ผลผลิตของไร่

@ไร่วิเศษศิลป์

ในขณะที่คนงานกำลังเก็บองุ่นทั้งองุ่นขาวและองุ่นดำ พาฝันก็พาพี่สาวไปเดินดูวิถีของชาวไร่

"องุ่นที่เราเก็บจะไม่ใช่องุ่นสุกเสียทีเดียวนะคะเพราะถ้าสุกมากๆจะทำให้มันหวานเกินไปเมื่อเอามาถนอมอาหารแล้วจะทำให้หวานมากเราจึงเลือกที่ห่ามๆหน่อยไม่สุกจนงอม" พาฝันเดินไปด้วยพร้อมพูดคุยให้เพื่อนพี่สาวฟัง

"แล้วองุ่นที่เก็บเยอะขนาดนี้เราจะเอาไปไหนเหรอน้องฝัน?

"องุ่นที่สุกแล้วเราก็จะคัดเลือกส่งออกตลาดผลไม้ส่วนนึงค่ะ แล้วที่เหลือก็จะเอามาหมักทำไวน์บ้าง และกูแปลรูปทำเป็นผลไม้อบแห้งที่เราเรียกว่าลูกเกดไงคะ"

"แล้วเราก็เอาไปขายเหรอ?

"เมื่อได้ลูกเกดแล้วเราก็จะแพคใส่ถุงซิบเป็นแบรนด์ของไร่เราเองแบ่งสีของลูกเกด หรือบางทีลูกค้าชอบทั้งสองอย่างเราก็ใส่ทั้งสองสีในถุงเดียว แล้วก็จะส่วงตามร้านขายของฝากที่เขาสั่งจองเราไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วค่ะ"

"ลูกเกดทำยากไหม?

"ไม่ยากค่ะ พี่แก้มอยากทำไหมคะ?

"ทำๆพี่อยากลองดูน่าสนุกดี"

"พี่แก้ว!เหนื่อยไหมจ้ะ! พาฝันร้องถามคนงานเก็บองุ่นที่รู้จักกัน

"อ้าว! ไอ้ฝันพาใครมาเนี่ยร้อนขนาดนี้เดี๋ยวคุณเขาก็เป็นลมหรอก"

"ไม่เป็นไรหรอกพี่ แล้วนี่ใกล้เสร็จยัง? พาฝัน

"เดินไปสุดร่องนี้ก็เสร็จแล้ว"

"พักกันก่อนก็ได้นะพี่แดดเเรงมากเลย เข้าร่มกันก่อนนะ" พาฝันเอ่ยกับคนงาน

"ดูน้องฝันสนิทกับพวกเขาจังเลยนะ"

"ใช่ค่ะ!พวกเราจะรู้จักกันหมดมีอะไรก็คอยช่วยเหลือกันค่ะ"

"ดีจังนะ ดูน้องฝันมีความสุขมากเลย"

"ค่ะ! ฝันชอบธรรมชาติที่บ้านอีกอย่างเสาร์อาทิตย์กลับบ้านก็เจอพ่อกับแม่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันขาดก็แต่พี่ฟ้ารายนั้นกลับบ้านปีล่ะครั้งเอง"

"ไม่คุยแล้วเดี๋ยวฝันพาพี่เเก้มไปทำลูกเกดดีกว่า"

"น้าเทอด!ฝันขอองุ่นตะกร้านึงนะ" พูดจบก็ไปเก็บองุ่นในลังพลาสติกใส่ตะกร้าทั้งสีขาวและสีดำอย่างล่ะสองสามพวง

ไปค่ะพี่แก้ม"

"ให้พี่ช่วยถือไหม?

"ไม่เป็นไรค่ะพาหลานเดินสบายๆเถอะ"

"เมื่อได้องุ่นมาเเล้วเราก็เอามาล้างน้ำสะอาดแต่ห้ามแช่น้ำนะคะ เปิดน้ำให้ไหลผ่านผลองุ่นไป พอล้างเสร็จก็ดึงเอาแต่ลูกองุ่น แล้วเอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาซับผลองุ่นให้แห้งค่ะ"

"แล้วทำไมเราไม่เด็ดแล้วก็แช่น้ำเลยล่ะพี่ว่ามันล้างง่ายกว่านะ"

"แช่น้ำไม่ได้ค่ะถ้ายิ่งเด็ดออกจากขั้วจะทำให้น้ำแทรกซึมเข้าไปในผลองุ่นองุ่นอมน้ำทำให้รสชาติของลูกเกดเปลี่ยนค่ะ "

"อ๋อ! แบบนี้นี่เอง แล้วเราทำไงต่อ?

"เมื่อเช็ดองุ่นแห้งแล้วก็วางเรียงใส่ตะเเกรงค่ะ เอาลงวางในหม้ออบ แล้วก็อบไว้ประมาน สองถึงสามชั่วโมงเราก็จะได้ลูกเกดรสชาติหวานอมเปรี้ยวไว้ทานกันแล้วค่ะ"

"แล้วที่เก็บมาเยอะๆหม้ออบจะพอเหรอใบเล็กแค่นี้เอง?

"ไม่หรอกค่ะ อันนั้นเขาจะใช้แดดธรรมชาติตากองุ่นค่ะล้างและเช็ดเหมือนกันแล้วตากแดดประมาณสิบวันถึงหนึ่งเดือนเพื่อให้น้ำจากองุ่นระเหยออกไปให้ได้มากที่สุด ถึงจะเป็นลูกเกดที่แสนอร่อยค่ะ//ที่ฝันเอามาอบเพราะอยากให้พี่แก้มลองชิมค่ะ"

"แบบนี้นี่เอง" พี่สาวคนใหม่พึมพรำทำความเข้าใจตามที่เพื่อนน้องสาวบอกเหมือนจะทำง่ายๆแต่มันไม่ง่ายเลย เพราะขั้นตอนล้างต้องเบามือห้ามให้องุ่นแตกหรือมีรอยถลอกเด็ดขาด

3 ชั่วโมงผ่านไป

"เรียบร้อยแล้วพี่แก้มลองชิมดูอร่อยไหม? พาฝันพูดพร้อมกับใส่ถุงมือกันร้อนแล้วยกตะเเกรงออกมาจากหม้ออบเทองุ่นที่ถูกอบจนแห้งแล้วใส่ในจาน

"สีสวยจังเลยน้องแก้ม" ลูกเกดสีทองที่ทำมาจากองุ่นขาวไร้เมล็ดเนื้อนุ่มๆหนึบๆไม่เเห้งมากเป็นสีทองสวยงาม

"รอให้เย็นแล้วก็กินได้เลยค่ะ" ผ่านไปสักพักจนองุ่นอบแห้งเริ่มเย็นลงมือเรียวก็เอื้อมไปหยิบเข้าปาก

"หวานจังเลยน้องฝัน อมเปรี้ยวหน่อยๆแต่อร่อยมาก"

"แค่ชิมนะคะอย่ากินเยอะหมอบอกว่าให้พี่แก้มลดพวกน้ำตาล"

"โอเคจ้า! ร่างบางรับคำน้องสาวก่อนจะส่งยิ้มให้กันแล้วแอบหยิบองุ่นอบแห้งเข้าปาก