CHAPTER 5 ฮิคารุหล่อขึ้นทุกวัน

นั่นไงล่ะฮิคารุ

และเขาเป็นเพื่อนของฉันล่ะ

“นั่นเพื่อนบ้านเธอสินะ” เพื่อนๆ ของฉันพูดกัน ขณะนี้เป็นเวลาหลังเลิกงานที่ฉันกับเพื่อนนัดแฮงเอาต์กันที่ร้านอาหารริมทางเดินอันพลุกพล่านแห่งหนึ่ง

และนอกกระจกข้างหน้าเราฮิคารุกำลังเดินผ่าน โดดเด่น...ดูราวกับสุดยอดนายแบบยังไงยังงั้น กลบรัศมีชายทุกคนรอบข้างจนคนอื่นดูมืดหมองไปถนัด

“ฮิคารุ...หล่อขึ้นทุกวันเลยนะ” เอมิเพื่อนของฉันเปรย ดวงตาดูเคลิ้มฝัน เธอเป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมงานใหม่หลังจากที่ฉันเพิ่งเรียนจบวิทยาลัยมาหมาดๆ แต่สำหรับฉันเพื่อนที่แท้จริงก็ยังมีแค่ฮิคารุคนเดียวอยู่ดี

“ดูเหมือนเพิ่งกลับจากยิม สะพายกระเป๋ากีฬา ผมยังเปียกเหงื่อ ดูจากเสื้อข้างนอกก็รู้ว่าซิกซ์แพ็คสุดเฟิร์มข้างในจะชวนฝันแค่ไหน เขาเป็นผู้ชายที่ฮอตที่สุดเลยนะ” เอมิลากเสียงเหมือนถูกสะกด

“และว่าที่จริง...ทำเอาผู้หญิงทั้งถนนหยุดหายใจได้เลยล่ะ” มาโฮะเพื่อนร่วมงานหญิงอีกคนหนึ่งที่นั่งติดกันเสริม

“เรื่องแบบนั้นฉันว่าให้แฟนของเขาเป็นฝ่ายพูดจะดีกว่า” ฉันบอกเพื่อนๆ ทั้งห้าคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน ทุกคนชอบพูดนินทาหรือไม่ก็พูดลับหลัง แต่หลายครั้งฉันรู้สึกแปลกแยก ไม่ชอบเลยเวลาที่เพื่อนๆ ทำแบบนั้น

“ฮิคารุมีแฟนแล้วเหรอ เสียดายจัง ตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ” ริกะ สาวหน้าใสอีกคนเดือดร้อน

“เร็วๆ นี้แหละ เมื่อเดือนก่อน” ฉันบอก อดอมยิ้มไม่ได้ ทุกครั้งที่ฮิคารุมีความสุขฉันจะมีความสุขไปด้วย อาจจะดีใจมากกว่าเขาสิบเท่าหรือร้อยเท่าด้วยซ้ำไป

“เธอเคยบอกว่าฮิคารุเป็นเพื่อนสนิทของเธอใช่ไหม ฮินะ” เอมิเขยิบมานั่งชิดตัวฉัน

“ใช่”

“ตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ที่จริงตั้งแต่เกิด”

“ว้าว เพื่อนวัยเด็ก...ฉันอยากมีเพื่อนวัยเด็กแบบนี้บ้างจัง และถ้าเป็นฉัน ฉันจะทำให้ฮิคารุเป็นแฟนฉันให้ได้”

“หยุดพูดเรื่อยเปื่อยแบบนั้นนะเอมิ” ฉันปราม

“ว่าแต่ถามจริงๆ เหอะ มีเพื่อนวัยเด็กบ้านติดกันที่หน้าตาดีขนาดนี้เธอสองคนไม่คิดจะคบกันบ้างหรือไง”

“ไม่เคยเลย” ฉันส่ายหน้า

“ไม่เคย!?” เพื่อนๆ แทบหงาย

“ไม่เคย ไม่มีวัน เป็นไปไม่ได้” ฉันยกมือทำเครื่องหมายกากบาท

“ทำไมล่ะฮินะ ฉันไม่เข้าใจเธอเลย”

“ใช่ บอกพวกเราสิ เธอคิดอะไรอยู่ หัวใจของฮินะเป็นแบบไหนกันแน่”

ทว่าฉันได้แต่ยิ้มให้เพื่อน ก่อนจะตอบง่ายๆ

“ไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร”