ตอนที่5 เข้าห้องผู้ชาย

— ห้องคารอส —

สุดท้ายฉันก็โดนอุ้มมาวางแหมะไว้บนโซฟาในห้องของผู้ชายที่พึ่งรู้จัก

หน้าของฉันตอนนี้ใกล้จะเป็นปลาทูแม่กลองไปทุกที [หน้างอคอหัก]

ผู้ชายอะไรลากผู้หญิงที่พึ่งเจอกันแค่สองรอบมาถึงห้อง เขาไม่กลัวฉันเป็นมิจฉาชีพ หรือฆาตกรโรคจิตหรือไง

เจ้าห้องห้องเดินหายเข้าไปในห้องนอนตั้งแต่เอาฉันวางโยนทิ้งไว้ ฉันเลยถือโอกาสมองสำรวจห้องเขา

จะว่าไปห้องคารอสก็สวยใช้ได้เลยเขาเป็นผู้ชายเทสดีสิ่นะ การตกแต่งโทนขาวดำทองเรียบง่ายแต่ดูหรูหรา

ฉันหยุดสายตามองกรอบรูปเล็กๆที่ตั้งอยู่บนโต๊ะกระจกตรงหน้า ในรูปมีเด็กน้อยคนหนึ่งที่กำลังขี่คอผู้เป็นพ่อด้วยความร่าเริง เด็กน้อยดูสดใสและยิ้มกว้างจนตาหยี นี่คือคารอสหรอ?

ฉันเอื้อมมือไปหยิบกรอบรูปขึ้นมาดูใกล้ๆ คำว่าไม่น่าโตเลยคงไม่เกินจริง ทำไมโตมาถึงเอาแต่ดึงหน้าตึงตลอดเวลา คงไม่ใช่เพราะกลัวหน้าเหี่ยวไวหรอกนะ

จู่ๆก็รู้สึกขนหัวลุกแปลกๆ ซินเซียสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง จึงค่อยๆหันไปก็พบกับพลังงานตัวเบ้อเริ่ม ที่กำลังยืนกอดอกพิงกรอบประตู ดูการกระทำของฉันนิ่ง

มันจำเป็นต้องหล่อเท่ตลอดเวลาเลยไหมอ่ะ

ซินเซียส่งยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดเท่าที่จะหวานได้ให้เขา พร้อมกับหันกรอบรูปในมือให้เขาดู

“ตะ…ตอนเด็กน่ารักเนอะ”

“เลิกทำหน้าบ้ากามแล้วไปอาบน้ำ” คารอสโยนผ้าขนหนูใส่หัวฉันแบบไม่ทันตั้งตัว

“แล้วไหนนายบอกแค่พามาทำแผลแล้วไปส่งไง” แล้วฉันไปทำหน้าบ้ากามใส่นายตอนไหนไม่ทราบ อ๊ะ!!..บนรถเผลอทำไปนิดนึงแห๊ะ

“แล้วสภาพเธอที่เหมือนไปตกถังขยะมาจะให้ทำแผลยังไง?”

“ชิ” ซินเซียฟึดฟัดลุกขึ้นเดินกะเผลกไปหาห้องน้ำทันที

“ทางนู้น” คารอสพูดเสียงนิ่งและชี้นิ้วไปทางห้องน้ำ ซึ่ง!!มันอยู่คนละทางกับที่เธอจะเดินไป

“…” ซินเซียฟึดฟัดแก้เขิน ทั้งโมโหทั้งอายผู้ชายอะไรปากหมาชะมัด

ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ซินเซียที่พึ่งอาบน้ำสระผมเสร็จก็นึกขึ้นได้ว่าเสื้อผ้าเธอเปียก กระโปรงก็ขาดคงจะใส่ต่อไม่ได้

ซินเซียพันผ้าขนหนูรอบอก และค่อยๆแง้มประตูห้องน้ำ สอดส่องสายตามองหาเจ้าของห้อง

“อุ๊ย!! แม่ร่วง”

ซินเซียสะดุ้งสุดตัวเพราะคารอสยืนมองการกระทำของเธอนิ่ง ในมือถือเสื้อเชิ้ตตัวโครงยื่นให้เธอโดยไม่พูดอะไร

“นะ…นายเป็นผีหรือไง อยู่ๆก็โผล่มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง” ซินเซียยกมือทาบอกเรียกขวัญ

“…”

“ถ้าฉันหัวใจวายตาย ฉันจะสิงห้องน้ำนายนะ” ซินเซียยื่นมือไปรับชุดจากคนตัวสูง

“โรคจิต”

“…” กรี๊ดดด!! ฉันพูดอะไรออกไป

ซินเซียรีบดันประตูห้องน้ำปิดทันที ใบหน้าขาวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ถ้าอยู่ในห้องน้ำ

งั้นตอนที่เขาอาบน้ำคงจะเห็น… อื้อ!! หยุด!! หยุดคิดนะไอ้สมองบ้า

ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่ซินเซียก็อดไม่ได้ที่จะแอบจินตนาการถึงภาพบัดสีในหัว จนหน้าแดงหูแดง

เท้าเล็กค่อยๆก้าวมานั่งบนโซฟาไม่กล้ามองหน้าคนตัวสูง เพราะกลัวภาพในหัวจะชัดเจนยิ่งขึ้น

“ทำไมหน้าแดง ไข้ขึ้น?” คารอสถามเพราะตอนนี้ซินเซียหน้าแดงมาก

“ปะ…ป่าว” ซินเซียก้มหน้า ตอบเสียงสั่นๆ

คารอสไม่พูดอะไร ขยับเข้ามาประชิดตัวยกมือขึ้นแตะหน้าผาก ซินเซียผงะถอยหลังดวงตาหวานจ้องมองใบหน้าเขานิ่ง

เขาลุกไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลและเดินกลับมานั่งข้างๆ เขายกขาเธอมาวางพาดจนคนตัวเล็กตกใจรีบเอามือปิดชายกระโปรงเพราะข้างในใส่แค่กางเกงในตัวจิ๋ว

คารอสปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกสองเม็ด เผยให้เห็นร่องซิคแพ็คเนียนแน่น

ซินเซียเผลอกัดปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะรีบเบนสายตาไปมองทางอื่น

แค่ทำแผลนายจะปลดกระดุมเสื้อทำหอกอะไรไอ้ผู้ชายขี้อ่อยเอ้ย!!

“อื้อ…ซีดด!!” ซินเซียจิกขาตัวเองทันทีที่คารอสเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์มาแตะที่แผล เธอพยายามจะดึงขากลับแต่ถูกมือหนารั้งไว้

“นี่…ถ้าฉันเผลอถีบนาย นายจะโกรธไหม?“ ซินเซียถามเขาออกไปตรงๆ

“…” เขาไม่ตอบแต่เงยหน้าขึ้นมาส่งสายตาดุ

“นายก็ทำเบาๆสิ่ ขาคนนะไม่ใช่หมูเยอรมัน” ซินเซียพูดเสียงอ่อน เบะปากคว่ำลงจนน่าเอ็นดู

คาลอสเลื่อนขึ้นมาทำแผลที่มือ ซินเซียนั่งนิ่งมองการกระทำที่ดูตั้งใจอกตั้งใจของเขา

มองในมุมนี้เขาดูอบอุ่นอ่อนโยนมาก จริงๆแล้วเขาเป็นคนยังไงกันแน่นะ ทำไมเขาถึงมาช่วยฉันไว้

อยู่ๆเขาก็เงยหน้าขึ้นมาทำให้ตอนนี้ใบหน้าของเราอยู่ใกล้กันมาก จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของอีกฝ่าย สายตาของทั้งคู่สอดประสานกัน

ไม่มีคำพูดใดใด บรรยากาศรอบตัวเงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

แรงดึงดูดทางกายของเขาและเธอกำลังเรียกร้องหากัน

คารอสก็ตอบตัวเองไม่ได้เพราะเขาเจอผู้หญิงมาเยอะ แต่ทำไมกับซินเซียเขาถึงได้รู้สึกสนใจเธอมากขนาดนี้

และซินเซียเองก็สับสนเพราะเธอรักอิสระไม่ชอบเข้าใกล้ใคร แต่ทำไมเวลาอยู่ใกล้เขาถึงรู้สึกสบายใจแบบบอกไม่ถูก

คนทั้งคู่มีแรงดึงดูดเข้าหากันอย่างน่าประหลาด เขาและเธอต่างไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร แล้วมันเกิดขึ้นมาได้ยังไง

“อื้อ~”

คารอสโน้มหน้าเข้าไปประกบจูบที่ริมฝีปากอวบอิ่ม ซินเซียเบิกตากว้างสองมือเรียวยกขึ้นดันอกแกร่ง เขาสอดมือหนาล็อคท้ายทอยไม่ให้หันหนี บดจูบอย่างดูดดื่ม

เรียวลิ้นร้อนสอดแทรกเกี่ยวพันอย่างชำนาน จนซินเซียตัวอ่อนยวบไร้เรียวแรง หลงเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่เขามอบให้

ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้คนทั้งสองได้สติ ซินเซียรีบดันตัวเขาออกห่าง ยกมือเช็ดคราบน้ำลายเบาๆ ภายในใจเต้นแรงจนแทบระเบิด

เธอสังเกตุเห็นคารอสมีสีหน้าที่ตกใจเล็กน้อยก่อนจะกลับมาเรียบนิ่งดังเดิม เขาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มาดูและกดรับเมื่อเห็นว่าเป็นลูคัสที่โทรมา