อกหักแต่รู้สึกดี

"นิตา! มาถึงนานยัง นนท์ขอโทษพอดีติดเคสด่วนน่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยกับแฟนสาวที่ตกลงคบหาดูใจกันเป็นเวลาสามปีแล้ว ความรักของทั้งสองเกิดจากเป็นเพื่อนสนิทเรียนมาด้วยกันตอนมหาลัย จนพัฒนามาเป็นความรัก เมื่อทั้งสองนัดเดตกันแต่ฝ่ายชายกับมาช้ากว่าเวลานัดกว่าครึ่งชั่วโมง ปล่อยให้หญิงสาวเป็นฝ่ายนั่นรอด้วยความหงุดหงิด

"นนท์! นิว่าเราเลิกกันเถอะ"

"นิตา! นนท์ขอโทษ ต่อไปมันจะไม่เป็นแบบวันนี้อีก"

"มันจะไม่มีครั้งต่อไปค่ะนนท์ เพราะนิตาจะไม่ทนแล้ว มีครั้งไหนไหมที่นนท์มาตามนัดของเราตรงเวลาบ้าง มีครั้งไหนที่นิตาไม่ได้เป็นฝ่ายรอ นิตาอยากไปเที่ยวกับเพื่อนที่เขาพาแฟนไปอวดกัน นนท์ก็ไม่ว่าง เอะอะก็งานๆๆๆๆ นิตาเบื่อ! นนท์ได้ยินไหม? นิตาเบื่อ!!

ตึก~ ตึก~ ตึก~

พูดจบหญิงสาวในชุดเดรสสายเดี่ยวสีเเดงเพลิงแหวกข้างส้นสูงสี่นิ้วกระแทกพื้นออกไปภายใต้สายตาของแขกที่มาเป็นลูกค้าที่ร้านนี้เกือบยี่คนจ้องมองมาที่โต๊ะของหมอหนุ่ม เขาได้แต่นั่งก้มหน้านวดขมับตัวเองเพื่อคลายความเครียด

"มีอะไรให้ช่วยไหมครับคุณลูกค้า? พนักงานที่เห็นเหตุการณ์รีบเข้ามาสอบถาม

"ผมขอไวน์ที่สั่งไว้ครับ"

"ครับ! รอสักครู่ครับคุณลูกค้า" สักพักไวน์ราคาแพงก็ถูกเสิร์ฟที่โต๊ะพร้อมกับแก้วทรงสูง พนักงานรินไวน์ให้ลูกค้าแล้วถอยหลังออกไปยืนในจุดของตัวเอง คุณหมอหนุ่มหยิบแก้วไวน์มาไว้ในมือพร้อมกับแกว่งไปมา สายตาว่างเปล่าจดจ้องที่น้ำสีแดงอมม่วงในแก้ว

"นิตารักนนท์ นิตาไม่อยากเป็นแค่เพื่อนนนท์ได้ยินไหม? นิตารักนนท์"

"แต่นนท์ไม่อยากเสียเพื่อนไป อีกอย่างถ้านนท์ได้เป็นหมอคงไม่มีเวลาให้นิตา"

"ไม่เป็นไรเลยนนท์ นิตารอนนท์ได้เสมอถ้านนท์ยอมเป็นแฟนกับนิตา นิตารักนนท์และจะรักนนท์คนเดียว"

"ขอบคุณนะนิตา"

ความรักเกิดจากความสนิทของเพื่อนก่อนที่ทั้งสองจะพลาดมีอะไรกันจนความสัมพันธ์ถลำลึกมาจนไม่สามารถกลับมาเป็นเพื่อนกันได้อีก ชานนท์จึงยอมตกลงคบกับเพื่อนสนิท เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวานเอาใจเก่ง จนชานนท์เองก็ตกหลุมรักเพื่อนสนิทเข้าให้แล้ว

แต่พอวันนี้เธอกับเป็นฝ่ายบอกเลิกเขา ทั้งที่เธอเป็นคนมาขอเขาคบเองด้วยซ้ำ

อึก~ อึก~ ชายหนุ่มยกแก้วขึ้นกระดกให้เครื่องดื่มรสฝาดไหลลงในคอโดยสายตายังคงเหม่อลอยเหมือนคนไม่มีสติ

เสียใจเหรอ? ไม่สิ! ทำไมเขาถึงรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก ไม่กดดันเหมือนตอนคบกันเลย ต้องคอยหาเวลาว่างเพื่อพาเธอไปช๊อป ต้องคอยโทรรายงานว่าอยู่ที่ไหนทำอะไร ต้องคอยไปรับส่งเมื่อเธอโทรมา แต่เมื่อโดนเทชายหนุ่มกับไม่รู้สึกเสียใจ แต่ก็ใจหายอยู่บ้างที่อยู่ๆก็มีอะไรบางอย่างขาดหายไป

"เช็คบิลด้วยครับ" ชายหนุ่มยกมือเรียกเด็กในร้านวางแบงค์สีเทาลงที่โต๊ะห้าใบแล้วลุกเดินออกไปทันที ไม่รอให้เด็กถือบิลมาให้ ดูจากรายการเครื่องดื่มไม่น่าถึงห้าพัน

@THK PUB

ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงสแล็คที่ใส่ไปทำงาน เดินตรงขึ้นไปยังชั้นสองของผับลูกพี่ลูกน้องของเขาคือห้องวีไอพีประจำของพวกเขาถึงไม่ได้นัดกันเขาก็รู้ว่าพวกมันต้องมาสังสรรค์กันทุกคืน

แกร่ก~ แอด~

"เชี่ย! ลมอะไรหอบมึงมาว่ะ? โตโต้เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นแขกไม่ได้รับเชิญเปิดประตูเข้ามา ชานนท์ไม่ได้ตอบคำถามเพื่อนเขาเดินมานหย่อนก้นนั่งลงข้างๆปราบเพื่อนสนิทอีกคน หยิบแก้วน้ำสีอำพันขึ้นกระดกรวดเดียวหมดแก้ว

อึก~

"ไอ้สัส! แก้วกู" ปราบได้แต่ร้องตามจ้องเพื่อนเขม็งเขารู้ได้ทันทีว่าเพื่อนสนิทมีเรื่องรบเล้าสมอง

"เป็นเหี้ยไรวะ? โตโต้เอ่ยขึ้นอีกครั้ง

"กูเลิกกับนิตาแล้ว" ชายหนุ่มตอบคำถามเพื่อนแล้วกระดกแก้วรัวๆโดยไม่มีจังหวะหายใจ

"อ๋อ! ก็แค่เลิกกัน...ห๊ะ! อะไรนะมึงเลิกกับนิตาแล้ว" ปราบ

"อืม! เขาเป็นคนขอเลิกกู"

"เลยทำให้มึงถ่อมาถึงที่นี่เหรอวะ? โตโต้

"ก็ไม่ใช่แค่เรื่องเดียว"

"แล้วมึงเอาไง ยอมเลิกไหม? ปราบ

"เป็นไปได้ไงวะ นิตาเป็นคนขอมึงคบเองไม่ใช่เหรอ ? โตโต้

"อืม!

"แล้วมึงคิดว่าไง มีคนใหม่ไหม? โตโต้เอ่ยถามขึ้นอีก

"จะมีหรือไม่มี ก็เลิกกันแล้ว" ชานนท์เอ่ยตอบเพื่อนด้วยสายตาที่เรียบนิ่งเหมือนเช่นเคย

"แล้วมึงไม่คิดจะง้อหน่อยเหรอ? ปราบเองก็ไม่คิดว่าเพื่อนจะเลิกกันได้ ตอนเรียนรักปานจะกลืนกินกันทั้งตัว

"ไม่! กูกลับรู้สึกโล่งมากกว่า ปล่อยนิตาไปเจอคนดีๆเถอะ" ชายหนุ่มเอ่ย

"มึงไม่รักนิตาเหรอวะ? ปราบ

"ไม่รู้สิ! เขาอยากเลิกเองนิห้ามไม่ได้"

"เหมือนมึงไม่ได้อกหักเลยว่ะ" โตโต้เอือมระอากับความเฉยชาของเพื่อนสนิท

"สาวๆหน่อยไหม? ปราบเลิกคิ้วถามอย่างรู้กัน

"ก็ดี" ชานนท์เอ่ยพร้อมกับรินเหล้าใส่แก้วของตน ไม่นานสาวๆนักเอ็นเตอร์เทรนด์ก็เปิดประตูเข้ามา

"สาวๆเพื่อนพี่พึ่งอกหักเอาใจมันหน่อยสิ" ปราบเอ่ย

"เชอรี่นะคะ! เดี๋ยวเชอรี่จะดูแลคุณ...เอ่อ.

"ชานนท์ครับ"

"เดี๋ยวเชอรี่ดูแลคุณชานนท์ให้หายเศร้าเองนะคะ" หญิงสาวออดอ้อนอย่างมีจริตเพราะงานของพวกหล่อนก็คือเอาใจลูกค้า ทำให้ลูกค้าประทับใจที่สุด

"มึงได้ข่าวไอ้เพทายไหมวะ ตั้งแต่ไปอยู่เมืองนอกเงียบเลย" ปราบเอ่ยขณะที่สาวๆยังคงปรนเปรอความสุขให้อยู่ข้างๆ

"นานๆมันจะติดต่อกูมาที ตั้งแต่เกิดเรื่องน้องแพรวามันก็เงียบไป"

"เออว่ะ! น้องไอ้เพทายที่มีเรื่องกับลูกพี่ลูกน้องมึง ข่าวดังทั่วบ้านทั่วเมือง"

"อืม! ปล่อยให้มันรับกรรมที่มันก่อเถอะ"

"น้องมึงก็เลวเกิ๊น หรือว่าเลวกันทั้งตระกูลวะ? โตโต้

"ไอ้สัส! ชานนท์หันไปเอ็ดเพื่อน

"ครับๆไอ้สุภาพบุรุษ แดกไม่เลือก" โตโต้

"ไอ้นี่วอนโดนตรีน" ชานนท์พูดพร้อมกับยกเท้าข้ามโต๊ะมาหาโตโต้เหมือนจะถีบ

"ไอ้เหี้ย! เอาจริงเหรอวะ แม่ง!!

"สมควร!

#นึกว่าจะไม่ไหวแล้ว เนื้อเรื่องยังไม่เจ้มจ้น

ส่วนใครที่รอเรื่องน้องจีน่า ไรต์รอปกนะคะ น่าจะกลางเดือนกุมภาถึงจะเปิดเรื่องน้องจีน่า