LILITH’S DRAGON | พันธะสวาทมังกร

ณ ห้องทำงาน 

รองประธานบริษัทเบียร์มังกร

“นี่คุณ...ถ้าไม่ได้นัดเอาไว้ยังไงก็เข้าไปไม่ได้นะ!” เสียงเลขาหน้าห้องของเขาตะโกนลั่นเมื่อกำลังมีปากเสียงกับใครบางคนอยู่

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ...ฉันมีเรื่องต้องคุยกับเขา!” เสียงของหญิงสาวที่ฟังดูคุ้น ๆ โต้เถียงกลับไป

 เธอพยายามสะบัดแขนของเธอให้หลุดจากพันธนาการของเลขาสาว และพนักงานชายอีกคนที่วิ่งเข้ามาช่วยรั้งแขนของเธอไว้ ไม่ให้เข้าไปก่อกวนภายในห้องของท่านรองประธาน 

“ถ้าจะพบท่านรอง ต้องนัดหมายก่อนค่ะ” เลขาเอ่ยย้ำอีกครั้งตามหน้าที่ของเธอ 

“ไปเรียกรปภ. มาจับออกไป” เธอตะโกนเรียกให้พนักงานที่อยู่แถวนั้นมาช่วยกันจับตัวเธอเอาไว้

ดวงตาสีน้ำตาลแดงค่อย ๆ ละสายตาจากแฟ้มเอกสารตรงหน้าของเขา และเงยหน้ามองตรงไปที่ประตูห้องด้วยความข้องใจ ร่างสูงถอนหายใจและวางแฟ้มเอกสารกระแทกลงกับโต๊ะ และตั้งใจจะเดินออกไปดูว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้น แต่ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะเดินไปถึง...

ประตูบานใหญ่ก็ถูกผลักเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวในชุดเกาะอกสีแดงรัดรูป เผยผิวกายที่ขาวเนียน สายตาของเขาค่อย ๆ เลื่อนขึ้นมาถึงใบหน้าของเธอ แต่ยังไม่ทันที่เขาจะมองเธอได้ชัด ๆ 

“ขออภัยอย่างสูงค่ะท่านรอง... จู่ ๆ เธอก็บุกขึ้นมาถึงหน้าห้องเลย ห้ามยังไงก็ห้ามไม่อยู่” เลขาและพนักงานผู้ชายอีกคนบีบแขนของหญิงสาวคนนั้นและกระชากลากเธอออกไปจากห้องทำงานของดราก้อนอย่างแรง 

ซึ่งทางด้านของดราก้อนเองก็ยืนมองแผ่นหลังของเธอนิ่ง ๆ อย่างไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เพราะผู้หญิงสวย ๆ ทุกคนบนโลกก็สามารถซื้อมานอนได้ง่าย ๆ แค่มีเงิน

ขณะที่ดราก้อนกำลังจะเดินหันหลังกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานอย่างไม่ใส่ใจ

“นี่ปล่อยนะ ปล่อย!! ดราก้อน...ดราก้อนได้โปรดฉันมีเรื่องต้องคุยกับคุณตอนนี้...เดี๋ยวนี้” ลิลิธตะโกนรั้งแต่ก็สู้แรงของพนักงานชายและเลขาสาวหน้าห้องของดราก้อนไม่ไหวจริง ๆ 

ฟุ่บ!!

“ปล่อยนะ...ปล่อย!!” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น และไม่รู้ว่าคนตัวเล็ก ๆ เช่นเธอไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน ที่จะสามารถผลักทั้งเลขาและพนักงานชายร่างใหญ่ออกไปให้พ้นได้

“ได้โปรด ดราก้อน!!” น้ำเสียงที่คุ้นเคยของเธอทำให้ดราก้อนชะงักฝีเท้าและหันกลับมามองหน้าเธอในทันที ทั้งคู่เผลอสบสายตากันโดยไม่ได้ตั้งใจ

“ลิลิธ?” ดราก้อนเอ่ยชื่อเธอเบา ๆ อย่างไม่เชื่อสายตา เขาไม่เคยเห็นเธอในลุคนี้มาก่อนทั้งเสื้อผ้า ทรงผม การแต่งกายทุกอย่าง...มันแทบจะไม่เหมือนกับลิลิธ หญิงสาวที่เขาเคยรู้จักกันมาก่อนเลยจริง ๆ 

“รปภ. ทางนี้เลย ๆ” เลขารีบตะโกนเรียกคนมาลากตัวลิลิธออกไปจากห้องของดราก้อนอีกครั้ง

“ไม่ต้อง! ผู้หญิงคนนี้ฉันรู้จัก” ดราก้อนรีบยกมือขึ้นปรามเลขาหน้าห้องของเขาไว้ทันที

“ค่ะท่านรอง” เลขาเหลือบมองลิลิธนิ่ง ๆ แต่ก็พยักหน้ารับคำสั่งก่อนจะเดินมาปิดประตูห้องทำงานให้เจ้านายตามหน้าที่ของเธอ

“นึกว่าชาตินี้.....เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วซะอีก?” เขาเอ่ยขึ้นก่อนด้วยน้ำเสียงเรียบ

“ฉันรู้ว่านายไม่ได้อยากเจอฉัน แต่ที่ฉันมาหาเพราะฉันมีเรื่องที่จำเป็นจริง ๆ” ลิลิธเดินมาหยุดตรงหน้าของเขาและเงยหน้าขึ้นจ้องตาของเขาอย่างไม่หลบสายตาใด ๆ น้ำเสียงของเธอดูสั่นเครืออย่างเห็นได้ชัด

“แต่ตอนนี้มันเป็นเวลางาน แล้ววันนี้ฉันก็มีประชุมใหญ่ด้วย”

“เธอจะนั่งรอฉันเลิกงาน หรือจะนัดมา...วันหลัง(ดราก้อน)/ไม่ได้...ฉันต้องการความช่วยเหลือเดี๋ยวนี้...คือ...มันรอไม่ได้จริง ๆ (ลิลิธ)” ดราก้อนเหลือบมองนาฬิกา ความรู้สึกถึงหน้าที่และความลังเลปะทะกันในใจ เขาพูดเสียงนุ่ม

“อ๋อ...เธอต้องการเงินใช่ไหม?” ดราก้อนเลิกคิ้วขึ้นและจ้องหน้าเธอนิ่ง ๆ 

“ฉันไม่ได้มาขอเงิน...แต่ฉันมีเรื่องที่อยากให้นาย...” น้ำเสียงเธอสั่นเครือ แต่ก็ยังคงท่าทีสง่างาม ไม่แสดงความอ่อนแอออกมาแม้แต่น้อย

“ฉันยังใช้เบอร์เดิม...เอาเป็นว่าหลังสี่โมงเธอก็โทรมาแล้วกันนะ ฉันว่างแค่ตอนนั้น!” ดราก้อนถอนหายใจ ความลังเลสะท้อนชัดในแววตาของเขา

หมับ!! มือเล็ก ๆ ของลิลิธคว้าจับที่ข้อมือของเขาไว้แน่น

“ดราก้อน!”

“ที่ผ่านมานายไม่เคยทำอะไรที่ฉันขอเลยสักอย่าง...ไม่เคยเลย”

“แต่วันนี้ช่วยฉันสักครั้งเถอะนะ”

“จะให้ฉันต้องกราบตรงนี้…ฉันก็ยอม” ลิลิธหลุบตามองพื้นอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเงยหน้าขึ้นมองเขาอีกครั้ง แววตาเธอเริ่มมีน้ำตาคลอเบา ๆ

“ฉันไม่ได้ต้องการเงินสักบาทเดียว แต่นายไปที่ที่หนึ่งกับฉันได้ไหม?” คำวิงวอนในน้ำเสียงของเธอสะท้อนเข้ามาในใจดราก้อนลึกยิ่งกว่าที่เขาคิด

“ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนอย่างเธอ...มีเรื่องอื่นที่สำคัญนอกจากเรื่องเงินด้วย” ดราก้อนขมวดคิ้วจ้องถามเธออีกครั้ง

แต่ท้ายที่สุดดราก้อนก็ถอนหายใจ ตัดสินใจยกเลิกการประชุมเพราะเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเรื่องที่อดีตคู่หมั้นพูดคืออะไรกันแน่...แล้วทำไมมีแค่เขาที่ช่วยเธอได้