EPISODE - 01 / 3

"น้อยๆ หน่อย ทำยังกับว่าไอ้คีย์จะเอาแกงั้นแหละ" ขอถอนตัวออกจากการเป็นสายเลือดเดียวกันกับพี่เบี้ยทันไหม? คนอะไรไม่เคยอวยน้องตัวเอง

"พี่คีย์ไม่เอา นัสเอาเอง โอ้ย!"

เจอบีบปากเลยทีนี้ แรงควายจริงๆ พี่ฉัน ปากเจ่อหมดแล้วมั้ง

"เป็นผู้หญิงยิงเรือ พูดจาให้มันเป็นกุลสตรีหน่อย"

โบนัสเป็นผู้หญิง แต่ไม่ยิงเรือค่ะ จะยิงพี่คีย์~

"ไปดีกว่า เบื่อคนแถวนี้" ฉันก้มลงไปลูบหัวไอ้ขาวก่อนจะปรายหางตามองจิกพี่ดอกเบี้ยแล้วเดินผ่านแกไปแบบไม่พูดไม่จา

"อุ้ย! สะดุดรัก" อร้ายยย เล่นเองชงเอง เขินเอง

เมื่อกี้แกล้งทำเป็นขาสะดุดตรงหน้าพี่คีย์ เห็นจากหางตาพี่คีย์มองฉันแวบหนึ่งด้วยล่ะ ก่อนจะเดินย้อนกลับไปหาพี่ดอกเบี้ย

ไม่เป็นไร วันนี้อ่อยนิดนึงก่อนแล้วกัน เห็นพี่เบี้ยบอกพี่คีย์ต้องค้างที่บ้านเราอีกสองวัน เดี๋ยวเวลาที่เหลือ โบนัสจะจัดให้ชุดใหญ่ชนิดที่ชะนีร้องหาผัวยังอาย

สมัยนี้ไม่มีหรอกค่ะ จะมาเหนียมๆ อายๆ ผู้ชายเขานิยมกินกันเยอะ ไม่แรดไม่แรง จับผู้ไม่ได้แน่ๆ อ้อ แรดได้ แรงได้ แต่นัสไม่นิยมร่านนะคะ

แบบว่า อ่อยได้แต่ไม่ง่าย(ยกเว้นกับพี่คีย์ คิกๆ)

"ฮึม ฮัม ลั้ลลา~"

"แม่เจ้าโว้ย!”

“สงสัยปีนี้ประเทศไทยจะฝนตกต้องตามฤดูกาล โบญดาตื่นเช้าเว้ยยย"

ฉันที่กำลังฮัมเพลงสบายอกสบายใจอยู่จิกตามองไอ้พี่เบี้ย ที่ปากหมาแต่เช้า

"อะไรพี่เบี้ย นัสก็ตื่นเช้าแบบนี้ประจำแหละ" ฉันทำนิ่งๆ ไม่ตอบโต้พี่ชายเมื่อเห็นว่าพี่คีย์เดินลงมาจากบันได บนไหล่มีผ้าขนหนูผืนเล็กพาดบ่าไว้ด้วย สงสัยเพิ่งอาบน้ำเสร็จเพราะผมยังเปียกอยู่

อร้ายยย นัสใจบาง ทำไมขาพี่คีย์สวยจัง ขนขามีปะปรายไม่ได้ดูรกรุงรังจนเกินไป แขนกำยำมีกล้ามแต่ไม่น่ากลัวเหมือนพวกนักมวย

ฮื่อๆ นัสทนไม่ไหวแล้ว พี่คีย์แต่งตัวแบบนี้ตั้งใจจะมาอ่อยเค้าชิมิ

"ไข่ไหม้โว้ย!"

"ห๊ะ!? ว้าย ไอ้พี่เบี้ยทำไมไม่กลับไข่ให้เนี่ย" มัวแต่มองสุดหล่อเพลินลืมไปเลยว่ากำลังทำไข่เจียวอยู่ ไข่เจียวแห่งความรักของโบนัสเกรียมไปข้าง ไม่เป็นไรไข่บ้านนัสเยอะ เดี๋ยวทอดใหม่

"พอเลยๆ ไปๆ อาบน้ำแต่งตัว ไปกินข้าวข้างนอก วันนี้ไอ้คีย์จะพาเข้าเมือง"

ได้ยินแบบนี้หูผึ่งเลย

บ้านฉันอยู่ค่อนออกมานอกเมืองกรุงหน่อยๆ เรียกว่าแถวชาญเมืองเลยก็ไม่ผิด มันออกจะกันดารนิดๆ ไม่ได้มีร้านหรูหราเหมือนแถวในเมืองที่มีห้างดังเยอะแยะเต็มไปหมด

อีกเรื่องที่ไม่ได้บอกคือ มหา'ลัยที่พี่เบี้ยเรียนเป็นมหา'ลัยดังในเมือง ดังนั้นนานๆ ทีแกถึงจะกลับมาหาฉันที่บ้าน

"ไปร้านหรูจริงเปล่า เตี๋ยวข้างทางอีกนัสงอนนะ" ฉันมองจิกพี่ชาย เดี๋ยวได้กลายเป็นเหมือนเมื่อคืน แต่งตัวอย่างสวย พาไปกินเตี๋ยวป้าแช่ม

"ไอ้คีย์ ยัยนัสไม่ไป เดี๋ยวมึงไปแต่งตัวเลยเราไปกันสองคน"

"เฮ้ยพี่เบี้ย!" รีบดึงแขนพี่ชายตัวดีที่ตะโกนบอกพี่คีย์ทั้งๆ ที่ฉันยังไม่ได้บอกว่าไม่ไปสักคำ "หัวก็ไม่ล้านทำไมใจน้อย"

"ยังอยากไปมั้ย?"

"อยากจ้า~" ลากเสียงยาวก่อนจะรีบวิ่งขึ้นชั้นสองเตรียมอาบน้ำแต่งตัว

"นี่จะพรมน้ำหอมให้หมาตายเลยว่างั้น"

ลงมาปุ้บไอ้พี่เบี้ยก็ปล่อยหมาออกจากปากปั้บ

"พี่คีย์แต่งตัวเท่จัง" ฉันไม่สนใจพี่ดอกเบี้ย เดินไปยืนข้างๆ พี่คีย์ที่ยืนพิงประตูรถพี่ชายฉันด้วยชุดยีนส์เท่ๆ ดูสะอาดสะอ้านไม่ได้ขาดเหมือนเด็กแนวทั่วๆ ไป

"..." อูยยย เย็นชาจุง

คนเขาอุตส่าห์ชมแต่พี่คีย์ทำเพียงแค่ปรายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

มองแบบนี้นัสดูไม่ออกว่าพี่คีย์คิดอะไรอยู่ ช่วยเปิดแมสออกที พลีสสสส!

"ขึ้นรถ"

"คะ?" อร้ายยย สุดหล่อยอมพูดด้วยแล้วจ้า

"..." พี่คีย์เงียบ ก่อนจะเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งข้างใน ฉันมัวแต่ทำหน้างงว่าเมื่อกี้พี่เขาคุยอะไรด้วยเพราะมันเบามากแถมมีแมสปิดปากด้วยเลยไม่ทันได้ยิน

ปรี้นๆ

เสียงแตรรถดังขึ้น ไม่ใช่จากรถคันไหน แต่เป็นรถคันที่คนขับโคตรจะหล่อนั่งอยู่ตรงหน้าเนี่ยแหละ

"พี่เบี้ยยังไม่ลงมาเลย" ปากพูดกับพี่คีย์เสียงเพราะพริ้ง แต่ในใจนี่ด่าทอพี่ชายตัวแสบที่ไล่เขาไปอาบน้ำแต่งตัวแต่ตัวเองไม่มาสักที

"ไม่ไป"

"คะ? ใครไม่ไป" ครั้งนี้ได้ยินชัดเลย

"ไอ้นัส" เสียงพี่เบี้ยตะโกนมาจากหน้าต่างบ้านชั้นสอง

"โห.. ช้าอะ เร็วๆ พี่คีย์จะไปแล้วนะ" ฉันตะโกนกลับ เจ็บคอชะมัด แค่กๆ

"ไปกันเลย แม่โทรมาให้ส่งไฟล์งานไปให้ด่วน"

ฉันคิ้วขมวด พี่ดอกเบี้ยบอกแม่ที่อยู่ต่างประเทศอยากได้ไฟล์งานด่วน แต่เรื่องแค่นี้ให้รอก็ได้นี่

"มันนาน ลูกค้าอยากได้แบบงานละเอียดๆ" สงสัยจะเห็นฉันยืนงงเป็นหมามึนอยู่มั้งพี่ดอกเบี้ยเลยตะโกนลงมาอีกครั้ง

"อ้อ" ฉันพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะปรายหางตามามองคนที่นั่งนิ่งอยู่หลังพวงมาลัยรถ "เอ่อ พี่คีย์" พี่คีย์ค่อยๆ หันหน้ามาหาช้าๆ ก่อนจะเลิกคิ้วถาม

"ถ้าพี่เบี้ยไม่ไป พี่ไม่ต้องลำบากพานัสไปก็ได้นะคะ" พูดเหมือนนางเอก แต่ในใจนี่โคตรจะโลดเต้นที่จะได้ไปกินข้าวกันสองต่อสอง ...ร้ายจริงโบญดา

"อือ"

อ้าว? เดี๋ยวนะ เดี๋ยวสิ! ไม่ใช่แบบนั้นนะพี่คีย์ เมื่อกี้นัสล้อเล่น นัสแค่แอ๊บแบ๊ว

กึก...

ก่อนที่พี่คีย์ที่ลงจากรถเสร็จจะเดินสวนฉันกลับเข้าบ้านเขาก็หยุดเยื้องฉันไปไม่กี่เซนฯ ก่อนจะพูดขึ้น "เยอะ"

... สตั้นไปสามสิบวินาที อะไรคือหลอกด่าแล้วเดินจากไป

ฮื่อๆ ไม่น่าเลยยัยโบนัส ไม่น่าเล่นตัวเลยเรา