Kiss Your Body คลั่งรัก

-ยูกิ-

ริมสระน้ำ ปาร์ตี้ขนาดย่อมของสาวๆ ดำเนินไปอย่างสนุกสนานภายใต้ท้องฟ้าสีน้ำเงินที่ดวงดาวสดใสเริ่มเปล่งแสง

“นั่นใครน่ะ หล่อจัง…” มายุเพื่อนสาวหนึ่งในเจ็ดคนที่เล่นน้ำริมสระอ่ยถามฉัน ดวงตาเป็นประกายราวตกอยู่ในความฝัน “หล่อสุดๆ ไปเลย... และว่าที่จริงตั้งแต่เกิดฉันยังไม่เคยเห็นผู้ชายดูดีขนาดนี้เลย”

“จริงสิ...?” ฉันหัวเราะร่วน เอนหลังแนบเตียงริมสระ ยกพั้นช์ขึ้นจิบ “น้องชายฉันเอง”

“น้องชายเนี่ยนะ...!? แล้วทำไมถึงหล่อขนาดนี้...!?”

“ก็พี่สาวสวยนี่” ฉันแสร้งปั้นหน้าเซ็กซี่ ก่อนหัวเราะลั่น “ฮะๆ ไม่มีอะไรหรอก ที่จริงฉันกับเขาไม่เกี่ยวอะไรกันทางสายเลือดเลย เขาเป็นน้องเลี้ยง ไม่สิ ฉันเป็นพี่เลี้ยงของเขา เพราะบ้านนี้เป็นบ้านของเขา ส่วนฉันมาอาศัยเฉยๆ ตั้งแต่เด็กแล้ว เขาชื่อมิคามิ”

มายุเพื่อนฉันพูดถูกยิ่งกว่าถูกเสียอีก มิคามิเป็นชายที่ดูดีจริงๆ หล่อเหลาอย่างไร้ที่ติด้วยความสูงระดับนายแบบ ใบหน้าคมคายที่ไม่ได้ด้อยกว่าซุปเปอร์สตาร์ที่เจิดจรัสคนใด และว่าที่จริงดูดีกว่าเสียอีก โดยเฉพาะผิวหน้าขาวใสจนผู้หญิงหลายคนต้องอาย

...ราวกับออร่าและความสว่างไสวของเขาสามารถกลบความหล่อเหลาของชายทั้งมหานครโตเกียวนี้...

ทั้งที่ไม่กี่ปี่ก่อนเขายังเหมือนเด็กตัวเล็กๆ อยู่เลย และจะว่าไปตอนนี้ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปนอกจากรูปกายภายนอก เพราะอย่างไรเสียสำหรับฉันเขาก็ยังเป็นเด็กน้อยยู่ดี ชอบกินนม ชอบกินอาหารที่ฉันทำ

สรุปว่าเขาเลี้ยงง่ายดี...

“มีน้องชายแบบนี้น่าอิจฉาจริงๆ นะ กรี๊ด ! ” มายุกรีดร้องก่อนโยนตัวเคลิบเคลิ้มไปมา เพื่อนคนอื่นเริ่มเอาอย่าง “แล้วทำไมเธอไม่จีบเขาล่ะยูกิ...?”

“จะบ้าเหรอ ฉันเป็นพี่เขานะ”

“ถ้าเธอไม่จีบงั้นฉันจีบได้ไหม”

“ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยเห็นเขาสนใจผู้หญิงเลย ชอบเล่นกีฬากับพวกผู้ชายด้วยกันมากกว่า แต่ลองดูก็ได้”

จบคำฉัน’โบกมือ ร้องเรียกคนร่างสูงราวเจ้าชายน่าหลงใหลที่ยืนอยู่ริมหน้าต่างชั้นสอง “มิคามิ มาหาพี่หน่อยสิคะ”

ร่างสูงนั้นได้ยินแล้ว แต่กลับนิ่งเฉยก่อนกลับหลังหันเดินจากไป

ฉันโบกมือค้าง “เอ๋...? ไหงเป็นงี้ไปได้…?”

“เขางอนอะไรเธอเหรอยูกิ...?”

“ไม่นี่...” ถึงตอบแบบนั้นทว่าฉันกลับรู้สึกใจหวิวๆ “มิคามิไม่เคยงอนหรือโกรธอะไรฉัน...”

น้องชายที่รักฉันที่สุดและฉันก็รักเขาที่สุดเหมือนกันคนนั้น... ถ้าเขาหงุดหงิดอะไรโดยที่ฉันไม่รู้ฉันจะรู้สึกแย่มากๆ เลยล่ะ

ทำไงดี...?

“งั้น...ทำไมเรียกแล้วไม่มาล่ะ...?” มายุถามคำถามที่ดี

“นั่นสินะ...”

...ไม่เข้าใจเลย...

...ทำไมล่ะมิคามิ...?