาญชิบหายก็ได้ ตอยมันชอบกุหลาบแดงและขนมหวานจีบมันบ่อยๆ แล้วมันจะชอบนายเองแล้วก็ซื้อนิยายY ให้หน่อยแค่นั้นแหละ"

"แค่นี้เองหรอ"

"ใช่ไม่เชื่อก็ลองดู"

"ขอบใจเธอมากนะต่าย"

"เออ"