EP : 1

“หวาย”

“ว่า”

“วันนี้ไม่ได้ไปด้วยนะ”

“เพราะ?”

“มีนัด”

“กับใคร?” ไม้หวายหันไปถามเพื่อนสนิทด้วยความสงสัยเพราะเธอกับมายานัดกันไว้ตั้งแต่เมื่อสามวันที่แล้ว

“เออน่า”

“มายาแกจะเบี้ยวฉันแล้วไปกับผู้ชายอีกแล้วเหรอ”

“อีกแล้วอะไรกันล่ะ”

“เหอะ! ให้มันได้อย่างนี้สิ”

“เอาน่า ผู้ชายคนนี้งานดีมากเข้าใจเพื่อนหน่อย”

“แล้วฉันก็ต้องไปคนเดียวทั้งที่นัดกันไว้แล้วนี่นะ” ไม้หวายกรอกตาใส่เพื่อนสนิทที่เอาแต่ยิ้มให้เธอ

“เดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก”

“อือ ตามสบายเลย” เธอตอบกลับด้วยความเซ็ง ไม่ใช่ว่าอยากได้ขนมแต่เพราะรู้ว่าต่อให้พูดยังไงเพื่อนสนิทอย่างมายาก็ไม่ไปตามนัดของเธอแน่นอน

“น่ารักที่สุด”

“ได้แค่น่ารักไงไม่สวยเท่ามายาเลยไม่มีผู้เข้ามาให้เทเพื่อนบ้าง”

“ฮ่า ๆๆ ไม่เอา ๆ ไม่กัดเพื่อน อุ้ย! ผู้ชายใกล้มาถึงแล้วฉันไปก่อนนะแก”

“ขอติดรถไปลงหน้ามอได้ไหม”

“ไม่ได้จ้ะเพื่อน”

“ทำไมอ่ะ”

“ไม่ได้ก็คือไม่ได้จ้ะเพื่อนรัก ขอโทษน้าแต่ไม่ได้จริง ๆ เพื่อนไปก่อนนะหวาย จุ๊บ~” มายายิ้มหวานให้เธอแล้วส่งจูบก่อนจะรีบปรี่ออกไปด้านหน้าคณะทิ้งให้ไม้หวายอยู่กับความเซ็งและติดอยู่กับความสงสัย

สงสัยว่าทำไมมายาถึงได้ไม่เคยให้เธอได้ทำความรู้จักกับผู้ชายของเธอเลยสักครั้งไม่ว่าจะคบกับใครก็ตาม

“ช่างเถอะ” ไม้หวายสลัดความคิดทิ้งก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากคณะเพื่อไปขึ้นรถเมล์ที่หน้ามหาวิทยาลัย

ปริ๊น ๆ

ปริ๊น ๆ

“หวาย”

“อ้าวพี่ลุค สวัสดีค่ะ”

“เราจะไปไหน”

“กำลังจะกลับค่ะ”

“ขึ้นมาสิเดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ลุค”

“มาเร็ว”

“จะดีเหรอคะ” เธอถามด้วยความเกรงใจ อีกอย่างตรงที่เธอยืนอยู่ก็ยังอยู่ไม่ไกลหน้าคณะซึ่งไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่กับการขึ้นรถของพี่ลุค รุ่นพี่ปีสี่ที่ทั้งหล่อ รวย ฮอต เป็นที่หมายตาของสาว ๆ เกินครึ่งคณะ

“มาเถอะน่า”

“โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ลุค” ไม้หวายรีบขึ้นรถหรูของเขาก่อนที่ลุคจะขับรถออกไป

“เพื่อนไปไหนล่ะทำไมเดินกลับคนเดียว”

“ไปทำธุระค่ะ” ไม่ใช่เรื่องที่เธอต้องเอาเรื่องส่วนตัวของเพื่อนมาพูดให้ใครฟังไม้หวายจึงเลือกที่จะตอบกว้าง ๆ เข้าไว้

“อื้ม”

“พี่ลุคกำลังจะกลับเหรอคะ”

“เปล่า พี่จะไปทำธุระให้ไอ้ชาร์ล” ลุคเอ่ยถึงเพื่อนสนิทของตัวเองที่เป็นหนึ่งในผู้ชายเพอร์เฟ็คที่สาว ๆ ทั้งในคณะและต่างคณะต่างก็อยากได้เขาเป็นแฟนกันทั้งนั้น

“อ่อ”

“แล้วนี่เราจะกลับห้องเลยใช่ไหม”

“เปล่าค่ะ หวายจะไปซื้อของน่ะค่ะพี่ลุค” ไม้หวายตอบตามความจริง เธอจะไปซื้อของมาทำงานกลุ่มแต่เพื่อนในกลุ่มของเธออย่างมายาดันเบี้ยวนัดไม่ไปด้วยทำให้เธอต้องไปคนเดียว

“ซื้อของใช้เหรอ”

“ของทำงานกลุ่มค่ะ”

“ไปคนเดียว?”

“ค่ะ” เธอพยักหน้ารับเขาที่ถามด้วยสีหน้าฉงน

“แล้วเพื่อนในกลุ่มไปไหนหมด หรือว่าไปเจอกันที่ร้าน”

“เพื่อนไม่ว่างน่ะค่ะหวายเลยอาสาไปซื้อเอง” เธอยิ้มตอบเขาด้วยความสดใส ถึงจะเซ็งอยู่บ้างที่เพื่อนไม่ไปด้วยแต่จะเซ็งต่อไปก็เปล่าประโยชน์

“ของเยอะรึเปล่า”

“นิดหน่อยค่ะ”

“ซื้อที่ไหนล่ะ”

“ร้าน XXX ค่ะ” เขาถามอะไรมาเธอก็ตอบอย่างไม่คิดอะไร

“ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ใช่ไหม”

“ค่ะ ไม่ไกลหวายเลยไปเอง”

“แต่ยังไงงานกลุ่มก็ไม่สมควรไปซื้อคนเดียวจริงไหม”

“ก็...ค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวตอนทำงานก็ช่วยกันทำเหมือนเดิม”

“เดี๋ยวพี่พาไปแล้วกันไปคนเดียวลำบาก”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ลุคหวายไปได้ค่ะ”

“เถอะน่า พี่ว่าง”

“เมื่อกี้เพิ่งบอกจะไปทำธุระให้พี่ชาร์ลไม่ใช่เหรอคะ”

“อื้ม แต่ไม่ได้รีบอะไร”

“อย่าเลยค่ะหวายเกรงใจนั่งแท็กซี่ไปแป๊บเดียวค่ะพี่ลุค”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกพี่กำลังอยากขับรถเล่นอยากหาอะไรทำพอดี”

“แต่... / นั่งเงียบ ๆ ก็พอไม้หวาย” เธอกำลังจะปฏิเสธอีกครั้งแต่เขาก็พูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงดุนิดหน่อยทำให้ไม้หวายยอมเงียบเพราะรู้ว่าคงปฏิเสธไม่ได้ถ้าเขาต้องการจะพาไป

-เวลาต่อมา-

“ของโคตรเยอะถ้ามาเองจะหอบขึ้นแท็กซี่ยังไง”

“แหะ ๆ ขอบคุณนะคะ” เธอหัวเราะแผ่วเบาด้วยท่าทางเก้อเขินหลังจากที่เขายกของขึ้นรถแล้วหันมาพูดด้วยประโยคเมื่อครู่นี้

“ไม่เป็นไร ต้องซื้ออะไรอีกไหม”

“ไม่แล้วค่ะ”

“โอเคถ้างั้นพี่ไปส่งที่หอเลยนะ”

“ค่ะ” ไม้หวายยิ้มรับก่อนที่ทั้งสองคนจะขึ้นรถแล้วขับตรงไปที่หอพักของเธอ

ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด

...ชาร์ล

ไม้หวายรับรู้ว่าใครโทรหาลุคจากการมองหน้าจอของรถยนต์ที่เชื่อมต่อกับโทรศัพท์ทำให้เธอเลือกที่จะนั่งเงียบเพื่อให้เขาได้คุยธุระ

ติ๊ด!

(เมื่อไหร่มึงจะมาวะ!) เสียงที่ดังจากปลายสายบ่งบอกอารมณ์ของคนพูดได้ดีว่ากำลังหงุดหงิดมากแค่ไหน

“เออกำลังจะไป รอก่อน”

(รอเหี้ยไร มึงรีบมาเดี๋ยวนี้ไอ้ลุคไม่งั้นกูได้ฆ่าผู้หญิงคนนี้ตายก่อนยัยนี่จะฆ่าตัวตายเองแน่!)