Ep.4 ค่ำคืนที่มืดมิด

_________________________

@บ้านน้องคิมหัน

"วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่ได้เรียนกับพี่ลิลณ์นะครับ"จู่ๆ คิมหันก็พูดขึ้นเมื่อเราปิดหนังสือเตรียมสอบลง

ฉันขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างไม่เข้าใจ

"พอดีแม่เขาได้ติวเตอร์คนใหม่ ที่เป็นนักศึกษาที่จบจากมหาลัย HTU นะครับ"

"บทเรียนมันเริ่มยากขึ้น แม่เลยเห็นว่า..."เด็กม.3ที่ฉันตั้งใจสอนมานานหลายปีพูดอย่างตะกุกตะกัก เหมือนแกพูดตามที่คุณแม่สั่งเอาไว้

"ไม่เป็นไรค่ะคิมหัน พี่เข้าใจ"ฉันพยักหน้ารับ

เพราะคิมหันไม่ใช่คนแรกที่ยกเลิกการเรียนพิเศษกับฉัน เพราะชื่อของฉันในตอนนี้เรียกได้ว่าถูกประจานออกไปเป็นวงกว้างมากขึ้น เรื่องที่ฉันไปโกงข้อสอบนั้น แต่ข่าวมันไม่ได้ถูกปล่อยโดยมหาลัยหรอกนะ แต่มันถูกปล่อยด้วยผู้ที่เข้าสอบและเห็นเหตุการณ์ต่างๆ ในวันนั้น

หลังจากที่ฉันเก็บของและเดินทางกลับออกจากบ้านเด็กที่มาสอนพิเศษคนสุดท้ายของวันนี้

ด้วยความเหนื่อยล้า และหัวสมองที่แทบจะระเบิด

เพราะคิดไม่ตกเลยว่า ถ้าไม่สอนพิเศษแล้วจะไปหาเงินมาได้จากไหน

@บ้าน

ฉันกลับมาถึงบ้านก็ราวๆ สามทุ่มกว่าได้

เหมือนว่าพี่บัวกับตัวเล็กจะหลับสนิทไปแล้ว

ฉันรีบอาบน้ำก่อนจะเตรียมตัวเข้านอนเช่นทุกค่ำคืน

พอล็อคประตู เดินเข้าห้องนอน หัวถึงหมอนร่างกายของฉันมันก็เหมือนกับถูกปิดสวิทช์ไฟลงทันที ด้วยความเหนื่อยล้าจากการขึ้นรถเมล์ ไปสอนตามบ้านต่างๆ ฉันหลับตาลงทั้งที่รู้สึกปวดหัวแบบหน่วงๆ แต่ก็พยายามที่จะข่มตาจนหลับไปสนิท

.....

........

"อื้อ~"ฉันต้องสะดุดตื่นขึ้นมาเมื่อพบว่ามีชายคนหนึ่งขึ้นคร่อมตัวของฉันอยู่ในตอนนี้

ทันทีที่ลืมตาขึ้นและกำลังจะร้องโวยวาย

ฟุ๊บ!! คนตรงหน้าก็เอามือมาปิดปากของฉันไว้ทันที

"อี้ด อ่อย อ่อย!!! " (กรี้ด ปล่อย ปล่อย)"ฉันร้องออกอน่างสุดเสียงแต่ก็ถูกคนตรงหน้าปิดปากเอาไว้แน่น

"อยู่เฉยๆ น่า แค่แป๊บเดียวนะที่รัก"คนตรงหน้าพูดด้วยท่าทีที่เมาหนัก

และใช่มันเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่เต้ ฉันพยายามดีดดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของเขา

"ขอพี่เอาหน่อยเถอะ ลิลณ์"

"พี่ไม่ไหวแล้วจริงๆ "เขาพูดออกมาดูแววตาและท่าทางที่เมามาย

ฉันรวมรวบกำลังที่มีพยายามผลักคนตรงหน้าออกสุดแรง แน่นอนว่าฉันไม่สามารถสู้แรงของผู้ชายอย่างเขาได้ แต่ฉันก็พยายามตั้งสติสู้

ฉันพยายามขยับริมฝีปากและเมื่อสบโอกาส

ฉันก็กัดเข้าที่ฝ่ามือของมันแบบเต็มแรง

"โอ้ย!! ลิลณ์! "มันร้องลั่นแต่ก็ต้องชะงักเสียง

ปั่ก! ฉันยกเท้าได้ก็ถีบคนตรงหน้าจนหงายหลังไป

"ช่วยด้วย พี่บัวช่วยด้วย!! "ทันทีที

ฉันรีบดันตัวเองลุกขึ้นเพื่อที่จะวิ่งหนี แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากฝั่งห้องพี่บัวเลย ฉันวิ่งไปหน้าห้องและเคาะประตูห้องนอนพี่สาวตัวเองแบบสุดแรง

เสียงดังร้องไห้ดังขึ้นลั่น แต่ไม่มีเสียงตอบกลับมาของพี่สาวแต่อย่างใด

"อย่าเล่นตัวเลยน่า ยังไงเราก็ครอบครัวเดียวกัน"ไอ้พี่เต้ที่เดินเซไปเซมาออกมาจากห้อง

ก็มองฉันในชุดนอนด้วยสายตาที่หื่นกระหาย

"อย่าเข้ามานะพี่เต้"ฉันชี้หน้าอย่างจนมุม

อีกมือก็เคาะเรียกพี่สาวแบบไม่ยั้ง

ก๊อกๆๆ

"พี่บัวๆ พี่บัวช่วยด้วย"ฉันตะโกนดังแค่ไหนแต่เหมือนี่บัวก็จะไม่ตื่น เพราะขนาดเจ้าตัวเล็กในอกร้องขึ้นดังลั่นพี่บัวก็ยังไม่ตื่นมาโอ๋

"ให้บัวเขาพักผ่อนไปเถอะน่า"เจ้าตัวแสยะยิ้มออกมาอย่างชอบอกชอบใจ

"พี่ทำอะไรพี่สาวของฉันอะ? "ฉันถอยตัวติดประตูเพราะคนตรงหน้าเดินหน้าเข้ามาดักเอาไว้

"ก็แค่อยากให้บัวได้พักผ่อนยาวๆ สักคืน"เขาพูดก่อนจะหยิบซองยานอนหลับ ที่ไม่เหลือผงสีขาวภายในนั้นแล้ว มันยกขึ้นมาให้ฉันดูต่างหน้า

"พี่บัวตื่นก่อนๆ ตื่นที"ฉันยังคงเขย่าประตูเรียก

"เรามาสานสัมพันธ์พี่เขยน้องเมียกันดีกว่านะ"คนตรงหน้าพูดต่อกลิ่นเหล้าโชยมาปะทะใบหน้าของฉัน

"ไอ้ชั่ว! "ฉันตะโกนด่าไปพร้อมๆ กับเสียงเด็กที่ร้องลั่นจากด้านในห้องพี่บัว ฉันพยายามจะหาทางหนี

แต่มันก็กักตัวของฉันเอาไว้

ผลั่ก! ฉันดันตัวอีกฝ่ายออก

แต่มันก็ดันตัวของฉันกระแทกใส่ประตูจนแผ่นหลังชาไปทั้งแทบ

"ยอมเป็นเมียพี่อีกคนเถอะน่า เราเองก็ไม่ได้มีผัวนิ"มันไม่พูดเปล่าแต่พยายามจะกระชากชุดนอนของฉันออก

"พี่ช่วยตัวเองมานานแล้ว ถือว่าช่วยพี่เอาบุญเถอะ"มันพูดและพยายามจะพุ่งเข้ามาจูบฉัน

แต่ฉันก็เบี่ยงหลบได้ทัน ก่อนจะคว้าอะไรที่ใกล้มือในตอนนั้นและฟาดเข้าไปที่ห้องของคนตรงหน้าแบบสุดแรง และสิ่งที่ใช้ฟาดเข้าที่หัวของมันก็คือ

แจกันดอกไม้ที่พี่บัวเพิ่งจะซื้อมาจัดเอาไว้นี่แหละ

เพล้ง!!! แจกันนั้นแตกละเอียดคามือของฉันและบาดลึก แต่มันก็ทำให้คนเมาตรงหน้าเลือดอาบหน้าได้เหมือนกัน

ฉันได้ทีก็วิ่งหน้าตั้งสุดชีวิตออกมาจากบ้านของตัวเองในตอนดึก

วิ่งทั้งที่ไม่มีรองเท้า ไม่มีอะไรติดตัวมาเลยสักชิ้น

อย่างน้อยก็ขอไปตายเอาดาบหน้ายังซะกว่า

พั่บพั่บๆๆ ฝีเท้าวิ่งบนพื้นถนนก้าวขาวิ่งไปอย่างแทบจะไม่มีเรี่ยวแรง ใดๆ

ฉันวิ่งหนีความต่ำช้านั้น แบบไม่คิดชีวิต ไม่นานเสียงรถมอเตอร์ไซค์ก็ขับไล่ตามหลังมาติดๆ แสงไฟนั้นสาดส่องตรงมาที่ฉัน

ทุกบ้านปิดไฟเงียบสนิท ฉันไม่มีแรงมากพอที่จะเอ่ยร้องขอความช่วยเหลือใดๆ แต่ยังคงตั้งหน้าวิ่งไปทั้งน้ำตา

แต่ฝีเท้ามันก็ไม่สามารถจะแข่งกับรถมอเตอร์ไซค์ที่ขับไล่ตามหลังนั้นมาได้

"คิดว่าจะหนีพี่พ้นงั้นเหรอ? " คนเมาร้องตะโกนไล่หลังดังใกล้เข้ามา เข้ามา

และนั้นทำให้ฉันตัดสินใจวิ่งหนีเข้าข้างทางมืดๆ แทนเพราะอย่างน้อยเขาก็ไม่สามารถที่จะตามมาได้

ฉันวิ่งต่อไปเพื่อหลบซ่อนตัวเองให้ไกลจากเสียงมอเตอร์ไซค์นั้น ฉันเก็บตัวนั่งอยู่หลังพุ่มไม้ใหญ่

"ไปไหนของมันวะ? " ไอ้เลวนั้นขับรถวนไปวนมาเพื่อตามหาฉันอยู่พักใหญ่

"เฮ่อ เฮ่อ" หอบเหนื่อยแบบแทบจะหายใจไม่ทันและค่อยๆ ขยับตัวก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ เพราะกลัวว่ามันจะตามหาจนเจอ

เท้ายังคงก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ จนเจอกับถนนใหญ่

ผู้ชายคนนั้นก็วนรถกลับออกไป ขี่มอเตอร์ไซค์เซไปเซมาด้วยความเมา

พอเสียงมอเตอร์ไซค์คันนั้นค่อยขี่ไกลออกไป ไกลออกไป

ฉันก็รีบหาทางออกจากที่ซ่อนตรงนี้เพื่อที่จะออกไปแจ้งความหรือขอความช่วยเหลือ

แต่จังหวะที่ฉันกำลังก้าวเดินออกไปบนท้องถนนใหญ่ที่ติดกับที่ดินรกร้างที่ฉันแอบซ่อนตัวอยู่นาน

ด้วยความที่ฉันตกใจจนขาดสติทำให้ฉันเดินออกถนนใหญ่ไปอย่างลืมดูรถ

และพอหันไปอีกทีแสงไฟของรถคันที่แล่นมาก็สาดเข้ามาเต็มม่านตา จนฉันทำได้แค่

"กรี้ด.... " ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจสุดขีด

ปริ๊น.....!!! เอี๊ยด...... โคร้ม!

รถหรูคำสีดำสนิทที่เหยียบมาแทบจะมิดไมล์พุ่งเข้าชนร่างของฉันอย่างแรง แม้ว่าคนขับจะเหยียบเบรคแล้วก็ตาม

ตุ๊บ!! หน้าท้องของฉันถูกกระแทกเข้ากับด้านหน้าของรถ จนเหมือนตัวลอยก่อนจะตกกระแทกลงที่พื้น

และรู้ชาไปทั้งตัวอย่างไม่สามารถที่จะขยับตัวได้

"วิ่งออกมาแบบนี้ อยากตายมากสินะ!! " เสียงของคนขับรถที่เปิดประตูลงมาอย่างหัวเสียและตะโกนด่าใส่ฉันทันที

แต่ฉันยังคงได้แต่นอนแน่นิ่งไปกับพื้นถนน เพราะมันชาจนขยับตัวไม่ได้

และจุกจนพูดอะไรไม่ออกเลย ฉันค่อยๆ ขยับตัวและมองไปที่ใบหน้าของคนขับคนนั้นที่กำลังโทรศัพท์เรียกโรงพยาบาล

…..

…….

"...ลูคัส? "

"...เธอ!! "เขากำหมัดแน่นและมองตรงมาที่ฉัน

"เธอทำให้ฉันเสียเวลา!"เขามองที่ฉันและจิปากจิคอ ด้วยท่าทีรำคาญ

ฉันพยายามเอื้อมมือไปจับที่ขากางเกงของพี่ลูคัส และดึงมันเบาๆ

"ช่วยฉันที"ฉันพูดออกไปอย่างแทบจะไม่มีเสียง

นั้นทำให้ลูคัสที่วางโทรศัพท์จากตำรวจ ก้มลงมองฉันอย่างพิจารณาอีกครั้ง

สภาพของฉันที่อยู่ในชุดนอนที่ติดกระดุมยังไม่ครบทุกเม็ด เท้าที่มีแต่แผลเพราะวิ่งออกมาโดยไม่ได้ใส่รองเท้าหรืออะไรเลย

"เธอหนีอะไรมาอะ?"