ตอนที่ 2

“นมใหญ่เหลือเกินแม่คุณของผัว”

เสี่ยแก่หลงเมียสาว รีบก้มลงจูบฟัดซอกคอ ไซ้ลงมาถึงสองเต้าอวบใหญ่ กดปลายลิ้นขยี้เม็ดถันจนแดงเรื่อ ปลายลิ้นสากลากเลียปาดป้ายเวียนวนอยู่รอบวงป้านลานหัวนมจนมะลิร้องคราง อารมณ์เตลิดเพริด ความต้องการที่แอบเก็บกดเอาไว้นานก็ระเบิดออกมาอย่างไม่อาจสะกดกลั้นเอาไว้ได้

“เสี่ยจ๋า… ใส่ให้ทีเถอะ… อยากเหลือเกิน เอาเมียแรงๆ แทงเมียลึกๆ เลยจ้ะผัวจ๋า”

มะลิร้องขอออกมาอย่างซื่อสัตย์กับความต้องการของตัวเอง อยากก็บอกว่าอยาก… เงี่ยนก็ยอมรับว่าเงี่ยน

“ได้เลย… ผัวจัดให้”

ขอกันขนาดนี้ เสี่ยพจน์จะไม่ให้ก็ดูใจดำเกินไป จึงรีบจัดท่าทางให้ภรรยาสาวพลิก คว่ำ ตะแคง หงาย อยู่ชั่วครู่ ก่อนจะมาลงตัวด้วยท่าที่หล่อนคุกเข่าริมขอบเตียง หันหน้าเข้าหาผนัง แอ่นก้นออกมาหาเขาที่ยืนรูดอาวุธประจำกายเตรียมสอดใส่จากทางด้านหลัง

“แหกกว้างๆ จ้ะเมียจ๋า”

เสี่ยพจน์เอามือตบขาทั้งสองข้าง เป็นสัญญาณให้มะลิแยกขาออกจากกัน เขากดแผ่นหลังของหล่อนจนทรวงอกเบียดนาบลงกับเตียง เต้านมอวบใหญ่ปลิ้นล้นออกจากข้างลำตัว สอดแขนข้างหนึ่งรัดเอว รั้งสะโพกของมะลิให้ลอยสูง ได้ระดับองศาที่จะสอดใส่

“อื้อฮือ… หอยใหญ่โคตร”

เสี่ยพจน์อุทาน ดวงตาเบิกโพลงมองดูบั้นท้ายกลมกลึงของภรรยาที่แอ่นอ้าขึ้นมาอวดความอะร้าอร่าม เห็นพูทุเรียนอวบขาวเหมือนส้มโอสองกลีบประกบกันแน่น แอ่นอ้าเป็นพูออกมาระหว่างกลีบก้นด้านหลัง กลีบสวาทของหล่อนขมิบหมุบๆ เหมือนเรียกร้องให้เขาช่วยฝังแก่นกายเข้ามาดับความใคร่ที่คุกรุ่นสะสมอยู่ในอารมณ์มานาน

“ใส่ให้จ้ะเมียจ๋า”

เสี่ยพจน์พยายามใช้มือปลุกปลอบความเป็นชายของตัวเองที่จู่ๆ ก็งอแง ดูท่าทางก็รู้ว่ายังอยู่ในสภาพไม่พร้อมใช้งาน แต่ก็จับเข้ามากด แหวกกลีบกุหลาบสีชมพูของภรรยา ขยับสะโพกกระเด้าเบาๆ เข้ามาได้เพียงรอยบาก

และในนาทีที่กำลังจะโก่งเอว กดไอ้จ้อนดำดิ่งสู่ช่องทางสวรรค์ อาการที่นึกกลัว… ก็กลับมาเล่นงานอีกจนได้

“โอ้ว… แม่งเอ๊ย… ”

เสียงสบถด่าและถอนหายใจแรง ดังขึ้นในความเงียบ เหตุเกิดจากความเป็นชายที่แม้จะผงาดกล้า ทว่าก็ยังแข็งแกร่งไม่เพียงพอที่จะสอดใส่เข้าสู่ช่องทางแห่งความสุขของภรรยาที่อ้ารอ… สุดท้ายมะลิก็เคว้งคว้าง ด้วยเสี่ยพจน์ล่มลงอย่างไม่เป็นท่า

“โธ่โว้ย… แม่งเป็นแบบนี้บ่อยๆ ต่อไปคงมีไว้เยี่ยวอย่างเดียว”

เสี่ยพจน์ตำหนิตัวเองอย่างเหลืออด มะลิทรุดร่างราบลงกับเตียง หล่อนเคว้งคว้าง ค้างเติ่ง จึงได้แต่หลับตา… เม้มปากแน่น สะกดกลั้นความอยากที่ยังพลุ่งพล่านอยู่ในอารมณ์

มะลิพยายามบังคับความต้องการที่พลุ่งพล่านอยู่ในอารมณ์ให้สงบลงเหมือนเช่นทุกครั้งที่เสี่ยพจน์ทำให้หล่อนอารมณ์ค้าง… ครั้งแล้วครั้งเล่า สะสมความอยากเอาไว้เช่นเคย ความ ‘อยาก’ ที่เหมือนกับหนี้สินทางความรู้สึกที่หล่อนเฝ้ารอการชำระสะสาง แต่ก็ไม่เคยมีสักครั้ง… ที่สามีจะชดใช้ให้หล่อนได้อย่างที่ต้องการ

ในเวลาต่อมา

ตอนใกล้ค่ำของอีกวัน เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นทำลายความเงียบภายในบ้านหลังใหญ่ มะลิรีบคว้ามากดรับ เมื่อเห็นว่าเสี่ยพจน์สามีของหล่อนโทรมา

“คะเสี่ย… ”

มะลิกรอกเสียงไปสู่ปลายสาย ตอนนี้เสี่ยพจน์อยู่ไกลถึงเชียงใหม่ เพราะว่ามางานแต่งลูกชายเพื่อนสนิทในอำเภอสันทราย กว่าจะกลับก็มะรืน

“มะลิจ๋า… เสี่ยลืมโอนเงินค่าแรงให้คนงาน… ฝากเอาเงินให้คนงานที”

จากนั้นเสี่ยพจน์ก็แจงรายละเอียดบอกภรรยา เขาแบ่งจ่ายค่าแรงออกเป็นสี่งวด ตามระยะเวลาที่ตกลงกันไว้ว่างานจะเสร็จภายในหนึ่งเดือน

เรื่องโอนเงิน มะลิเคยบอกให้เสี่ยพจน์เรียนรู้การทำธุรกรรมออนไลน์ ทว่าเสี่ยพจน์ก็ยังเป็นคนยุคเก่าที่ปรับตัวช้า ก้าวตามเทคโนโลยีไม่ทัน ทุกครั้งที่จะต้องโอนเงินจึงต้องเดินเข้าไปในธนาคารทุกครั้ง

“โอเคค่ะเสี่ย… เดี๋ยวมะลิจัดการให้”

คุยกับต่อมาอีกครู่สั้นๆ มะลิก็ตัดสาย ด้วยเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาใกล้ค่ำ ชักช้าเดี๋ยวมืดเสียก่อน

หล่อนรีบเดินออกมาคว้าจักรยานขึ้นขี่ ปั่นออกไปตามถนนดินเส้นเล็กๆ ทอดยาวไปสู่แปลงที่ดินบริเวณท้ายบ้านที่แลเห็นไซต์งานก่อสร้างตั้งอยู่ไกลๆ ไม่กี่วันก็มีเสาและคานปรากฏขึ้นเป็นรูปเป็นร่างให้เห็น

ใช้เวลาไม่นาน จักรยานของมะลิก็แล่นมาถึงไซต์งานก่อสร้าง แต่หล่อนมองไม่เห็นใครสักคน มันดูเงียบเชียบราวกับไม่มีคนอยู่ แต่วันนี้เป็นวันศุกร์ ปกตินายเดชซึ่งเป็นหัวหน้าคนงานจะอนุญาตให้คนงานกลับบ้าน จะกลับมาทำงานอีกทีก็เย็นวันอาทิตย์