ตอนที่2 อันตราย

ฉันเดินมาที่รถสปอร์ตสุดหรูสีน้ำเงินเหลือบดำของเจฟ ก่อนจะขึ้นนั่งที่เบาะข้างคนขับด้วยความเคยชิน

ฉันกับเจฟรักกันเหมือนพี่น้องเพราะหลายๆ ครั้งเจฟก็ดูจะเป็นห่วงฉันมาก จนบางทีคนนอกคิดว่าฉันกับเจฟเป็นแฟนกัน

และเวรกรรมของคนที่มีเพื่อนหล่อคือฉันมักจะโดนสาวๆ ของเจฟมองแรงอยู่บ่อยๆ บางคนก็เข้ามาหาเรื่องฉัน

ซึ่งแน่นอนว่าฉันไม่ยอม แต่พอโดนบ่อยๆ ก็น่ารำคาญอยู่ไม่น้อย

เคยมีสาวคนหนึ่งเอากาแฟมาสาดฉัน มันเป็นจังหวะที่เจฟมารับพอดี เขาเห็นฉันเปียกเป็นลูกหมาเลยเลือดขึ้นหน้า เดินเข้าไปจะต่อยผู้หญิงคนนั้นแต่ฉันห้ามเขาไว้

เพราะมันเป็นช่วงเลิกเรียนนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้นจึงค่อนข้างเยอะ คงไม่ดีแน่ถ้ามีข่าวเจฟต่อยผู้หญิงหลุดไป

แต่วันต่อมาผู้หญิงคนนั้นโดนไล่ออกทันทีฉันเดาว่าเจฟคงไปฟ้องพ่อเขาแน่ๆ เพราะคุณลุงก็รักและเอ็นดูฉันมากไม่ต่างจากพ่อแท้ๆ

“ซิน ฉันขอเตือนให้เธอระวังเพื่อนฉันเอาไว้ให้ดี” เจฟพูดขึ้นทำให้ฉันที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยได้สติและหันไปมองเขาที่กำลังจะขับออกจากลานจอดรถของผับ

“รู้แล้วน่า นายเห็นฉันเป็นเด็กหรือไง?”

“ฉันรู้ว่าเธอเอาตัวรอดเก่ง แต่ฉันก็รู้ว่าเพื่อนของฉันมันอันตรายแค่ไหน” เจฟเริ่มดุฉันที่ดูจะไม่ใส่ใจคำเตือนเขา

“อันตรายยังไงอ่ะ เล่าหน่อยดิ่อยากเผือก” ฉันหันไปถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น ดวงตากลมโตเป็นประกายระยิบ

“เห้อออ…” เจฟถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยอมเล่าเรื่องเพื่อนทั้งสามให้ฉันฟัง

“ซัน พ่อมันเป็นเจ้าของโรงแรมหลายแห่ง คนนี้ฉันว่าเธอเองก็คงดูออก อย่าไปหลงหน้าใส ๆ ของมันเชียวไอ้นี่โรคจิต ฉันเคยเห็นผู้หญิงที่มันลากไปกิน สภาพเหมือนไปออกรบมากกว่าโดนเอา”

“หืม หมายถึงเขาชอบความรุนแรงเหรอ?”

“ประมาณนั้นมั้ง ส่วนลูคัสพ่อมันเป็นผู้บริหารโรงพยาบาล มีหุ้นหลายแห่ง คนนี้ภายนอกดูไม่มีพิษไม่มีภัย เป็นผู้ชายอบอุ่น แต่มันชอบอ่านความคิดคนอื่น แล้วมันดันอ่านใจคนเก่งซะด้วย ไอ้นี่ไม่ค่อยน่าห่วงเพราะมันไม่ค่อยสนใจเรื่องผู้หญิง แค่อย่าทำให้มันโกรธก็พอ”

“ทำไมอ่ะ?”

“มันจะเล่นกับความรู้สึกและความกลัวของเธอ ลูคัสมันถนัดเรื่องปั่นหัวคนจนประสาทหลอน”

“…” ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยนี่มันโรคจิตชัด ๆ

“และคนสุดท้าย ฉันคิดว่าเธอน่าจะสนใจมันอยู่ไม่มากก็น้อยเพราะมันคงดูน่าค้นหาสำหรับเธอ แต่ขอเตือนไว้เลยว่าอย่าคิดจะไปเล่นกับไฟ เพราะมันคงไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ เหมือนผู้ชายคนอื่นที่เธอเคยเจอ”

“เขาคงไม่โหดขนาดฆ่าฉันได้ลงคอหรอกใช่ไหม” ฉันลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ในหัวจินตนาการถึงหนังฆาตกรโรคจิตที่เคยดู เพราะเพื่อนของเจฟดูจิตไม่ปกติสักคน

“ใช่มันไม่ฆ่าเธอหรอก แต่มันจะเจาะไข่แดงเธอ” เจฟอมยิ้มและปรายตามองฉันเล็กน้อย

“โถ่ ฉันก็จินตนาการไปถึงไหนต่อไหน อย่าทำให้กลัวสิ่” ซินเเซียมุ่ยหน้าใส่เจฟเพราะเขาแอบขำกับสีหน้าหวาดกลัวของเธอ

“มันก็ไม่ต่างจากที่เธอคิดหรอกแค่มันไม่ทำผู้หญิง คารอสครอบครัวมันเป็นมาเฟีย เห็นว่าทำธุรกิจสีเทาหลายอย่าง แต่เรื่องนี้มีไม่กี่คนที่รู้ คนภายนอกก็รู้แค่ว่ามันรวยมาก ที่สำคัญฉันไม่เคยเห็นมันคิดจะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนเพราะคนอย่างมันไม่รู้จักความรัก”

“เอ๊ะ!!…ฉันว่าเขาเหมือนนายเลยแฮะ” ฉันหันไปเอานิ้วจิ้มแก้มสากของเจฟหนึ่งที

เพราะเจฟเองก็ใช่ย่อยในเรื่องผู้หญิง และฉันก็ไม่เคยเห็นหมอนี่คบใครจริงจังสักคน

ในฐานะเพื่อนเจฟอาจแสนดีมากแต่กับคนอื่นนี่คนละเรื่องเลย

“ไม่เหมือน ฉันคนดีกว่ามันเยอะ”

“ก็นะ…พวกนายทั้งหล่อทั้งรวย ก็ไม่แปลกหรอกที่สาว ๆ พวกนั้นจะมาหลงเสน่ห์” ฉันพูดเพราะครอบครัวของเจฟก็ไม่ธรรมดา

พ่อของเจฟเป็นผู้บริหารธนาคารที่ได้รับสืบทอดมาจากคุณปู่ และยังถือหุ้นสื่ออยู่อีกหลายสำนัก

ตอนเด็ก ๆ ครอบครัวของพวกเราก็อยากให้หมั้นกัน แต่ฉันกับเขาคงสนิทกันมากเกินไป ฉันว่าถ้าเราคบกันจริง ๆ ฉันคงมีอาชีพเป็นสายลับจับกิ๊กแฟนแน่ ๆ

“เธอลืมไปอย่างหนึ่งนะ”

“อะไร?”

“ไอ้นั่นของฉันก็ใหญ่ด้วย” เจฟพูดพลางก้มมองความภาคภูมิใจที่กลางหว่างขาตัวเอง

“แหวะ…จะอ้วก~” ฉันพูดและหันไปเบะปากใส่เจฟ ที่ดูภาคภูมิใจในความเป็นชายของตัวเองสุดๆ

“วันไหนพลาดมา อย่ามาติดใจฉันแล้วกัน” เจฟหรี่ตามองฉันเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปมองถนน

“ให้ตายเถอะ ถ้าแปดสิบฉันยังไม่มีผัวถึงวันนั้นฉันจะลองคิดดูอีกที”

“ปากแบบนี้อยู่ถึงสามสิบก็เก่งแล้วนะ”

“ปากแบบนายไม่ตายตั้งแต่ห้าขวบก็สุดยอดมาก”

“แน่ะ!! ต่อล้อต่อเถียง”

“ฉันจะฟ้องคุณลุงว่านายแกล้งฉัน” ฉันพูดพร้อมกอดอกจ้องหน้าเจฟ ซึ่งเจฟก็มุ่ยใส่ฉันหน้าเพราะเถียงไม่ออก

ฉันหันออกไปมองวิวข้างทางจริงๆ คอนโดฉันก็ไม่ได้ไกลเท่าไหร่ แต่เพราะเจฟขับรถแบบกินลมชมวิวเลยไม่ถึงสักที

อาจจะเป็นเพราะดื่มมาเลยไม่อยากขับรถเร็ว แต่ไม่นานรถสปอร์ตสุดหรูของเจฟก็เคลื่อนมาจอดบริเวณลานจอดรถของคอนโด

“ขอบใจ...วันหลังจะมาเป็นภาระใหม่นะ”

“ซาบซึ้งใจนะแต่อย่าเลย”

ฉันเบะปากให้เจฟก่อนจะเปิดประตูลงรถไปในทันที ซึ่งเจฟที่เห็นฉันเดินพ้นประตูคอนโดก็ขับออกไป

ความจริงเจฟกับฉันเราอยู่คอนโดเดียวกันแค่คนละชั้น เพราะแม่ฉันกับแม่เขามาซื้อห้องพร้อมกันฉันว่าถ้าซื้อห้องติดกันได้ แม่ก็คงซื้อแล้วแหละ

ความสนิทกันของรุ่นพ่อรุ่นแม่เลยทำให้ฉันกับเจฟสนิทกันไปด้วย แต่เจฟไม่ค่อยกลับมานอนที่ห้องเท่าไหร่เพราะเขาน่าจะไปนอนห้องสาว ๆ ของเขา

และเท่าที่ฉันรู้เจฟไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมากินที่ห้อง คงเพราะกลัวรถไฟชนกันแหละมั้ง และมันคงจะยุ่งยากน่าดูถ้าสาว ๆ พวกนั้นรู้ที่อยู่ของเขา