บทนำ

Chepter บทนำ : น่าสนใจ

ร่างสูงสมส่วนของเคย์เดนเดินออกมาจากหอประชุมท่ามกลางสายตาจ้องมองของสาวๆหลายคนที่แอบหมายปองเขา เคย์เดน คาร์เซ้น หนุ่มแบดบอยแห่งคณะบริหารปีสี่ ถึงแม้ว่าเขาจะมีแฝดอีกคนคือ ครูซ คาร์เซ้น แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เคย์เดน ฮ็อตน้อยลงไปเลย

เขาสองคนถือเป็นฝาแฝดที่นิสัยต่างกันสุดขั้ว คนนึงนิ่งเงียบ พูดน้อย ราวกับกลัวดอกพิกุลจะร่วงจากปาก ส่วนอีกคนก็คือเสือผู้หญิงดีๆที่เอง ในขณะที่ครูซไม่สนใจเรื่องความรัก แต่เคย์เดนกลับต่างออกไปลิบลับ เขานั้นเรียกได้ว่าช่ำชองในเรื่องนี้ แถมยังชื่นชอบการเปลี่ยนผู้หญิงไปเรื่อยอีกต่างหาก

“เดี๋ยวค่ะ พี่เคย์” น้ำเสียงหวานๆที่เอ่ยเรียกเขาอยู่ด้านหลังทำเอาชายหนุ่มจำต้องหยุดเดินแล้วหันไปมองอีกคน

“ครับ” เขาตอบกลับแถมไม่ลืมที่จะส่งรอยยิ้มกับดักไปให้ผู้หญิงหน้าตาน่ารักที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาด้วย

“ไม่เจอกันนานเลยนะคะ จำมิ้มได้หรือเปล่า”

ร่างสูงยืนคิดสักพัก มันจะเสียมารยาทไหม หากเขาบอกไปว่าจำเธอไม่ได้ ส่วนใหญ่เขามักจะเลือกจำแต่คนที่เด็ดๆเท่านั้นแหละ หากเขาจำเธอไม่ได้มันก็ชัดแล้วว่าเธอ….อาจจะยังไม่มีสิ่งดึงดูดเขามากพอ

“น่ารักขนาดนี้พี่จะจำไม่ได้ได้ยังไงครับ” ถึงสมองจะไม่มีภาพความทรงจำของผู้หญิงตรงหน้าอยู่เลย แต่ทว่าเคย์เดนกลับเลือกตอบออกไปอีกอย่าง

รอยยิ้มพิฆาตสาวที่ใครเห็นต่างก็ต้องอ่อนระทวยไปกับมัน ภาพลักษณ์ของเขาคือชายหนุ่มอารมณ์ดี ผู้มีคารมเป็นเลิศ เบื้องหลังการทำให้จิตใจของสาวๆทั้งในเเละนอกมหาลัยปั่นป่วนหลายๆครั้งก็มีเขานี่แหละที่เป็นตัวการ

น้ำแตกแล้วแยกทาง คำนั้นไม่เกินจริง ใครจะตบตีกันเพื่อแย่งเขาก็ตีไป แต่ขอให้รู้เอาไว้อย่างนึงว่าเคย์เดนไม่เคยสน เขาไม่คิดจะคบใครจริงจัง เพราะถนัดรักสนุกไปวันๆมากกว่า

“ถ้าจำได้งั้นวันนี้เจอกันที่ Twosix ดีไหมคะ” เธอส่งยิ้มยั่วมาให้เขาเพื่อหวังทอดสะพานให้ชายหนุ่มกลับมากินเธออีกครั้ง

“อืม น่าเสียดายจังที่คืนนี้พี่ไม่ว่าง เอาไว้รอบหน้าถ้ามีโอกาสหวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะครับ” เขาปฎิเสธออกไปอย่างมีชั้นเชิง

ได้ยินดังนั้นมิ้มก็โกรธไม่ลง แถมรอยยิ้มหล่อกระชากใจนั่นอีก เธอไม่ลลายไปตรงนี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว

“งั้นไม่เป็นไรค่ะ ไว้โอกาสหน้าก็ได้”

“ครับ งั้นพี่ไปหาเพื่อนก่อนนะ”

“ครับ”

เขาส่งยิ้มให้เธออีกครั้งหนี่งก่อนจะหมุนตัวออกมาแล้วเดินเข้าไปในทางลัดที่สามารถอ้อมไปหาเพื่อนของตัวเองได้ รอยยิ้มเมื่อครู่ค่อยๆจางหายแปรเปลี่ยนไปเป็นสีหน้าเรียบนิ่งดังเดิม

ใครจะไปรู้ว่าเขาน่ะเบื่อผู้หญิงแบบนี้มากที่สุด ผู้หญิงที่เขาอธิบายความสัมพันธ์ไปแล้วแต่พวกหล่อนไม่เข้าใจเอง ถ้าเขาติดใจใครหรืออยากกินใครซ้ำ คนนั้นเขาจะติดต่อไปเอง ไม่จำเป็นต้องเดินมาแสดงตัวต่อหน้าเขาให้มันรำคาญใจ

“ไงมึง เมื่อกี้กูชวนแล้วบอกไม่มา” เจคอปยื่นซองบุหรี่ไปให้เคย์เดนที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่

ตอนนี้พวกเขายืนอยู่บริเวณด้านข้างของหอประชุม มันคือที่ประจำที่พวกเขาชอบแอบมาสูบบุหรี่กัน ก่อนหน้านี้เจคอปกับนาวินชวนเคย์เดนออกมาสูบบุหรี่ด้วยกันแล้ว แต่เขาไม่ยอมมาตั้งแต่แรกเอง สุดท้ายเลยได้เดินตามมาทีหลังในตอนที่พวกเพื่อนๆสูบเกือบเสร็จแล้ว

“กูกำลังทำคะแนนกับน้องพิมพ์อยู่” เคย์เดนตอบกลับก่อนจะยกไฟแช็คขึ้นมาจุดบุหรี่ที่คาบอยู่ในปาก

น้องพิมพ์คือสาวสวยคนหนึ่งของคณะบริหาร แต่เธออยู่ปี 3 เป็นรุ่นน้องพวกเขาหนึ่งปี เคย์เดนบังเอิญไปเจอพิมพ์ที่ผับแห่งหนึ่ง เขาถูกใจเพราะตอนเธอเต้นได้เซ็กซี่ชะมัด เขาก็เลยอยากลิ้มลองเหยื่อใหม่ตามประสาของเสือร้ายคนนึงเท่านั้น

“หึ จะไปหลอกฟันเขาอีกแล้วเหรอวะ” เจคอปขำอยู่ในลำคอ เขาละยอมใจเคย์เดนจริงๆ คนอะไรเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยเหมือนเปลี่ยนของเล่น

“พิมพ์ไหน? ที่เรียนห้องเดียวกับน้องกูอะนะ” นาวินที่เพิ่งพ่นควันสีข่าวใส่อากาศไปหันกลับมาถาม เพราะเขามีน้องสาวอยู่คนนึง นั่นก็คือ นาวา

“เออคนนั้นแหละ มันถูกใจที่เห็นเขาเต้นท่าทเวิร์คมั้ง” เจคอปเสริมเพราะวันนั้นเขาอยู่ในเหตุกาณ์ด้วย

“ถามจริง? แค่เห็นเขาเต้นมึงก็ชอบเขาเนี้ยนะ!” นาวินถามออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ ถึงจะเป็นเพื่อนกับเคย์เดนมาตั้งแต่เกิด แต่เขายอมรับว่าไม่เคยชินกับนิสัยของไอ้แฝดสองคนนี้เลยจริงๆ

“ทำไม ก็เห็นตูดเด้งดี น่าจะขย่มมัน” เคย์เดนตอบกลับมาหน้าตาย ก่อนจะพ่นควันสีขาวขุ่นออกมาจากปากของตัวเองอย่างสบายอารมณ์

“เชี้ย! ตรรกะเหี้ยไรวะ” มาวินยังคงมึนงงให้กับความคิดหื่นห่ามของลูกพี่ลูกน้องตัวเอง

คราวนี้เคย์เดนไม่ได้ตอบกลับอะไร ร่างสูงยืนพ่นควันออกจากปากอยู่เงียบๆ เขาหันไปคุยกับเพื่อนเป็นบางคำ หลังจากที่ทั้งสามสูบบุหรี่เสร็จ ก็พากันเดินออกมาจากซอกตึกเพื่อเข้าไปหาเพื่อนๆที่เหลือในหอประชุม นั่นก็คือ ธีโอ ลูคัส ส่วนมอแกน หนีกลับห้องไปหาเมียแล้ว ส่วนไอ้ครูซ แฝดเย็นชานั่นไม่ต้องถามถึง มันหนีกลับไปตั้งนานแล้ว

“พี่วิน~” สิ้นเสียงหวานของนาวา ทุกคนก็หันไปมองเจ้าของร่างเล็กเป็นตาเดียวกัน

“ไง ตัวแสบ จะไปไหน” นาวินเดินเข้าไปลูบหัวน้องสาวเบาๆด้วยความเอ็นดู

“จะกลับแล้วค่ะ แล้วนี่พวกพี่ๆคนอื่นๆไปไหนหมดคะ” นาวาถามหาเพื่อนของพี่อย่างที่ชอบทำเป็นประจำบ่อยๆ

“ไอ้ครูซกับไอ้แกนหนีกลับไปแล้ว ส่วนที่เหลืออยู่ข้างใน แล้วเราจะกลับยังไง” นาวินเอ่ยถามน้องสาว

“ให้ยี่ไปส่งค่ะ” นาวาตอบพร้อมกับเบี่ยงตัวหลบเล็กน้อย เผยให้เห็นร่างบางที่กำลังยืนส่งยิ้มแห้งมาให้ทุกคน

“เอ่อ สวัสดีค่ะ”

ฟ้ารดาหรือยู่ยี่ เพื่อนสนิทของนาวาที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ปี 1 เอ่ยทักพี่ชายของเพื่อนด้วยท่าทางประหม่าเล็กน้อย รูปลักษณ์ใหม่ของเธอในวันนี้ทำเอาสามหนุ่มตกตะลึงไปตามๆกัน

โดยเฉพาะเคย์เดน ที่มองเธอตาไม่กระพริบ เขาไล่สำรวจคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า ยู่ยี่…ผู้หญิงคนนึงที่เขาจำได้ขึ้นใจ แต่เขาไม่ได้จำได้เพราะเธอสวย เขาจำเธอได้เพราะเธอคือยัยเฉิ่ม ที่เข้ามาสารภาพรักกับเขาเมื่อเทอมที่แล้วต่างหาก!

“……” เคย์เดนยืนอึ้งอยู่นาน เมื่อได้เห็นภาพลักษณ์ใหม่ของคนตรงหน้า

ผมสีบลอนด์ทองของเธอถูกไดร์ตรงส่งผลให้มันสยายไปตามแรงของลมพัด ผมหน้าม้าที่เคยดูรกหูรกตาก็หายไปแล้ว แม้หญิงสาวจะแต่งหน้าอ่อนๆ แต่มันกลับทำให้เธอดึงดูดเขาได้มากกว่าที่เขาเคยคิดไว้ เสื้อผ้าตัวใหญ่โคร่งถูกเปลี่ยนเป็นไซต์พอดีตัว ส่งผลให้ทุกคนเห็นรูปร่างที่เคยซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าแสนเชยได้ชัดขึ้น!

เชี้ย! หุ่นดีชิบหาย!

“เดี๋ยวนะ! น้องคือยู่ยี่จริงๆใช่ไหม?”

“แหะๆ จริงค่ะพี่วิน” เธอยิ้มแห้งๆให้พี่ชายเพื่อนพยายามไม่สนใจผู้ชายที่ตัวเองเคยสารภาพรักแล้วถูกปฎิเสธกลับมาจนเจ็บจี๊ดไปถึงกระดูกดำ

“ไม่อยากจะเชื่อ เราไปทำอะไรมาทำไมสวยขึ้นขนาดนี้” มาวินตอบกลับอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

ยู่ยี่เคยไปเที่ยวที่บ้านของพวกเขาหลายครั้ง ตอนนั้นเธอยังไม่รู้จักแต่งตัวเท่าตอนนี้เลย ดูเหมือนหญิงสาวจะจัดฟันด้วย ยู่ยี่ในตอนนี้คงถูกใจหนุ่มๆในมหาลัยหลายคนเลยล่ะ

“มะไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะพี่วิน”

“สวยขึ้นจริงๆ พี่ยืนยัน” เจคอปเอ่ยสมทบเพื่อนยืนยันในสิ่งที่มาวินพูด ทำเอานาวาที่ยืนอยู่หยุดยิ้มทันควัน

“นี่แหละค่ะผลของการอกหัก มันทำให้คนสวยขึ้นจริงๆ ใช่มั้ยคะพี่เคย์ ” นาวาหันไปยักคิ้วให้เคย์เดนที่กำลังยืนจ้องเพื่อนสาวของเธอตาเป็นมันด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท

นาวารู้สึกสะใจมากๆที่ได้เห็นปฏิกิริยาแบบนั้นจากเคย์เดน อยากทำให้เพื่อนเธอเสียใจดีนัก พอเห็นเพื่อนเธอสวยขึ้นมาหน่อยก็รีบให้ความสนใจขึ้นมาทันทีเลยนะ!

นี่แหละคนเจ้าชู้!

“อะไรยัยเปี๊ยก! อย่าพูดมาก” เคย์เดนแสร้งโมโหกลบเกลื่อนความรู้สึกภายในใจของตัวเอง

ตอนนี้อาการของเขามันเก็บไม่มิดเลยด้วยซ้ำ ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่เขาเคยปฎิเสธไปเพราะเธอไม่สวยจะทำให้เขาเสียอาการได้มากขนาดขนาดนี้ในวันนี้

มันต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหนสิวะ!

“ใครพูดมากคะพี่เคย์ พูดให้มันดีๆนะ ได้ข่าวว่ากำลังตามจีบหัวหน้าห้องของวาอยู่นี่คะ จะทำอะไรก็คิดดีๆนะคะ เลือกให้มันถูกคน เดียวจะมาเสียดายทีหลัง พอถึงตอนนั้นวาจะไม่ช่วยพี่เคย์นะคะ” นาวาเดินไปกระซิบข้างหูเคย์เดนด้วยน้ำเสียงกัดฟัน เพราะเธอกำลังขู่เขาอยู่

นาวารู้ดีว่ายู่ยี่ยังตัดใจจากเคย์เดนไม่ได้ เพราะระยะเวลามันเพิ่งผ่านไปได้ไม่กี่เดือน ถึงจะไม่ชอบที่เคย์เดนมีนิสัยเจ้าชู้ มั่วผู้หญิงไปเรื่อย แต่เธอก็อยากให้เพื่อนได้สมหวังและตอนนี้นาวาก็กำลังใจดีกับเคย์เดนอยู่ หากเขาไม่เข้าใจสิ่งที่เธอต้องการสื่อละก็ เธอจะยุให้ยู่ยี่ไปชอบคนอื่นเสียเลย

“เธออยากให้พี่ชอบเพื่อนเธอเหรอยัยเปี๊ยก หึ ฝันไปเถอะ”เขาก้มลงกระซิบข้างหูนาวาเพื่อเป็นการกวนประสาทน้องสาวตัวแสบคืน

โดยหารู้ไม่ว่าคำพูดที่เปล่งออกไปในวันนี้มันสามารถทำให้เขาตกที่นั่งลำบากได้ในอนาคต

“เฮ้ย! กูไปก่อนนะพวกมึง” ไม่รอให้นาวาได้ตอบกลับ เคย์เดนก็รีบเอ่ยขอตัวออกมาก่อน เขาปรายตามองยู่ยี่เพียบแวบเดียวก่อนจะสาวเท้าเข้าไปด้านในหอประชุมอย่างรวดเร็ว

“ไอ้พี่เคย์ไอ้พี่บ้า! ไปเถอะยี่ ไปหาผู้ใหม่กัน คนเจ้าชู้แบบนั้นอย่าไปชอบเลย” ถึงประโยคนั้นจะพูดกับยู่ยี่แต่สายตาของนาวากลับจ้องไปที่เจคอป

“อ้าว ยัยวา คิดจะมาก็มาคิดจะไปก็ไป” มาวินกับเจคอปได้แต่มองตามหลังร่างเล็กทั้งสองคนไปด้วยความมึนงง

“ไปเถอะ อีกเดี๋ยวกูจะกลับละ” เจคอปพูดออกมาน้ำเสียงเรียบก่อนจะเดินนำมาวินเข้าไปในหอประชุม

“เออๆ”