2.ความประหลาดใจ

Chepter02.ความประทับใจ

@ The winner Pub

ร่างบางของน้ำหอมค่อยๆเดินแทรกผ่านเหล่านักท่องราตรีที่ยืนเต้นโยกย้ายด้วยความสนุกสนานเข้าไปด้านใน แสงสีเสียงสาดส่องวิบวับไปมาทำเอาหญิงสาวที่นอนน้อยรู้สึกมึนๆหัวขึ้นมานิดๆ น้ำหอมตั้งสติก่อนจะสอดส่องมองหาตำแหน่งโต๊ะที่นัดกับรุ่นพี่เอาไว้และเธอก็เห็นเป้าหมาย หญิงสาวจึงรีบสาวเท้าไปยังโต๊ะติดผนังด้านข้างทันที แต่ทว่า….เดินไปได้อีกไม่กี่ก้าวเธอกลับเดินชนกับใครคนหนึ่งเข้า

ปึก!

“อ๊ะ! ขะขอโทษค่ะ”

พรึ่บ!

แรงชนจากคนด้านหลังทำให้สาวน้อยกระเด็นไปอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งนับว่าเป็นโชคดีมากที่เขารับตัวเธอเอาไว้ในอ้อมอกได้ทัน กลายเป็นว่า…ตอนนี้ผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นกำลังยืนกอดเธออยู่กลางผับสุดหรู

น้ำหอมค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองฝ่ายตรงข้าม แววตาเฉยชากับสีหน้าไร้อารมณ์ของอีกคนกลับทำหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นมาได้อย่างหน้าประหลาด

“ขะ…ขอบคุณนะคะ” เธอผละตัวออกจากอกแกร่งเมื่อรู้ตัวว่ามัวแต่ชื่นชมความหล่อของเขานานเกินไป กลิ่นน้ำหอมของเขายังคงตราตรึงอยู่ที่จมูกของเธอไม่จางหาย

“ไม่เป็นไร” ครูซปรายตามองคนตรงหน้าก่อนจะเดินเลี้ยวขึ้นบันไดไปยังชั้นบน ชั้น VIP ที่ต้องเป็นคนมีเงินเท่านั้นถึงจะจองได้

น้ำหอมมองตามแผ่นหลังกว้างแผ่นนั้นไปราวกับตกอยู่ในภวังค์ ใบหน้าของผู้ชายคนเมื่อกี้ทำเอาหัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะกันเลยทีเดียว

เธอคงไม่ตกหลุมรักใครง่ายๆเพียงเพราะบังเอิญเดินชนเขาหรอก ใช่ไหมน้ำหอม….

หญิงสาวเตือนสติตัวเองในใจ

“สวัสดีค่ะพี่ๆ” หญิงสาวเอ่ยทักทายรุ่นพี่ที่ดูเหมือนจะกรึ่มๆกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“นี่งายย น้องดาวคนสวยของฉัน ไม่เสียแรงที่อดหลับอดนอนปั้นเลย งื้อออ น้ำหอม” พัชชาที่ดูจะเป็นคนที่ดีใจที่สุดเอ่ยออกมาก่อนจะเดินมากอดน้ำหอมเบาๆ

หญิงสาวยิ้มแห้งๆให้ทุกคนไป จริงๆพัชชาคือคนที่ดูแลฝึกซ้อมให้เธอตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาหรือเรียกง่ายๆว่าเป็นพี่เลี้ยงของเธอนั่นแหละ ไม่แปลกที่จะดีใจที่สุดเมื่อเธอสามารถคว้ารางวัลที่หนึ่งมาครองได้

“ดีใจด้วยนะครับน้องน้ำหอม ขอโทษด้วยที่พี่ไม่ได้อยู่ดู” ท็อปเพื่อนสนิทของพัชชาเอ่ยแสดงความยินดีกับรุ่นน้องสาว พร้อมกับยื่นแก้วเหล้าที่ชงให้ใหม่ใส่มือเล็กไป

“ไม่เป็นไรเลยค่ะ พี่ท็อปขอบคุณมากนะคะ”

“พอๆ อีพัชเลิกกอดน้องได้ละ วันนี้มันดีใจเกินไปเลยเมาเร็วน่ะน้ำหอม อย่าถือสามันนะ” สมายด์เพื่อนของพัชชาดึงตัวเพื่อนที่ยืนโงนเงนไปจับไว้

ตอนนี้ดูเหมือนพัชชาจะเป็นคนเดียวที่เมาก่อนคนอื่นจริงๆ ซึ่งน้ำหอมเองก็ไม่ได้ถือสาอะไร

“ค่ะ พี่มายด์ พี่พัชคงดีใจมากจริงๆ ขอบคุณนะคะที่ดูแลหอมเป็นอย่างดี”

“พี่เต็มใจ อ๊ะ นี่น้ำหอม ยัยนี่คือยัยแพรวา อดีตดาวคณะเราปีที่แล้วนะ” พัชชารีบแนะนำสาวผมสั้นในโต๊ะให้น้ำหอมรู้จัก

เธอเคยเจอแพรวาแบบผ่านๆเหมือนพี่เขารับงานในวงการด้วยก็เลยไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเท่าไหร่

“สวัสดีค่ะ”

“จ้า พี่ยินดีด้วยนะ เราสวยเหมาะสมกับตำแหน่งดาวมหาลัยจริงๆ” แพรวาเอ่ยชมจากใจ ตำแหน่งดาวของมหาลัยไม่ใช่จะได้มาง่ายๆ

เธอเคยผ่านการประกวดมาก่อนจึงเข้าใจดีว่าถ้าไม่มีความสามารถจริงๆคงเอาที่หนี่งมาครองไม่ได้แน่ๆ เพราะปีที่แล้วแพรว่าเองที่คว้ารองสองมาได้ก็รู้สึกว่ายากแล้ว

“แหะๆ ขอบคุณนะคะพี่แพรวา” น้ำหอมยิ้มตาหยีส่งให้คนตรงหน้า

“แล้วนี่เพื่อนเราไม่มาเหรอ ที่ชื่อเมษาน่ะ” สมายด์หันมาถาม

“อ๋อ เมษากำลังมาค่ะ เดี๋ยวก็คงถึงแล้ว”

“โอเค งั้นเรามาชนกันหน่อยมั้ย”

“ชนๆ ฉลองให้ความสำเร็จ”

ทุกคนชูแก้วขึ้นมาก่อนจะชนกันเสียงดังสนั่น วันนี้น้ำหอมเองก็อยากมาปล่อยจอยที่นี่เหมือนกัน หนี่งเดือนที่ผ่านมาเธอแทบไม่มีเวลาพักเลย แต่มันก็คุ้มกับเงินและตำแหน่งที่ได้มาจริงๆ วันนี้หญิงสาวจึงกะว่าจะมาผ่อนคลายสักหน่อย

เวลาผ่านไป

“โอ๊ะ นั่นมันพี่เคย์บริหารนี่ ใช่ปะวะหรือแฝดเขา”เสียงของพิชชาเอ่ยคุยกัยสมายด์

น้ำหอมไม่ได้สนใจมากนักเพราะเธอไม่รู้จักคนที่รุ่นพี่กำลังเอ่ยถึง ตอนนี้น้ำหอมเองก็เริ่มจะเมาขึ้นมานิดหน่อย เพราะเธอไม่ใช่พวกคอแข็งอะไร แถมเป็นเหล้าอีกยิ่งเมาง่ายกว่าเบียร์

“มึงมองไม่ออกจริงดิ นั่นพี่เคย์จ้ะ พี่ครูซเขาไม่เคยควงผู้หญิงหรอกมึง ไม่เคยได้ยินข่าวหรือไง” สมายด์ตอบกลับเพื่อน

“เออจริง มึงว่าแฝดพี่เคย์เขาเป็นเกย์จริงตามข่าวลือปะวะ” พัชชาเอ่ยขึ้นมาด้วยความสงสัยตามประสาคนเมาที่คิดอะไรได้ก็จะพูดออกมาตามนั้น

“ไม่รู้ว่ะ แต่กลุ่มนั้นเขาก็ฮ็อตกันหมดนะ ยกเว้นพี่ครูซที่ไม่เอาใครเลย”

“พี่เคย์เดนเขามีแฝดด้วยเหรอคะพี่” เมษาเป็นฝ่ายเอ่ยถามรุ่นพี่ไป

เพราะชื่อเสียงเรียงนามของเคย์เดนค่อนข้างเป็นที่กระฉ่อนดังไปทั่วมหาลัยว่าเขาน่ะคือเพลย์บอยตัวพ่อ แต่สิ่งหนึ่งที่หลายคนที่เพิ่งเข้ามาเรียนอาจจะยังไม่รู้ นั่นก็คือเคย์เดนมีฝาแฝด นั่นก็คือครูซ ชายหนุ่มที่ไม่ชอบเข้างานสังคม

“อะ ช่ายๆ หน้าตาเหมือนกันแต่ทรงผมกับนิสัยไม่เหมือนกันนะ พี่ครูซจะตัดรองทรงต่ำมีผมม้าข้างหน้า ส่วนพี่เคย์ชอบเซ็ทผมแหวกกลางอะ แถมนิสัยก็ต่างกันสุดขั้ว พี่เคย์เจ้าชู้สุดๆ ส่วนพี่ครูซไม่เคยแตะหญิงเลยมั้ง เขาเลยเม้าท์ว่าเป็นเกย์”

“ค่ะ” เมษาพยักหน้าเข้าใจในคำบอกเล่าก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบพลางๆ

“ใครเหรอเมษา” น้ำหอมที่นั่งฟังอยู่นานสะกิดถามเมษาขึ้น

“นั่นไงพี่เคย์เดนคณะบริหารปีสี่คนที่ยืนนัวเนียผู้หญิงอยู่ตรงบันไดอะ” เมษาชี้ไปบริเวณนั้นทันทีทำให้น้ำหอมหันตามไป

ซึ่งผู้ชายที่เธอเห็นหน้าตาคล้ายๆกับคนที่ช่วยเธอไว้ตอนโดนเดินชนเลย แต่ทรงผมกับชุดที่ใส่ไม่ใช่ หรือว่า….ผู้ชายคนที่ทำให้ใจเธอเต้นแรงจะเป็นพี่ครูซ ฝาแฝดของพี่เคย์เดนงั้นเหรอ?

“แล้วก็โน้นเสื้อสีขาวคือพี่ครูซ ฝาแฝดของพี่เคย์เดน”

เมษาชี้ไปยังตำแหน่งที่ครูซกำลังเดินลงมา ซึ่งสองคนนั้นเดินผ่านกันไปอย่างเฉยเมย พอมองดีๆทั้งสองหน้าตาเหมือนกันจริงๆ ตอนนี้น้ำหอมรู้แล้วว่าผู้ชายที่เธอแอบประทับใจคือใคร

“พี่เขาเรียนอยู่คณะเดียวกันเหรอ”

“อื้อ ใช่ๆ เป็นลูกเสี้ยวไทยมั้ง แต่พี่ครูซมีข่าวออกมาว่าเป็นเกย์นะ”

ที่ทุกคนลือกันไปแบบนั้นเพราะเคยมีสาวๆหลายคนตามจีบเขา แต่เจอครูซปฎิเสธทุกราย มีบางคนเจ็บใจที่เขาไม่สนใจ ถึงขั้นปล่อยข่าวออกไปว่าเขาไม่ชอบผู้หญิง

“จริงเหรอ….” ประโยคนั้นเหมือนน้ำหอมพึมพัมกับตัวเองมากกว่า เมษาที่ได้ยินไม่ถนัดจึงขยับมาถามเพื่อนรักใกล้ๆ

“ฮะ….แกพูดว่าไงนะน้ำหอม”

“อ่อ เปล่าๆ เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

“ให้ไปเป็นเพื่อนเปล่า”

“ไม่เป็นไรๆ แค่นี้เอง”

“โอเค”

คุยกับเมษารู้เรื่อง น้ำหอมก็รีบเดินสาวเท้าอ้อมมายังบริเวณห้องน้ำทันที ร่างเล็กเข้าไปทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยก่อนจะออกมาเช็คตัวเองหน้ากระจกพร้อมกับล้างมือไปด้วย

“ยินดีด้วยนะกับตำแหน่งดาว!”

น้ำหอมสะดุ้งเมื่อได้ยินประโยคที่ไม่เป็นมิตรเอาซะเลย ออกมาจากปากของผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งทันทีที่เธอหันไปก็พบเข้ากับบาร์บี้ ผู้หญิงที่หลายๆคนโหวตให้เธอได้เป็นดาวประจำมหาลัยในปีนี้ แต่กลับคว้าไปได้แค่รองสองเพราะแพ้เธอ

“ขอบใจนะ” น้ำหอมตอบไปแค่นั้น ถึงจะรับรู้ได้อยู่ว่าอีกคนกำลังมองเธอด้วยท่าทางไม่เป็นมิตร แต่น้ำหอมก็ไม่อยากมีเรื่อง

“ฉันว่ากรรมการต้องตัดสินอะไรผิดไปแน่ๆ”

น้ำหอมหยุดชะงักก่อนจะค่อยๆหันไปมองหน้าอีกคนด้วยความไม่เข้าใจว่าบาร์บี้ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่

“เธอหมายความว่าไงเหรอ”

“ถามจริงเธอไม่รู้เหรอว่าคนส่วนใหญ่โหวตให้ฉันมากกว่าเธอ ภูมิใจมากมั้ยล่ะที่แย่งตำแหน่งของฉันไป” เธอพ่นคำพูดออกมาอย่างโกรธแค้น สายตาบ่งบอกชัดเจนว่าไม่ชอบคนตรงหน้าเอามากๆ

“แล้วเธอไม่รู้เหรอว่าที่ฉันชนะก็เพราะว่ากรรมการให้คะแนนฉันมากกว่าเธอ”

“หึ~หน้าด้าน”

“ฉันขอตัวก่อน” น้ำหอมพยายามข่มใจให้เย็นเข้าไว้

เธอเพิ่งได้ตำแหน่งดาวมหาลัยมาหมาดๆ หากต้องมาตบตีกับใครตอนนี้คงไม่เป็นผลดีแน่ หญิงสาวเบือนหน้าหนีบาร์บี้ก่อนจะเดินออกมาถึงหน้าห้องน้ำ แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ยอมจบง่ายๆ บาร์บี้เดินตามมาก่อนจะผลักเข้าที่หลังของน้ำหอมอย่างแรง

พลั่ก!

“อ๊ะ”

ร่างบางล้มลงไปบนพื้นอย่างไม่ทันระวัง หัวเข่าของน้ำหอมกระแทกลงไปกับพื้นจนเกิดเป็นแผลถลอกขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด บาร์บี้ยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมากอดอกยกยิ้มเยาะอย่างพึงพอใจในผลงานของตัวเอง

“หึ~สมน้ำหน้า”

“ทำอะไรน่ะ”

น้ำเสียงทุ้มดังขึ้นมาก่อนทำให้สองสาวหันไปมองพร้อมกัน ในขณะที่น้ำหอมพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเลเพราะชุดที่เธอใส่มันเป็นเดรสรัดรูปสีดำต้องลุกระวังๆไม่งั้นมันจะโป๊ได้

ร่างสูงยืนมองผู้หญิงแปลกหน้าทั้งสองคนด้วยสายตาไร้ความหมาย ครูซพอจะเดาได้ว่าทั้งสองคนกำลังทะเลาะกันอยู่ ก่อนหน้านี้เขาลงมาดูดบุหรี่หน้าห้องน้ำ พอจะได้ยินเสียงคุยกันแว่วๆของสองสาวพอดี เขาปรายตามองเจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มที่กำลังพยายามลุกขึ้นยืนด้วยแววตาเรียบนิ่ง ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปช่วยพยุงเธอ

เขาอีกแล้ว…..

น้ำหอมคิดในใจรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกที่ได้เจอกับเขาอีกครั้ง แถมเขายังช่วยเธอเอาไว้เป็นครั้งที่สองอีกด้วย

“พี่เคย์~” บาร์บี้เอ่ยเรียกคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเจื่อนลงเล็กน้อยที่ชายหนุ่มไปช่วยอีกคน

“ฉันครูซ ไม่ใช่ไอ้เคย์” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ เขาจ้องใบหน้าหวานหยดของน้ำหอมนิ่ง เขากำลังพยุงเธออยู่ ดูท่าน่าจะเจ็บหัวเข่าอยู่มาก

“พะ…พี่ครูซ” บาร์บี้หน้าเจื่อนขึ้นมากกว่าเดิม รู้สึกเสียหน้าขึ้นมานิดนึงที่ผู้ชายที่ตัวเองชอบต้องมาเห็นภาพในตอนที่เธอกำลังเผยนิสัยไม่ดี

บาร์บี้เคยชอบครูซในตอนแรกๆที่เปิดเทอมเลย แต่ด้วยความที่เขาไม่เคยสนใจใคร เธอจึงหันไปอ่อยแฝดน้องอย่างเคย์เดนแทน และแน่นอนว่าเธอทำสำเร็จ เธอได้นอนกับเคย์เดนสมใจยาก แต่ทว่าเธอก็ยังคงชอบครูซอยู่ดี

เมื่อกี้ที่เธอคิดว่าครูซเป็นเคย์เดนก็เพราะว่าร้อยวันพันปี ครูซไม่ค่อยมาเที่ยวสถานบันเทิงยังไงล่ะ บาร์บี้ถึงเข้าใจผิด

“คราวหลังถ้าอยากทำร้ายคนอื่นก็ไม่ควรทำตอนคนอื่นเผลอนะ มันดูน่ารังเกียจ” เขาพูดใส่หน้าบาร์บี้ก่อนจะถือวิสาสะลากตัวน้ำหอมออกมาจากบริเวณนั้น

“เอ่อ ขะขอบคุณนะคะพี่ครูซ” น้ำหอมเอ่ยขึ้นมาด้วยความประหม่าเล็กน้อย

เขาผละมือออกจากแขนเธอก่อนจะเหลือบตามอบหัวเข่าที่แดงเถือกของอีกคน

“ทำไมถึงให้เขาผลักได้ง่ายๆ”

“คะ?”

“ไปทำแผลข้างบนก่อนไหม เพื่อนฉันเป็นเจ้าของผับ” เขาเงยหน้าขึ้นมาถามเธอ ปกติครูซไม่ใช่คนที่จะใจดีแบบนี้หรอกนะ แต่เขาเห็นว่าผู้หญิงตรงหน้าเซ่อซ่าจนขัดตาก็เลยเลือกที่จะช่วยเหลือ

“เอ่อ….คือ”

“ถ้าไม่ไปฉันขอตัวก่อน” เมื่อเห็นอีกคนอ้ำอึ้งเขาก็ไม่คิดรอ เพราะไม่ได้สนใจอะไรในตัวเธออยู่แล้ว

“ดะเดี๋ยวค่ะ ไปค่ะไป” ใบหน้าแดงระเรื่อเม้มปากแน่น ก่อนจะรีบเอ่ยบอกไปเพราะกลัวจะไม่ได้ใกล้ชิดเขาแบบนี้อีกง่ายๆ

“ตามมา”