Love Enchained (Light)

-ฮิบาระ ยูนะ-

วันที่ 1

“เข้ามา” เสียงทุ้มเยือกเย็นเอ่ยราบเรียบ เจ้าของเสียงคือร่างสูงที่ช่วยชีวิตฉันไว้...

ฉันเพิ่งเปิดประตู

“ใกล้อีก” ร่างเดิมในเงาเอ่ยราวกับสั่งเมื่อฉันก้าวเข้าไปเพียงก้าวเดียว ขาฉันยังยืนนิ่ง ฉันไม่ได้รู้จักเขาขนาดนั้น ไม่ได้รู้อะไรมากไปกว่าชื่อ รูปร่างอันกำยำ และดวงตาที่ราวกับน้ำแข็งไม่เปลี่ยนแปลงนับจากครั้งแรกที่พบกัน

เขาอยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียว สาบเสื้อลึกเปิดเผยให้เห็นแผ่นอกที่ดูหนักแน่นและสง่างาม เขาดูโดดเด่นและเต็มไปด้วยพละกำลัง ดูดียิ่งกว่าใครที่ฉันเคยเห็น หากทว่ากลับดูน่าครั่นคร้ามอย่างไม่อาจจะเข้าใจได้ง่ายๆ เช่นกัน ราวกับไม่ใช่สง่างามเยี่ยงเทวทูตแต่เป็นปีศาจในร่างจำแลงของเทพบุตร

ได้ยินเสียงกระทบของแก้ววอดก้าและน้ำแข็งภายใน ร่างฉันเกร็งเมื่ออีกฝ่ายเอ่ยถาม

“ชอบวอดก้าหรือเปล่า ยูนะ”

ริมฝีปากนั้นเรียบนิ่งเมื่อเอ่ยชื่อยูนะ ชื่อของฉัน ดวงตาสีเข้มในเงาห้องสลัวที่มีเพียงไฟหัวเตียงนิ่งเรียบราวน้ำแข็งเมื่อจ้องมองฉัน ทำให้ฉันราวกับถูกตรึง

แต่ฉันต้องไม่กลัว ฉันบอกตัวเองอย่างนั้น

“ไม่รู้ค่ะ ฉันไม่เคยดื่มวอดก้า” ฉันตอบ

แล้วเขาลุกยืน ทันใดนั้นลมหายใจฉันขาดห้วงเมื่อมือร้อนใหญ่ของอีกฝ่ายที่นั่งเอนหลังอยู่เคลื่อนรั้งแผ่นหลังฉัน ร้อน แผ่นหลังของฉันเปลือยเปล่าอยู่เหนือชุดเว้าหลังลึกที่เขามอบให้ฉันทั้งที่เราแทบไม่รู้จักกัน ฉันไม่เคยรู้ว่ามือชายคนหนึ่งจะร้อนได้ขนาดนี้ มันราวกับแทรกซึมเข้าไปในเนื้อลึกของร่างกายฉัน

มือนั้นรั้งฉันให้ร่างเราชิดกัน ในระยะใกล้ฉันเห็นใบหน้าคมคายอย่างที่ไม่มีวันเห็นตามท้องถนนทั่วไปซึ่งครอบครองนัยน์ตาสีเข้มราวกับเปลวไฟนิ่งงันโน้มลงมาใกล้ฉัน ริมฝีปากร่างที่สูงกว่าทาบทับลงแนบสนิทกับริมฝีปากฉัน ส่งผ่านวอดก้าเยือกหนาวรสขมปร่าสู่ลำคอของฉัน

อึก...

รู้สึกแปลก...รสชาติที่เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแบบนั้น...และสัมผัสของเขาด้วยที่ราวกับผ่านโลกมามากในขณะที่ฉันไม่รู้อะไรเลย

พลันจูบที่เขามอบให้ฉันรุนแรงขึ้น ร้อนผ่าวเมื่อริมฝีปากของร่างกำยำที่ร้อนกว่าบดขยี้ริมฝีปากของฉัน ฉันสะท้านเมื่อเรียวลิ้นถูกเกี่ยวกระหวัดและกวาดต้อนจากลิ้นชื้นหนาที่ชำนาญ

ทำไม...ทำไมจูบเพียงนิดเดียวเขาถึงตรึงฉันไว้ได้ทั้งร่าง? ราวกับกวางที่อยู่ต่อหน้าราชสีห์อันทรงพลังจนไม่อาจหนีรอดได้ยังไงยังงั้น

แล้วมือใหญ่ปลดชุดออกจากร่างฉัน

“ยะ...อย่าค่ะ”

ฉันผลักเขา วิ่งหนีไปที่ทางออก เอื้อมมืออย่างลนลานเพื่อเปิดล็อคโซ่เหนือบานประตูหนักอึ้ง แต่มือที่ใหญ่กว่ากดมือของฉันลงกับบานประตู ยั้งฉันจากการปลดแก้กลอน ก่อนจะเปลี่ยนมารั้งข้อมือของฉัน ทำให้ฉันเหมือนถูกหมุนให้พลิกกลับไปหาดวงตาราวกับเปลวไฟและน้ำแข็งอันยากจะหยั่งถึงนั้นอย่างช่วยไม่ได้

“ฉัน...ฉันขอเปลี่ยนใจค่ะ” ฉันละล่ำละลัก

“สายไปแล้ว ยูนะ”

มือใหญ่ฉีกเสื้อเหนือลำคอของฉัน ง่ายดายราวกับเดรสหนังของฉันเป็นเพียงกระดาษบางๆ เท่านั้น เขาปลดสิ่งที่ปิดบังเรือนร่างฉันจนเหลือแต่บราเซียร์โดยที่ฉันไม่อาจต้านทาน

“คุณฮารุ...อ๊ะ...”

เอวของฉันเปลือยเปล่าแล้ว แผ่นหลังและหน้าท้องแบนราบของฉันด้วย ร่างฉันลอยขึ้นด้วยมือของเขาที่คว้าเอวเปล่าว่าง ร่างกำยำเคลื่อนแทรกระหว่างเรียวขาฉันให้แยกออกจากกัน เสื้อคลุมอาบน้ำบนร่างสูงถูกมือใหญ่รั้งออก

“อื้อ...!”

ก่อนที่เขาจะล่วงลึกเข้ามาจนสุดทาง ร่างที่กำยำนั้น

ฉันลอยราวถูกตอกตรึงค้างกลางอากาศ หลังเหมือนถูกตอกติดกับประตู ขาลอยจากพื้นแยกจากกันโดยที่ร่างกำยำนั้นขวางกั้นและยกไว้อย่างนั้น แต่เขาดุนดันเข้าไปแล้ว เขาอยู่ในตัวฉัน

“โอ๊ย...”

เจ็บ...ฉันได้ยินเสียงเยื่อบางในจุดลึกสุดของตัวเองฉีกขาดจากกัน ความคับแน่นจากร่างของเขาทำให้ฉันหอบหายใจทรมาน กัดรีมฝีปากตนเองจนเจ็บแปลบ

“อ๊า...คุณฮารุ...”

ขาของฉันกระตุกและสั่นสะท้านเหมือนถูกไฟจี้ รู้สึกเหมือนถูกฉีกร่างเป็นเสี่ยงๆ เมื่อร่างกำยำด้านล่างดุนดันขึ้น ช้าก่อนแล้วค่อยกระแทกขึ้นอย่างดุดัน

“อ...อึก...แฮ่ก...ปะ...ปล่อยฉันที”

“อ้าขา ยูนะ” มือใหญ่ซ้อนใต้ขาฉันและแยกสองข้างออกจากกัน ร่างเขาดันเข้ามา

“อะ...อื้อ...”

ฉันบิดร่างแอ่นทุกครั้งที่ถูกร่างเขาดุนดันเข้า เจ็บแปลบไปหมด เหงื่อผุดพราวจากลำคอฉันและไหลลงไปจนฉันเปียกเหมือนอาบน้ำ ฉันดิ้น ดิ้นรุนแรงแต่กลับรู้สึกเสียวจนเจ็บแปลบเมื่อยิ่งทำแบบนั้น

ทำไมล่ะ

ดิ้นมากเข้ามือใหญ่ก็คว้าสองมือฉันไว้ด้วยมือเดียว ก่อนจะรวบมันและกดไว้กับประตูเหนือหัวของฉัน ทำให้ร่างฉันทั้งแอ่นและเหมือนถูกยืด และเมื่อถูกดุนดันเข้าจนลึกสุดอีกฉันสั่นสะท้าน

ล...ลึกเกินไป ฉันจุกไปหมด เหงื่อกระเซ็นเป็นสายน้ำ

ฉันจะขาดใจอยู่แล้วแต่ดวงตาคมราวกับสิงห์ที่อยู่ใกล้ยังนิ่งอยู่ ก่อนที่เขาจะกดมือฉันที่ถูกยึดไว้เหนือหัวลงกับท้ายทอยของฉัน ทำให้ร่างฉันแอ่นขึ้นอีก

เพื่อที่เขาจะแทงฉันได้ลึกสุดกว่านั้น

ฉันสั่นกระตุกไปทั้งร่างและ สะบัดร้อนสะบัดหนาวและจุกจนต้องกัดริมฝีปากแน่น ได้กลิ่นและรสเลือดเจือจางจากริมฝีปากตัวเอง ร่างฉันราวกับถูกฉีกจนขาดด้วยมือและสัมผัสนั้น นี่เหรอการร่วมรัก

ทำไมถึงต้องสัมผัสฉันอย่างรุนแรงขนาดนั้น

และหากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น และฉันมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร...

เรื่องทั้งหมดย้อนไปก่อนหน้าแค่เพียงวันเดียวเท่านั้น