Ep.4 Can you be my girl

เช้าวันถัดมา

พวกมันก็อยู่กันครบแก๊งเลย กำลังนั่งมองสาวๆในคณะของฉันไปอย่างสำราญบานหทัย...

" กูขึ้นไปรอห้องเรียนเลยนะ " ยัยฮิปเดินมากระซิบฉันก่อนจะเดินขึ้นลิฟท์ไป

เพราะเลี่ยงที่จะเจอ มาโคร

" ยังไม่หายโกรธอีกเหรอว่ะ ? " เสียงมาโครถามฉันทันทีที่เจอหน้า

" ก็เออดิ พูดไม่คิดมึงอะ " ฉันตอบแทน

" ตอนนั้นมันกำลังของขึ้นนิ ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย ขี้ใจน้อยว่ะ " มาโครยักไหล่พลางบอกว่า มันไม่ผิด

"ยัง ยังไม่สำนึก " สายฟ้าพูดใส่หน้าไอ้มาโคร ก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน และส่งสายตาหวานซึ้ง..

" ไปเรียนกันเถอะ " สายฟ้าช่วยฉันถือหนังสือไว้ข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็กอดคอฉันเหมือนเคยๆ

" อืม " ฉันก็พยักหน้าเบาๆ อยู่ในภวังค์อีกแล้วโว้ยย อิเมลบีเอ้ย...

มึงชอบกูเหมือนกันใช่ไหม สายฟ้า... กูไม่ได้คิดไปเองคนเดียวใช่ไหม...

ใครก็ได้บอกฉันที ตอบฉันที โลกกลายเป็นสีชมพูทันตา โอ้ๆ อะไรก็สวยไปหมด ขนาดหน้าไอ้มาโครที่แสนเลวยังดูน่ารักขึ้นมาได้

หลังจากที่เลิกเรียน  วันนี้ก็เหมือนเคยๆ ซ้อมกีฬา ทำป้ายเชียร์ จัดโน้นนี่นั่น เตรียมงาน วันกีฬาสี และเฟรชชี่เดย์เฟรชชี่ไนต์

พวกคนหล่อทั้งหลาย เขาก็ไปซ้อมกีฬา เดินไปเดินมา

ส่วนฉันกับยัยฮิปโปนะเหรอ ทาสีป้าย วนไปค่ะ

ข้างๆเราก็กำลังซ้อมเชียร์ลีดเดอร์ สวยๆ แซ่บ ๆ

ซ้อมเชียร์กันไป สามัคคีกันไป เราได้เพื่อนใหม่มาบ้างจากกิจกรรมนี้ ฮิปโปก็เลี่ยงที่จะเจอกับ มาโครไม่ได้ แต่มันเลือกที่จะไม่คุยเหมือนเคยๆ

วันตกแต่งแสตนเชียร์วันสุดท้าย

" เมล มึงไปเอาถังน้ำกับกูหน่อย " สายฟ้าที่กำลังปั่นจักรยานของลุงยาม หันมาเรียกฉันที่กำลังนั่งระบายสีกับ ฮิปโป

" เออๆ รอแป๊บ " ฉันก็รีบเดินไปหาสายฟ้าทันที

" เดี๋ยวมานะมึง " ก่อนจะหันไปบอกฮิปโป

" ซื้อขนมมาให้ด้วย กูหิว สูญเสียพลังงานไปเยอะมาก " ยัยฮิป โอดครวญทันที

" ยัยหมูเอ้ย " สายฟ้ายิ้มๆกับท่าทีของยัยฮิป

" กอดเอาแน่นๆ เดี๋ยวตก " ก่อนที่มันจะจับมือของฉันไปโอบกอด เอวของมันเอาไว้

ฟินนนนนนนน

อยากให้สายฟ้า ปั่นจักรยาน ไปกลับเชียงราย ปัตตานีเหมือนพี่ตูนวิ่งช่วยชาติจริงๆ

ฉันกำลังชนะผู้หญิงทั้งโลก....

โลกมันสีชมพูไปหมด ฉันค่อยๆวางหน้าลงบนแผ่นหลังของสายฟ้าช้าๆ มือก็กอดมันไว้แน่น

ซึ่งมันก็ไม่ว่าอะไร ที่ฉันซบมันแบบนี้ สายฟ้าขี่จักรยานต่อไปๆ จนมาถึงตึกกิจกรรมของมหาลัย

และฉันก็แบกถังน้ำมาให้ทุกคนในคณะได้ดื่มกินกัน ช่างเป็นหน้าที่อันใหญ่หลวงนัก

งานก็ยังไม่เสร็จอยากกลับคอนโดชะมัด เหนียวตัวไปหมดแล้ว!!!

" มึงรอกลับพร้อมกูนะ กูไปซ้อมไอ้ดาวเดือน ไรนั่นก่อน " สายฟ้าเดินมาฝากของไว้กับฉัน

" เออ รู้แล้วน่า " ฉันก็ตอบมันไป

" แหมๆ นับวันยิ่งเหมือนผัวเมียกันนะพวกมึงอะ " เสียงแซวจากคนปากหมาอย่าง ไอ้เรนเดล

แต่ แต่ ฉันไม่โกรธ

" เหรอว่ะ ? " สายฟ้าหันมายิ้มๆ ก่อนจะเดินออกไป

" มาโคร ๆ ขา… คือว่าเพื่อนฝากมาขอไลน์ ได้ไหมค่ะ " เสียงแอ๊บแบ๊วของสาวรายหนึ่งเดินตรงเข้ามาหามาโคร ที่เดินมาในโซนคณะเรา พร้อมกับเรนเดล

" ไว้วันหลังนะ วันนี้ขี้เกียจแจกไลน์ " ก่อนมันจะเดินมาโดยไม่มองหน้าเขาสักนิด เออดี พอรูปหล่อ พ่อรวย ไม่ได้ประชด เรื่องจริง

" อะ " ก่อนมันจะโยนพิซซ่าถาด สั่งทำพิเศษลงกลางโต๊ะ ที่มีพวกฉันและยัยฮิปโปนั่งอยู่

ดูจากดาวอังคารก็รู้ว่ามันตั้งใจซื้อมาง้อ แต่ฟอร์มมันเยอะ

" กูกลับบ้านละ " ฮิปโปสะพายกระเป๋าเตรียมเดินกลับ

มันตึงกันมาหลายวันแล้วละ ยัยฮิปไม่ยอมพูดกับมาโครเลย ต่างคนต่างไม่ยอมคุยกัน จน...

" เฮ้ย!!! มึงจะน้อยใจเหี้ยไรนักหนา!!! " มาโครกระชากยัยฮิปไปชนกำแพง และเอาแขนล็อคไว้

ใช่ค่ะเป็นมันเองที่ทนไม่ไหว จนต้องเคลียร์

" อย่าเสือก " ฮิปโปทวนคำพูดของมาโคร

" ฉิบหายละ หมาบ้า กับ หมูบ้า ทะเลาะกัน " เสียงไอ้ลาเต้เดินดูดน้ำมา และพากย์ ขึ้น

" ด่ากูคืนแล้ว หายโกรธรึยังละ? " ประโยคคำพูดมึงนะ ดีนะมาโคร แต่มึงจะตะคอกทำไม

" กูกลับก่อนนะพวกมึง " ฮิปโปหันมาบอกพวกเรา ก่อนจะผลักมาโครออกอย่างสุดแรง จนมันเซออกไป

ถ้าเป็นสาวคนอื่นอาจจะไม่หลุดจากอ้อมแขนแกร่งนี้ง่ายๆ แต่ สำหรับฮิปนั้น สบายมากค่ะ คุณขา

" โอ้ย!! กูง้อมึงละนะ งอนเหี้ยไรนักหนา ดีกันสักทีสิว่ะ อิอ้วน!!!! " มาโครพูดอย่างคลั่งเพราะมันโมโห

" มึงแม่งฮาร์ดคอร์ สัส " เสียงไอ้ลาเต้เจ้าเดิม เสริมขี้นอีก

" ตรงไหนที่เรียกว่ามึง ง้อ?? " ยัยฮิปหันหน้ามาตวาดกลับ

ช่างเป็นคู่เพื่อนรักที่ เหมาะกันดีจริงๆ

" ก็ตรงนี้ไง พิซซ่าก็ซื้อมาให้ มึงชอบกินไม่ใช่ไง " มันพูดกระแทกเสียง แต่ก็จับแขนของฮิปโปเอาไว้

" เออ " ฮิปโปจึงยอมใจอ่อนเดินกลับมานั่งที่โต๊ะดังเดิม

ก่อนที่มาโครจะแสยะยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ

จริงๆฉันว่ายัยฮิปจะหายโกรธไว้กว่านี้ ถ้ามันงอนแบบคนปกติเขาทำกัน

ฮิปโปก็เนียนๆเปิดถาดพิซซ่า พลางกลื่นน้ำลายไป

คนอย่างฮิป ง้อไม่ยาก ถ้าของกินมากพอ

เกือบ5ทุ่มกว่า สายฟ้าถึงเดินออกมาจากห้อง ซ้อมกิจกรรม

" รอนานปะ ? " มันถามทันที

" ไม่นานอะ พวกนั้นเพิ่งกลับไปเอง " พอสายฟ้าไลน์มา เรนเดลถึงยอมกลับบ้าน มันไม่ยอมปล่อยฉันนั่งรอคนเดียว นั้นคือข้อดีของพวกมัน

พอรถขับมาถึงคอนโด ฉันก็ลงจากรถทันที

" พรุ่งนี้ กูขึ้นร้องเพลงอะ มึงต้องตั้งใจดูนะ กูมีเซอร์ไพรส์ " มันลดกระจกพูดขึ้น ก่อนจะยิ้มหน้าบานขับรถออกไป

" เซอร์ไพรส์อะไรของมันวะ " ฉันได้แต่ยืนงงๆ

——————————

ในวันงาน กีฬาสีของมหาวิทยาลัย

ก็จะมีทั้งแข่งกีฬา ประกวด ดาวเดือน และ คอนเสิร์ตของแต่ละคณะ

มหาลัยนี้มันสนุกดีจริงๆ....

การแข่งขันทุกอย่างจบไปตั้งแต่ ตอน6 โมงเย็นแล้วล่ะ ตอนนี้เหลือเพียง เวทีตอนกลางคืน

แสงสีเสียงอลังการจริงๆ นึกว่า งาน EDM ระดับประเทศ

" คณะต่อไป ตัวแทนจาก บริหารธุรกิจนะครับ " พิธีกร ประกาศขึ้นทันที

" มันบอกว่ามีเซอร์ไพรส์ " เสียงยัยฮิปโปพูดขึ้น

" สายฟ้าบอกมึงด้วยเหรอ ฮิป ? " ฉันหันไปถาม

" อืม มันบอกให้กูตั้งใจดู " ฮิปโปตอบไปปรบมือเชียร์ไป

" มันก็บอกกูเหมือนกัน " ไอ้มาโครพูดขึ้นก่อนจะแย่งไส้กรอกจาก ยัยฮิปโปไปกิน หน้าตาเฉย

" มึงนี่มัน " ก่อนที่สองนั้นจะจิกกัดกันไป

" ฮัลโหล เทส เทส!! " เสียงสายฟ้าที่กำลังเช็คไมโครโฟน อยู่บนเวที

โดยมีไอ้ลาเต้ เป็นมือกลอง และเพื่อนๆคนอื่นในคณะ

ก่อนที่อินโทรเพลงจะเริ่มขึ้นช้าๆ

แสงไฟส่องไปที่สายฟ้า...โคตรหล่อเลยอะ.....

.....

" อยากจะบอกเธอว่ารัก แต่มันคงจะเร็วไป.... " ส่ายฟ้าร้องเพลงแต่มองมาที่ฉัน

" เธอคงไม่เข้าใจ ในสิ่งที่ฉันมีตอนนี้ "

" ที่เป็นทุกข์ ก็เพราะคงเฝ้าแต่คิดถึงเธอ "

" ตั้งแต่วันที่ได้เจอ เธอคือเหตุผลที่ฉันต้องเป็นอย่างนี้ "

ก่อนที่มันจะก้าวลงมาจากเวที อย่างเท่ๆ ท่ามกลางสายตาคนนับร้อย ทีกรี๊ดกร๊าดกันไม่หยุด

สายฟ้าเดินใกล้เข้ามาๆ

" แค่รอยยิ้มของเธอ " มันสบตาฉัน

" ความอ่อนหวานของเธอ " ไม่ไหวแล้วนะ!!

" มันมีมากเกินทนไหว " น้ำเสียงทุ้มๆ น้ำเสียงที่ชวนฝัน ก่อนจะเดินผ่านหน้าฉันไป

" ฉันไม่อาจต้านทาน ความรู้สึกข้างใน ที่ฉันนั้นมีมากเกินจะเก็บไว้ " ก่อนที่ดนตรี ทั้งหมดจะหยุดเล่นชั่วขณะ...

.....

....

..

" พี่เฟียร์ครับ เป็นแฟนกับผมนะครับ " มันคุกเข่าลงตรงหน้าผู้หญิงที่ยืนข้างหลังฉัน ที่ห่างกันเพียงแค่ไม่กี่ก้าว