บทนำ

ค่ำคืนนั้นผมทำอะไรลงไป…

ร่างสูงใหญ่นอนคว่ำหน้าเปลือยกายอยู่บนเตียงนอนขนาดหกฟุตในห้องพักในโรงแรมแห่งหนึ่ง ภาพเมื่อคืนตัดไปราวกับความมืดที่ครอบงำจิตใจเขา ภายในห้องถูกปกคลุมด้วยไอความเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศ ทำให้ร่างเล็กของคนที่นอนเปลือยกายอยู่ข้าง ๆ ขยับเข้ามาซุกแผ่นหลังเขาเพื่อหาความอบอุ่น

นายแพทย์หนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาสไตล์อปป้าเกาหลีค่อย ๆ ปรือตาขึ้นมอง หากแต่ภาพที่เห็นกลับพร่ามัวจนไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังทำอะไร อยู่ที่ไหน… และกับใคร

"อื้อ~" เสียงครางแหบพร่าดังขึ้นเบา ๆ ช่วยปลุกให้หญิงสาวที่นอนเปลือยกายอยู่ด้านหลังเขารู้สึกตัวตื่นด้วย เธอปรือตาขึ้นมาด้วยความยากลำบาก แต่ทันทีที่สมองเริ่มประมวลผลความปวดหนึบตรงกลางกายก็ตรงเล่นงานจนใบหน้าสวยเหยเก

"อ๊ะ…" หญิงสาวเปล่งเสียงครางเบา ๆ แล้วก็เงียบอีกครั้ง หมอหนุ่มเจ้าของแผงอกแกร่งดันตัวลุกขึ้นมานั่งแล้วเอี้ยวหน้าไปมองคนด้านหลัง

"…"! เขามีสีหน้าตกใจมาก ๆ ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนบางเหตุการณ์หายไป และบางฉากก็ประเดประดังเข้ามา สองมือหนารีบกุมกล่องดวงใจตัวเองทันทีที่ตื่นเต็มตา

‘ทำไงดีวะเนี่ย เราทำอะไรลงไป เรา… เสียซิงให้ผู้หญิงคนนี้แล้วเหรอวะ ไม่นะ… ไม่…'

ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย หัวใจแกร่งกระตุกวูบหลาย ๆ ครั้ง แต่เมื่อนึกอะไรออกเขาจึงรีบย่อง ๆ ไปอีกฝั่งของเตียงและมองหาของสิ่งนั้น สองมือหนายกขึ้นกุมขมับตัวเอง

'สด นี่เราเอาสดเหรอวะ ไม่นะไอ้พีท… ไม่นะ'

สิ่งที่เขาหาคือถุงยางอนามัย แต่ตอนนี้แทบจะพลิกที่นอนหาก็ยังไม่เห็นร่องรอยของการใช้ถุงยางอนามัย ให้ตายเถอะ

'แม่งเอ๊ย… กูเป็นหมอแท้ ๆ แต่ไม่ใช้ถุงยางอนามัยเหรอวะเนี่ย ไอ้พีทไอ้เชี่ย…'

ชายหนุ่มตั้งหน้าหาอีกรอบหนึ่งจนแน่ใจแล้วว่าตนเองไม่ได้ป้องกัน เขาจึงเดินมานั่งลงบนโซฟาอย่างสงบเสงี่ยม มองไปที่ร่างบางซึ่งเธอยังนอนหลับอยู่

'ถ้ากลับตอนนี้เขาจะหาว่ากูปอดแหกไหมวะ เออก็ปอดแหกจริง ๆ นั่นแหละ ไอ้เชี่ยพีท… ไปเสียซิงให้ผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่วัน แม่งเอ๊ยยย กูจะบ้าตาย'

หากไม่ใช่ครั้งแรกเขาจะไม่อาลัยอาวรณ์ขนาดนี้ แต่มันดันเป็นครั้งแรกของเขาเนี่ยสิ หมดกันความบริสุทธิ์ที่เก็บไว้ให้เมีย หมดกัน หมดสิ้นแล้วไอ้พีทเอ๊ย…

ร่างสูงค่อย ๆ เดินไปเก็บเสื้อผ้าขึ้นมากอดไว้แล้วย่องไปที่ห้องน้ำเพื่อสวมใส่เสื้อผ้า จากนั้นก็ออกมาจากห้องพัก ทิ้งให้หญิงสาวนอนหลับใหลอยู่คนเดียว

หลายวันต่อมา

นายแพทย์หนุ่มนั่งกุมขมับอยู่ในห้องพักแพทย์ในเวลาลงเวรเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“คุณหมอพีทคะ มีคนมาขอพบค่ะ”

“ให้เข้ามาได้เลยครับ”

ทันทีที่เขาอนุญาต ประตูก็ถูกผลักเข้ามา แฟรงค์ยิ้มร่าถือถุงขนมที่มารดาตั้งใจทำมาฝากเพื่อน เขาเดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะ

“อะ นี่ขนมที่เสด็จแม่กูทำกับพราวดาว เขาให้เอามาฝากมึง กลัวจะเป็นลมตายคาเวรก่อน”

“ปากมึงนี่นะ” เขาหยิบถุงขนมมาเปิดดูของด้านใน “ขอบใจนะ ฝากขอบคุณแม่กับเมียมึงด้วย”

“อืม ว่าแต่มึงเครียดเรื่องไรวะ เห็นบ่นในไลน์บ่อย ๆ ว่าเครียด ไม่ใช่ว่าไปแอบนอนกับสาวที่ไหนแล้วทำเขาท้องนะเว้ย”

“…” นายแพทย์หนุ่มเงียบและมีสีหน้าสลดอย่างเห็นได้ชัด แฟรงค์เบิกตากว้างแล้วเอ่ยขึ้นเสียงดัง

“เชี่ย อย่าบอกนะว่ามึง… มึงแอบไปเอากับผู้หญิงมาแล้วทำเขาท้อง”

“ไอ้เอาอะเอาแน่นอน แต่ท้องไหมกูไม่รู้ว่ะ กูเครียดอยู่เนี่ย"

“เอ้า…”

“กู...ไม่ได้ป้องกันด้วยสิ แม่งเอ๊ย หมดกันชีวิตโสดกู ถ้าผู้หญิงคนนั้นมาตามหาแล้วบอกเธอท้องกับกูทำไงวะเนี่ย”

“เดี๋ยวนะ มึงกับเขาไปได้กันตอนไหนวะ เล่าดิ”

“คือ… คือเรื่องมันเป็นแบบนี้”