Ep.2

ก่อนที่ฉันจะกลาย...เป็นใครอีกคน

ปลายนิ้วชิ้วที่ลูบไล้บนกลีบกุหลาบที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำหวาน ร่องรักที่ร้อนรนและสมองที่ขาดสติโดยสิ้นเชิง

ความต้องการทางกายเข้าครอบงำร่างกายและจิตใจ

จนยากจะเกินควบคุมได้ ฉันมองตรงไปที่ประตูห้องที่ล็อกไว้อย่างแน่นหนา ก่อนจะหลับตาดิ่งเข้าสู่ห้วงเสน่หาต่ำๆนั้น

และปล่อยให้มันเป็นไปตามที่จิตใต้สำนึกจะคิด...

............

ปลายนิ้วชี้ค่อยๆสอดเข้าไปด้านในช่องรักช้าๆ เพื่อช่วยตอบสนองความต้องการ ขาทั้งสองข้างขยับอ้าออกจากกันทันที อย่างสั่นเทา ปลายนิ้วกลางกดลงหนักแน่นที่ปุ่มกระสันเพิ่มสัมผัสสวาทจน..

“อื้ออออ อ๊าาาา” ฉันร้องครางออกมาสุดเสียงพลางยกสะโพกรับกับแรงนิ้วของตัวเอง

มืออีกข้างค่อยๆเลื่อนมาจับที่หน้าอก เปิดเสื้อของชุดราตรีแหวกอกและสอดเข้าไปบีบจับ ปลายยอดปทุมถันที่ชันตั้งขึ้น

“ อื้ออออ อื่ออออออ” ฉันขยับทุกส่วนของร่างกายตามความต้องการนั้น ภาพผ่านในหัวที่แสนจะอุบาทว์ค่อยๆโผล่ขึ้นมาช้าๆ

ภาพที่ฉันเห็นเมื่อกี้ กลายเป็นภาพชวนจินตนาการสุดต่ำที่ปีศาจร้ายในตัวมันได้สร้างขึ้นมา...

——————

“ นั่งทับลงมาสิแซมมี่” เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นข้างใบหูของฉัน

ปลายขาหนีบเกร็ง ราวกับสัมผัสกับบ้างสิ่งที่สอดเข้ามาในร่องสวาทที่อาบด้วยน้ำหวานที่ไหลเอ่อ

จากความผิดปกติของฮอร์โมนของร่างกาย

“ แอลตัล” ฉันครางชื่อของชายคนแรกที่ทำให้ฉันรู้สึกถึงพิษสวาทนั้น

ก่อนจะเริ่ม ขยับกายสู้กับแท่งแข็งที่สอดเสียดอยู่คาร่องรัก

“ อื้ออออ อื้ออออ ๆ” เอวบางขยับเข้าหามัน ราวกับความฝันที่กำลังนั่งขย่มอยู่บนโคนขาของผู้ชายเปือยท่อนบนอย่างแอลตัล ....ริมฝีปากของเขาที่ไล้อยู่บนยอดปทุมถัน จนบีบแน่นและคัดเต้า

“อ่าส์ อื้อออ อื้อออ” ฉันมองภาพของแอลตัล ใบหน้าของเขาค่อยๆยิ้ม ก่อนที่จะ...

ฟุ๊บบบบ..

“ ฮื้อออออ” แอลตัลที่เปลี่ยนเป็นหนุ่มไฮโซที่กำลังจูบอย่างดูดดื่มภายในสระว่ายน้ำกับนางแบบคนนั้น

ภาพฉันกำลังเริงรักอยู่ในสระว่ายน้ำกับชายคนนั้น เป็นคนที่สองที่เข้ามาในโสตประสาทด้านมืด

ที่จดจำทุกรายละเอียดทางเพศที่เป็นสิ่งปลุกเร้าให้ปีศาจในตัวของฉันแสดงตนออกมา

สิ่งยั่วยุต่างมันยิ่งทำให้ฉัน ถลำลึกเข้าไปสู่ห้วงแห่งกามอารมณ์นั้น...

จนมาถึงใบหน้าของผู้ชายคนสุดท้าย...ที่ทำให้..

“ อื้อออออ่า อื้อออ” แท่นอ่อนขยับเกี่ยว ขยับเข้าออก และกระแทกกระทั่น จนกระทั่ง” อื้อออ...มอร์ฟิน..” ฉันปลดปล่อยน้ำแห่งความใคร่ไหลย้อนกลับมาที่

โคนนิ้วกลางที่สอดเข้าไปเพื่อ สำเร็จความใคร่..ทั้งที่หลับตาสนิท ภาพของชายในสระน้ำค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าของเพื่อนร่วมคลาส อย่างมอร์ฟิน ผู้ชายคนเดียวที่ฉันเจอและรู้จักเขาดีในงานปาร์ตี้ครั้งนี้และเขาคือใบหน้าที่สุดท้ายที่ทำให้ฉัน..สำเร็จความใคร่ได้..

ร่างกายสั่นกระตุกรับทันทีที่เสร็จ...และใช่

ฉันเลือกที่จะช่วยตัวเองจนเสร็จแบบนี้ทุกๆครั้งที่อาการแบบนี้กำเริบ...ฉันกลัวผู้ชายทุกคน...แต่นังปีศาจในตัวมันกลับต้องการจะพุ่งกระโจนเข้าหาผู้ชายทุกๆคนเช่นกัน

และฉันคือผู้ป่วยโรค ริมโฟมาเนีย

โรคของความใคร่ที่ไม่มีวันรู้จักพอ

อาการมโนจินตนาการเรื่องเซ็กส์ที่ยากจะหยุดยั้งเอาไว้ได้

ผู้ป่วยกามวิปริตที่ยังต้องการอยากจะใช้ชีวิตราวกับผู้หญิงธรรมดาทั่วไป...

ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นพร้อมกับถอนหายใจช้าๆ...

ปลายนิ้วที่ยังคงมีคราบน้ำใสๆฉันค่อยๆ ดึงกระโปรงและจัดแจงชุดในอยู่ในสภาพตามเดิม

ก่อนจะค่อยชันตัวลุกขึ้นช้าๆ พร้อมกับความรู้สึกที่โล่งมากขึ้น

“ ฉันต้องออกไปจากที่นี่” ฉันพูดขึ้นกับตัวเองอย่างกังวลใจ

เพราะว่ายาเม็ดสุดท้ายฉันหมดไปแล้ว และฉันยังไม่ได้พกเอาเข็มฉีดยาฉุกเฉินมาด้วย

ฉันล้วงกระเป๋าหยิบนามบัตรของพี่เฮเลนขึ้นมาดูอีกครั้ง และข่มใจเอาไว้

เพราะฉันจะโทษใครไม่ได้ ฉันมาที่นี่ก็เพื่อเจอพี่เฮเลน และก็เพื่ออนาคตการงานของตัวเอง

และที่สำคัญฉันจะปล่อยให้มันพังไม่ได้...ฉันลุกไปห้องน้ำเพื่อที่จะล้างมือ และ

ฉันจัดเสื้อผ้าและเดินกลับไปที่ประตูห้อง ก่อนจะ..

แกร๊กก.. เธอ ?” เสียงของชายคนหนึ่งที่ยืนตรงหน้าประตูห้อง

และเขาก็คือ..

“ มอร์ฟิน” ฉันเรียกชื่อนั้นอย่างตกใจสุดขีดที่ได้เจอหน้าของเขา ทั้งที่ฉันเพิ่งเห็นภาพตัวเองกำลัง

มอร์ฟินมองเข้ามาในห้องทันที อย่างสำรวจ

​“ไอ้แอลตัลละ?” เขาถามขึ้นอย่างขมวดคิ้ว

“ ห่ะ?” ฉันทวนคำนั้นอย่างงงๆ

มอร์ฟินเดินเข้ามาสำรวจผ่านในห้อง และหันมามองหน้าของฉัน

“ เธอ..นอนคนเดียวงั้นหรอ?” มอร์ฟินถามฉันอย่างสงสัย

“ ฉันแค่มาเข้าห้องน้ำนะ” ฉันตอบอย่างหลบสายตา

“ แต่ฉันรอหน้าห้องนานมากเลย” มอร์ฟินขมวดคิ้วถามขึ้น

“ เออ...” ฉันก้มหน้าอย่างไม่ร้ว่าควรจะตอบเขาอย่างไง

“ อ่อ...เธอคงท้องเสียเพราะมันบดเนยนั้น กับค็อกเทลนั่น เหมือนฉันแน่ๆเลย” มอร์ฟินลูบท้องของตัวเองและยิ้มๆ

“ ใช่ๆ” ฉันรีบตอบไปทันที

มอร์ฟินหันหลังเดินกลับไปอีกทาง ทันที

ฉันมองแผ่นหลังของเขาอย่างใจวาบหวิว..

“ เออ แซมมี่ เอวาลีนตามหาเธออยู่น่ะ” มอร์ฟินหันกลับมาบอกฉัน

“ ใกล้เที่ยงคืนละ ฉันยังหาเจ้าของงานไม่เจอเลย ใครจะมาเป่าเค้กวะเนี่ย” มอร์ฟินบ่นๆ และเดินออกไปอย่างหัวเสีย ก่อนจะไล่เปิดประตูห้องทุกบานบนชั้นนี้

ฉันยืนกำหมัดแน่น อย่างข่มอารมณ์เอาไว้

เพราะฉันกลัวไปหมด กลัวว่าเขาจะได้ยินในห้องนั้น

กลัวว่ามอร์ฟินจะได้ยินเสียงที่ฉัน กำลังช่วยตัวเองและเรียกชื่อของผู้ชายเหล่านั้น รวมถึงชื่อของเขาด้วย....

กลัวว่าคนอื่นจะรู้ว่าฉัน...ไม่เหมือนกับคนทั่วๆไป

_________

ผ่านในงานปาร์ตี้ที่สนุกสนาน แต่ฉันไม่สนุกกับมันเลย

“แซมหายไปไหนมาอะ” เอวาลีนที่เดินหน้าแดงก่ำมาทางฉันด้วยท่าทีเมาๆ

“ เข้าห้องน้ำนะ พอดี....ท้องเสีย” ฉันพูดกับเอวาลีนอย่างยิ้ม

“ ฉันอยากจะกลับ...” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดในสิ่งที่ต้องการออกไป

“ อ้าวแซมมี่หายไปไหนมาลูก ใกล้เวลานั่งเทียนเอ้ยเป่าเทียนแล้วนะ” พี่เฮเลนที่มึนเมาควงกับชายหนุ่มอีกคนหนึ่งเดินมาทักทายฉัน

ซึ่งชายหนุ่มคนนั้นก็คือนายแบบที่เธอปั้นขึ้นมาเอง..

อย่างที่บอกว่าเธอเป็นสาวสองที่สวยมากๆ ไม่แปลกถ้าผู้ชายบางคนจะสนใจ

“ งั้นผมไปเอาเครื่องดื่มนะ” ผู้ชายคนนั้นบีบแก้มของพี่เฮเลนก่อนจะเดินแยกออกไป

“ ไปๆ เข้าไปในงานกันสาวๆ” พี่เฮเลนลากเราสองคนกลับเข้าไปงานภายในตัวบ้าน

ที่ปิดไฟมืดสนิท และคนรวมๆ สามสิบกว่าคนก็กลับเข้าในนั้น เพื่อที่จะรวมฉลองวันเกิดให้เจ้าของงาน

ซึ่งแน่นอนว่า ฉันไม่กล้าที่จะขอตัวกลับแน่ๆ และไหนจะมือของพี่เฮเลนที่ควงแขนของฉัน

“ เดี๋ยวมานะ ไปจุดเทียนก่อน” เสียงเอวาลีนดังขึ้น ก่อนที่เธอจะหายไป

ฉันมาที่นี้ไม่ใช่เพราะวันเกิดของใคร แต่มาเพื่อรู้จักกับพี่เฮเลน และฉันควรอยู่ต่อเพื่อสนิทกับเธอมากขึ้น และฉันควรจะต้องอดทนสู้กับตัวเอง และสิ่งรอบกายนี้ให้ได้ ฉันเหลือบมองพี่เฮเลนอย่างยิ้มๆและมีหวัง

ฟู๊บบบบบบบ เสียงคัตเอาท์ไฟในงานดับลงสนิท...

“ ขอขุ่นแม่ถ่ายไอจีสตอรี่แปป” พี่เฮเลนปล่อยแขนที่ควงฉันออกก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมาอัดวิดีโอเหมือนกับคนอื่นๆ

คนเกือบสามสิบกรู่เข้ามารอบโต๊ะขนาดกลางลายหินอ่อนสุดหรู จึงทำให้พื้นที่ในงานแคบลง

ฟั่บบบ ฟึ๊บบบ เสียงของผู้คนที่เริ่มตีวงเข้ามาเบียดเสียดเพื่อร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้กับเจ้าของงาน และเริ่มต้นความชุลมุนวุ่นวายจนสลับที่สลับทางไปหมด

ฟึ๊บบบ ร่างของใครบางคนชนเข้ากับแผ่นหลังของฉัน

ก่อนจะขยับแนบชิดราวกับจะเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกายของฉัน

happy birthday to you

ขาของคนด้านหลังแนบชิดกับขาของฉัน...เพราะคนเบียดและแออัด

happy birthday to you

แต่ว่า...

มือของเขาค่อยๆ..เลื่อนมาจับที่เอวบาง..อย่างช้าๆ....ยิ่งเบียดเข้ามา เขาก็ยิ่งบีบเอวของฉันกดแน่น..

happy birthday to you

เสียงร้องเพลง แฮปปี้เบริ์ดเดย์ดังก้อง เสียงไฟจากเทียน เริ่มเคลื่อนที่ตามตำแหน่งของเค้กนั่น

มือนั่นค่อยๆลูบขึ้นลงระหว่างสะโพกกับเอวบ้าง...

และฉันเหลือบหันไปมองพบว่า มันเป็นเงาลางๆของผู้ชายคนหนึ่ง...

“ แฮปปี้เบริ์ด...เดย์...ทู....ยูววว...เป่าได้” เสียงร้องเพลงดังสนั่น และเจ้าของวันเกิดที่กำลังอธิฐานเตรียมที่จะเป่านั่น.....

มือของชายคนนั้นเริ่มที่จะลุกล้ำฉันมากขึ้น

ฉันรวบรวมสติที่มีเพื่อที่จะต่อต้านความรู้สึกของตัวเอง

ฟุ๊บ ฉันปัดมือของผู้ชายคนนั้นออกไป

ลมหายใจอุ่นๆที่พ่นใกล้ลำคอ ขยับตัวมาเบียดกับฉันมากขึ้น

ก่อนจะใช้บางสิ่งที่น่ารังเกียจนั้น ถูกไถกับด้านหลังของฉันอย่างแนบแน่นและบดขยี้

มือไวๆนั้นฉวยโอกาส ที่จะจาบจ้วงล้วงตรงใจกลางความเป็นสตรี

แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยปากร้องออกไปแม้ว่าเขากำลังจะคุกคามทางเพศฉันอยู่ก็ตาม

บรรยากาศในงานยังคงครึกครื้น และเสียงอวยพร เสียงถ่ายภาพไปที่เจ้าของงานดังก้อง

กลบกับความมืดมิดที่ไม่มีใครรู้ว่าฉันกำลังเจอกับ

หมับ...หน้าอกของฉันถูกบีบขย้ำ และชายคนนั้นยังลูบไล้ลงต่ำไปที่ท่อนล่างใต้สะดื้อ

ฉันพยายามจะขัดขื่นทั้งที่จริงๆแล้ว ทุกสัมผัสทางกาย ทางเพศนั้นมันไวต่อฉันและโรคที่ฉันเป็นอยู่เอามากๆ

“อย่าดิ้น ถ้าไม่อยากให้คนหันมาทั้งงาน” ชายคนนั้นเอ่ยขึ้นข้างๆใบหูของฉัน

ก่อนจะควักเอาของเขาออกมา ดุ้นๆกับร่องกลางระหว่างขาหนีบของฉัน

อย่างไม่อายหรือเกร็งว่าจะมีใครเห็น...

มือของเขาค่อยๆ จับขาของฉันทั้งสองข้างที่หนีบกันๆไว้แน่น ออกจากกันช้าๆ

กระโปรงราตรีค่อยๆถูกขยับขึ้นทีละเล็กทีละน้อย....จนเกือบจะถึงโคนข้าง..

“ เฮ้ๆๆๆๆ....” เสียงคนในงานร้องเฮ้ เย้กันก่อนที่..

ฟุ๊บบบบบ เสียงไฟในงานจะติดขึ้นสว่างไสวไปทั่วบ้าน

“ เฮืออกก” ฉันหายใจอย่างติดๆขัดๆ และตัวสั่นอย่างทำอะไรไม่ถูก

พรึ๊บบบ กระโปรงยาวของฉันสะบัดลงอยู่ในแบบเดิม

ใจของฉันที่เต้นสั่นระรัว...ร่างกายที่สูบฉีดและความ..เสียวซ่านนั้นที่ทวีคูณเป็นเท่าตัว

ฉันหันกลับไปหาเขาคนนั้น...

“ นาย” เขาคือผู้ชายคนที่คั่วอยู่กับพี่เฮเลน

ฉันก้าวถอยหลังเล็กน้อย อย่างสั่นๆ

ทั้งที่ร่างกายตอบสนองเขาอย่างห้ามไม่ได้

ผู้ชายคนนั้นลูบเป้ากางเกงของเขาที่ตุงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่เขาจะใช้ลิ้นดุนที่กระพุ้งแก้ม ราวกับต้องการสื่ออะไรบ้างอย่างกับฉัน

“ ไม่นะ.....หยุด..” ฉันเอามือจิกเข้าที่มือทั้งสองข้างให้หยุดใจเอาไว้

ทั้งที่ร่องสวาทของฉันร้อนผ่าวและคันราวกับต้องการเสียดสีกับบางสิ่ง

ฉันพยายามควบคุมปีศาจร้ายนั้น แม้ว่ามันเกือบจะทนไม่ได้อีกแล้ว

ฉันควบคุมมันมาเกือบสิบแปดปีและฉันจะเสียท่าให้มันไม่ได้

ผู้ชายคนนี้ฉันไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ...

ฟึ๊บบบ ชายคนนั้นผลักฉันเข้าไปหลบมุมหลังกำแพงนิ่งหลังจากที่ทุกคนออกไปจากทบริเวณนี้ เพื่อตรงไปโดนสระว่ายน้ำและปาร์ตี้กันต่อ...

เขามองตรงมาที่หน้าของฉัน และจับปากคางแน่นก่อนจะ....

จ๊วบบบ ประกบปากจูบฉันอย่างดูดดื่ม ซึ่งปีศาจร้ายในตัวของฉัน

ก็จูบตอบกลับไปอย่างเร่าร้อนทันที

มือของเขาขย้ำเข้าที่หน้าอกอย่างรุนแรง ยิ่งทำให้ฉัน..เสียวซ่านมากขึ้นและมากขึ้น

ซึ่งฉันในเวลานี้ไม่ต่างจากผู้หญิงใจแตกทั่วๆไป

ความร่านและไฟราคะของโรคร้าย แผดเผาทำลายสติยั้งคิดและความถูกต้อง

เขาพยายามจะถลกกระโปร่งของฉันขึ้นอีกครั้ง...ซึ่งร่างกายของฉันกลับต้องการ

ต้องการที่จะนอนกับเขา ทั้งที่ไม่รู้จักเลยด้วยซ้ำ...

“ เธอสวยมาก..สวยที่สุด” เขาพูดพ่นกลิ่นแอลกอฮอล์นั้นออกมา

ฉันแทบจะล้มทั้งยืน ด้วยความรู้สึกต้องการที่เกินจะควบคุม

โรคร้ายกำเริบ ความรู้สึกหวาบหวิวและแทบจะขาดใจ...ถ้าฉันไม่ได้นอนกับเขา...

ชายคนนั้นดึงมือของฉันไปจับที่ของเขาที่ใหญ่ตุงขึ้นจนแน่นคับกางเกง...

“​ไม่ ไม่ ไม่ฉันจะทำ”

พรึ๊บบ ฉันผลักตัวของเขาออกทันทีอย่างหวาดกลัว

ก่อนจะ

เพี้ยะ !!! ฉันสะบัดมือตบใบหน้าของตัวเองอย่างตั้งสติ

ความเจ็บเนี้ยแหละที่จะเรียกสติของฉัน

เพี้ยะ ๆ เพี้ยะๆ ฉันตบหน้าตัวเองและถอนห่างจากชายคนนั้น

“ เฮ้ๆ ตบหน้าตัวเองทำไม..” ชายคนนั้นพยายามจะเดินเข้ามาหาฉันอย่างตกใจไม่แพ้กัน...

.......

“ เราขึ้นห้องกันก็ได้” ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ..

...........

“ เนตัลไปทำอะไร ตรงนั้น.....พี่หาเธอทั้งงานเลยนะ” เสียงของพี่เฮเลนกระแทกเสียงและดังขึ้นจากด้านหลังของเราสองคน...

ก่อนที่เธอจะเดินมาคั่นกลางระหว่างฉันกับผู้ชายของเธอ...

สีหน้าของเธอไม่พอใจอย่างชัดเจน...

“ อ้าวพี่เฮเลน ผมตามหาพี่แทบแย่” ผู้ชายคนนั้นพุ่งเข้าโอบพี่เฮเลน

“ ผมแค่มาถามหาพี่จากเธอคนนี้นะ” ชายคนนั้นตอบกลับราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

และรีบพาเธอเดินเข้างานไปทันที เธอเองก็ดื่มจนเมาไม่ต่างกัน

แต่คนที่กำลังแย่ คือฉัน..ฉันต่างหากที่ควบคุมมันไม่ได้แล้ว

ฉันวิ่งออกจากงานมา อย่างเสียสติ เหงื่อตกและหอบเหนื่อย...

“ แท็กซี่...” ฉันโบกเรียกแท็กซี่คันหนึ่งที่ขับผ่านมา...

ก่อนที่จะบอกที่อยู่ของบ้านตัวเอง...

และแน่นอนว่าฉันที่..ร่องรักเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานแห่งความใคร่ จนแทบจะเดินก้าวขาไม่ออก

ฉันรู้สึกต้องการมากๆ และต้องการกับผู้ชายทุกคนๆ....และฉันกลัวว่า..กลัวว่าตัวเองจะ...

ยังไม่ทันจะก้าวขึ้นไปได้...

“ ยังไม่ไปดีกว่าค่ะ...ขอโทษที” ฉันหันหน้ากลับมาทันที และปิดประตูรถแท็กซี่

ใบหน้าที่หน้าระอุ ความต้องการที่ไม่มีที่ระบาย

ฉันจำใจเดินกลับเข้าไปในงานอีกครั้ง

แต่ความรู้สึกของครั้งนี้มันทวีคูณ และรุนแรงมากกว่าครั้งไหนๆ

เพราะมันถูกปลุกเร้าด้วยผู้ชายจริงๆ และของจริงความรู้สึกที่เป็นจริง...

“ อื้อออออออ” ฉันหมัดแน่น ความต้องการที่แทบจะยับยั้งไม่ได้อีกแล้ว

ฉันแทบอยากจะร้องกรี้ดออกมาให้ดังที่สุด ฮอร์โมนแอนโดรเจนที่หลั่งออกมามากเกินว่าปกติ

และ...ความต้องการที่มีมากกว่าผู้หญิงที่ถูกยาปลุกเซ็กส์เข้าไปซะอีก

แอ๊ดด... ปั๊กกก..

ฉันผลักประตูเข้ามาในห้องว่างห้องหนึ่ง

ก่อนจะทรุดตัวลงนอนกับพื้น ราวกับขาดสติ...

มือบีบแน่นที่หว่างขาและขย้ำอยู่แบบนั้น เพราะมันร้อนและต้องการบางอย่าง

จนฉันแทบจะยืนไม่ไหว ต้องการบางอย่างทิ่มเข้าไป สอดเข้าไป...

ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองแสงไฟบนห้องก่อนจะเริ่มถอดเสื้อผ้าออกจนหมด

ด้วยความร้อนที่แผดเผาจากด้านในร่างกาย

ความใคร่ที่ไม่รู้อิ่ม ความต้องการที่ไม่รู้จัก..

ฉันบี้นิ้วลงกับกางเกงลายลูกไม้จน ยับเข้าไปด้านในร่องสวาท ฉันแอ่นกายสู้ปลายนิ้วตัวเองอีกครั้ง

“ ฮื้อออ อือ้ออ” ฉันร้องครางออกมาทั้งน้ำตาอย่างไม่อาจจะห้ามหรือต้านทานมันได้....

“ทำอะไรอะ?” เสียงของใครอีกคนดังขึ้นจากด้านหน้าประตูห้องที่ไม่ได้ล็อกนั่น...

ฉันหันไปมองเขาอย่างเลื่อนลาง ความต้องการที่ไม่สนอีกแล้วว่าเขาคือใคร

และสิ่งที่ต้องการคือการได้นอนกับเขา เพื่อหยุดอาการบ้านี่ เพื่อหยุดอาการทรมานแบบนี้

“ หรือเขาจะเป็นแค่ภาพจินตนาการเท่านั้น..” ฉันมองไปที่ชายคนนั้น ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปจนลึกสุดโคนสายตายังคงมองตรงไปที่แววตาของชายคนนั้น

เสื้อผ้าที่ไม่มีแนบกาย

มืออีกข้างที่บีบหน้าอกและยอดปถุมทันเร้าอารมณ์ตัวเอง ก่อนที่จะขยับขึ้นนั่งหน้าตรง

และมองที่เขาพร้อมๆกับช่วยตัวเอง...

“ เธอมัน..” เสียงนั้นสั่นๆ ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องและกดล็อกประตูแน่นหนา...

เพราะเหมือนจะมีเสียงของใครกำลังเดินมาทางนี้...

ฉันที่นั่งบดขยี้ร่องสวาท และจ้องมองเขาด้วยสายตาที่ยั่วยวนอย่างไม่ได้ตั้งใจจะเป็น..

เขาที่มองเรือนร่างของฉันอย่างนิ่งไป เรือนร่างที่บิดตัวยั่ว..และสอดนิ้วคาเอาไว้แบบนั้น

ยอดปถุมทันสองเต้าที่ชี้ตรงที่ใบหน้าของเขาและสะโพกที่ขยับเบาๆ....

“ เธอกำลังยั่วฉันนะ..” มอร์ฟินมองเรือนร่างอย่างไม่ละสายตาไปไหน

“ นอนกับฉันสิ”

“ เอากับฉันที”

“ ....มอร์ฟิน....”