Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 2 ตั้งแต่วันนี้ผมจะไม่เรียกยูกิว่าพี่
คืนเดียวกัน
หลังจากมิคามิได้ยินฉันเรียกแล้วหันหลังหนีฉันก็ไม่เห็นมิคามิอีกเลย
นี่มันผิดปกติจริงๆ นั่นล่ะ เพราะเสมอมาเวลาฉันพาเพื่อนมาปาร์ตี้เขามักจะมาร่วมแจมและเล่นสนุกด้วย
หรือว่าเขาไม่สบาย...?
เมื่อเพื่อนๆ กลับหมดแล้วนั่นแหละปลายสายตาของฉันถึงเห็นมิคามิอีก ร่างสูงนั่นดูน่ารักจัง ทว่าเขาแค่เดินผ่านห่างๆ และเหมือนจงใจหลบหน้าฉัน
“มิคามิ” ฉันเรียกจากขอบสระน้ำ
และน่าแปลก...เป็นอีกครั้งที่เหมือนคนถูกเรียกจงใจเดินผ่านฉันให้เร็วขึ้น ทำให้ฉันอดวิ่งตามไม่ได้
“เดี๋ยวสิมิคามิ...!”
“ยูกิ” ในที่สุดร่างสูงหยุดฝีก้าว ทว่าไม่ได้หันมองใบหน้าฉัน ซึ่งนั่นก็เป็นอีกเรื่องที่ผิดปกติ
“วันนี้นายดูแปลกๆ นะ มีอะไรหงุดหงิดหรือโกรธฉันหรือเปล่า...?”
“ไม่นี่ครับ”
ทว่าใบหน้าไร้ที่ติซึ่งนิ่งอยู่ทำให้ฉันอดสงสัยไม่ได้
“พี่เป็นพี่นายนะ พี่ต้องดูออกอยู่แล้วว่านายมีเรื่องในใจ มีอะไรก็บอกพี่สิ”
“ตั้งแต่วันนี้ผมจะไม่เรียกยูกิว่าพี่แล้ว”
“ฮะ...!?” ฉันนิ่งอึ้ง หงายหน้าเหมือนถูกชกด้วยซ้ำ…!
อะไรกัน…!?
“ทำไมพูดอะไรแบบนั้นล่ะ!?” ฉันเขย่าแขนกำยำของมิคามิ แขนแน่นและแข็ง...เต็มไปด้วยมัดกล้าม
เขย่าแรงๆ แล้วแต่แทบไม่ขยับ...!
“นายโกรธฉันเหรอ ฉันไปทำอะไรแย่ๆ ที่ไม่น่านับถือเหรอนายถึงจะไม่ยอมเรียกฉันว่าพี่…?”
โอย...ฉันเดือดร้อนมาก “บอกสิว่าฉันต้องแก้ตัวยังไง ปรับตัวยังไง ฉันอยากเป็นพี่สาวที่ดีของนายนะมิคามิ”
“ผมไม่อยากได้พี่”
“ฮะ...? ไม่เห็นจะเข้าใจเลย ฮือ...ทำไมละ ทำไม...!?”
“เลิกเซ้าซี้ผมนะครับยูกิ”
แล้วเขาหันหลังเดินหลบไปเฉยๆ
อะ...อะไรกันนี่...!!!???
ฉันมองตามแผ่นหลังในเสื้อเชิ้ตขาวนั้นไปอย่างหงุดหงิด
ทำไมเขาทำตัวห่างเหินแบบนี้...? ทั้งที่ตลอดมาฉันกับมิคามิเป็นพี่น้องที่สนิทกันที่สุดจนเหมือนคนคนเดียวกัน ไม่มีอะไรเกี่ยวกับมิคามิที่ฉันไม่รู้ และไม่มีอะไรเกี่ยวกับฉันที่มิคามิไม่รู้
เราสนิทและรู้ใจกันดีกว่าใครในโลก ฉันรู้จักมิคามิดียิ่งกว่ารู้จักตัวเอง และมิคามิก็เหมือนกันที่รู้จักฉันดียิ่งกว่าตัวฉันเอง
แล้วทำไมเป็นแบบนี้...!?
“หยุดก่อน มิคามิ...!”
เพราะงั้นฉันถึงไม่ยอมแพ้ วิ่งตามร่างสูงที่จะเดินขึ้นบ้านแล้วทิ้งฉันไว้อีก “นายหลบหน้าฉันจริงๆ นั่นล่ะ บอกมาเดี๋ยวนี้นะว่านายเป็นอะไร มิคามิ...!”
กึก...
แน่ะ...ยังเดินต่อ…!
“หยุดนะ อุ๊บ...!!”
จุ๊บ...
ริมฝีปากฉันจูบทิ่มเข้ากับแผ่นหลังแข็งๆ ของคนที่หยุดแบบไม่ส่งสัญญาณพอดี ปากจะงอนเป็นปลาแรดหรือเปล่าเนี่ย! จะหยุดก็หยุดทันทีซะ…ฮึ่ย!
“จะหยุดก็บอกก่อนสิคะ!” ฉันฮึดฮัด คว้าแขนน้องชายตัวสูงมาเขย่า
ลืมบอกไป เขาเด็กกว่าฉันสองปี
“ตกลงว่าไง นายเป็นอะไรกันแน่ บอกสิๆ”
เขย่าๆๆ
“อย่าแตะตัวผม ยูกิ”
“ทำไมจะแตะไม่ได้ ก็นายไม่ยอมหยุดคุยให้รู้เรื่องนี่” ฉันยิ่งเขย่า
“แต่ยูกิยังไม่ได้ใส่เสื้อนะ”
“เห?”
เขาพูดถึงอะไร...? ฉันอยู่ชุดบิกินี่แต่ก็เอาผ้าเช็ดตัวพันไว้แล้วนี่...!
“ก็พี่จัดปาร์ตี้ริมสระ เล่นน้ำกับเพื่อนๆ ก็ต้องใส่ชุดว่ายน้ำสิ แล้วทุกทีนายก็ลงมาเล่นด้วย วันนี้เกิดเล่นตัวอะไรขึ้นมา...!?”
“ผมไม่ให้ยูกิแทนตัวว่าพี่ ถ้าแทนตัวว่าพี่อีกจะถูกผมทำโทษ”
“ฮะ...!?” งงสิคะ “แต่ฉันเป็นพี่นายนี่...!”
“คงต้องทำโทษจริงๆ สินะ...”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
