4.จะรับผิดชอบยังไง

Chapter04. จะรับผิดชอบยังไง

“พะพี่!! กรี๊ดดด!” นาวาเผลอร้องกรี๊ดออกมา ทันทีที่หางตาของเธอเหลือบไปเห็นร่างแกร่งนั่งแก้ผ้านิ่งๆอยู่ข้างตัวเอง

”นะนี่พี่จะมานั่งแก้ผ้าตรงนี้ทำไมเนี้ย!!“ ใบหน้าสวยแดงฉ่า รีบหันหนีอย่างไว ในขณะที่เจคอปยังคงนิ่งอึ้งพร้อมกับพยายามนึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

แต่ไม่ว่าเขาจะนึกยังไง....เขาก็นึกไม่ออกเลย

“เมื่อคืน....เกิดอะไรขึ้น“ นั่นเป็นคำแรกที่ปากหนาเอ่ยถามออกมา

คำถามของเขาทำเอาร่างเล็กรู้สึกเหมือนโดนเข็มนับร้อยทิ่มแทงลงไปกลางใจ นอกจากเขาจะตื่นมาจำอะไรไม่ได้แล้ว เมื่อคืนเขาก็ยังหลงคิดว่าเธอเป็นยัยเจสซี่นั่นอีก!

มือเล็กกำหมัดแน่น แม้จะชอบอีกคนน้อยลงแล้ว แต่การที่เธอกับเขาได้เกินเลยกันไปเมื่อคืน กลับทำให้ความรู้สึกบางอย่างในหัวใจดวงเล็กค่อยๆหวนกลับคืนมา

“หลักฐานคาตาขนาดนี้ พี่ยังมีหน้ามาถามวาอีกเหรอ” เรียวปากรูปกระจับสวยสวนกลับในขณะที่เธอกำลังเม้มปากแน่น นั่งหันหน้าออกไปอีกทาง

เธอไม่กล้า....แม้แต่จะหันไปมองหน้าเขาด้วยซ้ำ เพราะเธอกลัว นาวารู้ดีว่าเจคอปคิดกับเธอยังไง เขามีคนที่รักอยู่แล้วและเขาก็กำลังเสียใจเพราะยัยนั่นอยู่

“ทำไมเราไม่ห้ามพี่”

“ถามจริง!? พี่คิดว่าวาไม่ห้ามพี่เหรอ ในเมื่อพี่เมาขนาดนั้นอะนะ” ใบหน้าสวยอดไม่ได้ที่จะหันไปต่อว่าเขา

เธอทั้งพยายามพูดพยายามดิ้น มีแต่เขานั่นแหละที่ไม่มีสติคิดไตร่ตรองอะไร ใบหน้าหล่อได้ยินแบบนั้นก็ชะงักไป เมื่อคืนเขายอมรับว่าตัวเองเมามากจริงๆ น้อยครั้งนักที่เจคอปจะเมาแล้วภาพตัดไปจนจำอะไรไม่ได้แบบนี้

แม่งเอ้ย!

แล้วเขาควรจะทำยังไงกับสถานการณ์ตอนนี้ดี

เขาไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้

“แล้วพี่จะรับผิดชอบวายังไง พี่เป็นคนแรกของวานะ“

”.....“

เมื่อเห็นเขาเงียบไปนาน นาวาจึงตัดสินใจเอ่ยถามออกไป ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจให้เธอถามหาความรับผิดชอบจากเขา พอได้เห็นสีหน้าอึดอัดที่แลดูน่ากระอักกระอ่วนใจนั่น หัวใจของเธอมันก็รู้สึกบีบรัดขึ้นมาอย่างหนักหน่วงซะงั้น

ครั้งแรกของเธอ....มันคงไม่มีค่าอะไรสำหรับเขาหรอก

”พี่ขอโทษ“

ยิ่งได้ยินคำขอโทษนาวาก็ยิ่งรู้สึกจุกหน่วงบริเวณหน้าอกด้านซ้าย เขาพูดมาแบบนี้หมายความว่า เขาไม่สามารถรับผิดชอบสิ่งที่เธอเสียไปได้สินะ

เจ็บชะมัด!

“เก็บคำขอโทษของพี่ไว้เถอะ วาไม่อยากได้ยิน แล้วก็กรุณาออกไปจากห้องนี้ด้วย วาไม่อยากเห็นหน้าพี่!”

“อืม”

เมื่อเห็นว่าอีกคนดูอารมณ์เสียเพราะเขา เจคอปก็ไม่รอช้าที่จะทำตามคำพูดของเธอ โดยหารู้ไม่ว่าตอนนี้อีกคนกำลังรู้สึกเสียใจมากๆที่เขาไม่แสดงความรับผิดชอบอะไรออกไปเลย นอกจากคำขอโทษที่ดูเหมือนจะเลี่ยงไม่ได้ของเขา

ที่เป็นแบบนั้นเพราะเขาพูดอะไรไม่ออกต่างหาก เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดหรือทำอะไรด้วยซ้ำ เขาจะรับผิดชอบนาวายังไงให้สมกับสิ่งที่น้องของเพื่อนเสียไป หากจะให้รับผิดชอบโดยการเป็นคนรักหรืออะไรทำนองนั้น เขารู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้

เพราะเขากับนาวาไม่ได้รู้สึกชอบพอกันมาตั้งแต่แรก แถมตอนนี้หัวใจของเขาก็ยังคงเจ็บปวดจากรักครั้งเก่าที่เพิ่งจบลงไปหมาดๆเสียด้วย ตอนนี้ร่างสูงไม่พร้อมที่จะรับผิดชอบหรืออะไรใครทั้งนั้น เพียงลำพังแค่เรื่องเก่า เขายังไม่สามารถก้าวผ่านมันไปได้เลย

มันอาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว เเต่เมื่อคืนเจคอปไม่รู้จริงๆว่าตัวเองทำอะไรลงไป แม้จะรู้สึกผิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นมากแค่ไหน แต่ในเมื่อนาวาไม่อยากเห็นหน้าเขา ชายหนุ่มก็จะรอให้เธอใจเย็นลงก่อนแล้วค่อยมานั่งหาทางออกร่วมกัน

ปึง!

“ฮึก....” สิ้นเสียงประตูปิดลง น้ำตาเม็ดใสก็ไม่รอช้าที่จะไหลลงมาอาบแก้วสวย

ตอนนี้นาวาเองก็ตอบไม่ได้ว่าเธอกำลังเสียใจที่เขาไม่รับผิดชอบเธอหรืออะไรกันเเน่ หญิงสาวรู้แต่เพียงว่า เธอรู้สึกเจ็บ....รู้สึกเจ็บที่เขาดูไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลย ทั้งๆที่เธอเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าเมื่อคืนที่เจคอปทำไปก็เพราะเขาเมา เธอคงเป็นได้เพียงตัวแทนของผู้หญิงคนนั้นสำหรับเขา

“ฮืออ....พี่ใจร้าย ฮึก” คนตัวเล็กนั่งร้องไห้ ปล่อยให้น้ำตาไหลรินอยู่แบบนั้น ในขณะที่ช่วงล่างของเธอยังคงระบมไม่หายเพราะขนาดที่ใหญ่เกินไปของเขาทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บช้ำบริเวณนั้นเป็นอย่างมาก

หลายชั่วโมงต่อมา....

“เห้อ”

ฟึ่บ!

ผมทิ้งตัวลงบนโซฟาด้วยความรู้สึกที่คิดไม่ตก เพราะก่อนหน้านี้ผมนั่งรอนาวาเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อหวังจะเคลียร์เรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น แต่คนตัวเล็กดูเหมือนจะไม่ยอมออกมาจากห้องนอนง่ายๆ

ด้วยความที่ผมยังไม่ได้อาบน้ำและสมองของผมเอาแต่คิดอะไรหลายๆอย่าง ไหนจะความปวดหัวที่ยังคงเล่นงามผมอย่างทรมานนี่อีก ทำให้ผมตัดสินใจกลับคอนโดมาก่อน ไว้มีโอกาสเหมาะๆเมื่อไหร่ ผมจะรีบไปเคลียร์กับนาวาถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทันที

ผมไม่อยากมองหน้ากับน้องสาวของเพื่อนไม่ติด เพราะผมเองก็รู้จักนาวามาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม นาวาเป็นเด็กน่าตาน่ารัก นิสัยขี้เล่นและค่อนข้างจะออกไปทางดื้อเสียมากกว่า ที่ผมรู้ก็เพราะว่าผมมักจะชอบเถียงกับเธอบ่อยๆเวลาเจอหน้ากัน เอาจริงๆเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน กำลังทำให้ผมไปไม่เป็นมากกว่าการที่เจสซี่บอกเลิกผมเสียอีก

แต่ก่อนออกมาจากคอนโดของไอ้วินผมก็ได้ซื้อข้าวกับยาเอาไว้ให้คนตัวเล็กแล้วนะ ดูจากคราบที่เปื้อนอยู่บนเตียง....เมื่อคืนผมคงไม่ได้ป้องกันแน่ๆ นั่นแหละที่ทำให้ผมโมโหตัวเอง ถ้าเกิดผมเผลอทำน้องสาวเพื่อนท้องขึ้นมา เรื่องนี้คงเป็นเรื่องใหญ่ที่สุดในชีวิตของผมแล้ว

“Shit!! ทำไมต้องเมาขนาดนั้นด้วยวะ!” ผมอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาอย่างหัวเสียให้กับสิ่งที่ตัวเองไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้

Message

นาวิน : อย่าลืมกินยา

นาวิน : พี่ซื้อข้าวกับยาเอาไว้ให้

มือหนาไม่รอช้าที่จะแชทบอกอีกคน เพราะผมกลัวว่าหากนาวากินยาช้าไปกว่านี้มันจะยิ่งเสี่ยง

ทันทีมี่ผมกดออกจากแชทของน้องสาวเพื่อน สายตาของผมดันเหลือบไปเห็นแชทของอดีตแฟนสาวอีกครั้ง จู่ๆหัวใจของผมมันก็รู้สึกจุกชาขึ้นมา พร้อมกับสมองที่ยังคงมีคำถามเต็มไปหมดว่าทำไม....เจสซี่ถึงได้ทิ้งผมไปง่ายๆแบบนี้

คิดได้แบบนั้นผมจึงตัดสินใจกดโทรออกหาอดีตแฟนสาวที่เพิ่งเลิกกันไปหมาดๆด้วยหัวใจที่สั่นไหวอีกครั้ง

ครืด~ ครืด~

‘ฮัลโหล คอปมีอะไร เจสบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้เลิกติดต่อกัน’ เสียงหวานที่เคยบอกรักผม ตอบกลับผมมาด้วยน้ำเสียงเฉยชาไร้เยื่อใย

“เจส....คอปขอโทษ เราไม่เลิกกันได้ไหม” ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไรมากมาย แต่ตอนนี้เพื่อให้เธอกลับมา ผมยอมทุกอย่าง

’คอปเลิกพูดคำนั้นได้ไหม เจสตัดสินใจดีแล้วทุกอย่าง ที่ผ่านมาเราเคยมีช่วงเวลาที่ดีต่อกัน แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีปัญหาเลยนี่ คอปรู้ดีที่สุดว่าทำไมเราถึงเลิกกัน ต่อจากนี้จะได้ไม่มีคนงอแงคอปอีกแล้วไง เวลาคอปไม่อยากเอา คอปจะได้ไม่ต้องฝืนใจทำ‘

เสียงอดีตแฟนสาวเอ่ยปากบอกผมมาอย่างประชดประชันอยู่ไม่น้อย บางครั้งผมว่าเรื่องนี้มันก็ดูตลกไปหน่อย การที่เธอหยิบยกเรื่องอย่างว่ามาเป็นข้ออ้างในการบอกเลิกผม ผมมั่นใจว่ามันมีเหตุผลที่มากกว่านั้นแน่นอน เพียงแต่เจสซี่ไม่ยอมบอก

“เจส คอปไม่เคยฝืนใจทำเลย คอปรักเจสมาก เจสรู้ใช่ไหม“

’ความรักมันกินไม่ได้หรอกนะคอป แค่ความรักอย่างเดียว มันไม่พอหรอก ต่อจากนี้เลิกติดต่อเจสมาได้แล้วนะ ขอบคุณนะคอปสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา‘

ติ๊ด!

เธอบอกผมเอาไว้แค่นั้นก่อนจะตัดสายทิ้งไปอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด หัวใจของผมตอนนี้ไม่ต้องบรรยาย ทุกคนก็น่าจะพอเข้าใจว่ามันกำลังเละเทะแค่ไหน ผมวางหัวพิงไปกับโซฟาราคาแพงอย่างคิดไม่ตก ผมเสียใจมากๆและรู้สึกจุกหน่วงในใจจนพูดไม่ออก ก่อนที่หยดน้ำตาของลูกผู้ชายจะค่อยๆไหลลงมาอาบแก้มสากของผม

มันก็ดีเหมือนกัน ในเมื่อเธอเลือกที่จะตัดผมออกจากชีวิตอย่างสุดความสามารถ ต่อจากนี้ผมก็จะพยายามทำใจและกลับมารักตัวเองให้ได้ ก็แค่นั้น