6.ไม่ได้รู้สึกอะไร

Chepter06.ไม่ได้รู้สึกอะไร

อีกด้าน…..

“ยืนคู่กันเลยครับ โพสต์ท่าเรียบร้อยหน่อยนะ พี่นับหนึ่งถึงสามค่อยยิ้มนะครับ” เสียงเจคอปดังขึ้น

ส่งผลให้คาร์ดีนกับน้ำหอมขยับเข้าหากันอัตโนมัติก่อนจะยืนโพสต์ท่าของใครของมัน

“แปปนึงนะครับ” คาร์ดีนเอ่ยบอกตากล้องเพื่อขอเวลานอก ก่อนที่เขาจะหันไปมองหน้าคนที่ยืนเก้ๆกังอยู่ข้างๆเขาด้วยเเววตายากที่จะคาดเดา

“ลิปเลอะปากเธอ”

พรึ่บ!

มือหนาค่อยๆเลื่อนไปเช็ดรอยลิปสติกที่เลอะอยู่มุมปากของน้ำหอมอย่างละเมียดละไม หญิงสาวที่ถูกถึงเนื้อถึงตัวแบบไม่ทันไม่ตั้งตัวก็รู้สึกเกร็งตัวไปโดยอัตโนมัติแต่ก็ยืนนิ่งปล่อยให้คาร์ดีนทำโดยไม่ขัดขืนอะไร เพราะกลัวเขาจะเข้าใจผิดคิดว่าเธอรังเกียจ

“ขะขอบใจนะ”

“ไม่เป็นไร”

“นั่นไงไอ้ครูซ มึงไม่ได้สนใจน้องเขาแน่นะ มึงเห็นปะว่าน้องเขามีแต่คนอยากงาบอะ” เคย์เดนหันไปโวยใส่พี่ชายหวังกระตุ้นให้มันเลิกเย็นชาสักที

“……” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาลูกครึ่งสเปนจ้องมองภาพตรงหน้าอย่างไม่ได้คิดอะไร แต่ที่เขาไม่ตอบคือไม่อยากต่อปากต่อคำกับน้องชายตัวเอง

“ไม่ตอบคือ แบ่งกูได้ใช่ปะคนนี้ เหมือนคนที่ผ่านๆมามึงก็โยนให้กูหมด” เคย์เดนเลิ่กคิ้วตอบกลับอย่างกวนประสาท

ซึ่งดูเหมือนมันจะได้ผล ครูซหันไปจ้องหน้าน้องชายด้วยแววตาดุดัน เขากำลังบอกผ่านทางสายตาว่าไม่ชอบสิ่งที่น้องชายของตัวเองกำลังทำอยู่เลยสักนิด!

“กูไม่เคยแบ่งใครให้มึง เพราะไม่เคยมีใครเป็นของกู” ครูซจ้องหน้าฝาแฝดตัวเองนิ่งก่อนจะตอบกลับไปด้วยอารมณ์บางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม

เขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจถึงสถานการณ์ที่เป็นอยู่ แต่ชายหนุ่มรู้เพียงว่า…..เขาไม่ต้องการให้ยัยเซ่อซ่านั่นถูกคนร้ายกาจอย่างเคย์เดนคาบไปแดก

“หึ~” เคย์เดนยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจที่ได้เห็นปฎิกิริยาแปลกใหม่จากครูซ

แปลว่าคนนี้เขายุ่งไม่ได้สินะ~

“กูไปสูบบุหรี่ก่อน” เขาเบื่อจะมองน้องชายกวนประสาทเต็มทนจึงขอตัวออกไปสูบบุหรี่ด้านนอกแทน

“เออ กูไปด้วย” นาวินเอ่ยตามก่อนจะหันหลังเดินตามร่างสูงของเพื่อนไปติดๆ

“ท่าทางแบบนั้นคืออะไรว่ะ กูไม่เคยเห็นมาก่อนเลย” มอแกนเอ่ยขึ้นมาเพราะเขายืนวิเคราะห์สองพี่น้องทะเลาะกันอยู่นานแล้ว

ซึ่งแววตา สีหน้าที่ครูซมองเคย์เดนเมื่อกี้มันเหมือนแฝงอะไรบางอย่างอยู่ ซี่งคนเป็นเพื่อนกันมานานมักจะสัมผัสได้เสมอ

“มึงก็เห็นแบบที่กูเห็นใช่ไหม” เคย์เดนล้วงกระเป๋าเอ่ยถามมอร์แกน

“เออ เห็น”

“มึงเชื่อกูเหอะว่าคนนี้ไม่ธรรมดา” เคย์เดนกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะหันไปมองน้ำหอมที่กำลังยืนถ่ายแบบอยู่ข้างคาร์ดีน

ด้านน้ำหอม…..

หญิงสาวรู้สึกหายใจโล่งขึ้นเมื่อไร้เงาของชายที่ตนเองแอบปลื้ม จริงๆเธอสังเกตุเห็นเขาตั้งแต่ตอนที่เขาเดินเข้ามาแล้ว ตอนน้้นเป็นจังหวะที่คาร์ดีนเช็ดลิปสติกให้เธอพอดี น้ำหอมจึงรู้สึกเสียศูนย์ไปชั่วขณะ

“โอเค ภาพคู่เสร็จแล้ว เดี๋ยวพี่ขอภาพเดี่ยวต่อนะ ใครจะถ่ายก่อนดี” เจคอปผละหน้าออกจากจอกล้องเครื่องแพงก่อนจะถามคนตรงหน้าออกไป

“ผมถ่ายก่อนเองครับ”

“เธอไปพักเถอะ ยืนนานคงเมื่อยแย่” คาร์ดีนหันมาบอกคนตัวเล็ก น้ำหอมที่ได้ยินดังนั้นก็ส่งยิ้มหวานกล้บไปให้เขา

ถึงคาร์ดีนจะดูหยิ่งๆเข้าถึงยาก แต่จริงๆแล้วเขานิสัยดีและเป็นสุภาพบุรุษมากเลย

“ขอบคุณนะ” ว่าจบเธอก็เดินเลี่ยงออกมาจากฉากสีขาวที่เซ็ทเอาไว้

การถ่ายทำผ่านไปราวๆหนี่งชั่วโมงก็เสร็จสิ้น หลังจากทำการบอกลารุ่นพี่ในคณะเสร็จ ร่างเล็กของน้ำหอมก็รีบเดินออกมาจากตึก เธออยากรีบกลับบ้าน จะได้ไปนอนเอาแรงเพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันที่เธอต้องไปเริ่มงานวันเเรก

ตึก ตึก

สองเท้าของเธอชะงักไปทันทีที่ได้เจอเข้ากับร่างสูงของครูซในชุดนักศึกษา ชายหนุ่มเพิ่งเดินออกมาจากซอกตึก เพราะเขาเพิ่งสูบบุหรี่เสร็จหลังจากหนีเคย์เดนมาหลบอยู่ตรงนี้เป็นเวลานาน

สองสายตาจ้องประสานกันราวกับตกอยู่ในภวังค์ กลายเป็นน้ำหอมเองที่ได้สติก่อนจึงส่งยิ้มแห้งๆให้เขาไป

“อะเอ่อ สะสวัสดีค่ะ” เธอเอ่ยทักเขาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก

“อืม” ครูซตอบกลับเพียงเท่านั้นก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปในตึกทันที

“เห้ออ เย็นชาชะมัด”

ตกเย็น….

@คอนโดครูซ

ร่างสูงสมส่วนเดินถือผ้าเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงกว้างของตัวเองด้วยท่าทางเรียบเฉย มือหนาจัดการเช็ดผมของตัวเองไปสักพักก่อนจะเอาผ้าตากไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง จากนั้นมือหนาก็เอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาเช็คราคาหุ้นดั่งเช่นทุกวัน

แชทกลุ่ม

เจคอป: ส่งรูปภาพ

เคย์เดน: สวยจัด สมกับตำแหน่งดาวจริงๆว่ะ

เจคอป: เออ กูเห็นเดือนวิศวะมองน้องตาเป็นมันเลย ป่านนี้ไปแอบจีบกันแล้วมั้ง

เคย์เดน: แล้วไง น้องน้ำหอมเขาไม่ได้ชอบไอ้เดือนวิศวะนั่นหรอกเว้ย

นาวิน: มึงรู้ได้ไง?

เคย์เดน: กูรู้แล้วกัน แถมรู้ด้วยนะว่าน้องเขาชอบใคร

เคย์เดน: ส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มร้าย

ธีโอ: นี่กูตกขาวอะไรไป?

ลูคัส: ตกข่าวไอ้สัส!

นาวิน: น้องเขาจะชอบใครก็ได้ที่ไม่ใช่มึงนะไอ้เคย์ กูจะดีใจมาก

เคย์เดน: ได้เชี้ยวิน! แต่น้องเขาอาจจะชอบคนหน้าตาแบบกูก็ได้นะ หึหึ~

มอร์แกน: นี่ไอจีน้องเขาเหรอวะ

มอร์แกน: ส่งลิงค์

เคย์เดน: ส่งไอจีสาวมาเกรงใจเมียหน่อยไหม มึงอะ

มอร์แกน: แกนส่งอะไร! แคปมาให้ฉันดูเดี๋ยวนี้!

ธีโอ: ชิบหาย แม่มา!

เคย์เดน: ไอ้แกนเกมส์ไอ้สัส 5555

ครูซนั่งมองบทสนทนาของเหล่าเพื่อนๆด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง หากซาร่าแฟนของมอร์แกนไม่เข้ามามีบทบาทในนั้น พวกนั้นคงไม่เลิกคุยกันแน่ๆ ภายใต้สีหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์แต่ครูซกลับมีความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นไอจีของรุ่นน้องคนนั้น

คนที่หน้าตาดูเป็นคนดี สะดุดสายตาของเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น มือหนาตัดสินใจกดเข้าลิงค์ที่มอแกนส่งมาราวกับมีอะไรดลใจให้เขากดเข้าไปส่องโปรไฟล์ของเธอ

ครูซเลื่อนดูรูปของน้ำหอมไปเรื่อยๆ ความน่ารักสดใสของเธอทำให้ผู้ชายหลายคนตามคอมเม้นต์และกดไลค์ จู่ๆ….หัวใจของเขาก็เต้นผิดจังหวะ ร่างสูงที่เริ่มรับรู้ได้ถึงอาการแปลกๆของตัวเองก็รีบปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงทันที

เขาไม่ชอบเลยความรู้สึกแบบนี้!

ความรู้สึกที่เหมือนเรากำลังจะชอบใครสักคน….

“ฟู่วว….ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ” ริมฝีปากหนาย้ำเตือนกับตัวเอง ก่อนจะโยนโทรศัพท์สีดำเครื่องหรูของตัวเองไปอีกฟากของเตียงแล้วล้มตัวลงนอน พยายามไม่สนใจสิ่งรอบข้างอีกต่อไป

รุ่งเช้า

ครูซงัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์สั่นสะเทือนอยู่บนเตียงกว้าง ร่างสูงคว้ามันขึ้นมาดูรายชื่อคนที่โทรเข้ามา พอพบว่าเป็นมารดาของตัวเอง เขาจึงกดรับสายทันที

“ครับแม่”

(ครูซลูก~ตื่นหรือยัง)

มารีน่ากรอกเสียงมาตามสาย ตอนนี้นางอาศัยอยู่ที่อังกฤษกับสามีอย่างคริสเตียนเหมือนเดิม

“ตื่นแล้วครับ แม่มีอะไรหรือเปล่า”

(เปล่าจ้ะ แม่แค่คิดถึงครูซกับเคย์เดน แม่โทรหาน้องแล้วน้องไม่รับเลย)

“เวลานี้น่าจะยังไม่ตื่นหรอกครับ” ครูซตอบมารดากลับไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน น้อยคนนักที่จะได้ฟังเสียงของเขาในโหมดนี้

(น้องยังตื่นสายเหมือนเดิมแหละเนาะ ปีนี้เรียนปีสุดท้ายกันแล้วใช่ไหมลูก)

“ครับ”

(แม่มีเรื่องอยากจะถามครูซน่ะลูก ครูซอยากยกงานของพ่อทั้งหมดให้น้องทำต่อจริงๆเหรอ)

มารีน่าเอ่ยถามลูกชายให้แน่ใจอีกครั้ง ถึงแม้ทั้งสี่คนจะคุยเรื่องนี้กันไปแล้ว แต่คนเป็นแม่กลัวลูกชายคนโตน้อยใจที่กิจการของคริสเตียนทั้งหมด เคย์เดนจะเป็นคนดูแลมันต่อเองหลังจากที่เขาเรียนจบ

“ครับแม่ แม่ก็รู้ว่าผมไม่ชอบเป็นมาเฟีย” หรือเรียกง่ายๆว่าเขาไม่ค่อยชอบงานสังคม เลยตัดสินใจยกทุกอย่างให้เคย์เดนทั้งหมด

(แล้วหลังจากเรียนจบลูกคิดเอาไว้หรือยังว่าจะทำอะไร หรือครูซอยากบริหารร้านอาหารต่อจากแม่หรือเปล่า)

มารีน่ามีร้านอาหารไทยสองสาขา นั่นก็คือร้านที่ไทยกับร้านที่อังกฤษ

“ผมขอคิดดูก่อนนะครับแม่” ร่างสูงครุ่นคิด ไว้ถึงตอนน้้นก่อนเขาค่อยตัดสินใจอีกรอบ

(ก็ได้จ้ะ แล้วนี่ลูกจะทำอะไรต่อวันนี้มีเรียนหรือเปล่า)

“มีช่วงบ่ายครับ ผมว่าจะไปอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าว”

(โอเคลูก งั้นแม่ไม่กวนแล้วนะ แม่รักครูซนะลูก)

“ครับ ผมก็รักแม่”

(จ้ะ งั้นแค่นี้น๊ะจ๊ะ)

“ครับ”