1.เข้าห้องผิด

Chapter01 : เข้าห้องผิด

“กูไม่ไหวแล้วว่ะ ง่วงชิบ“ ปากหนาหาววอดๆ สมองเริ่มมึนๆเพราะช่วงนี้เขากำลังวุ่นๆเตรียมตัวเปิดผับแถวๆมหาลัย ซึ่งผับนี้เป็นการลงทุนของนาวินเอง ร่างสูงจึงค่อนข้างซีเรียสกับทุกขั้นตอนเป็นอย่างมากจนอดหลับอดนอนมานานหลายคืน

”มึงไปนอนเถอะ ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนกูหรอก“ เจคอปตอบกลับเสียงนิ่ง แม้จะรู้สึกเมาอยู่ภายใน แต่เขายังไม่อยากเข้านอนตอนนี้ ถึงนอนไปก็ไม่หลับ

เขาอยากนั่งโง่ๆอยู่คนเดียวก่อน.....

”เออ งั้นกูไปนอนก่อนนะ คืนนี้นอนห้องกูนะเว้ย เพราะห้องรับแขกน้องกูนอน“ นาวินบอกย้ำ เนื่องจากคอนโดเขาค่อนข้างใหญ่ จึงมีพื้นที่ใช้สอยเยอะมากรวมถึงห้องนอนที่มีถึงสองห้อง

นอกจากเพื่อนๆในกลุ่มจะชอบพากันมานอนค้างที่นี่ก็ยังมีนาวาน้องสาวของเขาด้วยที่ชอบมานอนเล่นที่คอนโดแห่งนี้เพราะนาวายังไม่มีคอนโดเป็นของตัวเอง โดยปกติคนที่มานอนห้องของเขานั้นมักจะนอนที่ห้องรับแขก แต่วันนี้ห้องนั้นโดนนาวาจองไปแล้ว นาวินจึงต้องให้เจคอปที่เพิ่งอกหักมาหมาดๆนอนห้องเดียวกันกับเขา

“อืม” คอหนาครางรับ ก่อนจะจัดการรินเหล้าเพียวๆใส่แก้วตัวเองต่อ

นาวินเห็นแบบนั้นก็ได้แต่ส่ายหัวก่อนจะตัดสินใจเดินไปเข้าห้องนอนของตัวเองด้วยความง่วงงัน

“อึก อึก อ๊า“ ใบหน้าหล่อลูกเจ้าของบริษัทเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ระดับประเทศอย่าง‘เจทีคอเปอร์เรชั่น’ กระดกแก้วเหล้าสีใสเข้าปากในสภาพเมามาย

‘เราเลิกกันเถอะคอป เจสว่าเราเข้ากันไม่ได้‘

น้ำเสียงเย็นชาของอดีตแฟนสาวยังคงดังวนเวียนอยู่ในโสตประสาทของเขา เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเจสซี่ถึงได้บอกเลิกและทิ้งเขาไปอย่างเลือดเย็น!

เขารักเธอมาก....แม้เจสซี่จะไม่ใช่แฟนคนแรกของเขา แต่เขากับเธอคบกันมานานถึงสี่ปี นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ร่างสูงทำใจไม่ได้ มันยากมากเลย การที่เราต้องพยายามตัดใจกับคนที่เคยใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกวันภายในระยะเวลาที่มันกระทันหันแบบนี้

”ทำไม....ทำไมเจสถึงทิ้งคอปไป! อึก“

อีกด้านในห้องนอน.....

“นี่ยี่~ ไหนๆพรุ่งนี้ก็อาจารย์ก็ยกคลาสแล้ว เราไปกินยำที่จอร์ดแฟร์ได้ไหมอ่า” น้ำเสียงหวานเอ่ยออดอ้อนเพื่อนสาวคนสนิทผ่านโทรศัพท์เครื่องหรู

นาวาเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยริชบูมเช่นเดียวกับพี่ชายของเธอ ส่วนใหญ่ญาติเธอเกือบหมดก็เรียนที่นี่ เพราะมหาลัยริชบูมคือมหาลัยที่สอนดีจนติดระดับประเทศ เรียกได้ว่าเป็นมหาลัยดังที่ใครหลายๆคนเลือกที่จะเรียนเลยก็ว่าได้

( เอ่อ เดี๋ยวฉันบอกอีกทีนะ )

“ชิ! ก็ดะ พรุ่งนี้บอกฉันด้วยนะ ถ้าฉันไม่ได้กินยำคงต้องใจขาดแน่เลยอะ เธอก็รู้ว่ายำร้านโปรดฉันอยู่ที่นั่น“

( ขนาดนั้นเลยเหรอวา เดี๋ยวบอกเวลาอีกทีนะ ) เมื่อได้ยินแบบนั้นยู่ยี่จอมใจดีก็ไม่กล้าจะปฎิเสธเพื่อน

”เย้~ เพื่อนฉันน่ารักที่สุดเลย ถ้างั้นคืนนี้ต้องรีบนอนแล้ว กี่โมงแล้วเนี่ย....“ ดวงตากลมโตเหลือบไปมองเวลาบนนาฬิกาติดผนัง

”โอ๊ะ จะหกทุ่มแล้ว งั้นฉันไปนอนก่อนนะ นอนดึกเดี๋ยวตื่นมาแต่งหน้าไม่สวย“ ปากเล็กเอ่ยบอกเพื่อนอย่างตื่นเต้น นานๆทียู่ยี่จะยอมออกไปเที่ยวกับเธอ แม้จะเพิ่งรู้จักกันได่ไม่กี่เดือน แต่เธอสองคนก็สนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว

ถึงภายนอกยู่ยีาตะดูเป็นยัยเฉิ่มหน่อยๆ แต่ยัยนั่นก็นิสัยดีมาก

( อ่าา ก็ได้ ฝันดีนะ )

“โอเชร เจอกันพรุ่งนี้น้า”

หลังจากวางสายกับเพื่อนรักเสร็จ นาวาก็ไม่รอช้าที่จะเดินไปนั่งทาครีมบำรุงอย่างละเมียดละไมบนใบหน้าอันใสผ่องของตัวเองอย่างเป็นประจำทุกวัน ก่อนที่ร่างเล็กในชุดนอนเดรสแขนยาวบางๆจะเดินไปปิดไฟทุกดวงจนกระทั้งห้องมืดสนิท เท้าเล็กถึงได้ก้าวขึ้นเตียงมานอนพักผ่อนอย่างสบายอารมณ์ พร้อมกับหลับฝันดีถึงความสนุกที่จะเกิดในวันพรุ่งนี้

ตกดึก....

01:23 นาที

แกร๊ก!

เสียงประตูห้องรับแขกค่อยๆถูกเปิดเข้ามาอย่างเชื่องช้า เพราะคนที่เปิดเข้ามานั้นกำลังอยู่ในสภาพเมาเหล้าขั้นสุด ร่างสูงเกือบร้อยเก้าสิบเซ็นติเมตร เดินโงนเงนเข้ามาในห้องรับแขกด้วยความเคยชิน อย่างหลงลืมตัวว่าวันนี้เขาไม่ควรมานอนที่นี่เพราะมีคนนอนอยู่ก่อนแล้ว

ห้องที่เขาควรไปคือห้องข้างๆของเพื่อนรักอย่างนาวินต่างหาก เจคอปที่มีสติไม่ครบถ้วน เดินแบกร่างอันปวดหัวหนึบของตัวเองขึ้นไปบนเตียงกว้างที่มีร่างนุ่มนิ่มนอนหายใจอยู่อย่างสม่ำเสมอก่อนแล้ว

พรึ่บ!

“อื้ออ ใคร” ปากหนาบ่นงึมงัมออกมาในขณะที่ล้มตัวนอนบเตียง

ดวงตาคมปิดสนิทพยายามปรือขึ้นมาเพราะเขารู้สึกได้ว่าด้านข้างของตัวเองมีไออุ่นจากใครบางคนอยู่....และกลิ่นหอมจางๆจากร่างเล็กทำให้กายแกร่งเริ่มมีความรู้สึกบางอย่างแทรกผ่านเข้ามาในสมอง

ยิ่งตอนนี้เขากำลังโดนฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ครอบงำอยู่ จึงไม่สามารถมีสติแยกแยะได้ว่าในห้องนี้มีน้องสาวของเพื่อนนอนอยู่ก่อนแล้ว

“อืมม“ นาวาที่กำลังนอนหลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างสนิท ก็ไม่มีท่าทีว่าจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด

หนำซ้ำคนตัวเล็กยังพลิกตัวหันหน้านอนตะแคงมาทางร่างสูงอีกด้วย ใบหน้าหล่อที่เห่อร้อนไปด้วยพิษของแอลกอฮอล์ก็ไม่รอช้าที่จะคว้านมือไปหาคนข้างๆทันทีและเมื่อมือหนาคลำไปเจอร่างนุ่มนิ่มของนาวา.....สมองของเขากลับเข้าใจผิดคิดว่าคนข้างๆคือเจสซี่! แฟนเก่าของตัวเอง

“เจส....คอปคิดถึงเจส“

พรึ่บ!

ปากหนาพรรณาพร่ำเรียกหาอดีตแฟนสาวของตัวเอง ก่อนที่จะดึงร่างเล็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา.....ร่างเล็กที่กำลังนอนหลับใหลก็เริ่มรู้สึกนอนไม่สบายตัว เมื่อโดนลมหายใจร้อนๆเป่ารดต้นคอของตัวเองอย่างใกล้ชิด

“อือ” แต่เนื่องจากนาวาเป็นคนขี้เซา หญิงสาวก็ได้แต่พลิกตัวหันหน้าหนีไปอีกทางก่อนจะหลับต่อไปอย่างไม่สนใจอะไร ปล่อยให้ร่างสูงที่เมาไม่ได้สติ เข้าใจผิดต่อไปแบบนั้น

”ที่รัก.....อย่าทิ้งคอปไปนะครับ คอปจะทำ คอปจะมีอะไรกับเจสทุกวันอย่างที่เจสต้องการ“ คนตัวสูงพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมาก่อนจะส่งมือหนาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดเลื่อนไปลูบไล้ต้นขาอ่อนของร่างอรชรด้วยความเคยชิน เพราะตอนนี้....เขานึกว่าคนข้างๆคือเจสซี่จริงๆ

สมองแกร่งกลับหวนนึกถึงเหตุผลที่แฟนสาวบอกเลิกเขา อาจจะเป็นเพราะเขามักจะชอบละเลยเธอในเรื่องอย่างว่า เขาคบกับเธอมาสี่ปี มีอะไรกันมาจนนับไม่ถ้วน ไม่แปลกที่จะมีบางช่วงที่เขาอาจจะเบื่อ ถึงได้ละเลยเจสซี่ไปบ้าง เพราะด้วยความที่เจสซี่ค่อนข้างเป็นคนมีอารมณ์ในเรื่องอย่างว่าบ่อยพอสมควร เธอถึงได้มีปัญหากับเขาในเรื่องแบบนี้อยู่บ่อยๆจนถึงขั้นทะเลาะกันเรื่องเดิมๆอยู่หลายครั้ง

“อะอ๊ะ” นาวาค่อยๆรู้สึกตัวขึ้นมาหลังจากที่ร่างกายกำลังถูกกายหนารุกรานอย่างหนัก

ใบหน้าสวยเริ่มบิดเบี้ยวไปตามสัญชาตญาณ ยามที่มือหนาเกี่ยวกางเกงชั้นในสีดำสนิทของเธอออกไป นิ้วโป้งใหญ่เริ่มวนเวียนอยู่บริเวณกลีบกุหลาบที่ปิดสนิทของเธอ ส่วนมืออีกข้างของเขา....ก็กำลังขยำหน้าอกเธอผ่านชุดนอนบางๆนั่นอย่างหนำใจ

ดวงตากลมโตค่อยๆลืมตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงงก่อนที่สมองจะประมวลผลได้ว่าร่างกายของตัวเองกำลังถูกรุกรานอยู่! ด้วยกายแกร่งของใครก็ไม่รู้!

”กรี๊ดดดดด!!!“ ทันทีที่รู้ว่าตัวเองกำลังถูกล่วงเกิน ปากเล็กก็กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ

เจคอปที่กำลังใช้นิ้วโป้งหมุนวนอยู่บริเวณกลีบกุหลาบปิดสนิทก็หยุดชะงักไปเมื่ออีกคนส่งเสียงร้องออกมา แต่ถึงแบบนั้นเขาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าคนที่ตัวเองกำลังนัวเนียอยู่ไม่ใช่แฟนเก่าของตัวเอง

”ปะปล่อยฉันนะ! ปล่อย! ไอ้บ้า!“ ร่างเล็กพยายามดีดดิ้นตัวออกจากสัมผัสอันแสนสยิวของอีกคน เพราะเธอมองไม่เห็นด้วยซ้ำว่าคนที่กำลังล่วงเกินเธออยู่หน้าตาเป็นยังไง! มันเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง! เธอควรต้องรีบหนีเอาตัวรอด!

”หยุดดิ้น อย่าโกรธคอปเลยนะเจส คอปขอโทษ“ แขนแกร่งรัดลำตัวเล็กเอาไว้แน่นกว่าเดิม เพราะเขานึกว่าเจสซี่โกรธเขาจนพยายามผลักไสเขาออกจากร่างกายของเธอ อย่างเช่นทุกครั้งเวลาที่ทะเลาะกัน

”พี่คอปเหรอ!?“ แค่ได้ยินเสียง นาวาก็จำได้ทันทีว่าเป็นใคร

กลิ่นเหล้าหึ่งลอยเข้ามาแตะจมูกหญิงสาว ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าอีกคนกำลังอยู่ในสภาพไหน แต่ที่เธอไม่เข้าใจก็คือ....เขากำลังทำบ้าอะไรอยู่!!!

เธอไม่ใช่ยัยเจสซงเจสซี่อะไรนั่นหรอกนะ! หึ่ย! พอรู้ว่าเขากำลังเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นยัยนมโตอะไรนั่นใบหน้าสวยก็เริ่มบึ้งตึง เพราะหลายปีที่แล้วเธอเคยแอบชอบเขา แต่เจคอปกลับดันไปคบกับยัยดาวโรงเรียนที่นมใหญ่ยิ่งกว่าลูกมะพร้าวน่ะสิ ตั้งแต่นั้นมาเธอเลยตัดใจ เลิกชอบเขา จนกระทั่งตอนนี้เวลาผ่านล่วงเลยมาจนถึงสี่ปี....

แม้จะไม่รู้ว่าทั้งสองคนมีปัญหาอะไรกัน แต่เหตุการณ์ตอนนี้มันเป็นอะไรที่สุ่มเสี่ยงมากจริงๆ เธอต้องหลุดออกไปจากอ้อมแขนแกร่งนี้ให้ได้!