บทนำ

Chepter บทนำ: จุดเริ่มต้น

@คอนโดนาวิน

“เออๆ มันอยู่กับกูนี่แหละ เดี๋ยวกูดูมันเอง” นาวินตัดสายเคย์เดนไปทันทีเมื่อคุยกันรู้เรื่อง

ร่างสูงหันมามองเพื่อนหนุ่มอีกคนที่นั่งซังกะตายอยู่กลางห้องรับแขกของเขาด้วยสีหน้าไร้วิญญาณสุดๆ ตอนนี้ทุกคนกำลังตกใจที่จู่ๆเจคอปก็ถูกแฟนสาวทิ้งแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

ในกลุ่มของพวกเขามีกันทั้งหมดเจ็ดคน โดยทุกคนเรียนอยู่ที่มหาลัยเดียวกันทั้งหมด นั่นก็คือมหาวิทยาลัยริชบูมปีที่สอง แต่ละคนเรียนคณะที่แตกต่างกันไป โดยมีเจคอป เรียนคณะนิเทศศาสตร์อยู่คนเดียว ส่วน ครูซ เคย์เดน นาวิน เรียนคณะบริหารและอีกสามคนที่เหลือธีโอ มอแกน ลูคัส เรียนอยู่คณะเศรษฐศาสตร์

ปัญหาที่เกิดขึ้นตอนนี้ก็คือเจคอปถูกรุ่นพี่สาวอย่างเจสซี่บอกเลิกอย่างกระทันหัน ถึงขั้นเพื่อนของเขาไปต่อไปเป็น นาวินได้แต่ยืนมองเจคอปอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่รู้ว่าจะปลอบเพื่อนยังไงดี ดูจากสภาพคงอาการหนักน่าดู

เขาไม่เคยเห็นเจคอปเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

“ไอ้คอป มึงจะร้องออกมาก็ได้นะเว้ย” นาวินไม่รู้จะปลอบยังไง เขาเคยปลอบแต่น้องสาวของตัวเอง ก็เลยพูดกับเพื่อนออกไปอย่างที่เคยทำ

เจคอปเงยหน้าขึ้นมองนาวินเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่เขาจะนั่งก้มหน้ามองพื้นตามเดิม ถึงแม้จะมองพื้นคอนโดของเพื่อนมานานนับชั่วโมงแล้ว แต่เขาก็ไม่มีท่าทีที่จะเบื่อมันแต่อย่างใด

ตอนนี้หัวสมองของเขาไม่ได้สนใจพรหมสีน้ำเงินที่ปูอยู่บนพื้นเลยสักนิด ใบหน้าหล่อกำลังนั่งครุ่นคิดถึงแค่ประโยคเดียวซ้ำไปซ้ำมา ว่าเขาทำอะไรผิด ทำไมเจสซี่ถึงได้ทิ้งเขาไปง่ายๆแบบนี้…..

เหมือนโลกของเขามันถล่มพังทลายลงมาตรงหน้า โดยที่ไม่เคยมีสัญญาณเตือนมาก่อนเลยว่าเธอจะทิ้งเขาไปแบบนี้ สี่ปีที่แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นฝ่ายเข้ามาจีบเขาเอง ความสัมพันธ์ของเขาและเธอกำลังพัฒนาไปอย่างราบรื่น….แต่ทำไม!

ทำไมทุกอย่างมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้!

“กูทำอะไรผิด…..”

“มึงอย่าเพิ่งคิดมาก มึงอาจจะไม่ได้ทำอะไรผิดขนาดนั้นก็ได้เพื่อน”

“กูแค่อยากรู้เหตุผล ว่าทำไมเจสถึงบอกเลิกกู”

“มึงลองคุยกันดีๆก่อนไหม”

“เขาไม่คุยกับกูแล้ว กูอยากเมาว่ะ” ใบหน้าไร้สีแหงนขึ้นมองเพดานด้วยความรู้สึกจุกแน่นในอก เขารักเจสซี่มาก มากกว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยรักด้วยซ้ำ แต่ทำไมแฟนสาวถึงได้ใจร้ายกับเขาขนาดนี้

“เออๆ ไอ้คัสกับไอ้ธีกำลังมา กูบอกให้พวกแม่งซื้อเหล้ามาละ”

เจคอปปล่อยตัวปล่อยใจดำดิ่งลงไปในความมืดมิด ยิ่งคิดหาเหตุผลเขายิ่งปวดหัว หากคืนนี้ไม่เมาหัวราน้ำ เห็นทีเขาคงนอนไม่หลับเป็นแน่ ในเมื่อสมองฉายชัดแต่ภาพของผู้หญิงคนนั้นซ้ำไปซ้ำมาจนเขาแทบบ้าไม่เป็นอันทำอะไร

เวลาต่อมา….

“อึก อึก อึก”

“เฮ้ย! ไอ้เชี้ย มึงแดกเหมือนน้ำเปล่าเลยเหรอวะ” ธีโอนั่งมองเจคอปกระดกเเก้วเหล้าเข้าปากด้วยสีหน้าสุดอึ้ง

พวกเขาเพิ่งตั้งวงกันได้ไม่ถึงสิบนาที แต่เจอคอปฟาดเหล้าไปสามแก้วติดๆแล้ว เขารู้ว่ามันอกหัก แต่ถ้ากินโหดแบบนี้มีหวังไม่ถึงครั้งชั่วโมงคอพับแน่!

“มึงอย่าไปห้ามมัน ให้มันเมาไปเถอะ”ลูคัสเอ่ยขึ้นมา เขารู้สึกสงสารเจคอปอยู่ไม่น้อย เพราะตอนที่มันคบกับเจสซี่ เพื่อนของเขาดูมีความสุขมากจริงๆ ไม่แปลกที่มันจะเสียใจมาก

“เฮ้อ อาการหนักจริงเพื่อนกู”

แกร๊ก!

เสียงเจ้าของห้องเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับร่างบางที่เดินเข้ามาในคอนโดตามหลังติดๆ นาวา มัส คือน้องสาวของนาวิน วันนี้หญิงสาวขอมานอนพักที่คอนโดพี่ชายอยู่เป็นประจำ เนื่องจากคอนโดนาวินอยู่ใกล้มหาลัยมากกว่า เธอจึงมักจะมาพักที่นี่อยู่บ่อยๆ

“มาแล้วเหรอ”ธีโอเอ่ย

“สวัสดีค่ะพี่ๆ” นาวาส่งยิ้มให้ทั้งสามคนตรงหน้าอย่างเป็นมิตร เธอเคยเจอเพื่อนของนาวินหลายครั้ง ยกเว้น ลูคัส เคย์เดนและ ครูซ สามคนนั้นเรียกได้ว่าเจอมาตั้งแต่เกิดเลยก็ว่าได้เพราะเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน

“ไง แสบน้อย ดื่มเหล้ากับพี่มั้ย” ลูคัสยักคิ้วให้ลูกพี่ลูกน้องสาวก่อนจะยกแก้วเหล้าของตัวเองโชว์ขึ้นมาเพื่อนเชิญชวนอีกคน

“ไอ้สัสลูคัส อย่ามาชวนน้องกู” นาวินรีบพูดแทรก สำหรับเขานาวายังเด็ก เขาไม่อยากให้น้องยุ่งเกี่ยวกับของมึนเมา

“พี่วินอะ เป็นแบบนี้อีกละ” นาวาทำหน้าบูดบึ้ง ถึงเธอจะอายุครบสิบแปดปีไปแล้วแต่นาวินก็ยังไม่หยุดห้ามเรื่องพวกนี้กับเธอเลย

เธอเองก็เป็นวัยรุ่นคนหนึ่ง อยากรู้อยากลองบ้างเหมือนกันนะ!

“ฮ่าๆๆ โดนสกัดดาวรุ่งซะงั้น” ลูคัสหัวเราะให้กับความหวงน้องสาวของนาวิน

“อะไรวา เลิกบ่นแล้วเข้าห้องไปนอนได้แล้ว นอนห้องเดิมใช่ไหม”

นาวาพยักหน้าให้พี่ชายแบบเซ็งๆ สายตาของหญิงสาวปรายไปมองเจคอปที่กำลังนั่งเหม่อไม่สนใจใครเลยเล็กน้อย

เป็นอะไรของเขา?

ปกติเธอกับเจคอปมักจะชอบถกเถียงกันเป็นประจำแต่วันนี้อีกคนดูแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด นาวาจึงรู้สึกสงสัยขึ้นมาอยู่ไม่น้อย แต่หญิงสาวก็เลือกที่จะไม่เอ่ยอะไรออกมา เลือกที่จะเดินหายเข้าไปในห้องรับแขกห้องประจำที่ตัวเองชอบนอนตามปกติ ลับหลังนาวาไปแล้ว นาวินก็เดินมานั่งร่วมวงกับเพื่อนๆ เขาหวังว่าความเมาในวันนี้จะช่วยทำให้เจคอปหายโศกเศร้าไปได้บ้างไม่มากก็น้อย

หนึ่งชั่วโมงต่อมา….

“ไอ้คอปแม่งอึดสัส” ธีโอรู้สึกนับถือในความถึกของเพื่อนเป็นอย่างมาก หลังจากที่ดื่มเหล้าผสมโซดาอย่างเอาเป็นเอาตาย เจคอปก็หันมากินแบบเพียวแทน

“กินโหดขนาดนี้มึงระวังตับแข็งถามหานะ” ลูคัสเริ่มรู้สึกเป็นห่วงร่างกายของเพื่อนขึ้นมาทันควัน

“กูเจ็บ…..กูอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเขา” เจคอปที่เริ่มเมาได้ที่เปล่งเสียงออกมาด้วยอารมณ์เสียใจ

เขาน้ำตาขังไม่ถึงกับร้องไห้ มันเป็นความรู้สึกที่จุกหน่วงในใจ พูดไม่ออกมากกว่า ถึงแม้จะซัดเหล้าไปมากมายแค่ไหน แต่ภาพของผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมหายไปจากใจของเขาสักที

“กูว่ามึงเมามากแล้วนะ หยุดกินก่อนไหม” นาวินเอ่ย

“กูยังไม่เมา! แล้วทำไมมึงไม่กินกับกู”

“พรุ่งนี้กูมีสอบ กินมากไม่ได้”

“หึ เออ! ช่างแม่งเหอะ ถ้าพวกมึงรีบก็ไปนอนกันเถอะ กูขอนั่งกินเงียบๆคนเดียว”

สิ้นเสียงพูดของเจคอป นาวิน ลูคัสและธีโอต่างหันไปมองหน้ากันด้วยสีหน้าปลงๆ ดูท่าวันนี้เจคอปคงไม่ยอมหยุดกินง่ายๆแน่

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป…..

นาวินเดินกลับมาหาเจคอปที่นั่งอยู่บริเวณห้องรับแขกอีกครั้ง เมื่อกี้เขาเพิ่งเดินลงไปส่งธีโอกับลูคัสมา เนื่องจากพรุ่งนี้เช้าพวกเขามีเรียนยกเว้นเจคอปที่ไม่มีเรียน ถึงจะอยากอยู่เป็นเพื่อนดื่มให้กับคนอกหักมากแค่ไหน แต่ตอนนี้มาวินก็เริ่มจะทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

เขาเองก็ง่วงมาก….