EP.4 มีเวลาแค่ 3 เดือน

"แม่ครับ ผมจะทำหลานให้แม่ได้ยังไง ในเมื่อผมไม่แฟน" เขาพูดพลางเช็ดกาแฟตามเสื้อผ้าตัวเองไปด้วย

"ไม่มีแฟนหรือยังไม่ลืมหนูพิมนั่นกันแน่" แม่กดผ้าเช็ดหน้าลงที่มุมปากลูกชายอย่างแรง ด้วยท่าทีที่เริ่มจะไม่พอใจนัก

"ไม่รู้ล่ะ แม่อยากอุ้มหลาน แม่อยากมีลูกสะใภ้น่ารัก ๆ มาคอยอยู่เป็นเพื่อนที่บ้านในตอนที่ลูกผัวออกไปทำงาน" ท่านพูดขึ้นอย่างเอาแต่ใจราวกับเป็นเด็ก ๆ

"แม่ครับ ถ้าแม่เหงาจริง ๆ ผมย้ายกลับมาอยู่บ้านเป็นเพื่อนดีไหม ?" คามินพยายามหาทางแก้ปัญหาที่ดีที่สุดสำหรับตัวเขาให้ได้ แต่เหมือนว่าครั้งนี้มันจะไม่ง่ายเหมือนที่คิดเอาไว้

"ที่มินไม่คิดจะมีครอบครัว เพราะมินยังรัก ยังอาลัยอาวรณ์ยัยหนูพิมนั่นแม่รู้" แม่พูดขึ้นด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่ดูจริงจังมากกว่าทุกครั้ง

"แต่มินไม่คิดถึงหัวอกของพ่อของแม่บ้างเลยเหรอ ?"

"การที่ลูกชายคนเดียว ไม่คิดจะแต่งงาน ไม่อยากมีครอบครัว ไม่ยอมมีลูกไว้สืบสกุลแบบนี้"

"แม่กับพ่อแก่ลงทุกวัน จะตายวันไหนก็ไม่รู้ แล้วเราจะให้แม่รอเราไปถึงเมื่อไหร่ ?"

"หรือต้องให้แม่ตายก่อน..มินถึงจะลืมพิมแล้วเริ่มต้นใหม่สักที" แม่พูดอย่างน้อยใจ จนคามินถึงกับเถียงไม่ออกเช่นกัน

"ไม่ใช่แบบนั้นนะแม่ มินแค่... ไม่รู้จะไปหาแม่ของลูกดี ๆ ได้ที่ไหน" ผมพูดออกไปเพื่อปลอบใจแม่เท่านั้น ทั้งที่ผมไม่คิดจะหาใครมาแทนที่พิม

"มินคิดว่าแม่ตามมินไม่ทันเหรอ ?"

"ลูกก็พูดแบบนี้มาตลอด ไม่ใช่หาไม่ได้แต่ลูกไม่เคยเปิดใจให้ใครเลยต่างหาก !"

"วันนี้แม่ไปเจอหนูพิม ตอนที่ออกไปเดินห้างมา...เขามีลูกสาวที่น่ารัก มีสามีที่ดีดูแลอยู่แล้วครอบครัวของเขาสมบูรณ์แบบดีทุกอย่าง"

"เขาไม่มีทางกลับมาหาลูกอีกแล้ว...ตื่นสักทีเถอะลูก"

"ใช้ชีวิตที่เหลือให้มีความสุขบ้าง อย่าเอาอดีตมาทำร้ายตัวเองแบบนี้ซ้ำ ๆ เลย" ท่านพูดสอนไปก็นึกสงสารลูกชายตัวเองจนน้ำตาคลอ คนเป็นแม่มีหรือจะไม่รู้ว่าลูกทุกข์ตรมตรอมใจมากแค่ไหน ต่อให้คามินทำเหมือนเข้มแข็งแต่เขาก็หลอกสายตาของแม่ตัวเองไม่ได้อยู่ดี

"…" คามินก้มหน้าลงอย่างไม่รู้จะพูดอะไรต่อเลย เมื่อแม่ของเขางัดเอาเรื่องพิมขึ้นมาพูด

"แม่ให้เวลามินสามเดือน ถ้าสิ้นปีนี้ลูกยังหาเมียมาแต่งงานด้วยไม่ได้" แม่พูดขึ้นด้วยใบหน้าที่จริงจัง ท่านจับประคองใบหน้าของลูกชายให้มองสบตาตัวเองนิ่ง ๆ

"แม่จะหนีไปบวชตลอดชีวิตและครั้งนี้แม่พูดจริงทำจริงแล้วนะ ขอบอกเอาไว้เลย" ท่านตัดสินใจใช้ไม้ตายในการบังคับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตัวเอง

"แม่ครับ...คือผมจะหาคนมาแต่งงานด้วยได้ยังไงภายในสามเดือน" คามินหน้าเสียไปทันทีกับข้อเสนอที่แม่ของเขาตั้งขึ้น

"ผมไม่รู้จะไปหาที่ไหน และอีกอย่างผมว่ามันเร็วเกินไปนะแม่"

"ผู้หญิงที่หามาได้ จะดีหรือเปล่า ? จะเข้ากับผมได้หรือเปล่า ? และจะเป็นแม่ที่ดีของลูกผมได้หรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลยนะ" คามินพยายามหาทางยืดเวลาและอ้างสารพัดเหตุผลต่าง ๆ เพื่อให้แม่ของเขาเปลี่ยนใจ