I'm Gambler man

176.0K · จบแล้ว
Phat_sara
51
บท
3.0K
ยอดวิว
8.0
การให้คะแนน

บทย่อ

-

นิยายรักโรแมนติกนิยายรักนิยายปัจจุบันโรแมนติกพระเอกเก่งรักหวานๆ

EP : 1

ทำไมฉันต้องมานั่งรถไปไหนไกลๆ กับผู้ชายหน้าตาหล่อร้ายอลังกาลสองต่อสองแบบนี้ด้วย!

ไม่รู้ว่าคะนิ้งคนนี้โชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ จะไปเที่ยวทะเลทั้งทีดันได้นั่งรถ super car กับผู้ชายหนึ่งในหนุ่ม Hot ของมหาวิทยาลัยที่หน้าตาหล่อมาก แถมบ้านก็โคตรรวย แต่ที่มันก็ไม่รู้ว่าโชคดีรึเปล่าเพราะฉันไม่ได้ชอบอยู่กับคนแปลกหน้า เอ่อ...ก็ไม่ได้เรียกว่าแปลกหน้าหรอกค่ะ ฉันรู้จักเขาเพราะเขาดังส่วนเขาจะรู้จักฉันรึเปล่าอันนี้ฉันว่าคงไม่ เขาน่าจะเพิ่งรู้จักฉันวันนี้มากกว่า รู้จักเพราะฉันเป็นเพื่อนสนิทของแฟนเพื่อนสนิทเขา

“อยากแวะเข้าห้องน้ำรึเปล่า”

“คะ? อ๋อไม่ค่ะ นิ้งไม่หิวเท่าไหร่”

“หึๆๆ เข้าห้องน้ำต้องหิวด้วยเหรอ พี่นึกว่าแค่ปวดฉี่ก็เข้าได้”

“ห้องน้ำ?” ฉันกำลังคิดเรื่องพี่เขาเพลินๆ ค่ะ กำลังหลุดเข้าไปในความคิดของตัวเองจนไม่ทันได้ฟัง เพิ่งรู้ว่าทำตัวเองหน้าแตกก็เมื่อกี้นี่แหละ อับอายขายขี้หน้ามากคะนิ้งเอ้ย!

“อื้ม ไม่ได้ยินที่พี่ถามเหรอ?” พี่เวกัสหันมาพยักหน้ารับแล้วก็กลั้นยิ้ม ทำไมช็อตนี้พี่เขาน่ารักเป็นบ้าเลย ปกติฉันเห็นแต่พี่เขาทำหน้าร้ายๆ หยิ่งๆ แต่พอกลั้นยิ้มแบบนี้มันดีต่อใจจริงๆ ค่ะ เพิ่งเคยเห็นนี่แหละ เห็นเจ้าขาเพื่อนฉันที่เป็นแฟนกับพี่มิกซ์เพื่อนพี่เวกัสเล่าให้ฟังบ่อยๆ ว่าพี่เวกัสเป็นเหมือนพี่ชายที่ใจดีอบอุ่นมาก แต่ฉันไม่เคยสัมผัสได้ถึงพลังงานนั้นเลย อาจจะเป็นเพราะฉันไม่เคยรู้จักสนิทชิดเชื้อด้วยมั้ง

“เอ่อ นิ้งกำลังเหม่อคิดอะไรเพลินๆ อยู่น่ะค่ะ” ฉันยิ้มตอบเก้อๆ แล้วก็หลบสายตาเขาเพราะไม่อยากให้เขาเห็นสายตาคลั่งคนหล่อของฉันเท่าไหร่

อ้อ! อย่ามาคิดว่าฉันไปแอบชอบพี่เขานะคะ ไม่ค่ะคนอย่างคะนิ้งไม่มีทางแอบชอบผู้ชายแน่นอน แค่เจอคนหล่อทีไรจะชอบมองด้วยความคลั่งไคล้นิดๆ แค่นั้นเอง มันก็เป็นเรื่องปกติของผู้หญิงเวลาเจอผู้ชายหล่อๆ นั่นล่ะค่ะ แต่ที่มันอาจจะดูไม่ปกติก็คงเป็นเพราะฉันสวยแซบเวอร์ พอสวยๆ แซบๆ มามองผู้ชายแบบคลั่งไคล้มันก็เลยดูแปลกๆ

เราสองคนนั่งรถไปเรื่อยๆ ไม่ได้แวะที่ไหนเป็นพิเศษ จะมีแวะก็ตามจุดพักรถ แล้วก็แวะเที่ยวตามที่นัดกับคนอื่นๆ เอาไว้ ระหว่างทางก็แทบจะไม่ได้พูดอะไรกันเลย แต่พี่เขาก็ดีนะคะมีชวนคุยบ้างไม่ให้ฉันอึดอัด แต่ก็ไม่ได้คุยเยอะเท่าไหร่ ดูท่าทางพี่เวกัสก็เป็นคนปากหนักหยิ่งพอตัวค่อนไปทางหยิ่งมากอยู่เหมือนกัน

“เหนื่อยรึเปล่า”

“ไม่เหนื่อยค่ะ สนุกดี” นี่ล่ะค่ะบทสนทนาลดความตึงเครียด ลงไปแวะเที่ยวเสร็จพอขึ้นรถพี่เวกัสก็ถามฉันด้วยประโยคนี้ทุกครั้ง แวะ 5 ที่ก็ถาม 5 ครั้ง แต่ทำไมอีนิ้งมองว่ามันเครี๊ยด เครียด มันดูเกร็งๆ เพราะมันเหมือนเป็นประโยคเบสิคที่ต้องจำใจถามตามมารยาท เฮียแกพาผ่อนคลายจริงๆ ก็แค่ตอนที่กลั้นยิ้มเรื่องเข้าห้องน้ำแค่นั้นเอง ที่เหลือก็มีแค่หันมามองหน้าฉันนิ่งๆ แล้วก็ถามว่า...เหนื่อยรึเปล่า เหมือนท่องมาจนคล่องแล้วว่าถ้าเจอสาวแซบอย่างฉันต้องพูดแค่นี้เท่านั้น

“อึดอัดรึเปล่าต้องมานั่งรถกับคนแปลกหน้า” คราวนี้พี่เขาชวนคุยค่ะ อึดอัดไหมน่ะเหรอ อัดอึดความหล่อกับสายตาอ่านยากและท่าทางเหมือนมาเฟียของพี่เขานี่แหละ อึดอัดมากจนทำตัวไม่ถูก

“ไม่หรอกค่ะ พี่เวกัสล่ะคะอึดอัดรึเปล่าคะ ที่จริงนิ้งน่าจะขับรถมาเอง นิ้งขอโทษนะคะนึกว่าไปรถตู้ก็เลยไม่ได้เอารถมา” พี่เขาคงไม่แฮปปี้เท่าไหร่หรอกมั้งแต่ก็ต้องเอาตัวแถมอย่างฉันมาด้วยเพราะรถพี่เขาว่างอยู่คันเดียว

“พี่ไม่อึดอัดหรอก ที่จริง...” เขาตอบทั้งที่สายตาจ้องมองไปที่ถนน คำพูดท่าทางดูสบายๆ ขึ้นมาแต่อยู่ดีๆ ก็หยุดพูดแล้วก็หันมามองหน้าฉัน มองแบบ...ไม่รู้เหมือนกันค่ะ อ่านสายตาไม่ออก สายตาพี่เวกัสดูอ่านยาก ไม่กล้าเดาความรู้สึก แต่ก็คงไม่มีอะไรสำคัญมากหรอก พี่เขาอาจจะรู้สึกโอเคมากที่มีคนสวยแซบเวอร์แบบคะนิ้งนั่งรถมาด้วยก็ได้ ประวัติเรื่องผู้หญิงของพี่แกธรรมดาที่ไหน ไม่เล่นๆ นะคะ นี่เสือตัวพ่อ

“นิ้งขอบคุณมากนะคะที่ให้นั่งรถมาด้วย” เห็นเขาไม่พูดอะไรก็เลยขอบคุณตามมารยาทไปซะเลย

“ไม่เห็นต้องขอบคุณเลย ถ้าเหนื่อยหรือว่าง่วงก็นอนได้เลยนะ” พี่เวกัสหันมาบอกแล้วก็สนใจถนนต่อ ที่จริงฉันเหนื่อยค่ะ เพลียแดดมากอยากนอนมาก แต่ไม่เอาหรอกกลัวหลับแล้วไม่สวย เผื่อนอนคอพับสัปหงก อ้าปากน้ำลายไหล หนักกว่านั้นถ้าเผลอกรนขึ้นมาก็หมดกันค่ะความสวยแซบของคะนิ้ง

“ไม่เป็นไรค่ะนิ้งดูทางช่วยพี่เวกัสดีกว่า” ยิ้มอ่อนใส่เขาแล้วฉันก็มองตรงไปข้างหน้า พยายามเบิกตาให้กว้างเข้าไว้ ฝืนสู้กับความง่วงเพราะกลัวตัวเองหลับแล้วพัง! คนเราพังมาเท่าไหร่แล้วกับคำว่าหลับในพื้นที่ๆ ไม่ใช่ห้องนอนส่วนตัว อย่าได้เที่ยวไปหลับมั่วๆ ต่อหน้าใครเชียวนะถ้าพวกเธอไม่เคยตั้งกล้องแอบส่องตัวเองเวลาหลับ

อ้อ! คะนิ้งคนนี้ขอย้ำอีกครั้งนะคะว่าไม่ได้ชอบพี่เวกัส ฉันไม่ได้ชอบใครเลยไม่คิดจะชอบใคร ไม่เลยสักนิดเพราะชีวิตโสดที่ติดตัวมา 20 ปี มันทำให้ฉันแฮปปี้มาก~ กอไก่ล้านตัว แต่ที่ไม่ยอมหลับที่กลัวหมดสวยมันเป็นเรื่องปกติของฉัน

คนอย่างอีนิ้งต้องสวย แซบ เป๊ะ ปัง อลังกาลตลอดเวลาไม่ว่าจะต่อหน้าไอ้ตี๋ ไอ้แว่น ไอ้ไฝ ไอ้หน้าขาว ไอ้หุ่นล่ำ หรือจะเป็นไอ้หล่ออลังกาลอย่างพี่เวกัส ไม่ว่าจะต่อหน้าผู้หญิงผู้ชาย คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยายไม่ว่าใครก็ตามฉันต้องสวยยืนหนึ่งเท่านั้น

ฉันต้องการสวยยืนหนึ่งเพราะความพึงพอใจส่วนตัวของฉันเองไม่ใช่เพราะเพื่อผู้ชายคนไหน ขอย้ำอีกครั้งว่าฉันไม่ได้ชอบพี่เวกัส และฉันไม่ได้ชอบใคร ฉันจะโสด! ฉันจะโสด ฉันรักความโสด และฉันต้องการโสด!

และนั่นก็เป็นแค่ความคิดของฉันเมื่อเดือนก่อนค่ะ ความคิดที่ตอกย้ำตัวเองมาได้ตั้งนาน และที่จริงมันก็ควรจะตอกย้ำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่น่าเลยคะนิ้ง ไม่น่าหลงมัวเมา เห็นผิดเป็นชอบ เห็นกงจักรเป็นดอกบัว ไม่อย่างงั้นคงไม่ต้องมาเจอไอ้...หน้าหมาที่ไหนมาทำร้ายจิตใจจนดิ่งลงธุลีดินอย่างตอนนี้!