MY IDOL EP : 4

4  

         ก๊อก ๆ ๆ

         ก๊อก ๆ ๆ

         "อื้อ" เสียงเคาะประตูรัว ๆ เหมือนจงใจจะให้มันพังปลุกฉันให้ตื่นขึ้นมาจากห่วงภวังค์ เผลอหลับไปตอนไหนกันเนี่ย

         ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ

         "โอ๊ย! ไปแล้ว ๆ " จะเคาะอะไรหนักหนา ไม่เจ็บมือบ้างรึไงกัน

         พอฉันเปิดประตูออกมาก็เห็นร่างยักษ์ของนายขุนเขากำลังยืนกอดอกมองหน้าฉันนิ่ง ๆ และด้วยความสูงแค่ร้อยหกสิบห้าเซนติเมตรของฉัน ทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองเขา เพราะฉันสูงเท่าระดับอกนายนี่พอดีเลย ปวดคอชะมัด ไอ้ยักษ์เอ๊ย!

         แต่เดี๋ยวนะ เพิ่งสังเกตว่านายขุนเขาใส่ชุดวอร์มขายาวแขนยาวมา เสื้อก็รูดซิปจนถึงคางเลยด้วย ฮ่า ๆ ๆ อากาศร้อนขนาดนี้ใส่เข้าไปได้ยังไงกันนะ

         "ขำอะไร อยากเห็นอีก?" ว่าไงนะ

         "ปะ... เปล่า" เห็นเหินอะไรกัน ใครมันจะไปอยากเห็น ประสาท!

         "ฉันหิวข้าวแล้ว" พูดในขณะที่ตาก็ยังมองฉันอยู่ หิวข้าวงั้นเหรอ อย่าบอกนะว่าฉันต้องทำกับข้าวให้นายนี่ด้วย

         พอนึกขึ้นได้ฉันเลยรีบวิ่งกลับมาดูสมุดที่เจ๊ดาวให้ไว้ หลังจากที่เจ๊ดาวให้มาฉันยังไม่ได้เปิดดูเลย พออ่านอย่างละเอียดก็สรุปได้ใจความสั้น ๆ ว่าฉันต้องทำกับข้าวรวมถึงงานบ้านทุกอย่าง ซักผ้าก็ต้องซักมือ มิน่าล่ะ ถึงไม่เห็นเครื่องซักผ้าเลยแม้แต่เครื่องเดียว ผู้จัดการหรือแม่บ้านกันแน่เนี่ย

         "ฉันหิวข้าวได้ยินไหม!" เสียงใหญ่ทุ้มดังมาจากหน้าประตู ตะโกนเข้าไป ถ้าลำคออักเสบก็อย่ามาโทษฉันนะ

         "ค่ะ ได้ยินแล้วค่ะ" พอเดินกลับมาที่ประตูเหมือนเดิมนายนี่ก็ยังมองฉันนิ่ง ๆ แต่น้ำเสียงเมื่อกี้ไม่นิ่งเลยนะ โมโหหิวล่ะสิ จะมองอะไรขนาดนั้น ตะลึงในความสวยของฉันรึไงกัน

         "ฉันยังไม่ได้กินข้าวเที่ยง รีบ ๆ ไปทำซะมันจะห้าโมงเย็นอยู่แล้ว" ว่าพลางก้มลงมองหน้านาฬิกายี่ห้อหรูที่ข้อมือของตัวเอง แล้วทำไมไม่ปลุกฉันล่ะ ดีนะไม่เป็นโรคกระเพาะ!

         "กรุณารอสักครู่นะคะ" ฉันกัดฟันตอบออกไปอย่างหน่าย ๆ ก่อนจะ...

ปัง! ปิดประตูเบา ๆ ใส่ร่างยักษ์ ๆ แล้วค่อยเดินไปที่ห้องครัวอย่างอารมณ์ดี

         พอมาถึงห้องครัวนายขุนเขาก็เดินแซงหน้าฉันไปแล้วนั่งลงที่โต๊ะอาหาร เหอะ ตายอยากจริง ๆ

         "คุณจะกินอะไรคะ"

         "อะไรก็ได้ มีอะไรก็ทำ ๆ มาเถอะ" ก็ดี กินง่าย ๆ ได้ก็ดี จากนั้นฉันก็เดินมาเปิดตู้เย็นตัวใหญ่ที่มีสองประตู

          โอ้โห มันสุดยอดมาก ๆ เลยล่ะ มีทั้งผักสด เนื้ออกไก่ สันในหมู ไข่ไก่ ผลไม้หลากสีสัน ที่สำคัญคือมีส้มกับแอปเปิลเขียวของโปรดอีกอย่างของฉันด้วย เยี่ยม! ถ้ามีเค้กกล้วยหอมด้วยคงจะดีมาก ๆ เลยล่ะ จะว่าไปแล้ว ถ้านายนั่นมีสมองก็คงจะกินผลไม้แก้หิวไปก่อนแล้วนะ

         ดูจากวัตถุดิบแล้ว เอาเป็นว่าฉันจะทำผัดคะน้าสันในหมูกับไข่ดาวก็แล้วกัน ก่อนอื่นก็ต้องหุงข้าวก่อน

         "คุณหิวมากไหมคะ" ฉันเดินกลับมาถามหลังจากที่หุงข้าวไว้แล้ว กว่าข้าวจะสุกและกว่าอาหารจะเสร็จมันก็นานอยู่นะ

         "นานใช่ไหม"

         "ก็ประมาณสามสิบนาที ถ้าคุณหิวมากฉันจะคั้นน้ำส้มให้ดื่มรอก่อน"

         "อืม"

.....

         "นี่ค่ะ" ฉันวางแก้วน้ำส้มคั้นลงตรงหน้านายขุนเขา

         จะบอกอะไรให้นะ ฉันน่ะก็เป็นแม่บ้านแม่เรือนอยู่เหมือนกันนะ ตอนอยู่บ้านก็ต้องทำงานบ้านทุกอย่างเองหมดเลย เพราะไอ้น้องเจ้ากรรมมันทำอะไรไม่ค่อยเป็น แต่ถึงจะทำเป็นมันก็ขี้เกียจทำ น่าหาเงินให้มันใช้ไหมล่ะ

         แต่จะว่าไปก็คิดถึงไอ้ขนุนเหมือนกันนะ นี่แค่วันเดียวฉันก็คิดถึงมันแล้วเหรอ แต่ก็ดีเหมือนกัน ให้มันหัดทำอะไรเองซะบ้าง จะได้รู้สึก!

         หลังจากทำอาหารเสร็จ ตอนนี้ข้าวคะน้าสันในหมูกับไข่ดาวก็มาวางอยู่ตรงหน้าร่างยักษ์เรียบร้อยแล้ว

         "เสร็จแล้วก็ไปได้ อย่ามายืนมองฉันกิน เธอเป็นผู้จัดการไม่ใช่คนใช้" ไม่ใช่คนใช้ เหอะ แล้วไอ้ที่ทำอยู่ตอนนี้ฉันว่ามันมากกว่าคนใช้อีกนะ

         "ค่ะ"

         "เดี๋ยว" อะไรอีกล่ะ

         "..."

         "ถ้าฉันกินเสร็จก็มาเก็บจานไปล้างด้วย" จ้าาา ไม่ใช่คนใช้จ้าาา แค่จานใบเดียวกับแก้วน้ำส้มฉันก็ต้องกลับมาล้างอีกเหรอ ให้ตายเถอะ!

         "ค่ะ" แม้จะไม่ค่อยพอใจ แต่ฉันก็ต้องตอบอย่างสุภาพ แล้วค่อยเดินหนีออกมา

         ฉันเดินกลับมาที่ห้องของตัวเองอีกครั้ง ป่านนี้เจ๊ดาวจะถึงสวิตรึยังนะ เธอเก่งมากเลยนะที่ทำงานกับคนอย่างนายขุนเขาได้ ฉันทำวันแรกยังขนาดนี้เลย กว่าจะถึงสามเดือนฉันจะไม่อกแตกตายเลยเหรอ งานมันไม่หนักหรอกนะ แต่คนเนี่ยสิ คิดแล้วก็ท้อ

         ผ่านไปสักพักฉันก็เดินกลับมาที่ห้องครัวอีกครั้ง ไอ้ร่างยักษ์หายไปแล้ว คงจะกลับเข้าห้องไปแล้วสินะ กินหมดเกลี้ยงเลยด้วย 

          พอล้างจานเสร็จฉันก็กลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง โดยไม่ลืมที่จะหยิบส้มกับแอปเปิลเขียวมาด้วยเผื่อหิวกลางดึก

         ฉันทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะหยิบปฏิทินตั้งโต๊ะลายหมีพูห์ออกมาจากกระเป๋า และใช้ปากกาสีแดงขีดทับวันที่ของวันนี้ออกไป หนึ่งวันผ่านไปแล้ว วันนี้คงหมดหน้าที่ของฉันแล้วล่ะ

         ฉันขอจัดของเข้าที่ก่อนนะจะได้รีบอาบน้ำแล้วนอนเร็ว ๆ เพราะพรุ่งนี้นายนั่นมีงานแต่เช้า