สาเหตุ 3/4

ในที่สุดฉันก็ถูกเพื่อนสาวลากเข้ามาในร้านเป็นที่เรียบร้อย จนได้.. ที่ฉันไม่อยากเข้าร้านนี้ก็เพราะฉันต้องมาเป็นหุ่นให้ยัยเพื่อนตัวดีลองชุดนั้นชุดนี้ให้หล่อนดูนะสิ เฌอรีนบอกว่าฉันหุ่นดีใส่ชุดไหนก็ดูดีไปหมด ไม่ว่าจะลองชุดไหนฉันก็ต้องเดินออกมาให้เฌอรีนดู แค่เพื่อนคนเดียวฉันก็ไม่ได้อายอะไรหรอก นี่มีพี่เรย์อยู่ด้วยแล้วเพื่อนตัวดีของฉันก็ชอบหันไปถามความเห็นของพี่เรย์ด้วยนี่สิ เขายิ่งชอบจ้องมองอย่างกะจะกินฉันงั้นแหละ หน้าหล่อแบบนี้ไม่น่าจะอดอยากปากแห้งนะคงมีให้กินถึงที่เลยล่ะมั้งนั้น แต่ก็ไม่เลิกจ้องฉันสักที....

เฌอรีนหยิบชุดเสื้อสายเดี่ยวสีขาวกับกระโปรงสีเดียวกันกับเสื้อยาวถึงเข่าแต่ก็ผ่าลึกขึ้นมาถึงขาอ่อนด้านบน ฉันรีบส่ายหน้าทันทีที่เฌอรีนเอาชุดนั้นมาทาบบนตัวฉัน

"ฉันไม่ลองชุดนี้เด็ดขาด"ฉันบอกเพื่อน

"ก็ได้..งั้นใส่คืนนี้เลยแล้วกัน"เฌอรีนพูดเสร็จก็หยิบอีกชุดแบบเดียวกันแต่เป็นสีครีมไปคิดเงินทั้งสองชุด

"แกหมายความว่าไงเฌอรีน"ฉันเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย

"ก็หมายความว่า...แกต้องใส่ชุดนี้เป็นเพื่อนฉัน" ฉันทำหน้าเหวอทันที

"แล้วทำไมฉันต้องใส่ด้วย" ฉันถามกลับอย่างไม่ยอมแพ้

"เพราะถ้าแกไม่ใส่...ฉันก็จะแก้ผ้าไปร่วมงานเลยไงล่ะ"เฌอรีนบอกพร้อมกับหัวเราะชอบใจที่เห็นฉันทำหน้าเหวอ

"แกไม่กล้าหรอก..."ฉันเชื่อว่ายัยเฌอรีนไม่กล้าทำหรอก

"ใช่...คนเดียวไม่กล้าหรอก แต่ฉันจะจับแกแก้ผ้าไปด้วยกัน..ฮ่าๆ ๆ ๆ "เสียงเพื่อนตัวแสบหัวเหาะชอบใจ

"ยัยบ้าเฌอรีน..." ฉันด่าอย่างไม่จริงจังนัก หลังจากซื้อของเสร็จพี่เรย์ก็ไปส่งเราสองคนที่บ้านของเฌอรีน

"ขอบคุณนะคะ..พี่เรย์"เฌอรีนบอกลูกพี่ลูกน้องของเธอ

"ไม่เป็นไรครับ...พี่ไปล่ะนะ"พี่เรย์บอกพร้อมกับออกรถไปทันที

"ป่ะ...แต่งตัวกัน"เฌอรีนบอก