EP : 5

“อย่าเป็นของคนอื่นเด็ดขาด~”

“กรี๊ด!!!”

เฮือก!

“...ฮึก! ฮื่อ ๆๆ ฮื่อ ๆๆ” กี่ครั้งที่ฉันต้องฝันถึงเหตุการณ์นั้น อีกกี่ครั้ง มันต้องอีกกี่ครั้ง!

-วันต่อมา-

ติ๊ง!

Luke : ได้กลิ่นอะไรหอม ๆ

“...” หือ? ได้กลิ่นอะไรหอม ๆ งั้นเหรออย่าบอกนะว่า?

Kwanaoei : อยู่ไหนคะ

Luke : ทาย

Kwanaoei : ไม่ทายค่ะ

Luke : ทายหน่อย

Kwanaoei : ออกมาเลยค่ะ

Luke : ทายก่อน

Kwanaoei : เอยไม่เล่นแล้ว ไปดีกว่า

“หึ ๆๆ บอกให้ทายหน่อยก็ไม่ทาย”

“ชิส์!ไม่เห็นต้องทายเลย มาทำไมคะ”

“เมื่อกี้เจอน้าเอมกับลุงภาคนั่งอยู่ที่สวนเห็นกำลังกินคุกกี้พอดีเลยมาขอคุกกี้กินบ้าง”

“ไม่ให้ค่ะ” ฉันเลื่อนถาดคุกกี้ที่กำลังจะเตรียมแพ็คไปฝากป้ารินทร์คุณแม่ของเขามาหาตัวเองเพื่อแสดงอาการหวงให้พี่ลุครู้

“ได้ไง ไม่มีของพี่บ้างเลยเหรอ”

“ไม่มีค่ะเพราะพี่ลุคไม่ชอบกินคุกกี้เอยเลยไม่ได้ทำเผื่อ” ฉันตอบเขาแล้วก็เผลอยื่นหน้าพร้อมกับย่นจมูกใส่ด้วยความพอใจที่ได้แกล้งเขา

“หึ ๆๆ เดี๋ยวเถอะนะ”

หมับ~

“อื้อ!บอกว่าไม่มีของพี่ลุคไงคะ คืนมาเลยนะ” พี่ลุคหัวเราะแล้วเอื้อมมือมาหยิบคุกกี้ไปหน้าตาเฉยฉันก็เลยโวยวายแต่เขากลับยิ้มแล้วหยิบคุกกี้เข้าปาก ยั่วโมโหกันชัด ๆ เลย

“พี่ลุค! อื้อ~” กำลังจะบ่นแต่เขากลับเอาคุกกี้ชิ้นที่กัดไปครึ่งคำยัดเข้ามาในปากฉันแล้วฉันที่กำลังอ้าปากจะทำอะไรได้นอกจากเคี้ยวมันเพราะจะคายทิ้งก็ไม่ใช่นิสัย

“หึ ๆๆ” เขาหัวเราะออกมาพร้อมกับมองฉันที่จำใจเคี้ยวคุกกี้ที่เขายัดเข้าปากไปพลางทำให้ฉันต้องรีบเคี้ยวแล้วกลืนมันให้หมด

“ไม่ต้องมาหัวเราะมีความสุขเลยค่ะ นิสัยไม่ดี”

“นิสัยไม่ดีอะไรพี่อุตส่าห์ใจดีให้เอยจูบพี่ทางอ้อมนะ”

“บ้า!จูบทางอ้อมอะไรล่ะคะไม่ใช่เลย”

“หึ ๆๆ พี่ล้อเล่นน่า แล้วอะไรติดหน้าล่ะนั่น”

“คะ?”

“แป้งเหรอหรือว่าเศษคุกกี้”

“ไม่รู้ค่ะเอยไม่ได้ส่องกระจกตั้งแต่เช้าช่างมันเถอะค่ะ”

“อ่อ ไม่น่าล่ะ”

“คะ? ไม่น่าล่ะอะไร” พี่ลุคก็ทำหน้าแปลก ๆ ขึ้นมาฉันก็เลยงง

“ไม่น่าล่ะ...ถึงมีขี้ตา”

“ฮะ!” ฉันมองหน้าเขาตกใจจนตาเบิกโพลงขึ้น มีขี้ตาจริงเหรอ? ฉันเอาคุกกี้กับชาไปเสิร์ฟน้าเอยกับคุณลุงมาพวกท่านเห็นไหมเนี่ย น่าเกลียดแล้วก็น่ารังเกียจมากเลย

“เดี๋ยว ๆ นั่นเราจะทำอะไร” พี่ลุครีบพูดขึ้นฉันที่กำลังจะเอามือเช็ดขี้ตาออกเลยชะงักทันที

“ก็เช็ดขี้ตาไงคะ”

“สกปรก”

“คะ?”

“สกปรก กำลังแพ็คคุกกี้อยู่แล้วจะเอามือไปเช็ดขี้ตาได้ยังไง สกปรกมากเลยเอย”

“เอ่อ...” ฉันอึ้งไปเลยที่โดนต่อว่า ไม่สิไม่ได้แค่อึ้งแต่ฉันอายด้วย

“มานี่มา” พี่ลุคทำหน้าเอือมระอาดูไม่พอใจความสกปรกของฉันเท่าไหร่ก่อนจะขยับพร้อมกับเอื้อมมือไปดึงทิชชูมา

“พี่ลุคเดี๋ยวเอยไปล้างมือแล้วเช็ดเอง”

“เฉย ๆ เถอะ” เขาดุแล้วจับแขนข้างหนึ่งฉันไว้ก่อนจะยกทิชชูขึ้นมาเตรียมเช็ด

“เอย”

“คะ” ทำไมไม่เช็ดล่ะคนที่อายขี้ตามันก็อายนะ อยากวิ่งไปเช็ดหน้าในห้องน้ำแล้วเนี่ยแต่ไปไม่ได้เพราะเขาจับแขนเอาไว้

“ไม่ใช่ขี้ตาหรอกพี่ดูผิด” พี่ลุคพูดพร้อมกับเอ่ยออกมาโดยที่สายตาเขายังจ้องที่หน้าฉันอยู่

“ฮะ? เฮ้อ!โอเคค่ะโล่งอกไปที” ได้ยินก็งงแต่สุดท้ายก็โล่งอก โอเคไม่อายแล้ว

“แต่มันมีเศษคุกกี้ติดที่คางนะ พี่เอาออกให้”

“เดี๋ยวเอย...อื้อ!” กำลัง จะบอกว่าเดี๋ยวเช็ดเองแต่ไม่ทันเพราะเขาก้มลงมาประกบปากลงที่คางฉันแล้วเม้มเบา ๆ ซะก่อน!

ผลัก!

“พี่ลุคคะ!”

“หึ ๆๆ อะไรพี่เอาเศษคุกกี้ออกให้เฉย ๆ ไม่เห็นต้องวีนพี่เลย” พอโดนผลักแทนที่จะสำนึกผิดดันยิ้มระรื่นหน้าตาเฉย!

“เอาคุกกี้ออกอะไรล่ะนี่มัน...” ไม่กล้าพูดต่อเลยขวัญเอยเอ๊ย

“นี่มันอะไร? พี่เอาคุกกี้ออกจริง ๆ ไม่เห็นต้องวีน...ไม่ได้จูบเราอย่างที่อยากจูบมานานแล้วซะหน่อย”

“...บ้า!”

-เวลาต่อมา-

“เอย”

“คะน้าเอม คุกกี้เป็นยังไงบ้างคะอร่อยรึเปล่าคะ”

“อร่อยจ้ะ คุณลุงทานหมดเลย”

“น่ารักที่สุดเลยค่ะ” ฉันฉีกยิ้มให้น้าเอมด้วยความดีใจ

“ว่าแต่เมื่อวานไปไหนกับพี่ลุคมา”

“คะ? อ๋อไปกินข้าวค่ะ” ฉันตอบน้าของตัวเองเบา ๆ ส่วนมือก็สาละวนอยู่กับการจัดระเบียบข้าวของในห้องนอนให้เป็นระเบียบ

“ยังไง?”

“ไม่ยังไงนี่คะน้าเอม ก็พี่น้องกันเหมือนเดิม”

“แน่นะจ้ะ ไม่ใช่วันดีคืนดีเดินจับมือกันมาหาน้าแล้วบอกว่าเป็นแฟนกันแล้วนะ”

“ไม่หรอกค่ะ พี่น้องกันค่ะน้าเอม” ฉันเงยหน้ายิ้มตอบน้าเอมที่ท่านชอบถามแบบนี้ประจำ

“หนูไม่ชอบพี่ลุคเขาเหรอ”

“ไม่ค่ะ” ฉันส่ายหน้าตอบทันที

“เพราะ?”

“ก็...”

“รออีกคน?”

“...”

“รอพี่แทนแต่แทบจะไม่ติดต่อพี่แทนเลยแล้วไปกับอีกคนมันคืออะไรยัยเอย” เสียงน้าเอมที่เคยใจดีเริ่มดุขึ้นมานิดหน่อยส่วนฉันก็ได้แต่ก้มหน้า

“เอยไม่ได้รอพี่แทนค่ะน้าเอม” ถึงแม้ว่าในใจฉันจะอยากรอแต่ฉันรอเขาไม่ได้หรอก ยังไงก็ไม่ได้

“น้าไม่เข้าใจเอย”

“เอยขอโทษนะคะถ้าเอยทำให้น้าเอมไม่สบายใจ แต่เอยไม่ได้รอพี่แทนแล้วเอยก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ลุคด้วยค่ะน้าเอม ตอนนี้เอยอยากโฟกัสเรื่องเรียนมากกว่า เอยไม่ได้ชอบใคร”

“เฮ้อ!ความรู้สึกหนุ่มสาวสมัยนี้เข้าถึงยากจริง ๆ เอาเถอะน้าไม่อยากก้าวก่ายหรอกแต่ที่ถามเพราะเป็นห่วง ไม่อยากให้เกิดปัญหารักสามเส้าแค่นั้นเอง”

“...ไม่เกิดหรอกค่ะน้าเอม” ฉันชะงักเพราะคำพูดน้าเอมนิดหน่อยก่อนจะพูดออกมาด้วยรอยยิ้มเพราะอยากให้น้าเอมสบายใจ

“พี่ลุคเขาก็ดีนะลูก ดูแลหนูดีมากนะ ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาเอยควรจะชัดเจน เอยทำแบบนี้เท่ากับเอยกำลังทำร้ายคนคนหนึ่งที่รักเอยนะ”

“...ค่ะน้าเอม”

“โอเคน้าไม่กวนแล้ว น้าจะไปชวนคุณลุงลงไปเดินเล่นดูต้นไม้ในสวนหน่อย”

“ค่ะ ถ้างั้นทำความสะอาดห้องเสร็จเดี๋ยวเอยลงไปเดินเล่นด้วยนะคะ”

“จ้า” น้าเอมยิ้มรับแล้วก็เดินไปส่วนฉันก็ตั้งหน้าตั้งตาจัดของต่อพร้อมกับในหัวที่มีคำพูดบางคำของน้าเอมดังวนซ้ำ ๆ ไม่หยุด

“ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับพี่เขาเอยควรจะชัดเจน เอยทำแบบนี้เท่ากับเอยกำลังทำร้ายคนคนหนึ่งที่รักเอยนะ”

...เธอกำลังทำร้ายเขาสินะ ทำร้ายพี่ลุคที่แสนดีของเธอ